Sunday, September 11, 2011

ละคร ในรอยรัก ตอน7 ช่อง7






เรื่องย่อ ละคร ในรอยรัก ช่อง7
1  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 1  ช่  อ  ง   7    
2  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7    
8  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7    
9  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7    
10  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน10  ช่  อ  ง   7   

11  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7   

ตอนที่ 7
บนโต๊ะอาหาร อุษยามองหลานสองคนที่นั่งทานอาหารอย่างเงียบเชียบ ไม่มองหน้าไม่พูดจากัน จึงถามขึ้นว่าสองคนเป็นอะไร ทั้งกานนและกุเทพนิ่งเงียบจนอุษยาถามซ้ำอย่างไม่พอใจ กุเทพหันมาทำเป็นตลกให้ย่าคลายโกรธ แต่เธอรู้ทัน

“ถ้าคิดจะโกหกก็ไม่ต้องเสียเวลาเลย ที่เธอสองคนเป็นอย่างนี้เพราะม่านมัสลินใช่มั้ย”

สองหนุ่มอึกอัก อุษยาประกาศเลยว่า ตนเลี้ยงสองคนมาไม่ได้ให้มาแตกคอกันเพราะเรื่องผู้หญิงแบบม่านมัสลิน ตนไม่มีวันให้ผู้หญิงคนนี้เหยียบเข้ามาในบ้านรัตนรัชไม่ว่าในฐานะอะไรแล้วให้สาวใช้เอาข่าวเปลือยในหนังสือพิมพ์มาวางให้สองคนดู สองหนุ่มตกใจ อุษยาบอกให้กานนตามไปคุยที่ห้องทำงาน ก่อนไป กานนหันมาพูดกับกุเทพ

“ปล่อยมัสลินแก้ปัญหาด้วยตัวเขาเอง อย่าทำให้คุณย่าไม่สบายใจไปกว่านี้”

กุเทพไม่พอใจย้อนถามทำไมต้องเชื่อ กานนเอ็ดว่าเพราะเขาเป็นอา พูดอะไรต้องทำตาม

“อาปลิวเก่งนะฮะ เกิดเรื่องอย่างนี้แล้วยังวางท่าเป็นคุณอาที่แสนดีได้”

“ฉันบอกแล้วไงว่า วันนึงแกจะเข้าใจฉัน”

“ไม่ต้องรอถึงวันไหนหรอกครับ วันนี้ผมก็เข้าใจอาได้ ถ้าอาเลิกยุ่งเกี่ยวกับมัสลิน”

กานนนิ่ง กุเทพเยาะแค่นี้ยังรับปากเขาไม่ได้แล้วตบโต๊ะเปรี้ยงตะเบ็งใส่ให้เลิกยุ่งกับชีวิตเขา กานนตะลึงเสียใจที่หลานหมดศรัทธาในตัวตน...กุเทพขับรถออกจากบ้านมาบ้านม่านมัสลินเห็นนักข่าวออเต็มหน้าบ้าน จึงโทร.หาเธอหลายครั้งแต่เธอไม่รับสาย จนในที่สุด เธอโทร.กลับมาเองเพื่อบอกเขาว่า ตนขอโทษที่ไม่รับสายและขอร้องให้ไปดูแลเกวลินแทนตนด้วย

พีระพลกับศิธาหลบข่าวไปต่างประเทศ ก่อนไปยังได้ค้นข่าวในอดีตส่งมาให้พินสุดาว่าบัวบงกชเคยท้องก่อนจะแต่งงานกับเตช พินสุดาสงสัยว่า ม่านมัสลินจะเป็นลูกของบัวบงกช ไม่ทันไร มธุรินมาหาเพราะร้อนใจเรื่องข่าวม่านมัสลิน

“แกต้องช่วยฉันนะกิ๊บ ถ้าแม่รู้ว่าฉันเป็นคนสั่งปล่อยคลิปมัสลิน ฉันตายแน่”

พินสุดาเอาซองทับเอกสารบนโต๊ะไม่ให้มธุรินเห็น ถามกลับว่า “แกไม่สงสัยมั่งเหรอ ว่าทำไมแม่แกถึงปลื้มมัสลินนัก”

“ก็ฉันเคยบอกแกแล้วไงว่ามัสลินเป็นลูกของแฟนเก่าเอ้อ เพื่อนสนิทแม่ฉัน ลูกเพื่อน แกจะไม่รักเหรอ แกมาช่วยฉันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงดี ถ้ามัสลินเกิดเอาเรื่อง แล้วสาวเจอฉันขึ้นมาฉันจะทำยังไง”

“ลองถ้าโก้ลงมือทำอะไร มันไม่เหลือซากไว้ให้ใครตามดมหรอก แกไม่ต้องห่วง”

“ก็เล่นบินหนีไปยุโรปกับศิธาแล้วนี่ จะต้องกลัวอะไรล่ะ”

พินสุดาพูดเยาะๆว่าไม่ต้องห่วง เอาเวลาไปใส่ใจกับกานนจะดีกว่า เพราะตนเพิ่งคุยกับอุษยา รู้มาว่าเธอสั่งให้เลิกคบกับม่านมัสลิน แต่ทั้งกานนและกุเทพไม่มีใครยอม พินสุดาจึงยุให้มธุรินทำตัวให้สวยมีเสน่ห์ ดึงกานนกลับมาหรือว่ากลัวสู้ม่านมัสลินไม่ได้

มธุรินตาลุกวาวโพล่งออกมา “ฉันไม่มีวันกลัวผู้หญิงคนนั้น อย่าพูดคำนี้ให้ฉันได้ยินอีก”

พินสุดายิ้มย่องเพราะได้แอบอัดเสียงคำพูดของมธุรินไว้หมดแล้ว

ooooooo

ม่านมัสลินเก็บตัวอยู่ในห้องด้วยความเสียใจ จนบ่ายคล้อย ลงมาข้างล่างเห็นพัดกำลังเก็บหนังสือ พิมพ์และนิตยสารที่มีข่าวเธอหอบจะไปทิ้ง พัดไม่เชื่อว่าในคลิปนั่นจะใช่ม่านมัสลินเพราะตนเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กทำไมจะไม่รู้ว่ารูปร่างและนิสัยเป็นอย่างไร จิรดายืนอยู่มุมหนึ่งได้ยินรู้สึกสะท้อนใจ ตามพัดไปกองขยะ เห็นภาพข่าวกานนจูงมือม่านมัสลินริมทะเลก็คว้ามาดู

“ทำไมฉันไม่เคยเห็นข่าวนี้”


“พัดจะรู้มั้ยล่ะคะ วันๆคุณดาไม่อยู่บ่อนก็กินเหล้า”

จิรดาโกรธขึ้ง แต่พัดไม่สนใจดึงหนังสือกลับมาทิ้งพร้อมกับเปรยว่า ข่าวนี้คงไม่ใช่ฝีมือจิรดาเหมือนข่าวแรกที่บ้านสวน จิรดาโวยว่าตนจะไปทะเลได้อย่างไร พลันแป้นถือโทรศัพท์ไร้สายมายื่นให้ จิรดาโวยกลัวเป็นนักข่าวหรือม่านมุก พัดจึงดึงมารับสายแทนและบอกไปเลยว่าม่านมัสลินไม่สะดวกจะรับสาย แต่แล้วต้องตะลึงเมื่อปลายสายบอกว่าเป็นคนปล่อยคลิป จิรดาแย่งโทรศัพท์มาพูดเอง ปลายสายรีบบอกว่า

“โอ๊ะ โทษทีฉันพูดผิด ฉันหมายถึงว่าฉันรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปมัสลิน ถ้าอยากรู้ก็บอกลูกสาวคุณให้รีบมาหาฉัน” พูดจบก็วางสายไป...

ม่านมัสลินออกมาที่ร้านตามนัด มาถึงจึงรู้ว่าคนที่นัดคือพินสุดา ม่านมัสลินตั้งท่าเอาเรื่อง พินสุดายิ้มยั่วแล้วเอามือถือมากดคลิปเสียงให้ฟัง เป็นเสียงมธุรินที่พูดวันก่อน

“แกต้องช่วยฉันนะกิ๊บ ถ้าแม่รู้ว่าฉันเป็นคนสั่งปล่อยคลิปมัสลิน ฉันตายแน่”

ม่านมัสลินอึ้งถามว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร พินสุดาย้อนถามไม่อยากรู้หรือว่าเป็นเสียงใคร

“ฉันไม่อยากรู้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะหวังดีกับฉัน เธอหมดธุระแล้วใช่มั้ย”

“มธุรินทำทุกอย่างเพื่อทำลายเธอ” พินสุดาเอ่ยขึ้นลอยๆ

ม่านมัสลินหันมาถามว่า มาบอกตนแล้วจะได้อะไรขึ้นมา พินสุดาตอบว่าต้องการให้เธอไปได้ดีกับกานน ไม่ต้อง กลับมายุ่งกับกุเทพ ม่านมัสลินเสียใจแทนมธุรินที่มีเพื่อนอย่างพินสุดา

“คนอย่างเธอมันน่าสะอิดสะเอียนจริงๆ ถ้าฉันฟังคำพูดเธอฉันก็โง่เต็มที”

“แต่อย่างน้อยก็มีคนนึงที่ฟังฉัน...แม่เธอไง ป่านนี้คงถึงบ้านมธุรินแล้วล่ะ เห็นว่าแค้นนักแค้นหนา ลูกสาวกำลังจะได้เป็นถึงนางเอกละครดัง แต่ต้องตกม้าตายเพราะคลิปฉาวฝีมือลูกสาวคู่อริเก่าอย่างมธุริน” พินสุดาหัวเราะสะใจ ม่านมัสลิน ตะลึงงัน




เรื่องย่อ ละคร ในรอยรัก ช่อง7
1  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 1  ช่  อ  ง   7    
2  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7    
8  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7    
9  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7    
10  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน10  ช่  อ  ง   7   

11  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7   

ละคร เสือสั่งฟ้า ตอน8 ช่อง7




เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  



***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ



ตอนที่ 8

เพชรบอกดาบแหวนว่าตนอยากรู้ว่าพ่อเป็นพวกมีวิชาอาคมหรือเปล่า ดาบแหวนถามว่าแล้วถ้าผู้การไม่มีล่ะ เพชรตอบอย่างหนักใจว่าเพราะอย่างนี้ตนถึงอยากให้ดาบช่วย อย่างน้อยดาบก็สามารถแก้อาคมได้
ทั้งสองคุยกันเสร็จ รถของผู้การยิ่งยศก็ขับเข้าบ้าน พลขับหยุดรถขอลงไปเก็บกิ่งไม้ที่ขวางทาง ซึ่งแท้จริงเป็นกลลวงให้จอดรถ เพราะพอคนขับลงจากรถ ดาบแหวนก็เสกควายธนูพุ่งเข้าขวิดรถยิ่งยศทันที เขาแหลมโง้งแทงทะลุรถเข้าไป แล้วสะบัดหลุดจะพุ่งเข้าแทงยิ่งยศ
ยิ่งยศบริกรรมคาถาปลุกหนุมานขึ้นสู้กับควายธนู จนควายธนูถูกคาถากลายเป็นน้ำแข็งแล้วแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
เพชรตะลึงงันกับวิชาที่แก่กล้าของพ่อ ส่วนดาบแหวนเห็นท่าไม่ดีชวนเพชรไปดีกว่าขืนอยู่ต่อไม่ดีแน่
ปราบควายธนูแล้ว ยิ่งยศหันมองรอบๆพึมพำอย่าง แค้นใจว่า
“ใครมันกล้าลองดีวะ รึว่าไอ้หาญมันยังไม่ตาย...”
เพชรในสภาพที่ยังไม่หายทึ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็นมา เขาไปหาดาลินที่ห้องพักฟื้นสารภาพกับเธอว่าวันนี้ไปชุมเสือเมฆมา และยังแวะไปบึงกร่างไปหาดาบแหวนพ่อของกระเต็นด้วย
ดาลินถามว่าแล้วมาบอกตนทำไม เพชรรับว่าตนไม่อยากโกหกอีก เพราะรู้ว่าคนที่ถูกโกหกจะเจ็บปวดแค่ไหน แล้วประคองเธอให้นอนพักเสีย
ooooooo
หาญจะไปหาศรีวรรณตามที่อัปสรมาบอก แต่ฉุกคิดได้รีบกลับไปที่ท้ายหมู่บ้านเห็นเสือเมฆกำลังโซเซใช้ตะพดค้ำยันพา ตัวเองออกมา หาญถามว่าใครทำอะไรเขาอีก
“พิษในร่างข้ากำเริบ เอ็งเชิญพญาสมิงเหล็กมารักษาข้าด้วย โอย...”
หาญพนมมือว่าคาถาเหล็กไหลปรากฏขึ้นตรงหน้าแล้วจู่ๆมันก็ลอยไปเข้ามือจ่าบัน
“ฮ่าๆๆ” จ่าบันระเบิดหัวเราะออกมา หาญหันมองจึงรู้ว่าเสียรู้แล้ว รีบเข้าไปประคองเสือเมฆกลับถูกเสือเมฆคว้าคอบีบ หาญตกใจพยายามเรียกเสือเมฆให้รู้ตัว จ่าบันเยาะเย้ยว่า “ไอ้เมฆถูกยาสั่งของข้าแล้ว มันจะจัดการกับเอ็งเอง” จ่าบันว่าคาถาแล้วชี้ไปที่เสือเมฆ เสือเมฆบีบคอหาญหิ้วลอยขึ้นไป

ที่คุมขังศรีวรรณ กุมารทองไปช่วยศรีวรรณออกจากกรงขัง ศรีวรรณไปช่วยหาญรอดจากการถูกฆ่า แต่ก็ถูกจ่าบันเป่ามนต์ใส่มือสะบัดเป็นลูกไฟพุ่งเข้าหาศรีวรรณ แต่ศรีวรรณก็หายวับไปอย่างเร็วไฟจึงไหม้ต้นไม้แทน

เสือเมฆในสภาพถูกยาสั่งของจ่าบันตรงเข้าเอาตะพดฟาดใส่กุมารทอง แต่กุมารทองก็หายวับรอดตัวไปได้หวุดหวิด

ศรีวรรณปรากฏกายต่อหน้าจ่าบัน ร่ายคาถาคลายมนต์นะจังงังให้หาญแล้วบอกให้ตามตนไป แต่หาญขืนตัวไว้เพราะต้องช่วยเสือเมฆก่อน

จ่าบันโมโหหยิบเหล็กไหลออกมาพนมมือว่าคาถา เหล็กไหลเรืองแสงแดงจ้าเผามือจ่าบันจนมันร้องลั่นคลายมือออก เหล็กไหลลอยไปเข้ามือหาญทันที หาญรับไว้แล้วลากศรีวรรณวิ่งไป ส่วนจ่าบันรู้ตัวว่าเสียท่าจึงดำดินหนีไป

กุมารทองยังถูกเสือเมฆที่โดนยาสั่งไล่เล่นงานจนแทบเอาตัวไม่รอด หาญเข้ามาเจอร่ายคาถาจนเหล็กไหลไปลอยอยู่ตรงหน้าเสือเมฆ พริบตานั้นอัปสรกระเด็นออกจากร่างเสือเมฆ ฟุบกระอักเลือดแล้วเลือนหายกลายเป็นฝุ่นผงไปทันที

เมื่อเสือเมฆกลับมาเป็นคนเดิมแล้ว ศรีวรรณเร่งให้รีบหนีไปกันเร็วๆ แต่ถูกจ่าบันกับลูกบ้านโผล่จากใต้ดินขึ้นมาขวาง ทวงเหล็กไหลคืน

“พญาสมิงเหล็กจะให้คุณเฉพาะกับคนที่คิดดีเท่านั้น คนอย่างเอ็งไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครองหรอก” หาญท้าทาย จ่าบันสั่งลูกบ้านให้ยิง ถูกศรีวรรณปาระเบิดควันแล้วพาทุกคนหนี จ่าบันสั่งให้ตามทันทีที่ควันจางหาย

ooooooo

ศรีวรรณพาหาญ เสือเมฆ และกุมารทองหนีไปถึงสะพาน ก็หยิบใบไม้ขึ้นมา เอาก้อนหินทับไว้ที่หัวสะพานเพื่อบังตาไว้และล่อให้พวกจ่าบันที่ตามมาหลงไปอีกทางหนึ่ง

หาญไม่ยอมทิ้งศรีวรรณไว้ แต่เธอบอกว่าที่นี่เป็นถิ่นของตนรู้ทางหนีทีไล่ดีไม่ต้องห่วง ก่อนแยกจากกัน ศรีวรรณประทับจูบที่ริมฝีปากหาญเนิ่นนาน บอกก่อนแยกกันว่า

“หวังว่าเอ็งจะไม่ลืมข้านะ”

พอศรีวรรณแยกออกมา พวกจ่าบันกับลูกน้องก็โผล่มาพอดีมันตะโกนลั่น “ฆ่ามันให้หมด!”

ศรีวรรณเป่ามนต์ใส่มือแล้วสะบัดไป เกิดลูกไฟซัดใส่พวกจ่าบันจนทุกคนแตกกระจาย พอตั้งหลักได้จ่าบันก็จะเข้าเล่นงานศรีวรรณ ถูกศรีวรรณใช้พร้าอาคมฟันจนทรุดลง แต่พอจ่าบันสะบัดมือก็ปรากฏกลุ่มเข็มพิษลอยพุ่งไปปักที่ร่างศรีวรรณ มันว่าคาถาจนไฟลุกท่วมศรีวรรณ มันพูดอย่างเลือดเย็นว่า

“ลาก่อน หลานรัก”

แต่ศรีวรรณฮึดพุ่งเข้ากอดจ่าบันไว้ ไฟติดร่างจ่าบันพรึ่บ แล้วเธอก็ลากจ่าบันตกลงไปในน้ำด้วยกัน ทั้งคู่จมหายไปในสายน้ำ
หาญที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งยืนมองน้ำตาคลอ จนเสือเมฆต้องมาเร่งให้รีบหนีท่ามกลางกระสุนปืนของลูกบ้านที่ยิงมาราวกับห่าฝน

ooooooo

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หาญไปยืนที่หน้าผามองลงไปด้วยความอาลัยรักศรีวรรณ เสือเมฆเข้ามาปลอบว่าศรีวรรณไปดีแล้ว

“ทำไมใครต่อใคร ต้องมาตายเพราะข้ามากมาย แล้วทำไมฟ้าไม่ปล่อยให้คนบาปอย่างข้าตายเสียที ฟ้าไม่ยุติธรรม...” หาญเสียงเครือน้ำตาคลอ

“เพราะเอ็งทำบาปด้วยความจำเป็น แต่คนที่ทำบาปเพราะความชั่วช้าในสันดานมันยังอยู่ ไอ้หาญที่เอ็งไม่ตายเพราะต้องอยู่กำจัดคนเลวๆอย่างไอ้ยิ่งยศให้ได้เสียก่อน เราจะเข้าพระนคร เอาเพลิงแค้นครั้งนี้ไปจัดการกับพวกตำรวจมัน!”

หาญสบตาเสือเมฆ ไม่พูดอะไร แล้วหันมองไปข้างหน้าด้วยแววตาเจ็บช้ำ เสียใจ...

ooooooo

ที่ห้องอาหารบ้านชาญชัยมีการนัดทานข้าวฉลองที่ดาลินออกจากโรงพยาบาลและยิ่งยศทลายชุมโจรเสือเมฆสำเร็จ ต่างพูดกระเซ้าเย้าแหย่กันอย่างสบายอกสบายใจ

ชาญชัยยุให้ดาลินกินเยอะๆ เตรียมตัวฉลองวันแต่งงาน เธอกลัวใส่ชุดไม่ได้เลยให้เพชรช่วยกินแทน เพชรโยนกล่องให้ยิ่งยศช่วย รีบตักต้มฟักให้ ปรากฏว่าเกศินีร้องห้ามถามว่าจำไม่ได้หรือว่าพ่อไม่กินบวบกินฟัก

เพชรเอะใจถามว่าทำไม ยิ่งยศแก้เกี้ยวกลบเกลื่อนว่ากินแล้วมันมีอาการปั่นป่วนทุกที เพชรดักคอว่า ตนเคยได้ยินว่าพวกเล่นของเขาจะไม่กินฟักกินบวบเหมือนกัน พูดหยั่งเชิงหยอกพ่อว่า

“นี่ถ้าไม่รู้ ผมคิดว่าพ่อต้องเป็นพวกมีวิชาอาคมแน่ๆเลย”

“ตาเพชรนี่ช่างคิด ถ้าเป็นแบบนั้นได้พ่อจะเสกคนร้ายเข้าตะรางให้หมดเลย” ยิ่งยศทำเป็นพูดติดตลกกลบเกลื่อน แต่ไม่อาจทำให้เพชรหมดความสงสัยได้

ดังนั้นเมื่อกลับถึงบ้าน เพชรเอากระสุนลงอักขระที่ได้มาเข้าไปถามยิ่งยศว่า นี่ใช่ไหมที่ทำให้พ่อทลายชุมโจรสำเร็จ ถามว่าที่พ่อห้ามตนเล่นไสยศาสตร์ เพราะกลัวตนจะรู้ว่าพ่อมีคาถาอาคมใช่ไหม

เพชรพูดดักคอ และยกหลักฐานเหตุผลรวมทั้งความจริงเรื่องที่พ่อสู้กับควายธนูขึ้นมาพูด จนยิ่งยศต้องยอมรับความจริงว่า

“เอาล่ะ ฉันบอกก็ได้ ฉันมีคาถาอาคมและใช้มันทลายชุมเสือเมฆ” ส่วนที่ต้องปิดเพชรนั้น ยิ่งยศอ้างว่าตนมีเหตุผลของตัวเอง เมื่อเพชรบอกว่าอย่างไรเสียตนก็ต้องสืบให้รู้จนได้ ยิ่งยศเลยชิงโกหกว่า

“ที่ฉันปิดแกก็เพราะเสือหาญ...ฉันเป็นเพื่อนกับมันสมัยเป็นเด็กวัด เรียนอาคมด้วยกัน เป็นตำรวจพร้อมกัน แต่โชคร้าย...ไอ้หาญฝักใฝ่อาคมจนจิตหลอน จะวิสามัญคนร้ายแต่ดันทำตัวประกันตาย เลยโดนไล่ออกมันถึงได้หนีไปเป็นโจร นับแต่นั้นฉันก็เกลียดไสยศาสตร์มาก เพราะมันทำให้เพื่อนฉันกลายเป็นโจรชั่ว...”

สุดท้ายยิ่งยศพูดเพื่อให้เพชรเข้าใจและเข้าข้างตนว่า

“ฉันยอมใช้อาคมอีกครั้งและเป็นครั้งสุดท้ายก็เพื่อกำจัดไอ้หาญ สมัยเป็นตำรวจมันก็กินสินบนรีดไถเงินชาวบ้าน พอเป็นโจรมันก็ชั่วยิ่งกว่ามหาโจรคนไหน ในเมื่อมันเลวฉันก็จำเป็นต้องฆ่ามัน” พูดแล้วตีหน้าเศร้าให้สมจริง

“ผมขอโทษ พ่อเป็นตำรวจที่ผมนับถือมากที่สุด เสือหาญมันเป็นคนโหดเหี้ยมพ่อไม่ต้องเสียใจไปหรอกครับ มันตายไปเสียได้ก็ดีแล้ว” เพชรมองพ่ออย่างชื่นชม ส่วนยิ่งยศตบบ่าลูกชายเชิงขอบใจที่เข้าใจตน

ooooooo

เสือเมฆกับหาญพากันขึ้นรถเมล์เดินทางเข้าพระนคร ได้ยินชาวบ้านที่นั่งรถมาด้วยพากันสาปแช่งเสือเมฆอย่างเคียดแค้นชิงชังก็นิ่งเงียบอดกลั้นอย่างที่สุด

ระหว่างทางถูกตำรวจตั้งด่านเรียกตรวจ เสือเมฆกับหาญพยายามหลบๆหน้า แต่พอเห็นมีตำรวจเลวนายหนึ่งเห็นชาวบ้านพกเงินมาเยอะก็ฉกไป ทำให้เสือเมฆเกือบทนไม่ได้ หาญต้องรั้งไว้จึงหยุด

จ่าเฉยขึ้นมาเอาเรื่องกับตำรวจที่ฉกเงินชาวบ้านไป สั่งให้คืนเสียและขอโทษชาวบ้านคนนั้นด้วย ตำรวจที่ทำผิดจำต้องคืนเงินและอ้อมแอ้มขอโทษชาวบ้าน จ่าเฉยด่าอย่างชิงชังว่า

“ไอ้พวกเวรตะไล ทำเสียชื่อหมด ต้องลงโทษทางวินัยให้เข็ด”

แต่พอจะลงจากรถ นึกเอะใจหันมองเสือเมฆกับหาญว่าทำไมถึงปิดหน้าปิดตา เดินเข้าไปถาม หาญบอกว่าพี่ชายตนป่วยเป็นวัณโรคกำลังจะพาไปหาหมอที่พระนคร เมื่อคืนไอเป็นเลือดพวกตนจึงต้องเอาผ้าปิดหน้าปิดตาไว้เกรงจะไปติดคนอื่น

จ่าเฉยไม่เชื่อให้เปิดผ้าจะดูหน้าใกล้ๆเสือเมฆเลยแกล้งไอออกมา น้ำลายกระเด็นใส่หน้าจ่าเฉย จ่าผงะถอยกรูดกลัวติดโรค ด่าแล้วลงจากรถไป

เสือเมฆกับหาญมองหน้ากันอย่างโล่งอก นั่งไปสบายๆเพราะไม่มีใครกล้ามานั่งใกล้ๆ

ooooooo

เมื่อมาถึงพระนคร ทั้งสองพากันไปที่โรงเก็บศพวัดมะยม แอบเข้าไปพักที่นั่นเพราะเชื่อว่าไม่มีผู้คนน่าจะปลอดภัย เมื่อหาที่พักได้แล้ว เสือเมฆยังบ่นอย่างเจ็บใจที่เห็นตำรวจรังแกชาวบ้านบอกว่าถ้าเจออีกมันไม่รอดแน่

“สถานการณ์ตอนนี้เราต้องอดทนไปก่อน ขืนบุ่มบ่ามจะเดือดร้อน” หาญเตือนสติ เสือเมฆขอบใจแต่ยังไม่วายบ่นว่า เจอไอ้พวกโจรในเครื่องแบบแล้วทนไม่ได้

“ข้าเข้าใจดีว่าพี่รู้สึกยังไง เมื่อก่อนข้าเองก็เคยภาคภูมิใจในหน้าที่พิทักษ์กฎหมาย ปกป้องประชาชน แต่แล้วกฎหมายอันศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกคนชั่วใช้มันย้อนมาทำลายข้า แต่ข้าอยากบอกพี่ว่ากฎหมายไม่ผิดหรอกแต่คนต่างหากที่ผิด”

“เมื่อฟ้าดินไม่ลงโทษมัน ข้านี่แหละจะพิพากษามันเอง โดยเฉพาะไอ้พวกที่เข้าทลายชุมเราอย่างโหดเหี้ยมต่ำช้า” เสือเมฆอาฆาต

“ไอ้ยิ่งยศ! ข้ารู้สันดานมันดี มันต้องเป็นคนวางแผนและบงการทั้งหมด ก่อนดินกลบหน้า ข้าจะไปเอาชีวิตมันให้ได้ ข้าสาบาน!” หาญพูดอย่างแค้นไม่น้อยไปกว่าเสือเมฆ

ooooooo

หลังจากถูกเพชรแก้เผ็ดที่ถูกหลอกด้วยการขโมยจูบแล้ว กระเต็นก็มีอาการซึมเศร้าข้าวปลาอาหารก็กินไม่ค่อยลง จนบานเย็นสงสัยว่าลูกสาวเล่นของเสียจนเป็นบ้าไปแล้ว แต่ดาบแหวนไม่เชื่อว่ากระเต็นจะคลั่งไสยศาสตร์ถึงขนาดนั้น เพราะปกติกระเต็นก็อารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่แล้ว

บานเย็นบอกว่าถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี นี่ถ้าเป็นลูกสาวบ้านอื่นคงคิดกันว่าเป็นอาการอกหัก ถูกผู้ชายหลอกแน่ๆ ทำให้ดาบแหวนฉุกคิดขึ้นมา พึมพำกับตัวเอง “อกหักเหรอ...”

ปรากฏว่ากระเต็นกินข้าวไม่ลงลุกไปยืนเหม่อมองวิวใจคิดถึงตอนที่ถูกเพชรขโมยจูบจนใจเต้นโครมคราม แต่เขากลับบอกว่า ต่อไปนี้จะไม่มาเหยียบที่นี่อีก ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน โมโหเลยโพล่งออกไปว่า

“ไม่มาก็อย่ามาซิ ใครไปขอร้องอะไรล่ะ ไอ้ผู้หมวดบ้า” พูดแล้วหยิบก้อนหินขว้างออกไป ถูกหัวไอ้จุกเข้าอย่างจัง ไอ้จุก โวยวายว่าอารมณ์เสียอะไรมา ทะเลาะกับผู้หมวดมาอีกเหรอ

กระเต็นตกใจแก้ตัวว่าแค้นผู้หมวดที่มาด่าตน ระบายอารมณ์ว่าถ้าเจออีกจะสอยให้ร่วงเลยตำรวจก็ตำรวจเถอะ ไอ้จุกขู่ว่าทำแบบนั้นก็ติดคุกน่ะซิ ถ้าจะแก้แค้นน่าจะทำอีกอย่างมากกว่า ไอ้จุกทำตาเจ้าเล่ห์

ไอ้จุกชวนกระเต็นไปขุดผีตายทั้งกลมเพื่อทำน้ำมันพรายที่ไอ้จุกคุยโวว่าถ้าได้น้ำมันพรายผู้หมวดจะเชื่อฟังกระเต็นทุกอย่าง คราวนี้แหละจะแก้เผ็ดยังไงก็ได้

ระหว่างเดินหาหลุมผีตายทั้งกลมนั่นเอง ไอ้จุกเห็นไฟแว้บๆอยู่แถวโบสถ์ แค่นั้นเองก็กลัวผีจนเกาะหลังกระเต็นแจ อึดใจเดียวก็เปิดแน่บจนกระเต็นบ่นอุบ

“โถไอ้จุก! พึ่งพาอะไรไม่เคยได้เลย”

กระเต็นเดินไปดูที่เกิดแสงไฟ เห็นเสี่ยไพบูลย์กำลังคุมลูกน้องตัดเศียรพระพุทธรูปในโบสถ์อยู่ อารามตกใจทำให้เหยียบกิ่งไม้เกิดเสียง เสี่ยไพบูลย์รู้ตัวเลยออกตามล่า กระเต็นหนีไปซ่อนที่รั้วเจดีย์ร้าง

ฝ่ายดาบแหวนเห็นอาการผิดปกติของกระเต็นก็เป็นห่วง คืนนี้จึงเข้าไปในห้องจะคุยด้วยปรากฏว่าลูกสาวตัวดีไม่อยู่ในห้อง สังหรณ์ใจว่าคงไปทำแสบอะไรข้างนอกอีกแล้ว เลยรีบตามไป เจอกระเต็นหลบอยู่ที่รั้วเจดีย์

ดาบแหวนมาข้างหลังเลยย่องเข้าไปเขกกะโหลกกระเต็นเสียโป๊กหนึ่ง ดุเสียงดัง กระเต็นรีบจุ๊ปากให้เงียบ ดาบแหวนนึกว่าทะเล้นเลยด่าดังขึ้นไปอีก แต่เสียงปืนจากพวกเสี่ยไพบูลย์ทำให้ดาบแหวนเงียบลงได้ กระเต็นเลยบอกพ่อว่า

“พวกตัดเศียรพระน่ะพ่อ ฉันไปแอบเห็นพวกมันเข้าก็เลย...”

“เวรแล้วเอ็ง...” ดาบแหวนทำหน้าอ่อนใจ พอดีลูกน้องเสี่ยไพบูลย์ตามมาเจอ ดาบแหวนเลยกำใบมะขามว่าคาถาขมุบขมิบแล้วแบมือ กลายเป็นฝูงต่อฝูงแตนบินเข้าโจมตีลูกน้องเสี่ยแตกกันกระเจิง

ดาบแหวนถามว่าพวกเสี่ยเห็นหน้ากระเต็นกับไอ้จุกหรือเปล่า กระเต็นบอกว่าคิดว่าไม่เห็น แต่ดาบแหวนก็ยังเครียดไม่รู้จะเอาอย่างไรดี

ฝ่ายเสี่ยไพบูลย์หงุดหงิดที่งานครั้งนี้มีอุปสรรค ลูกน้องบอกว่าป่านนี้พวกนั้นคงไปแจ้งตำรวจแล้ว เสี่ยเลยบอกให้ลูกน้องรีบไปแจ้งก่อน ดูซิว่าตำรวจจะช่วยใคร

ooooooo

วันนี้เกศินีพาเพชรกับดาลินไปหาพระที่วัดมะยมเพื่อดูดวงและหาฤกษ์แต่งงาน พระท่านบอกว่าดวงของทั้งสองไม่มีฤกษ์แต่ง เกศินีถามว่าหมายความว่ายังไง พระท่านจึงพูดอ้อมๆว่า

“ฤกษ์ผานาทีมันก็แค่เรื่องสมมตินะโยม อย่าไปยึดติดกับมัน ดวงจะสมพงษ์กันรึไม่มันขึ้นกับการกระทำของเราทั้งสองคน อาตมาก็พูดได้เพียงเท่านี้”

เมื่อลงมาหน้ากุฏิ ดาลินบอกเพชรว่าตนไม่เคยเชื่อเรื่องดวงเรื่องฤกษ์ยามอะไรพวกนี้เลย เพชรบอกว่าตนก็ไม่เชื่อเหมือนกัน ดาลินปรารภว่าเมื่อพระบอกว่าเราสองคนไม่ใช่เนื้อคู่ ตนรู้สึกกังวลยังไงไม่รู้

เกศินีปลอบใจว่าท่านอาจพูดเพื่อเตือนเราไม่ให้ประมาทก็ได้ แล้วชวนไปทำบุญปล่อยนกปล่อยปลากันดีกว่าจะได้เป็นการสะเดาะเคราะห์ไปในตัว

ขณะเดินผ่านหน้าศาลาวัด เจอเด็กวัยรุ่นชายสองคนกำลังขโมยเงินบริจาคในตู้ เพชรฝากแม่ให้ดูแลดาลินซึ่งขาเจ็บแล้วตัวเองวิ่งตามวัยรุ่นสองคนไป

วัยรุ่นทั้งสองวิ่งไปชนหาญที่เดินสวนมาจนถุงเงินหล่นเงินกระจาย หาญเองก็หมวกหลุดตกลงพื้น เพชรตามมาทันร้องบอกหาญให้จับเด็กสองคนนั้นไว้

เด็กสองคนรีบกวาดเงินใส่ถุงแล้ววิ่งหนีไป หาญหันมองเพชรจำเพชรได้ เขาตกใจรีบหยิบหมวกวิ่งหนี

“เสือหาญงั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง” เพชรคลับคล้าย คลับคลาแต่ไม่แน่ใจ เขาชักปืนออกมาวิ่งตามหาญไป

เกศินีกับดาลินคอยเพชรอยู่นานผิดปกติ จึงชวนกันไปตาม


เพชรรู้ว่าหาญมีอาคมจึงเข้าไปขอพรพระประธานว่า “หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงได้โปรดช่วยให้ผมจับโจรชั่วนั่นได้ ขอให้อาคมไม่คุ้มครองตัวมันด้วยนะครับ”
ดังนั้น เมื่อหาญหลบอยู่หลังเสาแล้วร่ายคาถากำบังกาย แต่กลับมีเงาให้เพชรเห็น หาญรู้ว่าอาคมตนคลาย จึงหยิบ สนับใส่มือเตรียมสู้เต็มที่ เพชรเองก็ถือปืนย่องมาที่เงาของหาญพร้อมยิงเต็มที่เช่นกัน
แต่ไม่ทันได้เปิดฉากต่อสู้ เกศินีกับดาลินก็ตามมาเจอทำให้เพชรต้องหันไปมอง หาญฉวยโอกาสนั้นหนีไป  เกศินีถามว่าเด็กนั่นหนีไปได้หรือ เพชรหันมองไปยังจุดที่หาญยืนปรากฏว่าหาญหายไปแล้ว เขาหันมาบอกแม่ว่า
“ครับแม่ เรารีบกลับเถอะครับ”
หาญรีบกลับไปบอกเสือเมฆว่าเจอตำรวจในวัดดีแต่ตนหนีมาได้ เสือเมฆฮึดฮัดจะไปเล่นงานตำรวจอีกจนหาญต้องขอร้องว่า ตนเองก็อยากฆ่ามันเหมือนกันแต่ไม่ใช่ตอนนี้ เราต้องหาทางช่วยพี่น้องเราก่อน
“เอ็งได้ข่าวของพวกเราแล้วรึ แล้วมีข่าวนังพลับพลึงบ้างรึเปล่า”
“พวกเราโดนจับไปสิบเอ็ดคนรวมทั้งไอ้ชัดด้วย แต่ไม่มีนังพลับพลึง ทุกคนจะถูกยิงเป้าอาทิตย์หน้า”
เสือเมฆประกาศจะไม่ยอมให้มีการยิงเป้าพวกเราเด็ดขาด ควักขวดออกมาเรียกกุมารทองพลางควานหาเส้นผมของรื่นที่ห่อกระดาษเก็บไว้ในย่ามออกมา ส่งให้กุมารทอง สั่งว่า
“นี่เป็นเส้นผมนังรื่น อีคนทรยศ ตอนนี้มันคงอยู่กับไอ้ทับในพระนคร ไอ้ทองเอ็งรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”
กุมารทองพยักหน้า หาญเข้าใจทันทีเช่นกัน
ooooooo
เพชรกลับไปเล่าให้ยิ่งยศฟัง เรื่องไปเจอหาญที่วัด แต่ก็ไม่มั่นใจเต็มร้อยเพราะเห็นหน้าแค่แวบเดียว ยิ่งยศไม่อยากให้ลูกยุ่งกับเรื่องนี้บอกให้พักเรื่องงานไว้ก่อนตอนนี้ต้องหันมาจัดการเรื่องงานหมั้นถึงจะถูก
เมื่อเพชรยืนยันว่าตนเห็นหาญที่วัดจริงๆยิ่งยศก็ยืนยันว่าหาญตายไปพร้อมเสือเมฆที่ป่าพงพญาไฟทั้งยังหาว่าเพชรเหลวไหล ก็พอดีได้รับโทรศัพท์ ฟังปลายสายแล้วยิ่งยศบอกว่า “จะไปเดี๋ยวนี้” แล้วหันบอกเพชรว่า
“พ่อมีธุระสำคัญ ส่วนเรื่องศพไอ้หาญกับไอ้เมฆ ไว้รอให้งานหมั้นแกเรียบร้อยแล้วพ่อจะไปควานหาศพมันในป่าด้วยตัวเอง” พูดแล้วเดินออกไปเลย เพชรยังยืนนิ่งอย่างมั่นใจว่าตนไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ
ooooooo
ที่กินรีไนท์คลับ... ดามพ์พาพลับพลึงนั่งรถมา พลับพลึงใส่สร้อยที่มีล็อกเกตข้างในเป็นยาพิษเอาไว้ป้องกันตัว ลงจากรถเดินตามดามพ์เข้าไปข้างใน
มาม่าซังรีบออกมาบอกดามพ์ว่า เสี่ยไพบูลย์มารออยู่ที่ห้องวีไอพีตั้งแต่เย็นแล้วเห็นว่ามีธุระด่วน ดามพ์จึงให้พลับพลึงเข้าไปนั่งรอในห้องหนึ่ง บอกมาม่าซังให้ช่วยดูแลไว้ให้ดีอย่าให้ไปเที่ยวพลุกพล่าน
เมื่อเข้าไปในห้องวีไอพี เสี่ยไพบูลย์กับยิ่งยศคอยอยู่แล้ว ดามพ์ขอโทษที่มาช้าถามว่ามีเรื่องด่วนอะไรหรือ เมื่อฟังเสี่ยไพบูลย์เล่าเรื่องมีคนมาพบขณะตนคุมลูกน้องตัดเศียรพระพุทธรูปแล้ว ยิ่งยศถามดามพ์ว่า
“รู้ไหมว่าจะจัดการยังไง” และเมื่อออกจากห้องแล้ว ยิ่งยศกำชับว่า “ลื้อส่งคนไปปิดปากชาวบ้านพวกนั้นซะ ส่วนลื้อล่าตัวไอ้เมฆกับไอ้หาญ เพราะลูกอั๊วเห็นมันในวัดที่พระนครนี่ อั๊วไม่แน่ใจแต่ก็ไม่ประมาท”
ยิ่งยศควักเครื่องรางจากกระเป๋าให้ดามพ์บอกว่าให้คล้องคอไว้จะได้ไม่เสียท่าพวกนั้น ดามพ์ไหว้รับเครื่องรางไปถือไว้
ระหว่างที่ดามพ์ไปคุยที่ห้องวีไอพีนั้น พลับพลึงเห็นไม่มีใครเฝ้าอยู่เลยย่องออกไป ดามพ์กลับมาไม่เจอเขาตกใจสบถ “เวรล่ะซิ!”
พลับพลึงเดินมาตามทางเดินในไนท์คลับ เห็นยิ่งยศเดินออกมาจำได้ว่าเป็นคนฆ่าลออเลยตามไปคว้าแจกันจะฟาดหัวยิ่งยศ พอดีดามพ์ตามมาเจอเลยคว้าตัวไว้ แจกันหล่นแตกเสียงดัง ยิ่งยศหันมองแล้วเดินเข้ามาดู พบแต่แจกันแตกที่พื้น มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร
ดามพ์ลากพลับพลึงกลับมายังห้องเดิม พลับพลึงดิ้นกัดดามพ์คำราม “ข้าจะไปฆ่ามัน!”
“เธอนั่นแหละจะถูกฆ่า ผู้การเหนือกว่าเธอหลายเท่า” พลับพลึงยังดิ้นไม่หยุด ว่าคาถาเสกตะขาบพุ่งใส่ดามพ์ แต่ตะขาบกลับเลื้อยหนีเพราะอานุภาพเครื่องรางที่ยิ่งยศให้ไว้ พลับพลึงมองอึ้ง ดามพ์เย้ยว่า
“เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก อย่าลืมนะ พวกเธอยังถูกฉันจับเอาไว้ อยากให้ฉันฆ่ามันรึไง อยู่เฉยๆทำตัวดีๆไม่งั้นฉันก็จะไม่สนใจเธออีก”
พลับพลึงอึ้งไปกับคำขู่ของดามพ์
ooooooo
วันนี้ ดาบแหวนกับกระเต็นจะให้บานเย็นหยุดขายของสักวัน เพราะกลัวถูกเสี่ยไพบูลย์ส่งคนมาเก็บ บานเย็นไม่ยอมหยุดซ้ำยังด่าว่าตนทำงานมือไม่วางหางไม่เว้นส่วนสองพ่อลูกเอาแต่ก่อเรื่อง บอกดาบแหวนว่าถ้าจะให้หยุดขายของก็จ่ายค่าเสียเวลามา พลางแบมือไปตรงหน้าดาบแหวน ฝ่ายนั้นได้แต่ยืนหน้าจ๋อยเพราะไม่มีจะจ่าย
ดาบแหวนถามกระเต็นว่าเอาไงดี กระเต็นเสนอว่าต้องบอกให้จ่าเฉยช่วยแล้วล่ะ แล้วสองพ่อลูกก็พากันบ่ายหน้าไปโรงพัก กระเต็นกึ่งเดินกึ่งวิ่งลากดาบแหวนถูลู่ถูกังไป
ไปถึงโรงพัก เจอลูกน้องเสี่ยไพบูลย์ 3 คน เกร่อยู่ กระเต็นจำได้ว่าเคยเห็นที่วัดร้าง บอกให้พ่อดู ดาบแหวนดูแล้วบอกว่าไม่ใช่คนบึงกร่าง กระเต็นเลยเร่งให้รีบเข้าไปหาจ่าเฉยเพราะที่นี่เป็นโรงพักพวกมันคงไม่กล้าทำอะไรเรา
“เดี๋ยว อยากตายรึไงนังเต็น” ดาบแหวนกระชากแขนกระเต็นไว้ “ข้าดูจากรูปการณ์แล้ว ถ้าเป็นพวกมันจริงๆ แล้วกล้ามาดักถึงโรงพักเนี่ยไม่ธรรมดานะโว้ย มันต้องร้ายกว่าที่เอ็งคิดเยอะ”
กระเต็นถามว่าหมายความว่าไง ดาบแหวนบอกว่าเราคงเจอศึกหนักเสียแล้ว อย่าว่าแต่จ่าเฉยเลยตำรวจทั้งโรงพักนี่ก็อาจจะไม่มีใครช่วยเราได้เลยสักคน กระเต็นเลยเสนอให้ไปหาตำรวจที่ใหญ่กว่านี้
สองพ่อลูกพากันไปหาเพชรที่กองปราบในกรุงเทพฯ ตำรวจที่นั่นบอกว่าหมวดเพชรไม่อยู่ช่วงนี้อยู่ในระหว่างเตรียมตัวหมั้น กระเต็นสะอึกอึ้งไปทันที ตำรวจคนนั้นยังอวดว่าหมวดเพชรหมั้นกับคุณดาลินลูกสาวท่านอธิบดี
ดาบแหวนถามกระเต็นที่ยังยืนอึ้งอยู่ว่าเอาไงดี เสนอว่าไหนๆมาแล้วก็รอหมวดอีกสักชั่วโมงก็แล้วกัน แต่กระเต็นไม่รอบอกว่าจะกลับแล้วเดินออกจากกองปราบไปเลย
ดาบแหวนชะงัก หันไปขอกระดาษปากกากับหมู่ที่อยู่แถวนั้น รีบเขียนจดหมายฝากไว้บอกว่า
“ฝากส่งหมวดเพชรให้ถึงมือด้วยนะหมู่ เรื่องสำคัญ คอขาดบาดตายเชียวนา” ว่าแล้วก็รีบตามกระเต็นไป สวนกับดามพ์ที่เดินเข้าไปหาสิบเวรที่รับจดหมายไปเมื่อครู่นี้
พออ่านจดหมายของดาบแหวน ดามพ์ขยำจดหมายหน้าเครียด
ooooooo
ดามพ์นัดทับไปพบที่ตึกร้างแห่งหนึ่ง ส่งกระดาษให้แผ่นหนึ่งบอกว่าตนส่งสายไปสืบที่อยู่ของสองคนนี้ไว้แล้ว เป็นคนมีวิชาก็เลยต้องพึ่งมัน ทับไม่ปฏิเสธขอแต่ให้เงินถึง
“รู้หรือเปล่าว่าไอ้หาญมันมาโผล่ที่พระนครแล้ว ไปจัดการเรื่องนี้ก่อนเถอะ ลื้อจะได้ไม่ถูกริบเงินคืน” ดามพ์สั่ง
ทับเตรียมตัวออกจากที่กบดานรื่นถามว่าแต่งตัวจะไปไหน จะทิ้งตนไว้คนเดียวอีกแล้วใช่ไหม ทับเสียงแข็งว่ามีงานต้องทำ โยนเงินให้ก้อนหนึ่งบอกว่าเอาไว้ใช้ ทีแรกรื่นก็ตะบึงตะบอนแต่พอเห็นเงินก็คว้าไปถือไว้อย่างดีใจ
ทันใดนั้นเอง รื่นสะดุ้งเฮือกๆเหมือนผีเข้า แล้วลุกเดินออกไปโดยไม่สนใจเงินอีกเลย
รื่นถูกกุมารทองทำของใส่ให้เดินไปหาเสือเมฆกับหาญที่กระท่อมในสวน ส่งรื่นให้แล้วกุมารทองก็เลือนหายไป รื่นเห็นเสือเมฆกับหาญก็ตกใจคิดว่าเป็นผีมาหลอกตน จนหาญต้องบอกว่าพวกตนยังไม่ตาย
“หากว่าข้าตายไปแล้ว คงเอาเส้นผมของเอ็งมาทำพิธีให้ไอ้ทองไปตามหาเอ็งไม่ได้หรอกนังรื่น” เสือเมฆยิ้มเย็นเยียบ รื่นตกใจรีบเข้าไปคุกเข่ายกมือไหว้ขอโทษเสือเมฆ ขอให้อโหสิให้ตนด้วยอย่าฆ่าตนเลย
“ข้าไม่ทำอะไรเอ็งหรอกอีรื่นเมียรัก” เสือเมฆเดินเข้าหารื่นที่นั่งตัวสั่นงันงกอยู่กับพื้น
ooooooo
ดาลินมาส่งเพชรที่หน้าบ้านบอกให้เขากลับไปพักผ่อนเสีย  เพราะพรุ่งนี้ฤกษ์เก้าโมงเช้า เพชรรับรองว่าตนไม่สายแน่นอน แต่พอเขาออกจากบ้านของดาลินก็ตรงไปที่ห้องขังชัด ตำรวจที่เฝ้าอยู่เข้ามาบอกว่า ผู้การสั่งไว้ว่านอกจากท่านแล้วห้ามทุกคนเข้าเยี่ยม นอกจากจะมีหนังสืออนุญาตจากท่าน
ตำรวจที่เฝ้าอยู่หน้าห้องขังอ้อนวอนขอร้องเพชรว่าอย่าให้ตนต้องถูกย้ายเลย เพชรจึงหันกลับ
เพชรกลับไปนั่งทำงานในห้องที่กองปราบสามยอด สิบเวรที่รับจดหมายฝากของดาบแหวนเข้ามาเจอถามว่า ได้รับจดหมายจากผู้กองดามพ์หรือยัง เพชรทำหน้างงๆสิบเวรจึงเล่าให้ฟังว่า
“มีคนมาฝากให้หมวด บอกว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย”
“ใคร?” เพชรเอะใจ
ooooooo
ดึกคืนนี้เอง กระเต็นนอนเสียใจอย่างคนอกหักจนหลับไป ดาบแหวนนอนไม่หลับเพราะกังวลและเสียงกรนสนั่นของบานเย็น  หูแว่วเสียงกอกแกกจากข้างนอกจึงหยิบปืนสั้นและพระคล้องคอเดินออกไปดู
ดาบแหวนมองหาไปทั่วก็ไม่เห็นอะไร ทันใดนั้นมีแสงแวบๆที่สวนหน้าบ้านดาบจึงย่องไปดูแต่ไม่เจออะไร เพราะทับใช้คาถากำบังกายอยู่ แต่มันถ่มน้ำหมากทำให้ดาบแหวนรู้ว่ามันอยู่แถวนั้น
ไม่ทันที่ดาบแหวนจะตั้งตัว ทับก็ใช้พร้าฟันสุดแรง แต่ทำอะไรดาบไม่ได้ มันจึงว่าคาถาปลุกลิงลมรอยสักที่หลังวาบขึ้น ทับกระโดดหนี ดาบแหวนไล่ตามหมายยิงให้ดิ้น แต่ทับมาปรากฏตัวข้างหลังทั้งฟันทั้งถีบไม่ยั้ง จนดาบแหวนฟกช้ำไปทั้งตัว
เมื่อฟันแทงไม่เข้า ทับจึงแทงเข้าทางทวารซึ่งเป็นวิธีฆ่าคนมีของ ทำให้ดาบแหวนตาค้างตายทันที
จากนั้นทับให้ลูกน้องรมควันยาสลบจนบานเย็นกับกระเต็นที่หลับอยู่หมดสติ แล้วจุดไฟเผาบ้าน ส่วนทับก็ลากร่างดาบแหวนโยนเข้าไปในบ้านที่ไฟกำลังลุก
กระเต็นรู้สึกตัวขึ้นมาพบว่าไฟกำลังไหม้บ้าน จะไปช่วยแม่แต่ก็ถูกควันไฟรมจนหมดสติไปอีกหน
เพชรรู้เรื่องจดหมายที่ดาบแหวนเขียนฝากไว้แต่ถูกดามพ์เอาไป ก็รีบบึ่งรถไปที่บ้านกระเต็น เจอไฟกำลังลุกท่วม เขาคว้าผ้าขนหนูที่ราวชุบน้ำคลุมวิ่งเข้าไปอุ้มกระเต็นออกมาได้ แต่ช่วยบานเย็นไม่ทัน ทั้งบานเย็นและร่างดาบแหวนถูกเผาในกองเพลิง
เมื่อบานเย็นฟื้นขึ้นมาก็จะพุ่งเข้าไปช่วยแม่ เพชรจับตัวไว้เตือนสติว่าสายไปแล้ว...ไม่ทันแล้ว พริบตานั้นหลังคาบ้านก็ถล่มลงมาเสียงสนั่น กระเต็นร้องไห้โฮคร่ำครวญปิ่มว่าจะขาดใจ
“พ่อ...แม่...หนูขอโทษ หนูขอโทษ เพราะหนู เพราะหนูคนเดียว...”
ooooooo
ที่กบดานของทับ เมื่อรื่นกลับจากกระท่อมในสวนของเสือเมฆกับหาญแล้ว ก็ตอกตะปูขึงราวในบ้าน เสร็จแล้วปิดไฟมืดทั้งบ้าน
เมื่อทับกลับมา มันบ่นว่าปิดไฟทำไมพลางเดินเข้าไป รื่นโผเข้ากอดมารยาอ้อนว่ารอตั้งนาน แล้วชักมีดแทง ทับตบหน้ารื่นแต่พอมือแตะถูกเลือดก็ตกใจที่ตัวเองถูกแทง รีบไปเปิดไฟ จึงเห็นราวตากผ้าขึงอยู่เหนือหัวหลายอัน พอรู้ว่าตนลอดราวตากผ้าของเสื่อมแล้วมันพุ่งเข้าตบรื่นถามว่าคิดจะฆ่ากันหรือ แล้วกระชากราวตากผ้าลงมาทั้งหมด
ทับเอาเชือกราวตากผ้าที่กระชากลงมารัดคอรื่น รื่นสารภาพว่าตนถูกเสือเมฆบังคับให้ทำถ้าไม่ทำก็ต้องตาย แต่ทับไม่เชื่อ
“อีรื่นมันพูดความจริง” เสียงเสือเมฆแทรกเข้ามา ทับหันมองตกตะลึงที่เห็นเสือเมฆยังไม่ตาย มันเหวี่ยงร่างรื่นเข้าใส่เสือเมฆแล้ววิ่งหนีไปทางด้านหลัง แต่ถูกหาญที่ดักอยู่ว่าคาถานะจังงังจนยืนทื่อเป็นท่อนไม้อยู่กับที่
ทับถามหาญว่ารอดออกจากป่าอาถรรพณ์ได้ยังไงแล้ว อาจารย์อินล่ะ หาญบอกว่าอาจารย์อินไปรอมันอยู่ที่นรกแล้ว ทับท้าว่าให้ฆ่าตนเลย เสือเมฆเข้ามาบอกว่า “ไม่ต้องห่วงเอ็งได้ตายสมใจแน่”
เจอเสือเมฆเข้าทับก็ตกใจกลัวอ้อนวอนขอชีวิตรับว่าตนสำนึกแล้วและจะจงรักภักดีกับเสือเมฆตลอดไป หาญจึงถามว่าตำรวจมีแผนอะไรบ้าง บอกมาให้หมด
“ตอนนี้ผู้การยิ่งยศกำลังจะจัดงานหมั้นให้ลูกชายกับลูกสาวอธิบดีตำรวจ หลังจากนั้นมันจะยิงเป้าพวกเราทันที แต่ตอนนี้มันกำลังส่งคนออกท้องที่ตามล่าตัวพี่กับไอ้หาญทั่วพระนคร”
หาญเริ่มใจอ่อนขึ้นมา เสือเมฆตัดบทขึ้นทันทีว่า เมื่อสำนึกแล้วตนก็จะให้โอกาส ทับดีใจรีบกราบขอบคุณ เสือเมฆพูดอย่างเลือดเย็นว่า
“ข้าจะให้เอ็งไปรับใช้ข้าเหมือนไอ้ทอง” สิ้นเสียงก็ฟันทับจนเลือดกระเซ็นใส่ตัวเอง “ข้าอโหสิให้เอ็ง ไอ้ทับ” เสือเมฆพูดหน้านิ่ง
ooooooo
เช้าวันหมั้น ดาลินนั่งให้ช่างแต่งตัวแต่งหน้าอย่างตื่นเต้นโดยมีเกศินีคอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ
ทุกคนรอคอยการมาของเพชรอย่างกระวนกระวาย สุดท้ายเพชรก็มาสายซ้ำยังมาพร้อมกับกระเต็นที่เพชรไม่ยอมให้กลับไปอยู่บ้านเพราะเหลือตัวคนเดียว
ยิ่งยศกับเกศินีโกรธเพชรที่ทำเสียเรื่องอย่างไม่น่าให้อภัย เพชรพยายามชี้แจง แต่ดาลินที่โกรธจัดลงมาบอกว่าไม่จำเป็น แล้วตรงเข้าตบหน้าเพชรที่ทำให้ตนต้องอับอายถามเสียงเครือน้ำตาอาบหน้าว่า
“ทำไมทำกับดาแบบนี้”
เพชรขอโทษอย่างรู้สึกผิดจริงๆ แต่ขณะที่บรรยากาศกำลังตึงเครียดนั่นเอง คนรับใช้ก็เอาห่อของขวัญมาให้ ชาญชัยกำลังโมโหไล่ให้เอาออกไปก่อน
แต่ยิ่งยศเห็นมีเลือดหยดจากกล่องของขวัญนั้น เรียกคนใช้ไว้ และเมื่อเปิดออกดู กลายเป็นหัวของทับ ถูกตัดมาเป็นของขวัญวันหมั้น
ดามพ์เห็นหัวทับถึงกับผงะเพราะเป็นคนใช้ให้ทับไปทำงาน ส่วนเกศินีกรีดร้องแล้วเป็นลมไป
เมื่อดูอย่างละเอียดพบจดหมายเขียนไว้ว่า
“นี่คือจุดจบของคนที่ทรยศข้า ปล่อยลูกน้องข้าเสีย ไม่งั้นพวกเอ็งต้องถูกหั่นเป็นชิ้นๆ...เสือเมฆ”
ยิ่งยศขยำกระดาษนั้นคำรามเบาๆ “มันยังไม่ตายจริงๆ” เพชรมองหน้าพ่อย้ำว่าตนบอกแล้ว เพราะตนเห็นจริงๆ ยิ่งยศไม่ตอบโต้แต่หันมองหน้ากับชาญชัยเครียดๆ
ooooooo
เช้าวันต่อมา ก็กลายเป็นข่าวไปทั่วโดยโฆษกกรมประชาสัมพันธ์เล่าข่าวว่า
“เสียดายจริงๆครับท่านผู้ฟัง ในที่สุดงานหมั้นของลูกสาวท่านอธิบดีชาญชัยกับลูกท่านผู้การฯกองปราบก็เป็นอันต้องพักไว้ก่อน เพราะหมวดเพชร ไพรีพ่าย ติดงานสำคัญจนทำให้มางานล่าช้า”
เสือเมฆกับหาญใส่หมวกอำพรางใบหน้าเดินมากินข้าวที่ร้าน ฟังข่าวอย่างสะใจ โฆษกเล่าอีกว่า
“แต่มีข่าวใหญ่และสำคัญยิ่งยวดสำหรับชาวกรุงอย่างเราๆทุกคนทุกท่าน เพราะทางการแจ้งด่วนมาเลยครับว่า เสือเมฆยังไม่ตาย และมันแฝงตัวอยู่ในเมืองกรุงนี่เอง ขอให้ระวังตัวกันด้วย หากใครรู้เบาะแสก็ขอให้รีบแจ้งทางการทันที”

ลูกค้าที่มากินข้าวและพวกพ่อค้าแม่ค้าพากันฮือฮา ตกใจ คุยกันขรม เสือเมฆกับหาญสบตายิ้มให้กันอย่างสะใจ

ดามพ์จับชัดไปซ้อมปางตายจะให้บอกให้ได้ว่าเสือเมฆกับหาญซ่อนอยู่ที่ไหน เพชรมาเจอเข้าไปห้ามถูกดามพ์ พูดประชดว่า ให้เขาไปง้อเจ้าสาวในอนาคตดีกว่ามายุ่งคดีของตน

“แต่ผมมีสิทธิ์จะยุ่ง เพราะผมเป็นคนจับไอ้ทับได้ พี่ต่างหากที่เอาไอ้ทับมาเป็นสายโดยไม่บอกให้ผมรู้”

ดามพ์ถามอย่างไม่พอใจว่า ถ้าเพชรรู้แล้วจะทำอะไรได้ พูดกระแทกใส่ว่า “แค่ตามล่าไอ้เมฆผมก็ปวดหัวจะแย่ อย่าให้ผมต้องมาแก้ปัญหาให้ผู้หมวดอีกเลยขอร้อง” พูดแล้วเดินกร่างออกไป เพชรได้แต่มองอึ้ง

ooooooo

เมื่อเพชรกลับไปที่ห้องคนใช้บ้านตัวเองที่เอากระเต็นไปอยู่ ปรากฏว่ากระเต็นหายไปแล้ว เหลือแต่กระดาษพับครึ่งวางทิ้งไว้ เพชรเดินไปหยิบอ่าน

“ขอบใจที่อุตส่าห์พาฉันมาอยู่ที่บ้านนาย แต่ยังไงบ้านฉันก็อยู่ที่บึงกร่าง นายเองอีกไม่นานก็ต้องแต่งงานมีครอบครัว ฉันไม่อยากเป็นภาระของใคร ฉันจะกลับไปอยู่ที่บ้าน อยู่กับพ่อกับแม่ของฉัน ฝากกราบขอบพระคุณพ่อกับแม่ของนายด้วย”

ขณะที่เพชรอ่านจดหมายนั้น กระเต็นก็นั่งรถโดยสารถึงบึงกร่างแล้ว

เมื่อเกศินีรู้ เธอบอกเพชรว่าตนเข้าใจ เพราะบ้านของกระเต็นอยู่ทางโน้นยังไงก็ต้องกลับไป เพชรกลัวว่ากระเต็นจะหลงทางจะรีบไปตามหา ถูกเกศินีติงว่าเวลานี้เขาควรจะไปปรับความเข้าใจกับดาลินก่อนดีกว่า

ooooooo

ดาลินทั้งอับอายขายหน้าและผิดหวังมาก ไปเดินเศร้าอยู่ที่สวนหลังบ้าน จนชาญชัยเข้าไปคุยด้วย เล่าอดีตของตนให้ลูกฟัง เผื่อจะทำให้ลูกเข้าใจความเป็นจริงของอาชีพตำรวจว่า

“ลูกรู้ไหมว่าทำไมแม่ถึงได้ทิ้งพ่อไป” ดาลินหันมองหน้าพ่ออย่างฉงน “ใช่ ก่อนที่แม่จะป่วยแล้วจากพวกเราไป แม่ขอหย่ากับพ่อ”

“ทำไมล่ะคะ”

“การเป็นเมียตำรวจมันไม่ง่ายนักหรอกลูก วันหยุดแทบไม่มีประชาชนต้องมาก่อน บางครั้งพ่อต้องไปตามจับโจรตามต่างจังหวัดหลายวัน จะเป็นจะตายก็ไม่รู้ แม่เราทนไม่ไหว พอคลอดเลยพาเราหนีพ่อไป”

“กว่าพ่อจะตามเจอ แม่ก็เสียไปแล้ว...” ดาลินพึมพำ

“เรื่องหมวดเพชร จะเดินหน้าต่อหรือจะหยุดไว้ตรงนี้พ่อเคารพการตัดสินของหนูนะ”

ไม่ทันที่ดาลินจะพูดอะไร คนรับใช้ก็เข้ามาบอกว่าหมวดเพชรมาขอพบ เธอจึงไปพบเขาที่บ่อน้ำในสวน

ดาลินยังงอน จนเพชรยืนยันเสียงอ่อยว่าตนไม่มีอะไรกับกระเต็นที่เอามาอยู่ด้วยเพราะกระเต็นไม่เหลือใครแล้วจริงๆ เมื่อดาลินไม่เชื่อเขาจึงชวนไปพิสูจน์ความจริงกัน

ooooooo

กว่าเพชรกับดาลินจะไปถึงบึงกร่างก็บ่ายแก่ๆแล้ว รู้จากจ่าเฉยว่ากระเต็นกลับมาถึงบึงกร่างตอนเที่ยงๆ จ่าเล่าอย่างสมเพชว่า

“สงสารมันจริงๆมันไม่มีตังค์เลยขอเขาติดรถโดยสารมาด้วย เจ้าของรถมันก็ไม่ให้ ดีแต่ที่ได้ชาวบ้านช่วยกันออกเงินให้”

ดาลินถามว่าแล้วงานศพพ่อกับแม่กระเต็นล่ะใครจัดการให้ จ่าเฉยบอกว่าก็ช่วยๆกัน ได้โลงเก่าเก็บของวัด สภาพศพก็แทบไม่เหลืออะไร เล่าถึงตอนเกิดเหตุว่า

“บ้านพี่แหวนอยู่ในสวนลึก กว่าพวกผมจะรู้เรื่องก็ช่วงสายๆนี่เอง ไอ้เจ้านี่แหละครับที่มาบอก”

“เจ้านี่” ของจ่าเฉยคือไอ้จุกนั่นเอง ไอ้จุกทำหน้าเศร้า ฝากเพชรให้ช่วยดูแลกระเต็นด้วย เพราะกระเต็นไม่เหลือใครแล้ว ตนก็อยู่วัดเอาไปอยู่ด้วยไม่ได้ ส่วนจ่าเฉยห้องก็แคบทั้งยังเหม็นอีกต่างหาก

“ไอ้จุก! เอ็งนี่!” จ่าเฉยเอ็ดจุกที่มาแฉตน แต่ก็ขอร้องเพชรว่า “ก็จริงนะหมวด หมวดพอช่วยมันได้ไหม ไอ้ผมละก็ไม่พร้อมจริงๆ ญาติพี่น้องมันก็ไม่มี”

เพชรหันมองดาลินเชิงปรึกษา ดาลินฟังและเห็นสภาพของกระเต็นแล้วก็สงสาร ตัดสินใจรับกลับไปอยู่ด้วย

ooooooo

กระเต็นเคว้งคว้าง ว้าเหว่ มองดูซากบ้านแล้วลุกเดินกลับผ่านตุ่มที่แตกเพราะไฟไหม้ มองไปเห็นชายผ้าโผล่มาจากก้นตุ่มจึงคุ้ยขึ้นมาดู

ปรากฏว่าในห่อผ้านั้นมีควายธนู ตะกรุด และสมุดจดเล็กๆเก่าๆเล่มหนึ่ง เป็นของที่ดาบแหวนเอามาซ่อนไว้นานแล้ว
กระเต็นกอดห่อผ้าของพ่อไว้แนบอก พูดสะอื้นบอกพ่อว่า

“พ่อ...ฉันจะเก็บรักษาของของพ่อไว้เท่าชีวิตฉัน ฉันสัญญา...”



เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  



***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ




ละคร เสือสั่งฟ้า ตอน9 ช่อง7







เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  



***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ




ตอนที่ 9

เพื่อเตรียมต่อสู้กับศัตรูคู่อาฆาตที่มีทั้งอำนาจ กำลัง และอาคม เสือเมฆที่อ่อนกำลังลงไปมากจึงเร่งฝึกพลัง ด้วยการนั่งสมาธิใต้น้ำในบึง โดยมีหาญร่วมด้วย

ทั้งสองว่าคาถากันงึมงำอยู่ใต้น้ำ มีวงอากาศล้อมไว้ด้วยกัน ที่ผิวน้ำเกิดคลื่นน้ำวนเร็วขึ้นแรงขึ้น จนเมื่อทั้งสองเงียบลง ก็เกิดแสงวาบแผ่กระจายทั่วบึงน้ำ

เสือเมฆที่ร่างกายเป็นสีทองโผล่น้ำขึ้นมาพร้อมหาญ ทั้งคู่เตะต่อยกันกลางอากาศแบบไม่มีใครทำอะไรใครได้ จนลอยลงมาที่สะพานกลางบึง แล้ววิ่งเข้าปะทะกันด้วยมือเปล่า

ประลองกำลังกันแบบไม่มีใครกดใครลงได้ สุดท้ายหยุดยิ้มให้กันอย่างยินดี

“ในที่สุดพลังของข้าก็กลับมาเสียทีไอ้หาญ!” เสือเมฆจับไหล่หาญอย่างยินดี “หึ! อยากรู้นักว่าคราวนี้ตำรวจหน้าไหนจะหยุดเราได้!”

เมื่อพากันเข้าไปในเมือง เห็นตำรวจจับแม่ค้า หาญก็ ทำท่าจะทนไม่ได้ เสือเมฆต้องเตือนว่า

“ไปเถอะไอ้หาญ เรามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ”

ครู่เดียว ก็เจอตำรวจแต่งครึ่งท่อนรีดไถแม่ค้าอีก ถูกแม่ค้าด่าว่า แทนที่จะไปจับเสือเมฆ เสือหาญ ดันมาไถชาวบ้าน เลยถูกตำรวจตบเสียกลิ้ง ทำกร่างคุยโวว่า

“ปากดีนัก จะบอกให้โว้ย ไอ้เสือหัวหดพวกนั้นมันกระจอก เหนียวอย่างงั้นเหนียวอย่างงี้ ถุย! เจอเมื่อไหร่อั๊วจะเตะก้านคอให้ดู แต่ตอนนี้...อั๊วขอทำอย่างอื่นก่อนละกัน”

ตำรวจทำหื่นจะเข้าปล้ำแม่ค้า หาญพรวดเข้าไปจับไหล่ พอมันหันมาก็ต่อยเปรี้ยงจนหน้าหงาย แล้วหาญก็หันบอกแม่ค้าให้รีบหนีไปเร็วๆ เมื่อแม่ค้าหนีไปแล้ว หาญเดินอาดๆ เข้าหาตำรวจนายนั้น

“แส่นักใช่ไหม!” ตำรวจชักปืนออกมายิงใส่หาญสองสามนัด แต่ถูกหาญปัดกระสุนไปมากำไว้แล้วปล่อยลงพื้น ตำรวจมองตาค้างแทบหายเมาทำท่าจะวิ่งหนี เจอเสือเมฆดักไว้ มันขู่ “แกเป็นใครวะ ทำร้ายเจ้าพนักงานติดคุกหัวโตนะโว้ย”

“เมื่อกี้ยังบอกว่าจะเตะก้านคอข้าหยกๆ” เสือเมฆพูดเยาะแล้วถอดหมวกออก

“เสือเมฆ” ตำรวจนั่นลั่นกระสุนจนหมดแม็ก แต่ทำอะไรเสือเมฆไม่ได้ คราวนี้มันถึงกับมือสั่น เสือเมฆพุ่งเข้าเตะปืนกระเด็น หาญรับไว้ สุดท้ายตำรวจชั่วคนนั้นก็ถูกเสือเมฆเป่ามนต์ใส่หมัดอัดไม่ยั้งจนมันลอยไปกระแทกต้นไม้กระอักเลือดตาย

ก่อนไปเสือเมฆเอานิ้วจิ้มเลือดมันเขียนไว้ที่ต้นไม้ว่า “เสือเมฆ” หาญมองอย่างตกใจ

“นี่แค่เริ่มต้น ถ้ามันยังไม่ปล่อยพวกไอ้ชัด ข้าจะฆ่ามันให้หมดทั้งกรมตำรวจ!”

ฟังแล้วหาญอึ้งกับความมุ่งมั่นของเสือเมฆ

ooooooo

ในห้องแต่งตัวที่กินรีไนต์คลับ ชิดใจทะเลาะกับนักร้องคนอื่น เพราะเธอปาดินสอเขียนคิ้วไปถูกเข้า  ทั้งคู่ทะเลาะจะตบตีกัน จนมาม่าซังมาห้าม ขู่จะตัดเงิน เดือนทั้งคู่ถ้าไม่หยุด

มาม่าซังบอกชิดใจว่าเฮียซามารออยากคุยกับเธอ ชิดใจทำอวดดีบอกว่าไม่มีอารมณ์อยากกลับบ้าน ว่าแล้วคว้ากระเป๋าเดินออกไป เจอพนักงานคนหนึ่งถือถาดใส่ของกินมา ชิดใจถามว่าใครอยู่ข้างใน พนักงานคนนั้นไม่รู้ ชิดใจเลยผลักประตูเข้าไป เห็นเป็นพลับพลึง ถามอย่างวางอำนาจว่า “แกเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”

“ไม่ใช่เรื่องของแก” พลับพลึงตอบอย่างไม่แยแส ชิดใจกรากเข้าไปตะคอกถามว่าผู้กองพามาใช่ไหม พลับพลึงผลักชิดใจกระเด็น ตะคอกว่าอย่ามายุ่ง

ทั้งคู่เริ่มปะทะกันด้วยกำลัง มาม่าซังมาเห็นเข้าร้องห้ามชิดใจ บอกว่าพลับพลึงเป็นคนของผู้กอง แต่ชิดใจโต้ทันควันว่า

“แต่ฉันเป็นเมียผู้กอง ผู้หญิงอื่นจะมาเสนอหน้าไม่ได้ เจ๊เลือกเอา ถ้ามีมันต้องไม่มีฉัน”

มาม่าซังขู่ว่าทำแบบนี้นึกว่าฉลาดหรือ ถ้าอยากเป็นเมียผู้กองจริงๆก็รีบไปรับหน้าเอาใจเขา แล้วบอกพลับพลึงให้เข้าไปในห้องอย่าให้ตนต้องถูกผู้กองตำหนิเลย พลับพลึงจึงยอมกลับเข้าไปในห้อง

“ผู้ชายน่ะนะ ไม่ชอบให้เซ้าซี้เธอน่าจะรู้ ไปทำงานของเธอแล้วทุกอย่างจะดีเอง”

“เจ๊ว่าเฮียซารอหนูใช่ไหม” ชิดใจถาม มาม่าซังยิ้มนึกว่าชิดใจยอมไปทำงานแล้ว

ที่แท้ชิดใจหลอกพลับพลึงไปยังห้องนวดบอกว่าผู้กองดามพ์จะพาชัดมาพบที่นี่ แต่ที่แท้หลอกพลับพลึงไปพบเฮียซา ชิดใจออกไปครู่เดียวเฮียซาก็เข้ามาท่าทางหื่นจัด พุ่งเข้าจะปล้ำพลับพลึงทันที

พลับพลึงตกใจห้ามก็ไม่หยุด เลยเอาเล็บจิกเข้าที่คอเฮียซาจนชะงัก จิกแน่นเข้า...แน่นเข้าจนเฮียซาร่วงลงไป

ชิดใจสะใจที่ตลบหลังพลับพลึงได้ รีบเดินออกไปบอกนักดนตรีว่าตนปวดท้องขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย แต่เดินไปไม่ทันไรก็เจอดามพ์เข้า ชิดใจกลัวดามพ์จะไปเจอพลับพลึงกับเฮียซาในห้อง ทำยั่วยวนชวนไปเที่ยวข้างนอกกัน

พอดีมาม่าซังเดินมาเจอ ถามชิดใจว่าแล้วเฮียซาล่ะ ชิดใจทำหน้าตายบอกว่าไม่เห็น ตนร้องเพลงอยู่ข้างใน มาม่าซัง เลยเปิดประตูห้องเข้าไป เจอเฮียซาเดินโซเซมาล้มลงตรงหน้า

มาม่าซังประคองเฮียซาไว้ ส่วนดามพ์รีบเข้าหาพลับพลึงถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า

“ไอ้แก่นั่นไม่มีทางได้แตะปลายเล็บข้าหรอก” พลับพลึงพูดอย่างสะใจ

มาม่าซังโวยวายว่าเฮียซาตายแล้ว ดามพ์บอกให้เอาศพไปไว้ในห้องก่อนให้ บอกทุกคนว่าหัวใจวายตาย ต่อจากนั้นตนจะจัดการเอง

ชิดใจแทรกเข้ามาหาว่าพลับพลึงทำเฮียซาตายให้จับเลย ดามพ์รู้ทันกระชากแขนชิดใจเข้าไปถามว่าเธอเป็นคนพาเฮียซาเข้ามาหาพลับพลึงใช่ไหม ชิดใจปฏิเสธเสียงแข็ง ดามพ์คร้านที่จะต่อล้อต่อเถียงด้วย หันไปฉุดพลับพลึงชวนกลับกัน ชิดใจพยายามขวาง ถูกดามพ์ตวาดขู่ว่า

“ถ้าขืนพูดไม่รู้เรื่องเธอจะไม่ได้เจอหน้าฉันอีก”


ดามพ์จูงพลับพลึงไปแล้ว ชิดใจแค้นแต่ทำอะไรไม่ได้เลยแผดเสียงกรี๊ดๆ ขว้างปาข้าวของเหมือนคนบ้า

ooooooo

เพราะตัวเองรีดความลับจากชัดไม่ได้ ดามพ์จึงคิดใช้พลับพลึงล้วงความลับให้แทน ส่งพลับพลึงเข้าไปเยี่ยมชัดในห้องขังแล้วตัวเองออกไป

ชัดดีใจมากบอกพลับพลึงว่า นึกว่าเราจะไม่ได้เจอกันแล้ว ทั้งสองต่างแสดงความห่วงใยกันและกัน ชัดบอกพลับพลึงว่า

“ลำพังข้าจะตายก็ไม่เป็นไร ข้าเป็นห่วงแต่เอ็ง สัญญานะว่าเอ็งจะมีชีวิตอยู่แก้แค้นให้พวกเรา”

“ไม่ ถ้าอยู่ก็ต้องอยู่ด้วยกัน” พลับพลึงบอกอย่างเด็ดเดี่ยว แล้วเอาตลับยาพิษที่แขวนคอให้ชัด “นี่เป็นยาพิษที่ข้าเอามาจากชุมโจร” ชัดถามว่าจะให้ตนกินยาพิษหรือ “คนตายเท่านั้นถึงจะออกไปจากที่นี่ได้”

พลับพลึงพูดขาดคำ ดามพ์ก็เข้ามาถามว่าเป็นยังไง พลับพลึงแกล้งพูดใส่ชัดว่าถ้าอยากตายนักก็ตามใจ ดามพ์ถามว่ายังปากแข็งอีกหรือ ชัดทำเป็นพูดอย่างแค้นใจว่า

“ถึงตายข้าก็ไม่บอกเอ็งหรอก ไอ้เลว”

“ได้ เอ็งได้ตายสมใจแน่ รอไปลงนรกพร้อมกับพวกเอ็งอีกสิบเอ็ดคนนั่นแล้วกัน” พูดแล้วกระชากพลับพลึงออกไป พอพ้นสายตาดามพ์แล้ว ชัดเอาตลับใส่ยาพิษที่พลับพลึงให้ออกมาดู

ฝ่ายพลับพลึง พอดามพ์พาออกมาเธอนึกภาวนาในใจว่า “หวังว่าเอ็งคงไม่โง่นะไอ้ชัด” ส่วนดามพ์ถามอย่างตายใจว่า ทีนี้เธอก็ตัดสินใจเสียทีว่าจะอยู่กับตนหรือจะไปใช้กรรมกับเพื่อนเธอ

“ฉันยังไม่อยากตาย”

“เธอคิดถูกแล้ว อยู่กับฉันซื่อสัตย์กับฉัน แล้วเธอจะมีความสุข” ดามพ์ลูบแก้มพลับพลึงอย่างเสน่หา

ooooooo

ดาลินจัดห้องให้กระเต็นอยู่คนเดียว ในห้องมีเตียง มีพัดลมและตู้เสื้อผ้าพลาสติกเล็กๆ บอกกระเต็นว่าอยู่ห้องนี้ก็แล้วกัน ถามว่าเสื้อผ้าข้าวของอื่นไม่มีเลยหรือ กระเต็นไม่ตอบเธอบอกว่าไม่เป็นไรจะให้เด็กหาให้ แล้วว่างๆเราค่อยไปหาซื้อกัน

เพชรพูดอย่างเกรงใจว่ากระเต็นเป็นเด็กบ้านนอกทำอะไรไม่เข้าท่าเข้าทีก็ฝากอบรมด้วย ดาลินรับปากอย่างเต็มใจว่าจะดูแลกระเต็นเอง บอกให้กระเต็นวางห่อของที่กอดมากับตัวแล้วไปอาบน้ำเสีย

ความหวงของของพ่อที่เอามาด้วย ทำให้กระเต็นตวาดไม่ให้มายุ่งกับตน เพชรไม่ชอบใจปรามให้พูดดีๆ และให้ไหว้ขอบคุณดาลินเสีย กระเต็นรั้นไม่ยอมฟังไม่ยอมทำ

“ถ้าเธอเป็นลูกดาบแหวนนะ ก็ต้องเข้มแข็งกว่านี้ซิ ไอ้ห่อนั่นนะจะกอดไว้ทำไม วางลงแล้วก็ยกมือไหว้ขอบคุณคุณดาเขาเสีย”

เมื่อกระเต็นไม่ยอมวาง เพชรเลยเข้ากระชาก ทำให้ห่อหล่นของในห่อกระจายออกมา มีทั้งเครื่องรางของขลังและโกศ เพชรตกใจ ส่วนกระเต็นตะโกนด่าเพชรพลางเก็บของ ประกาศว่าจะไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบนี้ เพชรรู้สึกตัวจะขอโทษ ถูกกระเต็นผลักกระเด็นตวาดไม่ต้องมายุ่ง ออกไปให้พ้น

“ให้แกอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนดีกว่าค่ะ” ดาลินเสนอ เพชรจึงออกไปกับดาลิน

เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า