ตอนที่ 13
บนเส้นทางออกนอกภูพระกาฬ ศร กรณ์ และไกร พาจรัญขี่ม้ามาอย่างเร็ว แต่แล้วจู่ๆศรก็ตัดสินใจหยุดม้าขวางทางของจรัญไว้ บอกว่า
“เราไม่ไปแล้วพ่อเลี้ยง เราแยกกันตรงนี้”
จรัญซึ่งระแวงอยู่แล้ว บอกให้ศรหลีกทางให้ตน กรณ์แทรกเข้ามาพูดกวนๆว่า เชิญพ่อเลี้ยงตามสบายแต่ต้องทิ้งทรัพย์สินที่ขนมาไว้กับพวกตน
“ไอ้สารเลว นี่พวกเอ็งหักหลังข้างั้นเหรอ” จรัญด่า ชักปืนออกมา แต่ศรยกปืนขู่ไว้ก่อน บอกว่าตอนนี้เรามากันสุดทางแล้ว ขอให้เราแยกกันอย่างสันติเถอะ
ศรพูดเสร็จ กรณ์ก็ยกเท้ายันจรัญตกจากหลังม้า แล้วเข้าค้นเอาทรัพย์สินทั้งที่ตัวและที่กระเป๋าข้างอานม้าซึ่งมีกล่องเครื่องเพชรอยู่มากมาย จรัญยกให้โดยดีแต่เมื่อได้ของแล้วก็ไสหัวไปเสีย“เราไม่ไปแล้วพ่อเลี้ยง เราแยกกันตรงนี้”
จรัญซึ่งระแวงอยู่แล้ว บอกให้ศรหลีกทางให้ตน กรณ์แทรกเข้ามาพูดกวนๆว่า เชิญพ่อเลี้ยงตามสบายแต่ต้องทิ้งทรัพย์สินที่ขนมาไว้กับพวกตน
“ไอ้สารเลว นี่พวกเอ็งหักหลังข้างั้นเหรอ” จรัญด่า ชักปืนออกมา แต่ศรยกปืนขู่ไว้ก่อน บอกว่าตอนนี้เรามากันสุดทางแล้ว ขอให้เราแยกกันอย่างสันติเถอะ
“พวกเราไปแน่ แต่ต้องส่งพ่อเลี้ยงลงนรกเสียก่อน” ศรยกปืนเล็งจรัญ แต่ไม่ทันเหนี่ยวไกเสียงปืนปริศนาก็ดังขึ้น พวกมันทั้งสามหันมองตามเสียงปืน เห็นเดชายืนย้อนแสงอยู่ที่เนินเขา
กรณ์กับไกรชักม้าจะต่อสู้ เดชาสั่งอย่าขยับระยะแค่นี้ตนยิงหัวมันไม่พลาดแน่ กรณ์ไม่ฟังสั่งลุยสามต่อหนึ่ง แต่มันไม่ทันขยับก็ถูกเดชายิงบ่าจนผงะ พร้อมกับร้องท้า
“เอาเลย...ถ้าพวกเอ็งอยากวัดดวงกับข้า ถ้าคิดว่าไวกว่าเดชาคนนี้ละก็ ลงมือได้เลย”
ศรใช้ไม้อ่อน หว่านล้อมว่าพวกเราต่างก็ทำเพื่อผลประโยชน์เขาก็น่าจะเข้าใจ เดชาย้อนเยาะว่า
“แน่นอนไอ้ศร คนอย่างเอ็งข้ารู้จักดี พวกเอ็งเอาถุงเงินไป ส่วนเครื่องเพชรกับไอ้จรัญทิ้งไว้ที่นี่” ศรบอกไกรให้เอาถุงเงินแล้วรีบขึ้นม้า เดชาพูดส่งท้ายว่า “คราวนี้ข้าจะไว้ชีวิตเอ็งเพื่อเห็นแก่มิตรภาพเมื่อครั้งอดีต แต่ถ้ามีคราวหน้าอีกละก็ เอ็งตายแน่ไอ้ศร”
พวกศรพากันขี่ม้าพร้อมถุงเงินไปแล้ว เดชาหันมองจรัญถามว่าไม่แปลกใจใช่ไหม จรัญพูดอย่างเจ็บใจว่า “เอ็งเป็นคนฉลาดเดชา เสียอย่างเดียว เลี้ยงไม่เชื่อง”
“ไม่ต้องห่วงพ่อเลี้ยง ผมจะยังไม่ฆ่าพ่อเลี้ยงตอนนี้ แต่ผมจะใช้ชีวิตของพ่อเลี้ยงเป็นเครื่องเบิกทางกลับสู่ภูพระกาฬ” เดชาพูดอย่างผยอง
ooooooo
No comments:
Post a Comment