เรื่องย่อ หอบรักมาห่มป่า ตอน1 ละครช่อง7

ตอนที่ 1

ป่าใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ ร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้ นานาพันธุ์ สัตว์น้อยใหญ่ในป่าส่งเสียงระงม กวางน้อยก้มกินน้ำริมลำธาร ฝูงลิงวิ่งไล่ปีนป่ายอย่างมีความสุข...บรรยากาศแบบนี้ยังมีคนรุ่นใหม่ที่ชื่นชอบ

ดนัย นักศึกษาหนุ่มหล่อวัย 22 ปี เป็นคนตรงพูดขวานผ่าซาก รักความถูกต้องรักธรรมชาติ เขามีความสุขกับการถ่ายภาพชมป่า และวันนี้เขามากับเพื่อนๆ นักศึกษา ไม่ว่าดนัยทำอะไรดูเท่สุดๆ จนนักศึกษาสาวรวมทั้งอุ๊บอิ๊บ กรี๊ดกร๊าดชื่นชม กิมจิเป็นหนุ่มที่คลั่งไคล้เกาหลี ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม เห็นแล้วหมั่นไส้ พยายามทำตามเรียกความสนใจบ้าง แต่ดูจะล้มเหลวทุกที อุ๊บอิ๊บหัวเราะเยาะที่บังอาจมาแข่งกับดนัย บุญทิ้งที่ท่าทางสงบเสงี่ยมกว่าใคร ท่องคำพระอย่างปลงๆ

“อะระติ โลกะนาสิกา...ความริษยาเป็นเหตุแห่ง ความฉิบหาย”

แจ๋ยกมือท่วมหัว สาธุ...ฉวีวรรณแอบจับตามอง อยู่หลังพุ่มไม้ ไม่ชอบขี้หน้าดนัย เพราะมาจีบน้องสาวตน ฉวีวรรณเรียนรุ่นเดียวกับน้องสาว เพราะก่อนหน้านี้สอบติดวิศวะ แต่พ่อไม่ให้เรียนเพราะมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง จึงมาเอ็นทรานซ์ใหม่ติดคณะเดียวกับดาหวันน้องสาว

“ฮึ อีตาดนัย ทำเป็นอวดเก่ง ป้อหญิง เดี๋ยวแม่จะแกล้งให้หน้าแตก หมอไม่รับเย็บ” ฉวีวรรณแกล้งเปิดเสียงช้างร้องที่อัดไว้ในไอโฟน

“แปร๊น...” เสียงช้างร้อง ทำให้เพื่อนๆนักศึกษาตกใจ พากันวิ่งหนีแตกกระเจิง ดนัยร้องบอกเพื่อนๆให้ตั้งสติ อย่าวิ่งไปแบบนั้น เดี๋ยวจะพลัดหลงกัน

ฉวีวรรณหัวเราะท้องคัดท้องแข็งที่เห็นดนัยวิ่งตามเพื่อนๆ ไม่ทันไร มีเสียงช้างร้องออกมาอีก ฉวีวรรณแปลกใจมองไอโฟนในมือ เพราะตนไม่ได้เปิด พอหันไปมอง มีช้างตัวใหญ่กำลังตกมันวิ่งแผดเสียงเข้ามาอย่างน่ากลัว ฉวีวรรณตกใจทำอะไรไม่ถูก ดนัยย้อนกลับมาช่วยรวบตัวเธอหลบ ทั้งสองล้มกลิ้งไปหลายตลบ จนมาหยุดที่ดนัยทับอยู่บนร่างฉวีวรรณ สองคนสบตากันอึ้งๆ ดนัยถามว่าเธอเป็นอะไรไหม ฉวีวรรณพูดไม่ออก ดนัยเห็นหนอนตัวอ้วนติดอยู่ที่ผมข้างแก้มเธอ เขาก้มหน้าไปใกล้ ฉวีวรรณเข้าใจผิดร้องลั่น

“อย่านะ ไอ้บ้า อย่ามาแตะนะ”

“ใครจะอดใจไหว ดูสิ ทั้งอวบทั้งอึ๋ม ผิวงี้อม ชมพูเชียว” ดนัยสวมรอยแกล้งอำ

“อ๊าย...ไอ้ทุเรศ ไอ้โรคจิต ฉันนึกอยู่แล้วผู้ชายอย่าง นายมันหยาบช้า ลามก โสโครกที่สุด”

“อื้อฮือ ยิ่งมองยิ่งใช่ อยู่ในวัยเจริญพันธุ์เสียด้วย”

“ไอ้ดนัย ไอ้คนสัปดน จิตวิตถาร ต่อให้ฉันตายฉันก็ไม่ยอมให้นายเห็นขาอ่อนฉันหรอก”

“หึๆ...มันสายไปแล้วล่ะ” ดนัยแกล้งยั่ว ก้มหน้าไปที่ซอกหูฉวีวรรณแล้วกระซิบ “ใครจะไปดูน่องหมูตุ๋นเธอให้เสียลูกตา ยัยป้าหวี”

ฉวีวรรณกำลังร้องกรี๊ด ชะงัก “เอ๊ะ...”

ลืมตามองเห็นดนัยหยิบหนอนแก้วออกจากผมตนวางลงบนต้นหญ้า “เอาล่ะ เจ้าหนอนแก้วอวบอึ๋มผิวสีชมพู กลับบ้านเถอะนะ”

“หมายความว่าไง ที่นายพูดเมื่อกี้ทั้งหมด นายหมายถึงหนอนแก้วนี่เหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ ยัยบ๊อง นึกว่าฉันจะปล้ำเธอเหรอ...ตลกเป็นบ้า”

“ไอ้ ไอ้...ไอ้บ้าดนัย ไอ้พิเรนทร์ แกแกล้งฉัน” ฉวีวรรณ เงื้อมือจะตบ

ดนัยจับมือเธอไว้ “โทษทีนะหวี ต่อให้ช้างทั้งโขลงมาเหยียบฉันตาย ฉันก็ไม่มีอารมณ์พิศวาสยัยป้าหวีขาเหวี่ยงอย่างเธอหรอก”

“ไอ้ขี้เก๊ก หลงตัวเอง ฉันจะบอกให้นะ ต่อให้ให้บ้านให้รถ แถมเงินอีกร้อยล้าน หางตาฉันก็ไม่แลผู้ชายหน้าปลวกอย่างนายเหมือนกัน” ฉวีวรรณสะบัดมือออกด้วยความโกรธ

“หยุดนะ ยัยป้าหวีปากทิงเจอร์”

“หุบปากไปเลย ไอ้ดนัยปากมอม”

“เธอว่าฉันเป็นหมาเหรอ...”

“เอากลับไปนอนคิดที่บ้าน แล้วค่อยบีบีมาบอกฉันแล้วกัน” ฉวีวรรณจะเดินหนี

ดนัยเห็นมือถือฉวีวรรณหล่นอยู่จึงเก็บและร้องบอก ทิ้งไว้แบบนี้แล้วจะบีบีไปบอกได้อย่างไร ฉวีวรรณตกใจเข้าคว้าคืน ดนัยแปลกใจท่าทีตกใจของเธอ สงสัยว่ามีความลับอะไรจึงจะกดดู ทั้งสองยื้อแย่งกันจนรู้สึกตัวอีกที ฉวีวรรณเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของดนัย สองคนรู้สึกวูบวาบหวั่นไหว มือดนัยเผลอกดปุ่มไอโฟน ได้ยินเสียงช้างร้อง สองคนผละออกจากกัน ดนัยต่อว่าฉวีวรรณที่แกล้งเพื่อนๆจะเอาตัวไปสารภาพผิดกับทุกคน

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันกำลังช่วยผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ ให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของนาย คนอย่างนายทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ เป็นผู้ชายแสนดี แต่เนื้อแท้แล้วนายเป็นผู้ชายลวงโลกเจ้าชู้หลายใจ” ฉวีวรรณพูดจบ คว้าไอโฟนจากมือดนัยแล้วเดินหนี

ดนัยร้องเรียก ฉวีวรรณเชิดหน้าไม่ต้องมาขอร้อง ดนัยสวนออกไปว่า ทางนั้นมันหน้าผา ฉวีวรรณหน้าแตก สะบัดหน้าเดินไปอีกทาง ดนัยหัวเราะก๊าก

ริมลำธาร ชลิตนั่งโอบไหล่เพื่อน ห้อยเท้าแช่น้ำเหมือนคนรักกัน แถมคุยกะหนุงกะหนิง ดาหวันซึ่งไม่ชอบขี้หน้าอยู่แล้ว ไม่อยากให้พี่สาวตัวเองเป็นแฟนกับหมอนี่ จึงพยายามจะถ่ายวีดิโอไปให้พี่สาวดูว่า ชลิตเป็นเกย์ ชลิตปลุกปล้ำให้เพื่อนเปิดเสื้อให้ดู แล้วร้อง

“โอ้โห ใหญ่กว่าที่ฉันคิดไว้อีก ซ่อนรูปเหมือนกันนะเรา”

“อี๋ หน้าไม่อาย เสื่อมมาก ขอถ่ายชัดๆเต็มๆทีเถอะ” ดาหวันตาโพลง ตัดสินใจโผล่พรวด

ชลิตตกใจ “เธอทำอะไรน่ะ”

“หวันจะเปิดโปงพี่ พี่หวีจะได้รู้ว่าพี่แอ๊บแมน คบพี่หวีบังหน้า...นี่คือ โฉมหน้าคู่เกย์ของนายชลิต ดูซะให้เต็มตา” ดาหวันดึงเพื่อนชลิตให้หันหน้ามา แล้วต้องตกตะลึง

เพราะเพื่อนคนนั้นเป็นสาวทอม ทั้งสองถกแขนเสื้อเบ่งกล้ามแข่งกันอยู่ ดาหวันรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดก็จะวิ่งหนี ชลิตวิ่งตาม ทั้งสองเถียงกันไปมา ดาหวันผลักชลิตตกน้ำ เขาแกล้งร้องว่าว่ายน้ำไม่เป็น ดาหวันตกใจ ยื่นมือไปช่วย แต่กลับถูกชลิตดึงตกไปด้วย เธอจึงรู้ว่าน้ำตื้น

“นี่พี่หลอกหวัน”

“เธอผลักพี่ตกลงมา เรื่องอะไรจะยอมเปียกคนเดียว”

ดาหวันโมโหทุบตีชลิต เขารวบมือเธอดึงเข้ามากอด หน้าชลิตอยู่ใกล้หน้าดาหวันมากจนเธอตกใจหลับตาปี๋ร้องลั่น ว่าจะฟ้องฉวีวรรณ

“จะฟ้องข้อหาอะไรล่ะ เกย์อีแอบอย่างพี่ จูบเธองั้นเหรอ...จำไว้นะ อย่าล้อเล่นกับผู้ชายแบบนี้อีก” ชลิตยิ้มอย่างเป็นต่อ

ดาหวันลืมตาอย่างโกรธๆ ผลักชลิตแต่เขาดึงเธอล้มไปด้วยกัน หน้าเขาชนแก้มดาหวันอย่างจัง ทั้งสองตกใจ ชลิตยิ้มเจื่อนๆไม่ได้ตั้งใจ ดาหวันอายตบหน้าเขาแล้ววิ่งหนีไป...ดาหวันวิ่งมาหาดนัย ดนัยเห็นดาหวันหน้าตาตื่นเนื้อตัวเปียกปอนแบบนี้ รีบถามว่าใครทำอะไร ดาหวันอึกอักไม่กล้าเล่า พอดีฉวีวรรณเดินมาเห็น เข้าใจผิดไปอีก คิดว่าดนัยทำอะไรน้องสาวตน จึงต่อว่าจะเอาเรื่อง ชลิตตามมาเห็นสองคนทะเลาะกันอยู่ก็เข้าไปผลักอกดนัย ปกป้องฉวีวรรณ

เพื่อนๆเข้าช่วยกันแยกดนัยกับชลิตออกจากกัน ฉวีวรรณดึงตัวดาหวันให้กลับ แต่ดาหวันไม่ยอม วิ่งไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ดนัยหนีไปได้

อีกมุมของป่า ธนวัติ ลูกชายนักธุรกิจใหญ่ที่ร่ำรวยมาอย่างไม่โปร่งใสนัก มากับพาณิชย์ลูกพี่ลูกน้องที่โตมาด้วยกัน ทั้งสองเป็นเพลย์บอยตัวยง เข้ามายิงสัตว์เล่น ดนัยกับดาหวันขี่รถผ่านมาเห็น ดนัยไม่พอใจเข้าไปช่วยกวางที่โดนยิง จึงมีเรื่องชกต่อยกับธนวัติและพาณิชย์

พาณิชย์เห็นดาหวันก็เข้าไปลวนลาม ดนัยต่อสู้ปกป้องดาหวันจนเกือบถูกธนวัติยิง โชคดีที่พลาดโดนลูกน้องตัวเองบาดเจ็บจึงพากันกลับไป ฉวีวรรณกับชลิตขับรถตามมาเจอ ดาหวันขอให้ช่วยพาดนัยไปโรงพยาบาล แต่ดนัยกลับบอกให้ช่วยกวางก่อน ฉวีวรรณกำลังจะต่อว่าดนัย แต่พอเห็นกวางบาดเจ็บก็หันมาร่วมมือกับดนัยช่วยกวางก่อน

ธนวัติกับพาณิชย์กลับมาที่ตั้งแคมป์ ซึ่งธานีพ่อของธนวัติกับอุ๊บอิ๊บนั่งคุยอยู่กับศิริ  เศรษฐีเจ้าของฟาร์มนม และเป็นพ่อของฉวีวรรณกับดาหวัน ทั้งสองเป็นเพื่อนเก่า เคยตกลงกันว่าจะให้ลูกๆแต่งงานกัน ศิริไม่คิดรีบร้อนอะไร เพราะแล้วแต่ลูกๆจะพอใจไหม

ooooooo

ดนัยอยู่กับแม่สองคน ฐานะเขาร่ำรวยแต่สองแม่ลูกทำตัวติดดิน นงนุชแม่ของดนัยภูมิใจที่ลูกชายอยากสอบเข้าทำงานกรมป่าไม้เหมือนพ่อที่เสียไป... ผิดกับศิริ ที่ไม่สนใจว่าลูกเรียนจบจะต้องทำงาน เพราะจะให้แต่งงานกับลูกหลานของธานี

หลายครั้งที่ชลิตพยายามจะขอฉวีวรรณแต่งงาน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยสนใจ เอาแต่บ่นเรื่องไม่อยากให้ดาหวันคบกับดนัย ส่วนดาหวันพยายามจะให้ดนัยขอตัวเองแต่งงานหลังจากเรียนจบ ถึงขนาดเอาแหวนมาจูงใจให้ดนัยรู้สึก แต่เขาก็ดูเฉยเมยเรื่อยๆเปื่อยๆ ฉวีวรรณได้ยินเสียงดาหวันคุยกับดนัย ก็ลุกพรวดไม่ฟังคำขอแต่งงานของชลิต ไปดูน้อง

“ทำอะไรกัน นายจะแต่งงานกับยัยหวันเหรอ ไม่ได้นะ ฉันไม่อนุญาต ยัยหวันยังเด็ก”

“เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว” ดนัยจะอธิบาย แต่ดาหวันโวยวายว่าตนไม่ใช่เด็ก

ฉวีวรรณฉุดดาหวันกลับบ้าน ชลิตถือแหวนยืนเก้ออย่างเสียดาย...คืนนี้มีงานฉลองเรียนจบ ฉวีวรรณจึงขังดาหวันไว้ในห้องไม่ให้ไปหาดนัย ชลิตเศร้าบ่นกับบุญทิ้งและกิมจิที่ฉวีวรรณมาไม่ได้เพราะเฝ้าดาหวัน ชลิตบ่นว่าดาหวันยกใหญ่ แจ๋ถามแทงใจ

“นายไปจงเกลียดจงชังอะไรยัยหวันนักหนา ระวังเถอะ เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น”

“เฮอะ ให้โลกแตกแล้วฉันกลายเป็นขันทีก่อนเถอะ จำไว้นะแจ๋ สเปกฉันต้องสวย มั่น อย่างหวีเท่านั้น เด็กกะโปโล กวนประสาทอย่างยัยหวัน ไม่อยู่ในสายตาฉันหรอก” ชลิตมั่นใจ

ดนัยมาถึง เห็นธนวัติกำลังลวนลามผู้หญิงคนหนึ่ง จึงเข้าไปช่วย เกิดการชกต่อยกันอีก ชลิตเห็นดนัยถูกรุมจึงเข้ามาช่วยอย่างเสียไม่ได้ ตำรวจเข้ามาเป็นจังหวะที่ดนัยแย่งมีดจากธนวัติได้ จึงโดนปรักปรำว่าเป็นคนทำร้ายถูกจับไปโรงพัก ชลิตไปพาผู้หญิงที่โดนลวนลามมาเป็นพยานยืนยันความบริสุทธิ์ให้ดนัย ทั้งดนัยและชลิตจึงจับมือเป็นเพื่อนกัน...ฉวีวรรณ ดาหวัน และอุ๊บอิ๊บรู้ข่าวรีบตามมา อุ๊บอิ๊บกับดาหวันทะเลาะหึงหวงดนัย ฉวีวรรณช่วยดึงน้องออกมาแล้วพากลับบ้าน ดนัยเกรง

ดาหวันเข้าใจผิด จึงตามมาที่บ้าน แต่โดนศิริตะเพิดออกจากบ้านแทบไม่ทัน

ศิริรู้เรื่องวุ่นๆของลูกสาว จึงรับปากแต่งงานกับธานี และพาลูกกลับไปอยู่บ้านที่เชียงใหม่ ดนัยพาชลิต

มาหารือกันที่บ้าน นงนุชแนะนำว่าให้เขาไปขอขมาผู้ใหญ่และอธิบายความจริงใจ...วันรุ่งขึ้น สองหนุ่มถือพานพุ่มมาที่บ้านศิริ รู้จากแม่บ้านว่าทุกคนกลับเชียงใหม่จึงตามไป

ฉวีวรรณกับดาหวันตัดสินใจจะหนี ต่างเก็บกระเป๋าเตรียมพร้อม นัดแนะให้แจ๋มารับในวันหมั้น...ดนัยกับชลิตบุกเข้ามาขอเจรจากับศิริ แต่ศิริกลับเอาปืนไล่ยิง พอดีทองอินเจ้าหน้าที่ป่าไม้แวะมาเยี่ยม ทองอินรู้จักดนัยดี จึงออกตัวปกป้องดนัยกับชลิต และพากลับไปบ้านพัก ดาหวันส่งข่าวมาบอกว่าจะต้องหมั้นในวันพรุ่งนี้ ดนัยกับชลิตจึงตัดสินใจว่าจะต้องพาสองสาวหนี

แผนของแจ๋คือให้กิมจิกับบุญทิ้งแต่งเป็นกะเทยมาคัดค้านการแต่งงาน อ้างตนเป็นเมียของธนวัติกับพาณิชย์ เกิดความชุลมุนในงาน ฉวีวรรณกับดาหวันฉวยโอกาสหอบกระเป๋าจะหนีไปขึ้นรถแจ๋ที่เตรียมไว้ ดนัยกับชลิตโผล่มา  ฉวีวรรณไม่ยอมให้ดาหวันไปกับดนัย โวยวายเรียกพ่อ ดนัยกับชลิตจึงรีบเอากระสอบมา คลุมหัวอุ้มพาหนี แต่ผิดคิวทั้งสองอุ้มไปผิดตัว ชลิตอุ้มดาหวันไปขึ้นรถแจ๋ขับออกไป ดนัยอุ้มฉวีวรรณไปขึ้นรถส่งนมขับหนีไปอีกทาง

สุภาพ หัวหน้าคนงานพาลูกน้องมาช่วยขวางแต่ไม่สำเร็จ ธนวัติโมโหเอาปืนไล่ยิง ดนัยหักรถหลบข้างทาง ไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้ ฉวีวรรณดึงกระสอบที่คลุมหัวออก มือควานไปเจอง่ามไม้ยิงหนังสติ๊ก จึงส่งให้ดนัย

“โชคดีที่มันตกอยู่ในรถ อะ เอาไป”

“เฮ้ย...อะไรของเธอ” ดนัยตกใจ

“ตอนเด็กๆนายเป็นแชมป์ยิงหนังสติ๊กไม่ใช่เหรอ จัดการมันเลยสิดนัย”

ดนัยจึงออกมายืนจังก้า เอาก้อนหินมายิงใส่ธนวัติ ที่ถือปืนยืนบนรถกระบะ เข้ากลางแสกหน้าล้มไป แล้วเขาก็รีบขึ้นรถขับหนีไปอย่างหวุดหวิด ดนัยยังตกใจไม่หายที่ฉวีวรรณมาอยู่ในรถ แทนที่จะเป็นดาหวัน ฉวีวรรณให้ดนัยจอดรถแต่ดนัยจะพาเธอไปเปลี่ยนตัวกับชลิตเพราะโทร.นัดหมายกันไว้ว่าไปเจอกันที่หน้าบ้านทองอิน ฉวีวรรณยื้อแย่งพวงมาลัยให้จอดจนรถเสียหลักไถลลงข้างทาง ทั้งสองหน้ากระแทกคอนโซลหมดสติไป

ooooooo