เรื่องย่อ เกมร้าย เกมรัก ตอน2 ละครช่อง3

ตอนที่ 2

สายชลร้องเรียก วิ่งตามหานางฟ้า ยิ่งคิดถึงคำเตือนของนาราที่ว่า อย่าปล่อยนางฟ้าออกนอกสายตาแล้วก็ยิ่งร้อนใจ ขยี้หัวตัวเองสบถอย่างหัวเสีย “โธ่เว้ย... ไม่น่าเลยกู”

ยาซะอุ้มนางฟ้าที่หมดสติ พลางกวาดตามองไปรอบๆ ราวกับกลัวใครเห็น แต่ไม่นาน นางฟ้าก็รู้สึกตัว เธอตกใจมากดิ้นสุดแรงตะโกนให้ปล่อย...ปล่อยตนเดี๋ยวนี้

ยาซะกลัวเธอจะตกจึงวางลง นางฟ้าถอยหนีอย่างหวาดกลัว เธอตื่นกลัวจนสะดุดล้มลง ยาซะรีบเข้าประคอง พูดปลอบโยนว่า ตนไม่ทำอะไรเธอหรอก ตนกำลังจะช่วยเธอ

“สายชล...สายชล...” นางฟ้าร้องสุดเสียง ยาซะชะงักเมื่อได้ยินชื่อนี้

ทันใดนั้น มือหนึ่งจากข้างหลังก็กระชากไหล่ยาซะหันไป เงื้อหมัดจะชก แต่แล้วก็ชะงักกึกเป็นฝ่ายตกใจเสียเอง อุทาน “พี่ยาซะ”

สายชลนั่นเอง

ส่วนนางฟ้าก็ยังร้องขอให้สายชลช่วย พลางวิ่งไปหลบข้างหลังเขา ยาซะถามสายชลว่าเมียเขาหรือ สายชลรีบบอกว่าไม่ใช่

“ไม่ใช่เมีย แล้วเป็นใคร” ยาซะมองนางฟ้าอีกครั้งอย่างพินิจพิจารณา

ooooooo

เมื่อพากันไปนั่งคุยที่ริมหาด สายชลเล่าเรื่องนางฟ้าให้ยาซะฟังตั้งแต่ต้น บอกว่าถึงตอนนี้แล้วเธอก็ยังจำอะไรไม่ได้ จำไม่ได้แม้แต่ชื่อตัวเอง

ยาซะมองหน้านางฟ้าพึมพำ “น่าสงสาร ยังเด็กอยู่แท้ๆ” แล้วบอกสายชลว่า ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ตนยินดีช่วยเต็มที่ แล้วเดินออกไป

สายชลถามนางฟ้าที่นั่งตัวสั่นอยู่ว่ากลัวเขาหรือ นางฟ้าถามว่าเขาคนนั้นอยู่ที่นี่หรือ

“เปล่า พี่ยาซะ เป็นพ่อค้า เขาจะมารับซื้อของบนเกาะเราประมาณอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง นางฟ้าไม่ต้องกลัวเขา พี่เขาเป็นคนดี”

ฟังสายชลแล้ว นางฟ้าสบายใจขึ้น แต่ลึกๆแล้วก็ยังไม่หายกลัว

ฝ่ายยาซะยิ้มกริ่มกลับท่าเรือ จนหมึกถามว่าอารมณ์ดีอะไรมา

“ข้าเจอมุกงามบนเกาะเข้าให้แล้วน่ะสิวะ” ยาซะยิ้ม แววตาร้าย

ooooooo

นางฟ้ายังจำอะไรไม่ได้ กระทั่งการใช้ชีวิตประจำวันก็ดูช่างไร้เดียงสา ไม่ประสาอะไรเลย วันนี้ เมื่อเธอเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมอาบน้ำ ก็ชวนสายชลเข้าไปอาบด้วยกัน สายชลสอนว่า ต้องเข้าคนเดียวและปิดประตูให้ดีด้วย

แต่พอเข้าห้องน้ำ เธอตกใจวิ่งอ้าวออกมาเพราะเจอตุ๊กแกอยู่ในห้องน้ำ บอกให้สายชลช่วยเอาออกให้ที เขาหัวเราะขำๆ หยอกว่า “แค่ตุ๊กแกจะกลัวอะไร” แล้วเดินมาดแมนเข้าไปจะจับตุ๊กแกให้

ปรากฏว่ามัวแต่ไปยืนส่งเสียงไล่ ชิ้ว...ชิ้ว อยู่ ตุ๊กแกตกใจกระโดดลงมาเกาะที่หัว สายชลตกใจสะบัดหัวแผดเสียงลั่น นางฟ้าหัวเราะขำกลิ้ง ล้อเลียนเสียงและคำพูดของเขาว่า “แค่ตุ๊กแกจะกลัวอะไร” แล้วหัวเราะต่อ สายชลตีหน้าไม่ถูก เลยเก๊กบอกว่าเลิกขำได้แล้ว แล้วก็ไปนอนเสีย

เห็นสายชลไปนอนที่พื้น นางฟ้าชวนมานอนด้วยกันบนเตียง เขาทำหน้าระอาบอกว่าตนนอนพื้นได้ไม่ต้องห่วง มีอะไรเรียกก็แล้วกัน

ปรากฏว่านางฟ้านอนไม่หลับ มองไปนอกหน้าต่างเห็นเงาต้นไม้ไหวเอนเพราะแรงลม เธอกลัวไม่กล้านอน ลุกไปซุกตัวเบียดสายชลที่พื้น

จนรุ่งเช้า สายชลตื่นขึ้นมาตกใจแทบช็อกเมื่อพบว่าตัวเองนอนกอดนางฟ้าอยู่ ลุกพรวดขึ้นถามว่ามานอนตรงนี้ได้ยังไง นางฟ้าบอกว่าตนกลัวไม่กล้านอนคนเดียว อ้อนขอนอนด้วยคน

“ไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิงฉันเป็นผู้ชาย นอนด้วยกันไม่ได้” นางฟ้าถามว่าทำไมผู้หญิงกับผู้ชายนอนด้วยกันไม่ได้ ไม่เห็นเข้าใจเลย “ไม่เห็นเข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ เอาเป็นว่า ไม่ได้ก็แล้วกัน วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ”

สายชลลุกไปแล้ว เขารีบเข้าห้องน้ำเอาน้ำราดหัวเหมือนจะดับแรงรุ่มร้อนในความรู้สึกของตัวเอง ราดไปกี่ขัน...

กี่ขัน ก็ไม่อาจดับความรุ่มร้อนภายในได้...

ooooooo

หลังจากนั้น สายชลจะออกเรือไปหาปลามาทำอาหาร นางฟ้าจะตามไปด้วย เมื่อเขาไม่ให้ไป เธอก็ทำทีไปนอน แต่แอบไปซ่อนตัวในเรือ เอาผ้าใบคลุมตัวไว้ ความแตกเมื่อสายชลไปนั่งทับเข้า พอรู้ว่านางฟ้าแอบมาในเรือเขาก็เอาเรือกลับเข้าฝั่ง สั่งให้กลับบ้านเสีย เธอทำดื้อตาใสไม่ยอมกลับ

สุดท้าย สายชลต้องจับตัวพาดบ่าแบกไป นางฟ้าดิ้นกระแด่วบนบ่าบอกให้หยุด สายชลไม่ยอมหยุดทั้งเอามือตบก้นเธอเพียะขู่ว่า ถ้าไม่หยุดดิ้นจะตีก้นไปจนถึงบ้านเลย สุดท้ายนางฟ้าก็ต้องหยุดดิ้น ปล่อยให้เขาแบกเดินไปแต่โดยดี

กลับถึงบ้าน สายชลไม่รู้จะทำอย่างไรดี พอดีปีร์กะใช้มามิเอายามาให้ สายชลเลยฝากมามิให้ช่วยดูแลนางฟ้าให้ด้วย

มามิจับนางฟ้าถักเปียทำให้ดูน่ารักสะอาดสะอ้านขึ้น แล้วพาไปเดินเล่น ไปเจอสวยเล่นน้ำอยู่กับเด็ก มามิคุยข่มว่าสายชลไว้ใจตนให้ดูแลนางฟ้าแทน สวยทนไม่ได้หยุดเล่นน้ำตามมาหาเรื่อง เลยได้ตบตีกันใครห้ามก็ไม่ฟัง

จนกระทั่งนาราวิ่งตะโกนให้ช่วยกันจับหมูที่หนีมาทางนี้ สองสาวเลยเลิกตบตีช่วยกันจับหมู แต่หมูเจ้ากรรมก็ไวทายาดหนีรอดไปจนได้

นางฟ้าเห็นดังนั้น วิ่งไล่ตามหมูเข้าไปในป่า แต่มันก็หายไปแล้ว...

ooooooo

สายชลกับแตลอยไปหาปลากลับมา หิ้วกระป๋องปลาจะกลับบ้าน ผ่านนํ้าตกเลยลงไปล้างตัวกันก่อน เพราะอยู่กลางป่า แตลอยเลยแก้ผ้าโดดนํ้าเล่น สองหนุ่มเล่นนํ้ากันสนุกสนานไม่รู้ว่านางฟ้ามาแอบดูอยู่ เธอนึกสนุกเลยแก้ผ้าลงเล่นนํ้ากับเขาบ้าง

สายชลกับแตลอยแข่งกันดำนํ้า สายชลขี้โกง พอแตลอยดำลงไปตัวเองก็โผล่ขึ้นมาคอยอำตอนแตลอยโผล่แล้วตัวเองค่อยดำหวังชนะ แต่พอโผล่ขึ้นมาเห็นนางฟ้าก็ตกใจ ถามว่ามาได้ยังไง นางฟ้าไม่ตอบ พอดีแตลอยจะโผล่ขึ้นมา สายชลรีบดึงนางฟ้าให้ไปแอบข้างหลังตน

แตลอยชะเง้อมองถามว่าเอาอะไรซ่อนไว้ข้างหลัง สายชลทำหน้าตายบอกว่าไม่มีอะไร แต่นางฟ้ากลับโผล่หน้ามาร้องเสียงใส “จ๊ะเอ๋...” สายชลเซ็งอยากจะบ้าตาย เลยทำเก๊กไล่แตลอยให้ปิดตาแล้วขึ้นไปเสีย แตลอยทำอิดออด แต่พอถูกขู่ว่าถ้าไม่ขึ้นจะโดนชก เลยหันหลังให้เดินงุดๆขึ้นไป

สายชลหันมาสั่งนางฟ้าให้รีบขึ้นไป เธอยังเอ้อเร้อเอ้อเต่อชวนขึ้นไปด้วยกัน สายชลโมโหเลยเสียงดังไล่ให้ขึ้นไปเดี๋ยวนี้ พลางตัวเองก็หันหลังให้ทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นสํ่า ร้อนรุ่มไปทั้งกายทั้งที่ยืนแช่อยู่ในนํ้า

ooooooo

เมื่อพากันเดินกลับมาตามริมหาด สายชลดุนางฟ้าว่าวันหลังห้ามทำแบบนี้อีก นางฟ้าเถียงเสียงใสว่าทำไมจะทำไม่ได้ก็ในเมื่อตนยังเด็กอยู่ เด็กกว่าเขาตั้งเยอะ ทำให้สายชลรู้สึกแปลกๆ กับความนึกคิดของเธอ

เดินกลับมาเจอมามิวิ่งตามหานางฟ้า มีแสงดาวกับ   ซะละและอีกหลายคนตามมา มามิถามว่าหายไปไหนมา นางฟ้าชี้เข้าไปในป่าบอกว่าวิ่งไล่หมูเข้าไปในนั้น แสงดาวกับนาราต่างโล่งอก ถามนางฟ้าว่าทำไมถึงเปียก ไปทำอะไรกันมา

สายชลรีบบอกว่า ตนไปเจอนางฟ้าตกนํ้าเลยลงไปช่วย แสงดาวตกใจบอกว่าโชคดีที่ไม่เป็นอะไร วันหลังระวังหน่อยก็แล้วกัน

แตลอยเพิ่งวิ่งตามมาถึง พอเจอนางฟ้าก็ยิ้มร่าร้องชวนว่า วันหลังมาแก้ผ้าเล่นนํ้าตกกับตนอีกก็ได้นะ

“แก้ผ้าเล่นนํ้าตก” ทุกคนตกใจร้องพร้อมกัน สายชลทำหน้าไม่ถูก อยากฆ่าไอ้แตลอยนัก!

เมื่อพากันกลับมาที่บ้านปีร์กะ พอทุกคนรู้เรื่องการแก้ผ้าเล่นนํ้าตกกัน นาราร้องอย่างไม่เชื่อว่า นางฟ้าต้องบ้าแน่ๆ คนสติดีๆที่ไหนจะแก้ผ้าเล่นนํ้าโทงๆ มามิตั้งข้อสังเกตว่า ดูๆนางฟ้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย หรือจะบ้าไปแล้วจริงๆ

สายชลจึงเสนอปีร์กะให้ช่วยตรวจให้ทีได้ไหม เพราะหลังจากนางฟ้าฟื้นขึ้นมาแล้วก็ดูแปลกๆ ทำตัวเหมือนเด็ก ช่างซักช่างถาม แถมยังบอกว่าตัวเองเด็กกว่าตนเสียอีก

แสงดาวเห็นด้วยเพราะตนกับซะละก็รู้สึกเหมือนกัน

มามิตั้งข้อสังเกตว่าหรือเจ้าป่าเจ้าเขาจะไม่พอใจนางฟ้า เพราะปกติเกาะเราไม่เคยมีคนนอกเข้ามาอยู่

“แต่เราทำพิธีขอบคุณเจ้าป่าเจ้าเขาไปแล้ว มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง” ปีร์กะติง แล้วเสนอว่า “ข้าว่าที่นางฟ้ามานอนสลบอยู่ที่ริมหาด หัวมันคงไปกระทบโดนอะไรแรงๆเข้า ก็เลยทำให้สมองเลอะเลือนไปบางส่วน จนไม่รู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ หรืออะไรที่เคยทำได้ก็จำไม่ได้ว่าทำยังไง” ปีร์กะที่มีอาชีพเป็นหมอผี แต่วิเคราะห์อย่างเป็นวิทยาศาสตร์ บอกว่าแบบนี้แค่ความจำบางส่วนหายไปเท่านั้น

ซะละเสนอว่าถ้าอย่างนี้ พวกเราต้องช่วยกันสอนนางฟ้า เพราะถ้าขืนปล่อยให้ไปแก้ผ้าเล่นน้ำกับผู้ชายคนอื่นแบบที่ทำกับสายชล นางฟ้าจะเป็นอันตราย ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับหัวหน้าเกาะ

ooooooo

ที่กรุงเทพฯ มีงานเปิดโรงแรม Hip Hotelโรงแรมหรูกลางกรุง หญิง หุ้นส่วนคนหนึ่งของโรงแรมกำลังโพสท่าให้นักข่าวถ่ายรูปอย่างเพลิดเพลิน พลันก็ชะงักเมื่อชมพูแพรหุ้นส่วนใหญ่เพื่อนรักของหญิง นั่งรถเก๋งหรูเข้ามา บรรดานักข่าวและช่างภาพที่ถ่ายรูปหญิงอยู่ กรูกันไปหาชมพูแพรทันที

“ขอโทษนะคะทุกคนที่แพรมาช้า” ชมพูแพรในชุดหรูดูไฮโซ ยิ้มอ่อนโยนทักทายอ่อนหวาน นักข่าวพากันชมว่าวันนี้เธอแต่งตัวสวยมาก งานไหนงานนั้นพวกตนไม่เคยผิดหวังเลย แล้วขอสัมภาษณ์

หญิงยืนเหวอไปนิดหนึ่งที่ถูกแย่งซีนไปในพริบตา เธอไม่ยอม เข้าไปขอถ่ายรูปกับชมพูแพรอ้างว่าตนก็เป็นเจ้าของโรงแรมนี้เหมือนกัน แล้วเข้าไปยืนโพสท่าถ่ายคู่กัน

ครู่หนึ่งมีพนักงานร้านดอกไม้ถือช่อดอกไม้สดสวยงามเข้ามาถามหาคนชื่อชมพูแพร พอเจอตัวก็เอาดอกไม้ให้บอกว่า “ดอกไม้จากคุณหมอวัฒนาครับ”

นักข่าวพากันฮือฮาว่าขนาดเจ้าตัวไม่มายังหวานได้ขนาดนี้ ถามว่าเมื่อไรจะมีข่าวดี ชมพูแพรตอบตามแบบฉบับคนดังทั้งหลายว่า ยังอยากทำงานอยู่ แต่งเมื่อไหร่จะบอกทุกคนแน่นอน

หญิงมองนักข่าวที่ห้อมล้อมชมพูแพรอย่างขัดใจ ที่ตัวเองถูกแย่งซีนไปถึงสองครั้งติดๆกัน

ooooooo

เสร็จงาน ชมพูแพรไปหาหมอวัฒนาที่โรงพยาบาล ขอบคุณหมอสำหรับดอกไม้ช่อสวย บอกว่าตนชอบมาก หมอยิ้มใจดีอบอุ่นบอกว่า “ผมดีใจนะครับที่แพรชอบ แสดงว่าผมยังรู้ใจแพรอยู่”

เธอแกล้งกระตุกเนกไทหมอเบาๆทำหน้าเข้มพูดขู่ว่า “ก็ลองไม่รู้ใจแพรสิคะ พี่หมอได้มีเรื่องกับแพรแน่”

หมอวัฒนาถามว่าเธอมาคนเดียวหรือ แพรชมพูบอกว่าพ่อกับแม่และน้องไม่ได้มางานเปิดตัวโรงแรม แล้วพูดเสียงน้อยใจว่า “พวกเขาคงสนุกจนลืมวันสำคัญของแพร ทั้งๆที่...รับปากว่าจะมา” พูดแล้วตัดบทว่า ช่างเถอะตนชินแล้วกับการที่เป็นคนถูกลืม

ระหว่างนั้นเอง เธอก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งข่าวร้ายว่า มีคนพบศพพ่อกับแม่ที่ชายหาดกระบี่ ส่วนน้องสาวเธอคือ ฟ้า ฟ้าลดายังไม่เจอตัวไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง เธอร้องไห้จับแขนหมอวัฒนาบอกว่า

“ถ้าเกิดยัยฟ้าเป็นอะไรขึ้นมา แพรจะทำยังไง...จะทำยังไง” เธอร้องไห้โฮๆ จนหมอต้องปลอบให้ใจเย็นๆ “แพรไม่อยากให้น้องเป็นอะไรไปอีกคน พี่หมอช่วยแพรด้วยนะคะ พี่หมอช่วยแพรด้วย...”

หมอวัฒนาได้แต่กอดเธอไว้อย่างปลอบใจ

ooooooo

หลายวันต่อมา เช้านี้ท้องฟ้าแจ่มใสมาก นางฟ้าตื๊อขอตามสายชลไปหาปลาจนได้ แต่พอเรือออกทะเลเจอคลื่นลมเรือโคลงไปโคลงมา นางฟ้ากลัวจนกำมือแน่น เธอบอกสายชลว่าให้พาตนกลับบ้าน สายชลบอกว่า

“มาไกลขนาดนี้แล้วกลับไม่ได้แล้ว ถ้าส่งเธอกลับไปแล้วต้องออกมาอีก วันนี้ไม่ได้ปลาแน่ๆ”