Saturday, August 6, 2011

เรื่องย่อ ตะวันเดือด ตอน2


ตอนที่ 2
ที่หน้าเรือนใหญ่ไร่ฟ้ารุ่ง ศักดาเดินมาหาจรัญมอบถุงหนังเล็กๆให้ใบหนึ่ง บอกจรัญว่า ให้จำไว้ว่าภูผาตายเพราะถูกโจรปล้นบ้าน ถ้าเรื่องระหว่างเราแพร่งพรายออกไป จรัญเดือดร้อนแน่

จรัญบอกว่าตนรู้ เวลานี้ไร่ฟ้ารุ่งก็เป็นของเขาแล้วไม่ต้องการผู้ช่วยบ้างหรือ ศักดาตอบอย่างไม่ยี่หระว่า

“รู้ไหมจรัญ ถ้าไม่จำเป็น ฉันคงไม่คบค้ากับคนชั่วอย่างแกเด็ดขาด กลับไปเสียหมดธุระของแกแล้ว”

“ย่อมได้ เกลียดตัวแต่กินไข่ก็ไม่ว่ากัน แต่จะบอกให้นะ อย่างน้อยผมก็ยังดีกว่าคุณ เพราะผมไม่เคยลอบกัดเพื่อนของตัวเอง” จรัญพูดอย่างไม่ยี่หระเช่นกัน

ขณะที่จรัญกำลังเดินออกไปนั้น ยศพาเดชามาหาศักดาตามที่สมุนของเขาไปบอก เห็นจรัญเดินออกมาก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงหยุดอยู่ตรงนั้น ได้ยินจรัญหันไปเอ่ยกับศักดาว่า

“เออ จริงสิ ลูกชายของไอ้ภูผาถูกคนชื่อสาโรจน์เอาตัวไป มันฝากบอกด้วยว่า เรื่องของคุณกับภูผามันไม่เกี่ยว แต่ห้ามคุณแตะต้องเด็กนั่นเด็ดขาด” เมื่อศักดาบอกว่ารู้แล้ว จรัญถามต่อ “บอกหน่อยได้ไหมว่าไอ้สาโรจน์เป็นใคร”

“ในสมรภูมิเขาเคยเป็นทหาร แต่ตอนนี้เขาเป็นเพชฌฆาต”

“อ้อ...มิน่า” จรัญชักม้าออกไป เขาแปลกใจเมื่อเห็นยศกับเดชายืนอยู่มุมหนึ่ง เดชาจ้องจรัญอย่างแค้นใจ

ระหว่างเดินทางกลับจากไร่ฟ้ารุ่งด้วยกันกับก้อนนั้น จรัญเอะใจเอาถุงหนังที่ศักดาให้มาแกะดูในนั้นเป็นพลอยดิบ ที่ยังไม่ได้เจียระไน แถมยังมีคราบโคลนติดอยู่ด้วย ถามก้อนว่า

“เอ็งสงสัยไหมวะไอ้ก้อน ว่าทำไมไอ้ศักดาถึงสั่งเก็บไอ้ภูผา”
“ก็มันอยากครองไร่ฟ้ารุ่ง อยากเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมดไงพี่” ก้อนตอบตื้นๆตามประสา

“แน่ใจเหรอวะ” ถามแล้ว จรัญดีดพลอยเม็ดหนึ่งให้ ก้อนตะปบไว้ พูดอย่างคาดเดาว่า “ถึงขนาดเพื่อนรักต้องฆ่ากันตาย ข้าว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่...ต้องมีขุมทรัพย์ซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งในไร่ฟ้ารุ่ง ขุมทรัพย์ที่มีแต่ไอ้ศักดากับไอ้ภูผาเท่านั้นที่รู้”

ฟังจรัญแล้วก้อนเห็นด้วย แล้วทั้งคู่ก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงนกเหยี่ยวร้องก้องกังวาน

ooooooo

นกเหยี่ยวบินมาเกาะที่ระเบียงเรือนเล็กของยศ เขารีบไปปลดเอาจดหมายออกจากกระบอกที่คอเหลือบเหลียวมองรอบๆก่อนเปิดจดหมายออกอ่าน

“คุณภูตะวันปลอดภัย” ยศอ่านแล้วพึมพำ “ขอบคุณมากสาโรจน์ ที่ช่วยให้คุณภูผาตายตาหลับ”

เวลาเดียวกันนั้น สาโรจน์พาภูตะวันไปพักที่กระท่อมของเขา ภูตะวันเดินสำรวจไปรอบห้องเห็นบรรยากาศของทหารเก่าจากเครื่องของภายในห้อง เห็นรูปถ่ายของสาโรจน์สมัยที่ยังเป็นทหารถ่ายร่วมกับภูผาและศักดาประดับอยู่หลายรูป

สาโรจน์เข้ามาถามว่าค่อยยังชั่วแล้วหรือ แล้วเรียกภูตะวันให้มาดูอะไร พลางนั่งรอจนภูตะวันเดินเข้ามาเขาจึงล้วงจดหมายส่งให้บอกว่า “พ่อของแกฝากจดหมายนี่เอาไว้” ภูตะวันรีบคว้าจดหมายไปอ่าน

“ภูตะวันลูกรัก ลุงสาโรจน์คือเพื่อนที่พ่อไว้ใจมากที่สุด ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อเมื่อไหร่ ขอให้ลูกไปหาเขาและจงเชื่อฟังคำพูดของเขา เหมือนกับที่ลูกเชื่อฟังคำพูดของพ่อ ที่สำคัญก็คือ...อย่ากลับไปที่ไร่ฟ้ารุ่งอีกเป็นอันขาด บ้านของลูกไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกแล้ว รัก จากพ่อของลูก”

ภูตะวันน้ำตาไหล เงยมองสาโรจน์ เขาย้ำกับภูตะวันว่า

“ภูผาไม่ได้อยากให้แกล้างแค้นไอ้หนู แต่เขาอยากให้แกมีชีวิตอยู่ต่อไป นั่นต่างหากคือสิ่งที่พ่อทุกคนต้องการ ทีนี้แกเข้าใจรึยัง” เห็นภูตะวันร้องไห้จนตัวสั่น สาโรจน์ลูบศีรษะปลอบ “ทุกอย่างคือฝันร้าย ปล่อยมันผ่านไปเสีย ลืมมัน แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่”

ภูตะวันพยักหน้าทั้งน้ำตา สาโรจน์ไม่กอดไม่ปลอบ แต่มองนิ่งๆรอให้ภูตะวันหายเศร้าไปเอง

เมื่อเห็นภูตะวันเข้มแข็งขึ้นแล้ว สาโรจน์สอนวิชาการต่อสู้ให้ ทั้งมีด หมัดมวย รวมถึงสอนการดูแลและตรวจตราอาวุธต่างๆอย่างพิถีพิถัน จริงจัง พร่ำบอกภูตะวันเสมอว่า

“จำไว้ภูตะวัน สิ่งที่ฉันสอนแก ไม่ใช่การฆ่า แต่มันคือการปกป้องตัวเอง เมื่อไม่มีฉัน แกจะต้องยืนหยัดต่อไปและไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ทำให้แกฝันร้ายได้อีก”

ภูตะวันร่ำเรียนวิชาที่สาโรจน์สอนให้อย่างจริงจัง เขาสามารถยิงปืนได้แม่นฉมังราวกับจับวาง เขาเล็งปืนเหนี่ยวไกอย่างที่สาโรจน์สอนอย่างเคร่งครัด สิ่งหนึ่งที่กรุ่นอยู่ในใจ ทำให้ภูตะวันพัฒนาวิทยายุทธ์อย่างรวดเร็ว คือความแค้นที่พ่อแม่ถูกฆ่า!

ooooooo

14 ปีต่อมา

วันนี้ที่ไร่ฟ้ารุ่ง เกิดเรื่องใหญ่เมื่อมีศพชาวบ้านชายหญิงสองคนถูกมัดมือและยิงตายมาทิ้งไว้ที่ไร่ เดชาเข้ามารายงาน เพชรรุ้งจึงขี่ม้านำพลอยขวัญกับยศมายังที่พบศพ

เมื่อมาถึง เดชาบอกว่ามีคนงานเจอศพอยู่ในไร่ คงถูกฆ่าจากที่อื่นแล้วลากมาทิ้งที่นี่ ยศจำได้ว่าเป็นนายขาวกับเมียที่มีบ้านอยู่ใกล้ๆกับไร่ฟ้ารุ่งของเรา

“เมื่ออาทิตย์ก่อน นายขาวเพิ่งมาปรึกษาคุณศักดาเรื่องที่ถูกพ่อเลี้ยงจรัญบังคับให้ขายที่” เดชาเล่า

พลอยขวัญโพล่งออกมาว่าต้องเป็นฝีมือของจรัญแน่ๆ

เมื่อกลับมาที่เรือนใหญ่ไร่ฟ้ารุ่ง ศักดาฟังรายงานแล้วถามว่าแน่ใจว่าเป็นครอบครัวนายขาวนะ ยศยืนยัน เดชาเชื่อว่าพวกมันเอาศพมาทิ้งในไร่ของเราแสดงว่าต้องการข่มขู่พวกเราแน่ๆ

“มันคงคิดจะบีบให้พวกเราขายที่เหมือนกับพวกชาวบ้าน” เพชรรุ้งพึมพำ

“พลอยว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องเอาคืนค่ะพ่อ ขืนปล่อยไว้พวกมันจะยิ่งได้ใจ” พลอยขวัญเสนอ ซึ่งเพชรรุ้งไม่เห็นด้วย เมื่อศักดาถามว่าคิดยังไง เพชรรุ้งเสนอเป็นขั้นตอนว่า

“อย่างแรก รุ้งว่าเราต้องแจ้งเรื่องนี้กับทางการ อย่างน้อยจะได้มีพยานว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นก็ค่อยนัดเจรจากับพ่อเลี้ยงจรัญ”

พลอยขวัญไม่เห็นด้วยถามว่ามันทำกับเราขนาดนี้ยังต้องเจรจากันอีกหรือ ส่วนเดชาพูดอย่างเอาใจเพชรรุ้งว่า ตอนนี้จรัญมีคนมากกว่าเรา ขืนสู้ไปเราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เลยถูกพลอยขวัญตวาดเสียจนหุบปากเงียบกริบ

“ใจเย็นๆก็ได้พลอยขวัญ พ่อว่าลองเจรจาดูก่อนก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา” ศักดาตัดบทแล้วหันไปถามยศ “เห็นด้วยไหมนายยศ”

ยศมองหน้าพลอยขวัญอย่างเกรงใจก่อนพยักหน้าให้ศักดา พลอยขวัญมองเพชรรุ้งอย่างขัดใจ เมื่อไปเจอกันที่ ทางเดินหน้าห้องทำงานในเรือนใหญ่ พลอยขวัญบ่นใส่เพชรรุ้งว่า ให้พ่อไปเจรจากับจรัญเหมือนลดตัวลงไปหาพวกสวะ

“พี่แค่ไม่อยากเห็นการนองเลือด” เพชรรุ้งชี้แจง พลอยขวัญเสียงแข็งว่าพวกมันเป็นฝ่ายผิดก็ต้องชดใช้ เพชรรุ้งเตือนสติน้องว่า “บ้านเมืองมีกฎหมายนะพลอยขวัญ จะทำอะไรอย่าลํ้าเส้น”

แม้พลอยขวัญจะเงียบไป แต่ใจไม่ยอมแพ้ มองตามพี่สาวไปอย่างขัดใจ

ooooooo

ที่โรงแรมสันติภาพของเฮียเส็ง มีพวกต้อนวัวร่อนเร่กลุ่มหนึ่งกำลังชกต่อยกันเอาเป็นเอาตายจนห้องโถงโรงแรมแทบพังพินาศ จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นนัดหนึ่ง ขวดเหล้าบนโต๊ะระเบิดกระจุย ทำให้ทุกคนหยุดหันมอง เห็นเฮียเส็งกับครกยืนจังก้า เฮียเส็งประกาศกร้าวว่า

“ไอ้พวกจรจัด! ห้ามสู้กันในโรงแรมสันติภาพโว้ย ถ้าจะฆ่ากันให้ไปที่ทางเสือผ่านโน่น”

“ทางเสือผ่าน” ที่เฮียเส็งเอ่ยถึง เป็นซอกตึกที่มีขนาดไม่กว้างนัก กลายเป็นที่ดวลกันของคู่อาฆาต โดยมีเฮียเส็งเป็นกรรมการ เฮียเส็งประกาศกติกาการดวลว่า

“ที่ทางเสือผ่าน พวกมึงจะดวลยังไงก็ได้ จะกี่คนกี่ยกไม่มีเกี่ยง  กติกามีข้อเดียวคือ  ต้องทิ้งทรัพย์สินมีค่าเอาไว้  เพราะมันคือรางวัลสำหรับคนที่ชนะ และเป็นค่าทำศพของคนแพ้”

เฮียเส็งเป็นกรรมการ เมื่อทั้งสองฝ่ายถอดของมีค่าโยนลงพื้นแล้ว เฮียเส็งล้วงเหรียญเงินออกมาประกาศกร้าว “เมื่อเหรียญตกถึงพื้นเมื่อไหร่ ให้เริ่มยิงได้ทันที!”

เฮียเส็งโยนเหรียญขึ้นกลางอากาศ ทันทีที่เหรียญตกถึงพื้น เสียงปืนก็แผดขึ้น ทั้งคู่สาดกระสุนใส่กันไม่ยั้ง สุดท้ายตายทั้งคู่ เฮียเส็งให้ครกไปเก็บทรัพย์สินของทั้งสองคน ครกถามว่าถ้าอย่างนั้นทรัพย์สินนี้ก็จ่ายเป็นค่าทำศพหมดเลยหรือเปล่า

“ค่าทำศพมันไม่มีอัฐหรอกโว้ย พวกนี้มันต้องจ่ายเป็นค่าธรรมเนียมต่างหาก” เฮียเส็งประกาศแล้วฉกทรัพย์สินไปทั้งหมด พูดอย่างสะใจ “สมน้ำหน้า เสือกพังร้านกูดีนัก”

ว่าแล้วเฮียเส็งก็เดินไปพร้อมทรัพย์สินของคนตายทั้งสอง ครกหันมองสองศพนั้นอย่างสมเพช  หลังจากนั้น  ศพของคนจรทั้งสองก็ถูกลูกจ้างชั่วคราวของทางอำเภอมาขนออกไปจากทางเสือผ่าน

ooooooo

วิไลบาร์อยู่ใกล้ๆกับโรงแรมสันติภาพ รานีปัก หลักคอยการกลับมาของสาโรจน์อยู่ที่นี่และดูแลบาร์

วันนี้ ที่โรงแรมสันติภาพมีชายบึกบึนสามคนเดินฝ่าแดดเปรี้ยงตรงมา ทั้งสามเป็นพ่อลูกกัน โดยคนเป็นพ่อแบกขวานนำหน้าลูกชายสองคน คนหนึ่งแบกปืนของตัวเอง อีกคนแบกทั้งของตัวเองและของพ่อ เขาคือนายไม้กับลูกนั่นเอง ทั้งหมดบ่ายหน้ามาที่วิไลบาร์

ภายในบาร์ จรัญกำลังดวลเหล้าดูบุหลันเต้นโชว์อย่างร้อนแรงอยู่บนโต๊ะ

เมื่อนายไม้มาถึงหน้าบาร์  ลูกชายส่งปืนให้พ่อ  นายไม้ ยิงปืนขึ้นฟ้าตะโกนท้า

“ไอ้จรัญ ไอ้สารเลว เอ็งโผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้!”

ครู่เดียว จรัญกับสมุนอาวุธครบมือก็เดินออกมา ต่างชะงักเมื่อมีเสียงขวับๆๆ แล้วขวานเล่มหนึ่งก็บินมาปักที่ประตูร้านอย่างแม่นยำ นายไม้ถามทันทีว่า “เอ็งใช่ไหมที่ส่งคนไปฆ่าไอ้ขาวกับเมีย”

เห็นจรัญทำไขสือ นายไม้ด่าว่าไม่ต้องมาทำไก๋เพราะชาวบ้านรู้กันหมดแล้วว่าเขาเที่ยวกว้านซื้อที่แถวนี้เพื่อจะยึดไร่ฟ้ารุ่ง จรัญยังทำหน้าตายถามว่า “แล้วไง”

นายไม้ประกาศกร้าวว่าตนไม่ขายและไม่รอให้จรัญลงมือก่อนด้วย วันนี้มาท้าดวลกันให้ตายไปข้างหนึ่งเลย จรัญทำเป็นใจเย็นบอกว่าไม่อยากเห็นใครต้องมาเลือดตกยางออกกันที่นี่ นายไม้ด่าอย่างโกรธจัดว่า

“ไอ้ขี้ขลาด  เอ็งกลัวสิไม่ว่า  เฮ้ย...ไอ้จรัญมันหางจุกก้น มันไม่กล้าดวลกับข้าเว้ย” นายไม้ป่าวร้อง แต่เสียงไม่ทันขาดก็ถูกจรัญยิงรัวใส่ นายไม้กับลูกสองคนช่วยกันยิงตอบโต้

ตัวนายไม้บาดเจ็บพยายามคลานไปหยิบปืน ถูกจรัญถือปืนเดินเข้ามาถีบหน้านายไม้หงายขึ้น นายไม้พยายามด่ากระท่อนกระแท่นว่าจรัญยิงตนทีเผลอ แต่จรัญไม่แยแสตวัดเท้าใช้สเปอร์เฉือนหน้านายไม้จนเลือดพุ่ง เท่านั้นไม่พอจรัญยิงซํ้าจนนายไม้ตายแล้วประกาศแก่ทุกคนที่นั่นว่า

“ทุกคนจำไว้ ที่นี่คือเมืองภูพระกาฬ ที่นี่มีความยุติธรรมและมีกฎหมายแต่มันต้องขึ้นอยู่กับความพอใจของฉัน นายจรัญ  ที่เป็นเจ้าของเมืองนี้และเป็นเจ้าชีวิตของพวกแกทุกคน”

เรื่องย่อ ละคร ตะวันเดือด


เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลั  ตอน1
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน3
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน4
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน5
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน6
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน7
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน8
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน9

ดูละครย้อนหลัง
ละคร  ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง ตอน1  คลิก

เรื่องย่อ ตะวันเดือด ตอน1


“ภูพระกาฬ” ดินแดนแห่งความรักและความแค้น...

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ในยามที่บ้านเมืองต้อง กลียุค เงินคือพระเจ้า กฎหมายไม่ใช่สิ่งที่จะยึดเหนี่ยวได้อีกต่อไป ชีวิต...มีอยู่สองทางเลือก คือการเข่นฆ่าเพื่อให้ได้มาและการตกเป็นเหยื่อ ผู้คนมีลมหายใจอยู่ได้ด้วยการเอารัด เอาเปรียบ กินเลือดกินเนื้อซึ่งกันและกัน

และนี่คือเรื่องราวของดินแดนที่ได้ชื่อว่า “ภูพระกาฬ”

ณ ดินแดนแห่งนี้ คือที่ตั้งของไร่ฟ้ารุ่ง...

ท่ามกลางขุนเขาลำเนาไพรที่เขียวชอุ่ม ชีวิตหนึ่ง กำลังจะถูกพรากไปจากอีกชีวิตหนึ่งที่เป็นคนรัก

ภูตะวัน...กอดร่างโชกเลือดของเพชรรุ้งไว้ในอ้อมแขนกระชับในร่างที่ชุ่มเลือดของตัวเอง...เลือดกับเลือด โชกชุ่มกันอยู่ จนไม่รู้ว่าเป็นเลือดเขาหรือเลือดเธอ...

ท่ามกลางความเจ็บปวดทั้งกายและใจอย่างสาหัสนี้ภูตะวันรำพันความเจ็บร้าวกับร่างในอ้อมกอด...

“เคยมีคนบอกว่า สิ่งที่ทรงอำนาจที่สุดในโลกนี้ ก็คือความรัก กับความแค้น เพราะมันสามารถผลักดันให้คนเราทำเรื่องราวได้ทุกอย่าง...ในหัวใจของผม เคยเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกเหล่านั้น จนกระทั่ง...เมื่อใครบางคนจากไป ทุกอย่าง...ก็จบสิ้นลง...”

ภูตะวันร่ำไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง โหยหวน เมื่อมือของเพชรรุ้งที่กอดเขาอยู่ร่วงหล่นลงข้างกาย...ภูตะวันกอดร่างที่ไร้ลมหายใจของเพชรรุ้งอย่างเดียวดาย...

ooooooo

เมื่อ 14 ปีก่อน

ที่กระท่อมกลางป่า นกเหยี่ยวตัวหนึ่งโฉบลงมาเกาะที่ขอบระเบียง สาโรจน์ อดีตทหารผู้ผันตัวมาเป็นนักฆ่าฝีมือฉกาจ เพื่อนรักของภูผาพ่อของภูตะวัน ออกจากกระท่อมมาปลดจดหมายออกจากกระบอกทองเหลืองเล็กๆที่ขาของมัน

อ่านจดหมายแล้ว สาโรจน์รำพึงออกมาด้วยแววตา คมกล้า

“ในที่สุด...วันนี้ก็มาถึงจนได้...ศักดา ภูผา”

ooooooo

ที่เนินเขาในเขตไร่ฟ้ารุ่ง ศักดาและภูผาที่ถูกเอ่ยถึง ขี่ม้ายืนคู่กันอยู่บนเนินเขาแห่งหนึ่ง ทอดสายตามองฝูงวัวที่คนงานกำลังต้อนกลับเข้าคอกอย่างอิ่มเอมใจ...ไร่ฟ้ารุ่งในยามนี้ไม่ต่างอะไรกับสวรรค์บนดินของคนทั้งสอง

“ที่นี่ยังคงงดงามเหมือนเดิม แกว่าไหมศักดา เหมือนเมื่อสิบปีก่อนตอนที่เรามาบุกเบิกด้วยกัน” ภูผาเอ่ย ศักดาพยักหน้ารำพึงถึงอดีตว่า ตอนนั้นมันเป็นแค่ที่ดินรกร้างผืนหนึ่งเท่านั้น

ภูผาหันมองหน้าเพื่อนบอกว่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ศักดาหันสบตาเอ่ยทันที “ระหว่างแกกับฉันก็เหมือนกัน”

“แกคิดแบบนั้นเหรอเพื่อน” ภูผาถาม ศักดาไม่ตอบแต่มองภูผาอย่างปวดร้าว ต่างมองหน้ากันเงียบงัน

ครู่หนึ่ง ศักดาล้วงบางอย่างจากกระเป๋าเสื้อส่งให้ภูผา มันคือพลอยที่ยังไม่ได้เจียระไนและยังมีคราบโคลน

ติดอยู่ ภูผามองอึ้งนิดๆ จนเมื่อศักดาแบ่งพลอยให้ภูผาครึ่งหนึ่ง แต่ภูผากลับหยิบเอาไปทั้งหมด

ศักดาแค่นหัวเราะแค้นออกมา มองเพื่อนรักด้วยสายตาอำมหิต ขณะประเมินเพื่อนรักว่า

“ธาตุแท้ของแก มันก็เหมือนกับพลอยเม็ดนี้ภูผา

สวยงามแต่ดักดาน ต่างกันแค่ว่าพลอยมันเจียระไนได้ แต่เดรัจฉานอย่างแก...ไม่มีวันเป็นแบบนั้น”

คำพูดและแววตาของศักดา เสมือนประกาศปิดฉากมิตรภาพที่เคยมีต่อกันอย่างสิ้นเยื่อไม่เหลือใย!

ooooooo

ไร่ข้าวโพดในไร่ฟ้ารุ่ง ข้าวโพดกำลังออกฝัก ต้นข้าวโพดสูงท่วมหัว เป็นสถานที่ที่พวกเด็กๆชอบมาเล่นซ่อนหากันอย่างสนุกสนาน

ด.ช.ภูตะวัน ลูกชายภูผา ด.ญ.เพชรรุ้ง ลูกสาวศักดา ในวัยไล่เลี่ยที่โตมาด้วยกันกำลังเล่นซ่อนหากันอยู่ เพชรรุ้งไปซ่อนถูกภูตะวันจับได้ก็บ่นกระปอดกระแปดว่า เพิ่งซ่อนแป๊บเดียวเอง ภูตะวันขัดว่าแพ้แล้วอย่าโกง

เล่นกันทีไรก็งอนใส่กันทุกที แต่ภูตะวันก็มีวิธีเอาใจให้เพชรรุ้งหายงอน ด้วยการทำกังหันลมจากใบข้าวโพดให้ แค่นั้น เพชรรุ้งก็ตื่นเต้นจนหายงอนสนิท

ขณะนั้นเอง ด.ช.พรลูกคนงานในวัยเดียวกันมาตะโกนเรียกบอกว่าคุณผู้หญิงให้มาตาม เด็กทั้งสองจึงชวนกันกลับ

คุณผู้หญิงที่พรเอ่ยถึงคือ อุษาแม่ของภูตะวันนั่นเอง เมื่อเด็กๆกลับมาถึงเรือนใหญ่ไร่ฟ้ารุ่ง อุษาที่กำลังท้องแก่ก็เอาขนมมาตั้งที่โต๊ะตรงระเบียง เรียกเด็กๆให้มาทานขนมกัน ภูตะวันกับเพชรรุ้งวิ่งขึ้นไป พรเลียปากแผล็บพึมพำ “ลาภปากมาแล้ว”

ขณะเด็กๆกำลังทานขนมกันนั่นเอง ศักดาขี่ม้ามายืนอยู่แถวนั้นร้องเรียกเพชรรุ้งให้กลับบ้าน อุษาเอะใจกับท่าทีแข็งกระด้างของศักดา เธอยิ้มและเชิญชวนมาทานของว่างด้วยกัน ศักดาตอบประชดว่า

“เก็บให้ภูผามันกินคนเดียวเถอะ ตะกละตะกลามอย่างมัน ไม่เคยอิ่มกับเขาหรอก”

ภูตะวันกับอุษามองหน้ากันงงๆ ศักดาไม่สนใจฉุดเพชรรุ้งขึ้นหลังม้าขี่ออกไปโดยไม่ร่ำลาสักคำ อุษาใจหายกับท่าทีนั้น เธอมองไปทางเนินเขาอย่างสังหรณ์ใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างศักดากับภูผาสามีตัวเอง

ooooooo

ภูผายังอยู่ที่เนินเขาในเขตไร่ฟ้ารุ่ง เขานั่งบนหลังม้าด้วยสีหน้าครุ่นคิด ครู่หนึ่งยศที่ปรึกษาคนสนิทขี่ม้ามาสมทบ ภูผาถามว่าส่งข่าวถึงสาโรจน์หรือยัง ยศพยักหน้าบอกว่าสาโรจน์กำลังจะมาที่นี่ รับปากว่าจะช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องทุกอย่างให้

“ไม่ทันแล้วยศ บอกสาโรจน์ว่าเขาต้องเลือกข้างระหว่างฉันกับศักดา ไม่อย่างนั้นก็ให้กลับไปเสีย”

ยศนิ่งอึ้ง ขณะที่ภูผาทอดสายตาไปข้างหน้าแววตาเหี้ยม

ที่ชายป่า ศักดาขี่ม้าพาเพชรรุ้งกลับบ้าน เจอคนกลุ่มหนึ่งโผล่จากที่ซ่อนในป่าข้างทาง เพชรรุ้งตกใจกลัว ศักดาปลอบลูกว่าไม่มีอะไรเพื่อนพ่อเอง

กลุ่มคนที่โผล่จากป่าข้างทาง คือจรัญ พ่อเลี้ยงผู้มีอิทธิพลในภูพระกาฬกับวันชัยผู้เป็นพี่ชายนั่นเอง ทั้งสองโดดเด่นอยู่ในกลุ่มที่ตามมา เมื่อพบกัน ศักดาพยักหน้าทักทายแล้วบุ้ยหน้าไปข้างหลังถามว่าพร้อมรึยัง

จรัญบอกว่าตนกับพี่ชายพร้อมแน่ทันทีที่ได้รับมัดจำก้อนแรก ศักดาโยนถุงหนังเล็กๆให้ จรัญรับไปเปิดดูในนั้นมีพลอยดิบหลายเม็ด

“ที่เหลือฉันจะจ่ายหลังจากเสร็จงาน” ศักดาบอก จรัญถามว่าจะให้ลงมือเมื่อไร “คืนนี้!” ศักดาตอบสั้นๆแต่เข้ม...เหี้ยม

เวลาเดียวกัน ที่ห้องรับแขกเรือนเล็กของภูผา ยศคนสนิทของเขากำลังจะออกจากบ้าน ถูกผกาผู้เป็นเมียตำหนิต่อว่าถามว่าจะไปไหน วันๆมีแต่งานไม่เคยสนใจลูกเมียเลย

ด.ช.เดชาลูกติดของผกามองผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างหวาดกลัว ยศบ่นว่าข้างนอกกำลังวุ่นวายจะมาชวนทะเลาะอะไรกันตอนนี้ ผกาตวาดสวนไปว่า “แต่ฉันเป็นเมียคุณนะ ไม่ใช่ นางบำเรอ”

“นี่เธอ แม่ม่ายลูกติดอย่างเธอ ได้แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วอย่าเรียกร้องนักเลย” พูดแล้วยศคว้าหมวกมองจิกไปทางเดชาแวบหนึ่งก่อนผละไป

ผกาโวยวายให้ยศกลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน เมื่อไม่สำเร็จก็หันมองเดชาระบายอารมณ์ใส่ว่า

“แกได้ยินแล้วใช่ไหมเดชา เขาไม่เคยเห็นฉันเป็นเมีย ไม่เคยเห็นแกเป็นลูกเสียด้วยซ้ำ ชิ! ใช่สิ ก็แค่แม่ม่าย ลูกติดที่เขาชุบเลี้ยงเอาไว้”

เดชาหน้าจ๋อยก้มหน้าหลบสายตาแม่ จมดิ่งอยู่กับปมด้อยและความไร้ค่าของตัวเอง...

ooooooo

ในเมืองภูพระกาฬ สาโรจน์จูงม้าผ่านประตูเมืองเข้ามา เห็นเด็กๆวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ทุกอย่างดูสงบร่มรื่น เขามองภาพเบื้องหน้าอย่างประทับใจ จูงม้าเดินมาจนถึงหน้าโรงแรมสันติภาพ

เฮียเส็งเจ้าของโรงแรมยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าอย่างรอคอยใครบางคน พอเห็นสาโรจน์ก็ทักอย่างประชดประสาคนคุ้นเคยว่า นึกว่าตายไปแล้วเสียอีก สาโรจน์ย้อนกลับประสาคนคุ้นเคยเช่นกันว่า คงต้องรอให้เฮียเส็งตายไปก่อน เฮียหัวเราะร่วน บอกว่ายาก เพราะหมอดูเคยบอกว่าตนดวงแข็ง
“ไม่มีใครดวงแข็งกว่าลูกปืนหรอกเฮีย เชื่ออั๊วเถอะ” พูดแล้วเดินเลยเข้าไปข้างใน เฮียเส็งหัวเราะเดินตามเข้าไป

เมื่อนั่งดื่มและคุยกันที่โต๊ะ ยศคนสนิทของภูผาเอ่ยขึ้นว่า ท่าทางภูผากับศักดาคงต้องแตกหักกันแน่ เรื่องเจรจาคงไม่มีทางเป็นไปได้ สาโรจน์ถามว่าแล้วจะเอายังไง

“คุณต้องเลือก ว่าจะอยู่ฝ่ายไหน” ยศทิ้งไพ่ เมื่อ สาโรจน์ลังเล ยศเปรยๆว่า “คุณโรจน์...คุณภูผาเป็นเพื่อนของคุณ เขาช่วยเหลือคุณมาตลอด”

“ศักดาก็เหมือนกัน นายจะให้ฉันช่วยภูผาแล้วฆ่าศักดางั้นเหรอ” สาโรจน์สวนไปทันควัน

“ถ้างั้นคุณก็ควรจะไปจากที่นี่ ไม่งั้นจะเป็นอันตรายเสียเปล่าๆ” ยศเสียงแข็งลุกขึ้นหยิบหมวก ล้วงจดหมาย
ฉบับหนึ่งวางไว้บนโต๊ะบอก “คุณภูผาฝากจดหมายให้คุณช่วยเก็บเอาไว้”

ยศลุกไปแล้ว สาโรจน์ยังนั่งดื่มดับกลุ้มอยู่คนเดียว ครกผู้จัดการร้านที่กำลังนั่งดีดลูกคิดเงยหน้ามองตามยศแล้วหันมองสาโรจน์อย่างเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ooooooo

เย็นนี้เองที่ชายป่า จรัญ วันชัย และก้อนกับสมุน กำลังวางแผนกันอยู่ จรัญใช้กิ่งไม้ชี้บนแผนที่ไร่ฟ้ารุ่งที่เขียนบนพื้นทรายหยาบๆ พลางอธิบายแผนการ

“พวกเราจะบุกเข้าไปทางนี้ ด่านแรกที่เจอก็คือยามเฝ้าไร่ตรงปากทาง จากนั้นพอเลยเข้าไปก็จะเป็นเรือนพักของพวกคนงาน” อธิบายแล้วเงยหน้าย้ำกับทุกคน “จำไว้ ตอนบุกเข้าไปให้ประกาศตัวว่าเราเป็นพวกโจร อย่าให้พวกมันเห็นหน้าค่าตาเด็ดขาด มีใครสงสัยอะไรไหม”

สมุนทุกคนนิ่งเงียบสีหน้าเหี้ยมเกรียม จรัญหันมาย้ำกับ วันชัยผู้เป็นพี่ชายว่า งานนี้ห้ามบุ่มบ่าม วันชัยตวาดใส่ว่ารู้แล้ว พูดอยู่ได้ จรัญพยักหน้าเอือมๆแล้วสั่งทุกคนให้เตรียมตัวได้

ทุกคนแยกย้ายกันไปเตรียมม้าและอาวุธ จรัญยังนั่งเครียดอยู่ย้ำกับตัวเองว่า งานนี้ต้องไม่พลาดเด็ดขาด

คืนเดียวกันนี้ สาโรจน์ไปที่วิไลบาร์ ที่มีทั้งขายเหล้า เล่นการพนัน และสาวบริการพร้อม

ขณะวิไลเจ้าของบาร์กำลังนั่งดวลไพ่อยู่กับลูกค้ารายหนึ่ง เมื่อเล่นได้ก็กวาดเงินเดิมพันบนโต๊ะใส่หีบ ขณะนั้นเอง นายอำเภอ กับถาวรซึ่งเป็นผู้ช่วยเดินเข้ามา ถาวรกวาดตาไปรอบๆ แล้วเข้าไปนั่งข้างๆวิไล ทักทายอย่างรู้กัน แล้วเอาถุงผ้าสำหรับใส่เงินออกมาแหวะปากถุงรอ

“ขืนสูบเลือดกันแบบนี้ทุกเดือน บาร์ฉันเจ๊งแน่” วิไลพูดอย่างคับแค้นใจ

“มีหน้าที่จ่ายก็จ่ายมาเถอะครับคุณวิไล พวกผมมีหน้าที่ไถลูกเดียว อย่างอื่น...ไม่สน” พูดพลางพลิกไพ่บนโต๊ะเล่น “ยังมีคนอีกมากที่ต้องการลงทุนในภูพระกาฬ ถ้าแค่นี้คุณจ่ายไม่ไหว ก็ควรจะหลีกทางให้คนอื่น”

ทั้งคำพูดและด้ามปืนที่ถาวรจงใจให้โผล่จากเอว ทำให้วิไลกัดฟันเทเงินในหีบใส่ถุงของถาวร เมื่อได้ค่าส่วยสมใจแล้ว ถาวรเดินออกจากร้านไป สวนกับรานีน้องสาวของวิไลที่เดินมาส่งลูกค้าข้างล่าง

รานีชะงักเมื่อเห็นเงาแวบๆของสาโรจน์จูงม้ามายืนอยู่  ไม่นานนักทั้งสาโรจน์และรานีก็กอดก่ายกันอยู่บนเตียง ทั้งสอง เป็นคู่ขากัน เธอรักและหลงใหลสาโรจน์ อยากให้เขาพาหนีไปอยู่ด้วยกัน แต่สาโรจน์บอกว่าตนทำไม่ได้ เธอน่าจะรู้ว่าการอยู่กับมือปืนนั้นลำบากแค่ไหน

เมื่อรานีออดอ้อนมากเข้า สาโรจน์บอกว่าเอาไว้คืนนี้เสร็จเรื่องเมื่อไรจะให้คำตอบ

“ถ้างั้นฉันจะรอคุณ ต่อให้ต้องรออีกนานแค่ไหนฉันก็จะรอ ฉันเชื่อว่าคุณรักฉันคุณต้องกลับมา” รานีมองเขาอย่างมั่นใจ แต่สาโรจน์กลับรู้สึกปวดร้าวกับการรอคอยของเธอ...

ooooooo

ที่ทางเข้าไร่ฟ้ารุ่ง ขณะยศกำลังทักทายหยอกล้อ กับพวกเวรยามที่ปิ้งข้าวโพดกินกันอยู่นั้น ยามคนหนึ่ง ร้องบอกอย่างตกใจพลางชี้ให้ดู

ยศมองไปเห็นขบวนของจรัญกำลังมุ่งหน้าตรงมาที่ไร่ ทุกคนมีผ้าผูกอำพรางใบหน้า จรัญกับสมุนบางคนถือคบเพลิงในมือ ยศรีบสั่งยามให้ตีเกราะเร็วๆ ยามคว้าเกราะไปเคาะรัว ปากก็ตะโกน

“โจรปล้นโว้ย โจรปล้น แห่กันมาเป็นโขยงแล้ว”

เสียงเคาะเกราะและเสียงตะโกนของยามทำให้จรัญชักปืนยิงจนยามร่วมล้มทั้งยืน แล้วเล็งมาทางยศระดมยิงใส่ ยศคว้าตัว ด.ช.พรขึ้นมาควบหนีไปในไร่ มาถึงหน้าเรือนก็ปล่อยพรลงจากม้า สั่งพรให้ไปเตือนพวกคนงานให้รีบหนี บอกว่าพวกโจรมากันเยอะอย่าต่อสู้เด็ดขาด จากนั้นไปทุบประตูบ้านภูผา

“เจ้านายครับเจ้านาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับเจ้านาย” ภูผาถือปืนออกมาถามว่าเมื่อกี้ได้ยินเสียงปืน “โจรครับนาย มีพวกโจรบุกเข้ามาในไร่ของเรา แห่มาเป็นโขยงเลยครับ”

“แล้วสาโรจน์ล่ะ มาด้วยกันรึเปล่า” ภูผาถาม

ooooooo

สาโรจน์ยังนอนอยู่กับรานี เฮียเส็งไปเคาะประตูบอกว่าชาวบ้านลือกันว่าไร่ฟ้ารุ่งถูกปล้น บอกสาโรจน์ว่า “ฉันรู้ว่าแกไม่อยากเลือกฝ่าย แต่เมียกับลูกของภูผาไม่ควรตายแบบนี้”

เหมือนคำเตือนที่ทำให้สาโรจน์ต้องตัดสินใจ เขาคว้าปืนออกไปทันที วิไลถามว่าจะไปฆ่าใครอีก สาโรจน์ตอบอย่างไม่สนใจว่าจะไปช่วยคนต่างหาก

“แน่ใจเหรอคุณเพชฌฆาต ระวังตัวให้ดี ผู้ล่าก็อาจกลายเป็นผู้ถูกล่าเข้าสักวัน” วิไลหยัน พอรานีเรียกพี่สาวเชิงตำหนิ วิไลบอกว่า “ฉันจะขายร้านแล้วไปจากที่นี่ ไปจากภูพระกาฬ ที่มีแต่ผู้รักษากฎหมายคอยจ้องแทะเศษเนื้อพวกนอกกฎหมายเลวๆ” วิไลพูดอย่างเจ็บแค้น

ooooooo

จรัญกับวันชัยคุมสมุนตะลุยเข้าไปในบริเวณเรือนพักคนงานไร่ฟ้ารุ่ง มันยิงกราดไม่เลือกเด็กหรือผู้หญิง เผาทุกบ้านที่ผ่าน เมื่อสะใจแล้ว จรัญกับวันชัยชวนกันตามล่าภูผา ส่วนทางนี้ปล่อยให้สมุนทำกันเอง

เมื่อยศมารายงานสภาพ ภูผาพยุงอุษาที่ท้องแก่ขึ้นม้าตัวหนึ่ง ส่วนภูตะวันไปกับยศ ขณะนั้นเองยศเห็นพวกจรัญควบม้ามาแต่ไกล เร่งภูผาให้รีบไปกัน แต่ไม่พ้นสายตาของจรัญกับวันชัย พวกมันพากันไล่ตามไป

ส่วนที่เรือนพักคนงาน พวกสมุนของจรัญพากันเผาบ้าน ปล้นข้าวของยิงเด็กทิ้งและลากผู้หญิงไปข่มขืนกันอย่างบ้าคลั่ง

ภูผาเห็นพวกจรัญขี่ม้าไล่ตามและยิงไม่ยั้ง เขาตัดสินใจให้ยศพาภูตะวันแยกไปอีกทางหนึ่ง ส่วนตัวเองจะล่อพวกจรัญไปอีกทาง แต่พวกจรัญก็รู้ทัน มันแยกกันตาม โดยจรัญตามภูผา ส่วนวันชัยให้ตามยศกับภูตะวันไป ทิ้งพวกสมุนให้บ้าคลั่งกับการปล้นฆ่าข่มขืนอยู่ทางนี้
ผกาอยู่กับเดชา ผกาถูกสมุนของจรัญลากไปปล้ำจะข่มขืน เดชาจะเข้าไปช่วยแม่ก็ถูกพวกมันลากไปท่ามกลางเสียงหวีดร้องขอความช่วยเหลือของผกา

ที่บ้านพร สมุนของจรัญรื้อค้นปล้นทุกอย่าง มันยิงพ่อแม่ของพรตาย พรแผดร้องอย่างโกรธแค้น ด่ามันไอ้โจรห้าร้อย พวกมันเข้ามาตบพรจนกระเด็น พอลุกได้พรวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน มันยังจะตามฆ่าให้ได้

พรถูกพวกมันตามทันคว้าตัวไว้ทำท่าจะปาดคอทิ้ง พรดิ้นรนด้วยความกลัว ทันใดนั้นเองกระสุนนัดหนึ่งพุ่งเข้าใส่มันจนเลือดกระฉูด พริบตาเดียวสาโรจน์ก็ควบม้าข้ามพงออกมายิงใส่สมุนของจรัญพวกนั้นอีกสองสามคนล้มตายทันที พรหันมองตาค้างกับผู้เข้ามาช่วยตน

ooooooo

ที่เส้นทางเลียบภูเขา ภูผากำลังพาอุษาหนีโดยมีพวกจรัญตามล่ามาติดๆ มันยิงถูกม้าของภูผาม้าตื่นสะบัดจนภูผากับอุษาตกจากหลังแล้วมันก็วิ่งควบหนีไป

เมื่อไม่มีม้า ภูผาจึงประคองอุษาพาหลบไปตามโขดหิน จรัญสั่งสมุนว่า

“มันไม่มีม้าแล้ว หนีไม่พ้นแน่ ตามไป”

อุษาตกม้าเลือดและน้ำคร่ำทะลักออกมา เธอบอกภูผา ว่าตนไม่ไหวแล้ว ภูผาพาไปหลบในถ้ำ อุษาขอร้องให้ภูผาหนีไปก่อน ถ้ามัวรอตนเราคงต้องตายกันหมดแน่เพราะตนกำลังจะคลอด ภูผาให้เธอทำใจดีๆไว้ตนจะออกไปต้านพวกมันเอง บอกให้เธอรออยู่ในนี้เดี๋ยวตนมา
ยศขี่ม้าพาภูตะวันหนีซอกซอนไปตามป่า แต่ก็ยังถูกพวกวันชัยตามมาอย่างกระชั้นชิด ยศถูกวันชัยยิงจนทั้งเขาและภูตะวันพลัดตกจากหลังม้า ยศร้องบอกให้ภูตะวันรีบหนีไป ให้วิ่งไป...วิ่ง! แล้วยศเองก็หันไปยิงสู้กับวันชัยและสมุน

แม้ภูตะวันจะเป็นห่วงยศ แต่ในภาวะเช่นนี้ จำต้องวิ่งไปท่ามกลางกระสุนที่พวกวันชัยยิงตามมาดีแต่ไม่ถูก

เวลาเดียวกันนั้น ภูผาออกมายิงต่อสู้กับจรัญ เขาถูกมันยิงจนเลือดทะลักหงายหลังล้มจมกองเลือดเป็นเวลาที่อุษาคลอดลูกออกมาพอดี เสียงทารกร้องไห้จ้าราวกับรับรู้การจากไปของผู้เป็นพ่อ...

ooooooo

ภูตะวันวิ่งสุดชีวิต ขณะกำลังจะเข้าตาจนนั่นเอง มีใครบางคนยิงใส่สมุนของวันชัยที่กำลังเล็งปืนใส่ภูตะวันจนมันตกม้าตาย วันชัยหันมาเห็นสาโรจน์ดึงตัวภูตะวันขึ้นม้าไปด้วย ก็ชักม้าไล่ตามทันที

สมุนของวันชัยบอกว่าเราตามไม่ทันเพราะม้าฝ่ายโน้นวิ่งอย่างกับพายุ วันชัยตะคอกว่าต้องทันเพราะตรงไปจะเป็นหน้าผา มันหนีไม่พ้นแน่

แต่สาโรจน์ผู้ช่ำชองในการต่อสู้ ก็สามารถควบม้าทะยานผ่านหน้าผาไปได้ วันชัยตะโกนสั่งสมุนว่า “มันทำได้เราก็ต้องทำได้สิวะ ตามไป” พร้อมกับชักปืนออกมาบังคับให้สมุนควบม้าตามไป

ผลคือ สมุนคนนั้นกับม้าทะยานไม่ผ่าน ตกเหวไปต่อหน้าต่อตา ตัววันชัยเองก็ชักม้าหยุดแทบไม่ทัน คำรามอย่างเคียดแค้น “นี่เอ็งเป็นใครกันแน่วะ มาขวางพวกข้าทำไม”

“ข้าชื่อสาโรจน์ กลับไปบอกเจ้านายของแกเสียว่าเรื่องระหว่างมันกับภูผา ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวแต่ชีวิตเด็กคนนี้เป็นของฉัน ห้ามใครแตะต้องเด็ดขาด!”

ท่าทางและน้ำเสียงที่ดุดันเฉียบขาดของสาโรจน์ทำให้วันชัยชะงัก แต่พอสาโรจน์จะชักม้าไปมันก็ชักปืนออกมาทันที แต่ช้ากว่ามือฆ่าอย่างสาโรจน์เขาหันกลับยิงใส่มันทันควันกระสุนพุ่งเข้าปากกระบอกปืนวันชัยจนปืนมันระเบิด ตัวมันเองแผดเสียงร้องโหยหวนก่อนตกจากหลังม้า แขนฉีกขาดรุ่งริ่งหน้าเหวอะเพราะสะเก็ด

สาโรจน์ควบม้าพาภูตะวันหนีไปท่ามกลางเสียงคำรามอย่างเจ็บแค้นของวันชัยราวกับคนบ้าคลั่ง

ooooooo

ศักดามาถึงปากถ้ำ พอลูกน้องรายงานจรัญก็รีบคว้าหมวกมาใส่ลุกขึ้นต้อนรับ พอลงจากหลังม้าศักดาก็ซัดหมัดเข้าที่หน้าจรัญจนคว่ำ ลูกน้องจรัญพากันชักปืนจ่อศักดา จรัญชูมือห้ามให้ทุกคนใจเย็นๆ ถามศักดาว่ามีอะไรผิดพลาดหรือเจ้านาย

“แกฆ่าพวกคนงานทำไม คนที่ไม่เกี่ยวข้อง แกทำร้ายเขาทำไม”

จรัญถ่มเลือดในปากทิ้ง บอกว่าปลอมเป็นโจรทั้งทีก็ต้องเล่นให้สมบทบาท ไม่งั้นชาวบ้านจะสงสัย

“แล้วอุษาล่ะ”ศักดาถาม จรัญบุ้ยให้เข้าไปดูในถ้ำ ศักดาคว้าคบเพลิงจากสมุนของจรัญเข้าไปในถ้ำ ระหว่างทางผ่านศพของภูผา ศักดาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองอย่างสังเวช

เมื่อเข้าไปพบอุษาในสภาพหน้าตาซีดเซียวเอาเสื้อตัวนอกห่อลูกน้อยเอาไว้ เธอถามศักดาว่าเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่ไหม ถามว่าภูผาทำอะไรผิดถึงต้องฆ่าเขา

“ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้อุษา แต่ถ้าฉันไม่ลงมือ ฉันเองก็ต้องถูกฆ่าเหมือนกัน”อุษาถามว่าแล้วลูกของตนต้องตายด้วยหรือเปล่า“เธอวางใจได้ ฉันจะดูแลเด็กคนนี้ให้ดีที่สุดให้เหมือนกับลูกของฉันเอง”

“แล้วภูตะวันล่ะ”อุษาถามอีก ศักดาพยักหน้าตอบหนักแน่นว่า

“ตราบใดที่เขาไม่กลับมาที่นี่ ฉันสัญญาว่าเขาจะต้องปลอดภัย”เห็นอุษาร้องไห้ ศักดากุมมือเธอไว้เอ่ยเศร้าๆ “อโหสิให้ฉันด้วยอุษา”

“ฝังฉันไว้ในนี้ ฉันจะอยู่กับภูผาที่นี่ตลอดไป”อุษาหลับตาร้องไห้สะอื้นฮักแล้วขาดใจตรงนั้น

“อุษา...อุษา...”ศักดาพยายามกลั้นน้ำตาแต่ก็กลั้นไม่อยู่ เสียงทารกร้องทำให้เขาได้สติหันมอง...

หลังจากนั้น ศักดาสั่งจรัญให้คนมาระเบิดปากถ้ำทิ้ง เพราะไม่ต้องการให้ใครมารบกวนเพื่อนของตน กำชับให้จำไว้ ห้ามใครแพร่งพรายเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ออกไปเด็ดขาดไม่อย่างนั้นทุกคนจะต้องตาย!

หลังจากระเบิดปากถ้ำแล้ว จรัญพยักหน้าบุ้ยใบ้ให้ก้อนไปกับตน

ooooooo
สาโรจน์พาภูตะวันไปนอนพักริมลำน้ำในป่า ขณะเขาเย็บแผลให้ตัวเองอยู่นั้น ภูตะวันละเมอเรียกแม่แล้วสะดุ้งตื่น สาโรจน์หันมองถามว่าฝันร้ายหรือ

ภูตะวันชะงักเมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่กับสาโรจน์ก็ลุกพรวดขึ้นบอกว่าจะไปหาพ่อกับแม่  พุ่งเข้าคว้าปืนไปกอดแน่น  สาโรจน์สั่งให้เอาปืนคืนตนเดี๋ยวนี้  ภูตะวันกอดปืนทำดื้อตาใส จนสาโรจน์เดินไปเผชิญหน้าพูดดุๆ

“ฟังฉันให้ดีนะไอ้หนู พ่อแม่ของแกป่านนี้คงตายไปแล้ว ที่ฉันช่วยแกก็เพราะไม่อยากเห็นแกถูกฆ่า ไม่ใช่มาทำอะไรโง่ๆแบบนี้”พูดแล้วกลับถูกภูตะวันส่องปืนใส่ สาโรจน์ ชะงักถาม“จะทำอะไร ยิงคนที่ช่วยชีวิตแกงั้นเหรอ”

ภูตะวันยืนกรานจะไปหาพ่อกับแม่ สาโรจน์บอกว่าพวกเขาตายแล้วให้ส่งปืนมา ภูตะวันไม่เชื่อร่ำร้องจะกลับบ้าน สาโรจน์ย่างสามขุมเข้าหา จับปืนไว้แล้วถีบภูตะวันตกน้ำ

ooooooo

รานีรู้ว่ามีคนมาเยือน เธอเปิดประตูบาร์ก็เห็นเฮียเส็งกับครกยืนอยู่ เฮียเส็งส่งหีบใบเล็กๆให้รานีบอกว่าสาโรจน์ฝากของมาให้ รานีถามถึงสาโรจน์ เฮียเส็งกลับบอกว่าสาโรจน์ฝากมาบอกให้เธอไปจากที่นี่เสีย ไม่ต้องรอเขา

“ฉันจะอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะรอสาโรจน์” รานีเด็ดเดี่ยวมาก ยิ่งเห็นนกเหยี่ยวของสาโรจน์บินร่อนอยู่บนท้องฟ้า เธอก็ยิ่งเชื่อว่าสาโรจน์จะต้องกลับมา

ส่วนวิไลตัดสินใจจะไปจากที่นี่ เมื่อรานีจะอยู่ที่นี่ วิไลบอกน้องสาวให้ดูแลตัวเองให้ดีอย่าปล่อยให้ความทุกข์กัดกินหัวใจนานเกินไป แล้วฝากหลงให้ช่วยดูแลรานีด้วยแล้วบังคับรถม้าเดินทางไปจากภูพระกาฬ

ooooooo

ยศในสภาพบาดเจ็บหนัก กุมแผลซมซานกลับมาที่ไร่ฟ้ารุ่ง เห็นสภาพเรือนพักคนงานที่ถูกเผา เห็นศพคนงานตายเกลื่อน เขามองอย่างปวดร้าว เหลือบมองไปที่บ้านตัวเองอย่างสังหรณ์ใจ

เมื่อขึ้นไปบนเรือน เห็นเดชานั่งกอดเข่าเฝ้าศพของผกาที่มองแวบเดียวก็รู้ว่าถูกข่มขืนยับเยินก่อนฆ่าทารุณ เดชาไม่แม้แต่จะหันมองยศ ในขณะที่ยศมองศพผกาอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัวก่อนพุ่งเข้ากอดศพผการ้องไห้อย่างหนัก

เมื่อนำร่างของผกาไปฝังที่เนินเขา ยศกับเดชายืนมองหลุมศพเศร้า ต่างไม่พูดอะไร

ขณะนั้นเอง มีเสียงง้างนกปืนดังขึ้น แล้วสมุนของศักดาก็พูดขึ้นในขณะที่อีกคนถือปืนจ่อใส่ยศ

“คุณยศครับ คุณศักดาเชิญไปพบที่เรือนใหญ่”

เมื่อยศไปพบศักดาท่ีเรือนใหญ่อันเป็นเรือนพักของภูผา เห็นศักดากำลังทานมื้อเช้าอยู่ขรึมๆ เมื่อยศเข้ามาศักดาบอกให้นั่ง แล้วแสดงความเสียใจเรื่องผกา พร้อมทั้งสาบานว่านั่นไม่ใช่แผนของตน

ขณะที่ยศกำลังอึ้ง งงๆนั้น ศักดาเอ่ยขึ้นอีกว่า

“สงครามก็เป็นแบบนี้แหละยศ ต้องมีคนบริสุทธิ์พลอยเดือดร้อนไปด้วยเสมอ”

ยศถามอย่างไม่พอใจว่าใครอนุญาตให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ในนี้ เพราะที่นี่เป็นบ้านของภูผาเจ้าของไร่ฟ้ารุ่ง ศักดาตอบนิ่งๆว่า ภูผาตายไปแล้ว ส่วนยศกับลูกเลี้ยงยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นหว่านล้อมว่า

“ฉันรู้นิสัยแกดียศ รู้ว่าแกภักดีต่อภูผาแค่ไหน แต่ว่าตอนนี้เขาจากไปแล้ว ดังนั้นแกต้องคิดให้รอบคอบว่าจะจัดการกับตัวเองยังไง”

ยศบอกว่าตนจะไปจากที่นี่  ศักดาไม่ให้ไป  เพราะ

ไร่ฟ้ารุ่งต้องการคนดูแลและตนก็ไว้ใจเขามากที่สุด บอกยศให้เสนอเงื่อนไขมาตนยินดีทำทุกอย่างเพื่อให้ยศยอมอยู่ที่นี่ด้วย

ขณะยศกำลังครุ่นคิดนั่นเอง มีเสียงทารกร้องไห้จ้าขึ้น ยศฟังอย่างสงสัย ครู่หนึ่งเพชรรุ้งวิ่งลงมาบอกศักดาว่าน้องร้องไห้ใหญ่แล้ว ศักดาบอกให้ไปตามคนมาดู ยศตัดสินใจถาม “เด็ก...เด็กนั่น...”

“พลอยขวัญ ต่อไปนี้เธอจะเป็นลูกสาวของฉัน”

ยศค่อยๆตระหนักถึงความจริงที่เกิดขึ้น เขาตัดสินใจเสนอเงื่อนไขโดยให้ศักดารับปากว่าทุกอย่างจะจบลงแค่นี้ ศักดาย้ำถามว่าทุกอย่างงั้นหรือ?

“ใช่...ไม่มีการแก้แค้นอีกต่อไป ไม่มีใครต้องตายอีกแล้ว มันมากพอแล้ว”

ศักดามองหน้ายศอย่างครุ่นคิดก่อนพยักหน้าเห็นด้วย

เรื่องย่อ ละคร ตะวันเดือด


เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน2
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน3
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน4
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน5
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน6
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน7
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน8
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน9

ดูละครย้อนหลัง
ละคร  ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง ตอน1  คลิก

ดารา ละคร ตะวันเดือด ช่อง 3


2***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ


'แม่ยายที่รัก ละครช่อง3

'แม่ยายที่รัก ตอน1 ละครช่อง3

'แม่ยายที่รัก ตอน4 ละครช่อง3

'แม่ยายที่รัก ตอน5 ละครช่อง3

'แม่ยายที่รัก ตอน6 ละครช่อง3

'แม่ยายที่รัก ตอน7 ละครช่อง3













เรืองย่อ ละคร เกมร้ายเกมรัก
1.เรื่องย่อละคร เกมร้าย เกมรัก  ตอน1   
2.เรื่องย่อละคร เกมร้าย เกมรัก  ตอน2  
3.เรื่องย่อละคร เกมร้าย เกมรัก  ตอน3  
4.เรื่องย่อละคร เกมร้าย เกมรัก  ตอน4  

เรืองย่อ ละคร รอยมาร 
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน1   
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน2   
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน3  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน4  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน5  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน6  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน7  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน8  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน9  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน10  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน11  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน12  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน13  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน14  
เรื่องย่อละคร รอยมาร   ตอน15  จบ


เรื่่องย่อละคร กลรักลวงใจ
ละคร กลรักลวงใจ ตอน1 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน2 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน3 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน4 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน5 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน6 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน7 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน8 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน9 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน10 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน11ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน12ช่อง3



เรื่่องย่อละคร รอยไหม
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน1
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน2
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน3
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน4
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน5
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน6
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน7
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน8
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน9
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน10



เรื่องย่อ ละคร ตะวันเดือด


เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลั  ตอน1                                                                                      
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน2
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน3
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน4
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน5
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน6
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน7
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน8
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน9
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน10
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน11
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน12
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน13
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน14





ดูละครย้อนหลัง
ละคร  ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง ตอน1  คลิก
ละคร  ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง ตอน2  
ละคร  ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง ตอน2  




เรื่่องย่อละคร กลรักลวงใจ
ละคร กลรักลวงใจ ตอน1 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน2 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน3 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน4 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน5 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน6 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน7 ช่อง3


เรื่่องย่อละคร รอยไหม
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน1
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน2
เรื่องย่อละคร รอยไหม  ตอน2











ตัวอย่าง ละคร ตะวันเดือด


           
                                                                   ญา ญ่า อุรัสยา, หมาก ปริญ




ตะวันเดือด ละครช่อง 3
ตะวันเดือด ผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช แห่งบริษัท เมตตาและมหานิยมตะวันเดือด กำกับการแสดงโดย หนุ่ม-อรรถพร ธีมากร
ตะวันเดือด มีรายชื่อนักแสดงคับคั่ง
ญา ญ่า อุรัสยา, หมาก ปริญ, มิ้นท์ ชาลิดา โป๊ป ธนวรรธ์, ร่วมด้วย จอห์นนี่ แอนโฟเน่ , เต๋า สมชาย เข็มกลัด , ดอม เหตระกูล,นุ้ย เกศริน และนักแสดงอีกมากมาย หมาก ปริญละคร ตะวันเดือด ได้จัดให้มีพิธีบวงสรวงเปิดกล้องละครเรื่อง ตะวันเดือด ขึ้นที่ ช่อง 3 หนองแขม โดยจะเริ่มการ
ญาญ่า พบ หมาก มิ้นต์ โป๊ป ลงละครใหม่ ตะวันเดือด (ช่อง 3)
ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช แห่งบริษัท เมตตาและมหานิยม ได้จัดให้มีพิธีบวงสรวงเปิดกล้องละครเรื่อง ตะวันเดือด ขึ้นที่ ช่อง 3 หนองแขม
นำแสดงโดย ญาญ่า อุรัสยา, หมาก ปริญ, มิ้นท์ ชาลิดา, โป๊ป ธนวรรธ์ ร่วมด้วย จอห์นนี่ แอนโฟเน่, เต๋า สมชาย, ดอม เหตระกูล, นุ้ย เกศริน และนักแสดงอีกมากมาย กำกับการแสดงโดย หนุ่ม อรรถพร ธีมากร โดยได้เริ่มการถ่ายทำแล้วเมื่อต้นเดือนพฤศจิกายน
ขอบคุณ Kapook.com