เส้นทางอาชีพ: เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน10 ละครช่อง7

ทุกอาชีพ จะมีเส้นทางที่เราต้องเดินไปทำอาชีพนั้นๆ ใครหาเส้นทางอาชีพเจอก่อน ก็ประสบความสำเร็จ นำคนมาที่หลังไปหลายช่วงตัว แถมคนที่นำไปก่อนยังปกปิดเส้นทางอาชีพที่ตนประสบความสำเร็จแล้วไม่ไห้ใครรู้ ผมจะเปิดเผย มัน อาชีพสกรีนเสื้อ อาชีพทำเสื้อ ขาย ทำเว็บไซด์ พรี บันเทิง เริงใจ บอลแม่น เส้นทางอาชีพ

Tuesday, September 20, 2011

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน10 ละครช่อง7

***แนะนำ ..ขับรถโครตเทพ สามสิบหกล้าน เพจวิว ทำไปได้ KEN BLOCK GYMKHANA TWO THE INFOMERCIA แล้วคุณจะชอบ....

***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

ตอนที่ 10

เกศินีเดินไปเดินมาอย่างร้อนใจจนเช้าจึงเห็นยิ่งยศขับรถกลับเข้ามาพร้อมมีดหมอในมือ เกศินีรีบเข้าไปหาแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นยิ่งยศตาขวางท่าทางน่ากลัว แต่ก็แข็งใจถามว่าไปไหนมา

“ผมก็ไปหาวิธีช่วยลูกของเราไง” ยิ่งยศตอบสั้นๆ เกศินีถามว่าเอามีดมาทำไมเมื่อคืนไปทำอะไรมา “เมื่อคืนผมเพิ่งไปปลุกเสกมีดหมอเล่มนี้ จะสู้กับไอ้หาญ ไอ้เมฆ ผมต้องมีอาวุธคู่มือ”

เกศินีตกใจ เมื่อเห็นยิ่งยศกลับมาใช้ไสยศาสตร์อีกถามว่าไหนบอกว่าไม่ใช้วิชาอาคมพวกนี้อีก

“ในเมื่อพวกมันเล่นนอกกติกาก่อน ผมก็จะเล่นกับมันด้วย มันจะทำอะไรผมก็ได้ แต่ถ้ามันแตะต้องตาเพชรมันต้องตาย” ยิ่งยศแววตาเหี้ยมจนเกศินียิ่งหวั่นใจ

ฝ่ายดาลินเมื่อรู้ว่าเพชรถูกจับไปก็เอาแต่สวดมนต์ภาวนาจนกระเต็นถามว่าจะนั่งสวดมนต์เฉยๆแบบนี้หรือ ทำไมตำรวจไม่ยกกองกำลังไปปราบพวกโจรนั่นแล้วช่วยหมวดออกมา

“เธอก็ได้ยินแล้วนี่ คุณอายิ่งยศเขาไม่ต้องการแบบนั้น เขากลัวเพชรจะเป็นอันตราย เขาจะเอาตัวประกันไปแลก”

ขณะสองสาวกำลังปรึกษาหารือกันนั้น คนรับใช้เข้ามาบอกดาลินว่ามีคนมาขอพบ ดาลินตวาดไปอย่างหงุดหงิดว่าบอกแล้วว่าไม่อยากพบใครทั้งนั้น ก็พอดีเกศินีเดินเข้ามาอย่างร้อนใจ ดาลินจึงพาไปคุยกันที่ห้องรับแขก ฟังเกศินีแล้วดาลินถามว่า

“คุณน้าจะไปพบกับเสือหาญเพื่อช่วยเพชรงั้นเหรอคะ”

กระเต็นก็ถามว่า เกศินีมีวิชามีของดีไปสู้กับโจรพวกนั้นได้หรือ ดาลินปรามกระเต็นแล้วถามเกศินีว่า จะช่วยเพชรอย่างไร

“น้า...เอ่อ...น้าบอกไม่ได้หรอกนะ แต่เชื่อเถอะถ้าน้าได้พบเสือหาญก่อนจะมีการแลกตัวประกันเพชรต้องปลอดภัยแน่นอน จะไม่มีการสูญเสีย นะจ๊ะหนูดา ถือว่าน้าขอร้องล่ะนะ”

ดาลินคิดหนัก เพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะแลกตัวประกันที่ไหน กระเต็นก็ไม่รู้ แต่คิดว่าพลขับของพ่อน่าจะรู้ แต่พอไปถามพลขับก็ปากแข็งยืนกรานว่าไม่รู้ท่าเดียว จนดาลินให้เงินไป 100 บาทก็ง้างปากพลขับได้ บอกว่า เขาจะแลกตัวประกัน ที่สำนักป่าอิสุโร

ooooooo

พลับพลึงเสียใจที่ไม่อาจแก้แค้นให้ลุงกับป้าได้ ซ้ำตัวเองยังเสียตัวเป็นเมียผู้กองดามพ์ด้วย กำลังจะใช้ปิ่นปักผมแทงหัวใจ ก็พอดีชิดใจเข้ามาเยาะเย้ยจนจะตบตีกัน ดามพ์มาเจอด่าชิดใจว่าทำบ้าอะไร แล้วลากพลับพลึงออกไปเพื่อแลกตัวประกัน ชิดใจจะตามไปด้วย แต่พอดามพ์ขู่ว่าถ้าอยากโดนเขี่ยทิ้งก็ตามใจ เธอจึงชะงักกับที่

“คิดจะเขี่ยฉันทิ้งเหรอ แล้วแกจะได้รู้พิษสงของฉันผู้กอง” ชิดใจอาฆาตแค้น

ฝ่ายเกศินี ดาลัด และกระเต็นพอรู้ว่าเขาจะแลกตัวประกันที่ไหนก็ให้พลขับรีบพาไป แต่พอใกล้จะถึง ก็ถูกชาวบ้านมาดักบอกว่าสะพานข้างหน้าขาด รถผ่านไปไม่ได้ เลยต้องอ้อมไปอีกทางทำให้เสียเวลามาก

ที่โบสถ์ร้างสำนักป่าอิสุโร เพชรถูกมัดมือเอาไปไว้ข้างขอบปูนของแท่นพระ เขาด่าพวกเสือเมฆและหาญดึงความสนใจแต่มือถูกับขอบปูนเพื่อตัดเชือก

เสือเมฆถูกด่าจนทนไม่ได้พุ่งเข้าต่อยเพชร เป็นจังหวะที่เชือกขาดพอดี เพชรวิ่งหนีไปทางหลังโบสถ์ เสือเมฆตามไปทันชักมีดออกมาแทง ปรากฏว่าแทงไม่เข้า ซ้ำยังเห็นแสงสว่างเรืองจากตะกรุดที่กระเป๋าของเพชร ทำให้เสือเมฆรู้ว่าเพชรมีของดีคุ้มตัว

“สิ่งที่คุ้มครองฉันไม่ใช่ตะกรุด แต่เป็นความดีที่ฉันทำ ถ้าอยากฆ่าก็ลงมือเลยถึงฉันตายก็ตายอย่างมีค่า มีความภูมิใจที่ไม่ยอมพ่ายแพ้แก่ความชั่ว ไม่มีคนตามสาปแช่งทีหลัง” เพชรท้า

จังหวะนั้น ชัดเข้ามาบอกว่าพวกนั้นมากันแล้ว เสือเมฆจึงโยนตะกรุดของเพชรให้หาญเก็บไว้แล้วพาเพชรกลับไปเพื่อแลกตัวประกัน

เมื่อไปเจอกันที่โบสถ์ร้าง ยิ่งยศกับดามพ์พาพลับพลึงที่ถูกใส่กุญแจมือเข้ามา ส่วนเสือเมฆ หาญ และชัดพาเพชร เข้ามา พอเห็นหน้าเสือเมฆพลับพลึงร้องบอกว่าผู้การคนนี้คือคนที่ฆ่าป้าลออกับพวกเรา

เสือเมฆแค้นจนจะเข้าไปเล่นงานยิ่งยศแต่หาญดึงไว้ แล้วส่งสัญญาณแลกตัวประกัน พลับพลึงอาศัยจังหวะนั้นกระแทกไหล่ดามพ์จนล้มไปด้วยกัน แล้วตะโกนบอกเสือเมฆ

“ลุงแก้แค้นให้ป้า ไม่ต้องห่วงฉัน”

หาญฝากชัดให้ดูแลพลับพลึงแล้วตัวเองก็ใช้สนับเขี้ยวเสือเข้าช่วยรุมยิ่งยศจนพากันหายไปทางหน้าโบสถ์

ชัดจะเข้าไปช่วยพลับพลึงที่ถูกดามพ์จับตัวไว้ ชัดง้างเคียวอันเป็นอาวุธประจำกายขึ้นแต่ช้ากว่าพลับพลึงที่ใช้ปิ่นปักผมแทงเข้าที่หน้าอกดามพ์ ปรากฏว่าพอดามพ์ดึงปิ่นออกแผลก็สมานโดยเร็ว ดามพ์หัวเราะพูดเย้ย

“อั๊วลืมบอกไปว่าอั๊วไม่ใช่คนเดิมแล้ว”

ที่แท้ยิ่งยศถ่ายทอดพลังให้ดามพ์ก่อนที่จะออกปฏิบัติการครั้งนี้แล้ว พอดามพ์ตั้งหลักได้ก็พุ่งเข้าเล่นงานชัดกับพลับพลึงตะโกนจะส่งไปลงนรกด้วยกัน แต่ชัดก็พาพลับพลึงหนีไป ดามพ์ตามไปติดๆ

ooooooo

จากการต่อสู้กับยิ่งยศ หาญรู้ว่าเขาดูดพลังวิญญาณภูตผีมาใช้ ยิ่งยศพูดอย่างไม่แยแสว่าถ้ามันทำให้ตนเอาชนะเสือเมฆได้ก็ยอมทำทุกอย่าง

เสือเมฆกับหาญช่วยกันต่อสู้กับยิ่งยศที่มีพลังปีศาจในร่าง เพชรตามมาเจอเห็นพ่อโดนรุมก็เข้าช่วย หาญพยายามบอกว่าให้หลีกไป ตนมีความแค้นกับยิ่งยศไม่เกี่ยวกับเขาอย่ายุ่งดีกว่า เมื่อเพชรไม่ยอมหาญพยายามจะแฉความชั่วของยิ่งยศ ถูกยิ่งยศกระโดดขวางตะโกนบอกเพชรอย่าไปฟัง มันจะหลอกให้เราแตกกัน

สองพ่อลูกหันหลังพิงกันสู้กับเสือเมฆและหาญ ยิ่งยศส่งมีดหมอให้เพชร หาญจะตามเล่นงานยิ่งยศแต่เพชรกระโดดเข้าขวางท้าว่าถ้าอยากสู้ก็มาเจอกับตน เลยกลายเป็นหาญสู้กับเพชรที่กำมีดหมอไว้แน่นแบบยอมสู้ตาย

ooooooo

พลขับพาเกศินี ดาลิน และกระเต็นอ้อมไปจนใกล้ถึงสำนักป่าอิสุโร รถเกิดติดหล่มไปต่อไม่ได้ เกศินีร้อนใจลงเดินไป สั่งว่าถ้ารถขึ้นจากหล่มได้ค่อยตามไป ดาลินกับกระเต็นเห็นดังนั้นรีบตามไปด้วย

เกศินีสังหรณ์ใจว่าขืนช้าอาจมีคนตายเกิดขึ้น กระเต็นเชื่อว่าจะไม่มีคนตายถ้าจะตายก็มีแต่เสือเมฆกับหาญเท่านั้น เกศินีพูดเสียงดังอย่างตกใจว่า

“จะมีใครตายไม่ได้ พ่อกับลูกจะฆ่ากันไม่ได้”

เกศินีเดินอ้าวไปตามป้ายบอกทาง ดาลินกับกระเต็นฟังแล้วมองหน้ากันงงๆ

ทั้งสามไปถึงหน้าโบสถ์สำนักป่าอิสุโร เป็นจังหวะที่หาญเป็นต่อเพชร กระแทกเพชรเข้ากับต้นไม้จนซี่โครงหักสลบ หาญแย่งมีดหมอตามเข้าไปเงื้อขึ้นจะแทง “อโหสิให้ข้าด้วยนะหมวด”

“อย่าพี่หาญ ตาเพชรเป็นลูกของพี่!” เกศินีตะโกนบอก พอหาญชะงักเธอรีบพูด “เขาเป็นลูกของเรา เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพี่ ที่ผ่านมาฉันโกหกพี่ เพราะคิดว่าเราต่างคนต่างอยู่จะดีกว่า ฉันไม่อยากให้ลูกรู้ว่ามีพ่อแท้ๆเป็นโจร ฉันกลัวเพชรจะรับไม่ได้”

ส่วนตะกรุดที่เอาจากเพชรมานั้น หาญถามว่าเธอตั้งใจให้ลูกใช่ไหม

“ใช่ อย่างน้อยถ้าเพชรไม่มีโอกาสเจอพี่ เขาก็จะมีของของพี่อยู่กับตัว พี่ยิ่งยังไม่รู้ความจริง เขารักตาเพชรเหมือนลูกแท้ๆ พี่สัญญากับฉันได้ไหมว่าจะไม่ปริปากเรื่องนี้เด็ดขาด”

หาญยอมสัญญา เกศินีขออีกว่าให้เขาไปจากตนกับลูกเสียและอย่ากลับมาอีก หาญรับปากว่าจะหายไปจากชีวิตของเธอกับลูก แล้วบอกให้เธอพาทุกคนกลับไปเสีย มองเพชรที่ยังสลบอยู่พูดอย่างภูมิใจว่า

“พี่ดีใจที่ลูกของเราเป็นคนดี ขอบใจเกศมากที่ดูแลเขามาตลอด...พี่ลาก่อน”

หาญเดินหายไปในความมืดของป่า เกศินีมองตามไปด้วยสีหน้าเศร้าหมอง เมื่อดาลินกับกระเต็นตามมาถึง ทั้งสองถามว่าเพชรเป็นอะไร เกศินีโกหกว่า
“น้าก็ไม่รู้เหมือนกัน มาถึงก็เจอเขาสลบอยู่แล้ว เรารีบพาตาเพชรกลับกันเถอะ เดี๋ยวพวกเสือเมฆมันจะมาเจอ”

ทั้งสามช่วยกันพยุงเพชรออกไปอย่างรีบร้อน

ooooooo

ในป่าลึกเสือเมฆปะทะกับยิ่งยศ เสือเมฆถูกยิ่งยศจับเหวี่ยงไปกระแทกต้นไม้จนขาดกระจุย ส่วนชัดพาพลับพลึงวิ่งหลบกระสุนไปในป่า ถูกดามพ์ตามไล่ยิงไปตลอดทางแต่ไม่ถูก

ยิ่งยศที่มีพลังปิศาจมหาศาล ทำให้เสือเมฆสู้ไม่ได้แม้แต่ตะพดไม้ไผ่สีสุกก็ถูกทำลายหักสะบั้น ตัวเสือเมฆเองก็ลอยคว้างแล้วตกลงมากระอักเลือด ยิ่งยศเดินเข้าหาอย่างย่ามใจ

พลับพลึงกับชัดหนีมาเจอเสือเมฆกำลังแย่จึงเข้าช่วย เสือเมฆบอกให้รีบหนีไปไม่ต้องห่วงตน ถูกยิ่งยศว่าคาถาปล่อยวิญญาณภูตผีพุ่งเข้าใส่เสือเมฆเกิดเปลวไฟท่วมร่าง

โชคดีที่หาญวิ่งมาเจอ หาญใช้เหล็กไหลป้องกันคุ้มครองทุกคนไว้ ไฟที่ลุกท่วมก็ดับมอด จากนั้น หาญพาทั้งเสือเมฆ ชัด และพลับพลึงหายไปในความมืด ทิ้งยิ่งยศให้ยืนเจ็บใจอยู่กับดามพ์ตรงนั้น

ooooooo

เกศินี ดาลิน และกระเต็นพาเพชรมาขึ้นรถเพื่อจะไปโรงพยาบาล แต่ระหว่างทางเจอพวกเสือเมฆโผล่มาขวาง เสือเมฆจำเพชรกับเกศินีได้ว่าเป็นลูกเมียยิ่งยศ บอกหาญให้ฆ่าทิ้งให้หมด

“ข้าทำไม่...” หาญตัดสินใจไม่ทำ พอดียิ่งยศกับดามพ์ ตามมาทัน ยิ่งยศเห็นเกศินีก็ตกใจถามว่ามาทำไม หาญฉวยโอกาสนั้นเข้าไปกระชากดาลินไปล็อกไว้ประกาศก้อง “ถ้าไม่อยากให้ลูกสาวอธิบดีตาย แกรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”

หาญใช้คาถาย่นระยะทางแหวกอากาศเป็นช่อง ชัดกับพลับพลึงประคองเสือเมฆหายไป หาญลากดาลินตามไป ทันใดนั้นช่องอากาศปิดสนิททันที

ยิ่งยศกลับไปรายงานอธิบดีเรื่องดาลินถูกจับไปเป็นตัวประกัน แม้อธิบดีจะรักลูกแต่ก็กำชับยิ่งยศว่าให้ปฏิบัติการสำคัญต่อไปไม่ต้องไล่ล่าเสือเมฆเพื่อลูกสาวตนคนเดียว เชื่อว่าดาลินเป็นลูกสาวตำรวจต้องเอาตัวรอดได้ แล้วถามว่า อาการ ของหมวดเพชรเป็นอย่างไรบ้าง

ปรากฏว่าเพชรกระดูกซี่โครงหักทิ่มปอดหมอต้องผ่าตัดด่วน เขาเสียเลือดมาก และทางโรงพยาบาลก็ขาดเลือดกรุ๊ปเอบี ซึ่งเป็นหมู่เลือดของเพชร จึงต้องออกมาบอกญาติ กระเต็นอาสาจะให้เลือด เกศินีบอกพยาบาลว่าเพชรเป็นลูกยังไงเลือดตนต้องใช้ได้

เมื่อตรวจเลือดแล้วใช้ไม่ได้ทั้งสองคน พยาบาลอธิบายว่า ลูกอาจจะได้หมู่เลือดจากพ่อกับแม่ แต่กรณีนี้แม่หมู่เลือดเอ พ่อก็น่าจะมีกลุ่มเลือดบี หรือไม่ก็เอบี

กระเต็นจึงไปตามยิ่งยศมาให้เลือดเพชร แต่พอไปถึงกรมตำรวจก็ถูกกีดกันไม่ให้พบยิ่งยศ จนดามพ์มาเจอจำได้ว่ากระเต็นเป็นคนเอาจดหมายมาฝากให้เพชรเมื่อคราวก่อน แต่ก็ไม่ทันได้ทำอะไร ยิ่งยศก็ออกมาดูกระเต็นที่โต้เถียงกับตำรวจอยู่

พอรู้ว่าลูกต้องการเลือดยิ่งยศรีบไปโรงพยาบาลทันที หมอตรวจดูในแฟ้มแล้วพบว่าเลือดของยิ่งยศเป็นกรุ๊ปโอ หมอถามอย่างแปลกใจว่าเป็นไปได้ยังไงที่ลูกชายเขาเลือดไม่ตรงกับตัวเขา

ยิ่งยศโกรธจัดไม่เชื่อหมอลุกพรวดขึ้นทำให้เลือดจากแผลที่แขนซึมออกมา หมอบอกว่าถ้าเขาบาดเจ็บอยู่ก็ไม่เหมาะที่จะบริจาคเลือด

ก่อนหมอเดินไปนึกได้ เอาตะกรุดของเพชรส่งคืนให้ยิ่งยศ พอเห็นตะกรุดยิ่งยศถึงกับตะลึงอึ้ง จำได้ว่าเป็นตะกรุดสามกษัตริย์ที่หลวงปู่อินให้หาญไว้ จนเขานึกอิจฉาที่หลวงปู่ เอ็นดูหาญมากกว่าตน

ยิ่งยศทบทวนถึงอดีตตอนนั้นจนถึงเขาได้แต่งงานกับเกศินีที่เคยเป็นคู่รักของหาญ จนหาญหนีไปเพราะถูกหาว่ายิงตัวประกันตาย เขาจึงได้แต่งงานกับเกศินี จากนั้นจึงมีเพชร เขารักลูกปานดวงใจ

คิดแล้วยิ่งยศคำรามอย่างแค้นใจ

“มึงมันโง่ ไอ้ยิ่งยศโง่ๆๆ โง่แค่ไหนรู้ไหม ถูกหลอกให้เลี้ยงลูกไอ้หาญมา 20 ปี ไอ้โง่!”

ยิ่งยศปาตะกรุดทิ้งลงข้างล่างอย่างแค้นใจ ตะกรุดตกลงไปอยู่หน้าโรงพยาบาลพอดี...

ooooooo

เกศินีกลับจากไปเอาเลือดที่สภากาชาดมาให้เพชร เธอเดินก้มหน้าหลบฝนเข้าโรงพยาบาลเห็นตะกรุดของเพชรตกที่พื้น ก้มเก็บกำไว้ใจคอไม่ดี

ส่วนที่ห้องผ่าตัด กระเต็นยืนรออย่างกระวนกระวายอยู่หน้าห้อง พอเกศินีมาถึงถามกระเต็นว่าเพชรเป็นอย่างไรบ้าง ตนติดต่อสภากาชาดหาเลือดให้ได้แล้ว

“หนูก็ตามผู้การยิ่งยศมาแล้วเหมือนกัน คงไม่ต้องห่วงเรื่องเลือดจะไม่พออีกแล้ว” กระเต็นบอกด้วยความดีใจ แต่เกศินีฟังแล้วช็อก ก่อนจะพรวดเข้าจับตัวกระเต็นเขย่าอย่างแรงถามอย่างโกรธจัด

“นี่เธอทำอะไรลงไปรู้ไหม หา! ทำอะไร ฉันสั่งแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องยุ่ง!”

“เกศ” ยิ่งยศเรียก เกศินีหันไปเห็นยิ่งยศก็ยิ่งตกใจ พยายามจะชี้แจงแต่ตกใจมากจนพูดตะกุกตะกัก ยิ่งเมื่อเห็นยิ่งยศยกมือขึ้นแล้วเดินเข้าหา เธอก็กลัวจนตัวสั่น

ยิ่งยศถามว่ากลัวตนหรือตัวสั่นไปหมดแล้ว พลางเอามือที่ยกขึ้นลูบหน้าเกศินีเบาๆ พูดปลอบว่าไม่ต้องกลัว ตนรู้ว่าเธอทำดีที่สุดแล้วมันไม่ใช่ความผิดของเธอ ทั้งหมดก็คงต้องปล่อยให้อยู่ในมือหมอ

เมื่อเกศินีค่อยคลายความหวาดกลัวลง ยิ่งยศบอกเธอว่า ตนเสียใจที่เป็นพ่อแต่ไม่สามารถให้เลือดเพชรได้ ทำเอาเกศินีหนาวเยือกขึ้นมาอีก แล้วยิ่งยศก็พูดต่อไปว่า เพราะหมอบอกว่าตนบาดเจ็บอยู่ไม่ควรให้เลือดใครจึงทำให้เกศินีผ่อนคลายลง

ระหว่างที่ยิ่งยศพูดถึงเลือดที่จะช่วยเพชรและตนไม่สามารถให้เลือดแก่เพชรได้นั้น แม้เขาจะอ้างเหตุผลที่หมอแจ้งว่าเพราะเขากำลังบาดเจ็บ แต่ลึกๆแล้วเขาจ้องจับผิดเกศินีตาไม่กะพริบ

สุดท้ายยิ่งยศยังตำหนิตัวเองว่า “ผมนี่แย่จริงๆ ให้คุณวิ่งวุ่นอยู่คนเดียว ทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก”

“ฉัน...ฉันรู้ว่าคุณกำลังยุ่ง ไหนจะเรื่องหนูดา แล้วคุณก็เพิ่งจะผ่านการต่อสู้มาไม่นาน ฉันเลยไม่อยากรบกวนคุณอีก”

“ขอบใจนะที่เป็นห่วงผม สมกับเป็นเมียที่ผมรักจริงๆ” ยิ่งยศดึงเกศินีเข้าไปกอด แต่แรงกอดและวงแขนที่รัดเธอนั้นแน่นจนเธอหายใจแทบไม่ออก ยิ่งยศยังพูดเหมือนจงใจเน้นที่ข้างหูเธอว่า “ตาเพชร ลูกของเราจะต้องปลอดภัยแน่นอน”

ooooooo

เช้าวันต่อมา ที่ลำคลองสายหนึ่ง เรือของพวก หาญแหวกม่านหมอกที่ปกคลุมทั่วบริเวณออกมา หาญเป็นคนคุมท้ายเรือ สีหน้าเขาเครียด ดาลินนั่งหลับตาเพราะถูกสะกดมือถูกมัดไพล่หลัง มีพลับพลึงนั่งประกบส่วนชัดดูแลเมฆที่หลับอยู่เพราะช้ำในหนัก

หาญคิดหาทางที่จะช่วยดาลิน เขาจึงแกล้งทำเครื่องเรือขัดข้อง แล้วแวะเข้าไปหาที่พักบนฝั่ง พอขึ้นฝั่งหาญก็พนมมือเป่ามนต์ใส่ดาลินทำให้ดาลินรู้สึกตัวขึ้นมา เธอมองไปรอบๆแล้วเอะอะร้องขอความช่วยเหลือจนพลับพลึงชักปืนออกมาขู่

“อย่า เราต้องเก็บมันไว้ต่อรอง” หาญห้ามไว้ด้วยเหตุผลเดิม

“ข้าเห็นด้วย ไว้รวบรวมสมัครพรรคพวกได้เมื่อไหร่ ค่อยบุกกรมตำรวจ ถึงตอนนั้นข้าจะให้เอ็งฆ่ามันทิ้งต่อหน้าพ่อของมัน” เมฆแทรกขึ้น แม้พลับพลึงจะไม่พอใจแต่ก็ลดปืนลง

ดาลินถูกขู่ก็หยุดโวยวาย ส่วนพลับพลึงถูกห้าม ก็หยุด หาญสบายใจขึ้น หันไปถามชัดว่า ที่นี่น่าจะเข้าเขตบ้านดอนขมิ้นแล้วใช่ไหม พอชัดคาดว่าใช่ หาญพูดอย่างมีความหวังว่า “ข้าคิดออกแล้ว”

ที่ดอนขมิ้นนี้ หาญรู้จักกับธง เพราะเขาเคยช่วยธงรอดตายมาจึงมีบุญคุณกันอยู่ หาญบอกให้พลับพลึงพาดาลินกินข้าวเสียตนจะออกไปตรวจตราดูรอบๆสักหน่อย

ที่แท้หาญไปหาธงที่บ้าน บอกความจำเป็นของตนให้ธงฟังแล้วเสนอธงว่าอยากให้ไปหาตำรวจ ธงมองหน้าหาญอย่างไม่เข้าใจ หาญจึงชี้แจงว่า

“มีโอกาสเมื่อไหร่ เอ็งต้องพาตัวผู้หญิงนั่นไปส่งให้ตำรวจ รึไม่ก็นายอำเภอ เอ็งเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา พวกมันไม่สงสัยแน่” เมื่อธงยังคิดไม่ตก หาญตัดบท “ไม่มีแต่ เอ็งติดหนี้ชีวิตข้าไว้ ครั้งนี้ข้าขอเรื่องนี้เป็นความลับจะให้พวกพี่ี่เมฆรู้ไม่ได้เด็ดขาด”

“เมื่อพี่ขอ ฉันก็จะทำให้” ธงรับปากทั้งที่ตัวเองยังงงๆ ส่วนหาญก็คิดหาทางให้ธงพาดาลินไปส่งคืนให้เร็วที่สุดอยู่เงียบๆ

ooooooo

เกศินีเฝ้าเพชรอยู่ในห้อง เพชรยังนอนไม่รู้สึกตัว เกศินีเอาตะกรุดในมือขึ้นมาดูพึมพำกับตัวเอง

“พี่หาญ พี่เคยบอกว่าตะกรุดนี้จะช่วยคุ้มครองลูกเราให้ปลอดภัยใช่ไหม...” เธอยกตะกรุดขึ้นไหว้ “คุณพระคุณเจ้า ช่วยปกปักรักษาให้ลูกของลูกฟื้นด้วยเถอะเจ้าค่ะ” เสร็จแล้วเอาตะกรุดสอดไว้ใต้หมอนเพชร

ขณะนั้นเอง ชิดใจจะเข้าไปเยี่ยมเพชร ถูกแม่บ้านที่ทำความสะอาดอยู่เตือนว่ามีป้ายห้ามรบกวนติดอยู่ ชิดใจไม่ฟังจะเข้าไปให้ได้ อ้างว่าตนเป็นคนสนิทย่อมยกเว้น

ขณะชิดใจผลักประตูจะเข้าไปนั่นเอง กระเต็นมาจับไว้ถามว่าที่ว่าสนิทน่ะเป็นใครหรือ

“ก็ฉันเป็นแฟนของผู้กองดามพ์ คนสนิทของผู้การยิ่งยศไง เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เธอน่ะเป็นเด็กในบ้านคุณดาลินไม่ใช่เหรอ แล้วปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออะไรแถวนี้” ชิดใจหางตาใส่กระเต็นอย่างดูถูก

กระเต็นยักไหล่กวนๆ ลอยหน้าพูดยั่ว “คนสนิทหรืออีกความหมายก็คือคนใช้เหมือนกัน งั้นไปเอาน้ำมาให้หน่อย น้ำนี่มันเย็นแล้ว คุณเกศินีแม่หมวดเพชรภรรยาของผู้การยิ่งยศเจ้านายแฟนคุณเขาต้องการใช้”

กระเต็นยื่นกระติกน้ำร้อนให้ชิดใจ แกล้งทำน้ำร้อนหกใส่ แม่นั่นร้องลั่นยกมือจะตบ กระเต็นตั้งการ์ดรับ แต่ไม่ทันลงมือกัน ก็มีมือที่สามยื่นเข้ามาจับชิดใจไว้ ชิดใจตวาดแว้ดให้ปล่อยถามว่าอยากโดนอีกคนรึไง

แต่พอหันไปเห็นเจ้าของมือเป็นดามพ์ ชิดใจก็หน้าเสีย ถูกดามพ์ลากไปที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาลผลักไปจนปะทะผนัง ไล่ให้กลับไปได้แล้วไม่ต้องมาเสนอหน้าวุ่นวายที่นี่หรือที่ไหนๆอีก ชิดใจอ้างว่าตนมาทำเพื่อหน้าที่การงานของผู้กองในวันข้างหน้า

“ขอบใจ แต่หน้าที่แบบนี้ มันสำหรับคนที่จะมาเป็นเมียฉันเท่านั้น” ดามพ์พูดใส่หน้า ชิดใจถามว่าแล้วตนเป็นใคร เอาตนไว้ที่ไหน “ก็เอาไว้ระบายอารมณ์เท่านั้นไงล่ะ ใครจะเอาคนอย่างเธอมาเป็นเมีย”

ชิดใจถูกดามพ์ดูถูกเหยียดหยามและสุดท้ายก็ไล่ให้กลับไปเสียถ้าไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้แล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีก พูดแล้วเดินไปอย่างไม่ไยดีแม้แต่น้อย

ooooooo

เมื่อกลับเข้าไปในห้องพักคนป่วยอีกที ดามพ์ บอกเกศินีว่าผู้การอยากมาเยี่ยมหมวดเพชรมากแต่ช่วงนี้มีประชุมทั้งวันเลยไม่สามารถปลีกตัวมาได้ ซึ่งเกศินีก็เข้าใจให้ไปบอกผู้การว่าไม่ต้องเป็นห่วงตนจะดูแลเพชรเองให้ท่านทำงานไปเถอะ

กระเต็นแกล้งถามว่าแฟนเขากลับไปแล้วหรือ ดามพ์รีบบอกว่าไม่ใช่แฟนตน แล้วเปลี่ยนเรื่องหันไปขอโทษเกศินีที่ทำเสียงดังรบกวน

เมื่อเกศินีแนะนำว่ากระเต็นเป็นลูกดาบแหวนที่อยู่บึงกร่าง ดามพ์ทำเป็นไม่รู้เรื่องบอกว่าตนได้ข่าวอยู่เหมือนกันแล้วแสดงความเสียใจกับกระเต็นเรื่องพ่อกับแม่ ถามว่า “คดีไปถึงไหนแล้วล่ะ”

“ก็ยังไม่คืบหน้าอะไร แต่ฉันมั่นใจว่าจะต้องมีคนวางเพลิงบ้านฉันแน่ๆ” ดามพ์ถามว่าทำไมถึงมั่นใจขนาดนั้น “ก็เพราะมันมีเรื่องมาก่อนหน้านี้น่ะซิ แล้วฉันมั่นใจว่ามันจะต้องเกี่ยวข้องกัน”

ดามพ์พยายามถามหยั่งเชิงว่าเธอเห็นอะไรบ้าง กระเต็นเห็นตั้งแต่คนขนวัตถุโบราณที่วัดจนกระทั่งเกิดเรื่องถูกเผาบ้าน แต่ไม่ปริปากพูด ปฏิเสธว่าตนไม่รู้อะไรทั้งนั้น แล้วร้องไห้ฮือๆอย่างแค้นใจ ดามพ์จึงตัดบทว่า ถ้ามีเบาะแสหรือหลักฐานอะไรก็รีบบอกตนจะช่วยตามคดีพ่อเธอเอง

“ขอบคุณผู้กองมาก” กระเต็นยกมือไหว้ ดามพ์ตบไหล่ให้กำลังใจ แต่แอบคะเนว่ากระเต็นรู้เรื่องแค่ไหน

เมื่อกลับไปพบยิ่งยศที่โต๊ะสนุ้กเกอร์ ดามพ์บอกว่าตนบอกเกศินีตามที่ท่านสั่งไว้แล้ว ยิ่งยศย้ำว่าต้องบอกว่าติดประชุมทั้งอาทิตย์ไม่ใช่แค่วันนี้
ดามพ์กำลังจะรายงานอาการของเพชร ถูกยิ่งยศตวาดว่าไม่ได้ถาม ตอบเท่าที่ถามก็พอ แล้วสั่งให้เตรียมอาวุธให้พร้อมระดมตำรวจทั้งกรม ตนจะไปล่าพวกหาญภายในสองวันนี้ พูดอย่างแค้นใจว่า

“ฉันต้องจัดการพวกมันให้เร็วที่สุด”

ooooooo

ชิดใจถูกดามพ์ทำรุนแรงจนหน้าผากช้ำ คืนนี้จึงเตรียมกลับ มาม่าซังบอกว่าถ้าไม่ทำงานก็เตรียมอดตายแล้วกัน สะกิดให้คิดว่า ผู้กองดามพ์ที่ทำร้ายผู้หญิงขนาดนี้คิดหรือว่าจะกลับมาหาเธออีก

“หนูก็ไม่ได้พิศวาสรักใคร่มันหรอกนะ แต่หนูอยากเป็นคุณนายนั่งชูคอบ้างเข้าใจไหม”

“แล้วทั้งประเทศ มีมันคนเดียวที่ทำให้เธอเป็นคุณนายได้หรือยังไง”

มาม่าซังสะกิดให้คิดแล้วพาชิดใจออกไปชี้ให้ดูยิ่งยศที่มานั่งกินเหล้าเอาเป็นเอาตายอยู่คนเดียว ดื่มหมดแล้วสั่งอีก ชิดใจพึมพำว่าผู้การไม่เคยเป็นแบบนี้ มาม่าซังเชื่อว่าแบบนี้ต้องมีอะไรในใจแน่ๆ

ชิดใจแค้นดามพ์ พึมพำว่าตนจะทำให้ดามพ์แสบกว่าที่ทำกับตน แล้วนวยนาดเข้าไปยั่วยวนยิ่งยศ จนยิ่งยศที่กำลังเมาได้ที่คว้าเข้าไปกอดซุกไซ้อย่างเมามัน แค่นั้น...

ชิดใจก็มองเห็นชัยชนะแล้ว...

ooooooo

ชัดที่หลงรักพลับพลึงอยู่แล้ว ยิ่งพลับพลึงช่วยหนีออกจากคุกมาได้ก็ยิ่งรัก เมื่อไปคุยกันที่มุมหนึ่งในสวนบ้านธง ชัดจะแตะเนื้อต้องตัว พลับพลึงเบี่ยงหลบอ้างว่ายังไม่ถึงเวลา แต่ที่จริงพลับพลึงละอายใจที่ตัวเองมีมลทินแล้ว แต่ให้เหตุผลชัดว่า

“ตอนนี้เรากำลังถูกตามล่าอยู่นะ ลุงเมฆก็กำลังบาดเจ็บ ข้ายังไม่พร้อมจะคิดเรื่องอื่น”

“จริงซิ ข้านี้เห็นแก่ตัวจริงๆแต่ข้าก็ดีใจนะ เมื่อครู่ ข้าคิดว่าจะถูกเอ็งตบหน้าเสียอีก ข้าจะรอเวลาที่เหมาะกว่านี้ เราค่อยคุยเรื่องนี้กัน” ชัดพาซื่อ
เวลาเดียวกันนั้น ที่บ้านธง เสือเมฆกำลังนั่งสมาธิรักษาตัวเองอยู่บนบ้าน หาญเรียกธงมาบอกว่าโอกาสเหมาะแล้วให้ธงรีบพาดาลินไปถึงที่หมาย พอถึงก็ให้ท่องคาถาคลายมนต์สะกดแล้วดาลินก็จะตื่นขึ้นมาเอง

เมื่อธงถามว่าต่อจากนั้นล่ะ หาญบอกว่าให้กลับมาที่นี่ทำไม่รู้ไม่เห็น นอกนั้นตนจะจัดการเอง

ร่างดาลินถูกจับใส่กระสอบไว้บนเกวียน ธงขี่เกวียนออกไปตามทางขรุขระ โชคไม่ดีเกวียนติดหล่ม

ขณะธงง่วนอยู่กับการดันเกวียนขึ้นจากหล่มนั้น เท้าของดาลินโผล่พ้นกระสอบออกมาแต่ธงไม่รู้และที่โชคร้ายกว่านั้นคือ ชัดกับพลับพลึงเดินกลับมา เห็นธงก็เอะใจว่ามาทำอะไรท่าทางมีพิรุธจึงเดินเข้าไปหา

ในที่สุดพลับพลึงก็เห็นเท้าดาลินโผล่ออกมา บอกชัดว่าให้จับธงไว้ ธงรู้ว่าถูกจับได้ก็วิ่งหนีแต่ไม่พ้นถูกชัดจับตัวกลับไปให้เสือเมฆ

ธงถูกเสือเมฆอัดจนร้องจ๊ากถามว่าจะเอาตัวดาลินไปแลกเงินรางวัลใช่ไหม ธงทนถูกซ้อมไม่ไหวสารภาพว่าหาญเป็นคนใช้ให้ตนเอาตัวดาลินไปมอบให้ตำรวจ อ้อนวอนหาญให้ออกมายอมรับความจริง

“เอ็งพูดเหลวไหลอะไรของเอ็ง” หาญตวาด เมื่อธงยืนยัน หาญตวาด “ไอ้ธง เอ็งใส่ร้ายข้าทำไม” เท่านั้นเอง ชัดก็เข้าเล่นงานธงจนตาย แต่ก่อนตายธงอาฆาตว่า “ข้าขอจองเวรเอ็ง!”

“ชัดเอ็งกับพลับพลึงจัดการศพไอ้ธงเสีย หาญเอ็งมากับข้า” เสือเมฆสั่งแล้วเดินออกไปหาญเดินตามไปเครียดๆ

แต่หาญก็เอาตัวรอดได้ด้วยการโกหกเสือเมฆว่าตนเป็นคนเป่ามนต์สะกดดาลินไว้ เพราะไม่ต้องการให้รบกวนการทำสมาธิของเสือเมฆ พูดจนเสือเมฆขอบใจที่หวังดีกับตนแต่อย่าพลาดแบบนี้อีก

“ข้าจะคลายมนต์ให้มันเองพี่” หาญบอกแล้วเดินไปจะคลายมนต์ให้ดาลิน

“ไม่ต้อง ปล่อยไว้ ไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำ วันนี้ข้าจะเข้าสมาธิต่อ พรุ่งนี้เช้าตอนออกเดินทางค่อยว่ากัน หึ...ดีเหมือนกัน ถือว่าข้าได้ทรมานมันไปในตัว”

เสือเมฆมองดาลินอีกครั้งแล้วเดินไป ส่วนหาญยิ่งเครียดหนักขึ้นไปอีกเพราะทุกอย่างดูจะแย่กว่าเดิม

ooooooo

วันนี้ ขณะยิ่งยศกำลังซ้อมผู้ต้องหาในกรงขังอย่างระบายอารมณ์นั้น ดามพ์เข้ามาขออนุญาตรายงานว่าพวกเราได้เบาะแสเสือเมฆแล้ว ยิ่งยศตะคอก “ว่ามา”

“ชาวบ้านที่ดอนขมิ้นมาแจ้งความคนหายพร้อมเสื้อผ้าของคุณดาลินครับท่าน ทางเรารีบไปที่นั่นพบศพชาวบ้านที่หายไปถูกฝังอยู่ในสวนและมันชื่อไอ้ธง ที่สำคัญไอ้หาญเคยช่วยเหลือมันมาก่อน”

ยิ่งยศเชื่อว่าข้อมูลไม่ผิดแน่ ดามพ์บอกว่าตนส่งมือดีตามแกะรอยแล้ว

“ก็ดี แต่มันช้าเกินไป อั๊วต้องการให้มันตายคามืออั๊วเดี๋ยวนี้!”

ยิ่งยศแสดงความเคียดแค้นเสียจนดามพ์มองอย่างไม่เข้าใจว่าผู้การจะทำอะไร อย่างไร

ปรากฏว่ายิ่งยศเข้าไปในห้องทำงานนั่งบริกรรมคาถาเรียกวิญญาณธงมาให้พาไปหาหาญบอกว่าจะฆ่าหาญแก้แค้นให้ธงเอง วิญญาณของธงจึงพายิ่งยศกับพวกตำรวจไปที่ชายป่าชี้เข้าไปในป่า ยิ่งยศพยักหน้ารับรู้แต่ดามพ์กับพวกตำรวจมองกันงงๆอย่างไม่เข้าใจแต่ไม่กล้าถาม เมื่อยิ่งยศเดินนำเข้าไปในป่าจึงจำต้องตาม

ooooooo

ในป่า เสือเมฆกับหาญเดินนำทาง ดาลินถูกพลับพลึงคุมเดินตามและชัดถือปืนระวังหลัง ด้วยความสงสารดาลินที่อดข้าวอดน้ำและอ่อนเพลียมาก หาญจึงออกอุบายชวนพักกันก่อนอ้างว่าเสือเมฆเพิ่งฟื้นไม่อยากให้หักโหม เสือเมฆขอบใจที่เป็นห่วง บอกว่าข้างหน้ามีลำธาร เราเดินไปพักกันที่นั่นก็แล้วกัน

เมื่อถึงลำธารชัดเอากระบอกไม้ไผ่ตักน้ำมาให้พลับพลึงดื่ม ดาลินหิวน้ำจนคอแห้งผากแต่พลับพลึงไม่ให้ดื่ม จนหาญทำอุบายบอกว่า

“มันเป็นตัวประกันยังมีประโยชน์ จะให้อดตายไม่ได้” แล้วให้พลับพลึงป้อนน้ำให้ดาลิน

ด้วยความไม่สบายใจที่ตัวเองทำให้ธงซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์ต้องตาย หาญจึงไปพนมมือภาวนาขออโหสิกรรมกับธง ซึ่งเป็นเวลาที่ธงพาพวกยิ่งยศเดินมา ธงได้ยินเสียงหาญขออโหสิกรรมก็ชะงัก

“ข้าขออโหสิกรรม กรรมใดที่ข้าได้ทำแก่ไอ้ธง ขอให้ไอ้ธงได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้า อย่าจองเวรจองกรรม ต่อกันเลย...ข้าขออุทิศส่วนกุศลทั้งหมดที่ได้กระทำไว้แล้วให้แก่เอ็ง เมื่อทราบแล้วขอจงอนุโมทนาในส่วนกุศลนี้ด้วยเถิด...”

“ข้าขออนุโมทนา” วิญญาณของธงยกมือไหว้แล้วหายวับไป

แม้ไม่มีคนนำทาง ยิ่งยศก็ยังฮึดที่จะไปฆ่าหาญให้ได้ จนเห็นพวกหาญเดินอยู่ริมลำธาร ยิ่งยศทำสัญญาณมือให้หยุดคอยซุ่มโจมตี แต่หารู้ไม่ว่าชัดเห็นการเคลื่อนไหวนั้น จึงระดมยิงใส่พวกดามพ์กับทีมงาน

เมื่อเจอพวกยิ่งยศเช่นนี้ หาญเสนอเสือเมฆว่า

“พี่ เราอาจต้านพวกมันได้ไม่นาน ข้าว่าเราทิ้งตัวประกันไว้ที่นี่ แล้วหนีไปตั้งหลักก่อนดีกว่า”

เสือเมฆไม่ยอม ชัดไม่ยอมและพลับพลึงก็ไม่ยอมถึงตายก็ไม่ยอมแพ้ ดาลินถือโอกาสที่พวกนั้นกำลังถกเถียงกันวิ่งหนีไป แต่ถูกชัดตามไปกระชากกลับมา

ยิ่งยศพุ่งเข้าหาเสือเมฆตาเปลี่ยนเป็นสีดำใช้พลังวิญญาณร้ายต่อยอกเสือเมฆจนกระอักเลือดฟุบไปแล้วเข้าเล่นงานหาญ หาญตะโกนบอกว่า
“ไอ้ยิ่ง เอ็งเอาตัวผู้หญิงไป ข้าจะไม่สู้ไม่ขัดขวางเอ็ง”

แต่ยิ่งยศไม่เชื่อจะฆ่าหาญท่าเดียว สองฝ่ายสู้กันชัดยิงจนกระสุนหมด หาญเองก็สู้พลางถอยพลางจนหลุดเข้าไปในป่าอาถรรพณ์ ส่วนตำรวจที่ตามมาก็ถูกผีดิบโผล่จากดินลากขาดึงจมดินไปทีละคน...ทีละคน...

เสือเมฆและหาญสู้พลางถอยพลางหลุดเข้าไปในเขตป่าอาถรรพณ์ที่มีหมอกลอยคลุมไปทั่ว ทั้งหมดพากันหนีลึกเข้าไปในป่าอาถรรพณ์

ปรากฏว่ายิ่งยศไม่กล้าเสี่ยง เพราะรู้ดีว่าป่าอาถรรพณ์นี้เข้าได้แต่ออกไม่ได้ยากที่จะรอด สั่งให้ถอยไปตั้งหลักก่อน

ooooooo

เพชรเพิ่งรู้สึกตัว เกศินีจึงกลับไปเอาของใช้จำเป็นที่บ้าน เจอยิ่งยศถามว่าจะไปเยี่ยมลูกด้วยกันไหม ยิ่งยศอ้างว่ายังไม่เสร็จงาน ไว้จะแวะไปเยี่ยมลูกของเราวันหลัง

เกศินีบอกยิ่งยศว่าตนยังไม่ได้บอกเพชรเรื่องดาลินถูกจับตัวไปเกรงลูกจะกังวล แต่เมื่อยิ่งยศไปเยี่ยมเพชร เขากลับบอกเพชรว่าดาลินถูกพวกเสือเมฆจับตัวไป ตนออกตามช่วยจนเกือบชิงตัวมาได้แล้ว แต่พวกเสือเมฆพาดาลินหนีเข้าป่าอาถรรพณ์

“ป่าอาถรรพณ์! ผมจะไปช่วยคุณดา” เพชรฮึดฮัด

ยิ่งยศบอกให้พักให้หายดีก่อน แต่เพชรทนไม่ได้เมื่อยิ่งยศกลับไปแล้ว เขาบอกกระเต็นว่า “ฉันจะไปช่วยคุณดาลิน”

กระเต็นท้วงติงว่าสภาพตอนนี้แค่เดินลงบันไดก็ยังแย่เลย หมอบอกแล้วว่ากว่ากระดูกซี่โครงจะสมานกันได้ก็ใช้เวลาหลายเดือน

จ่าเฉยที่มาราชการและมาเยี่ยมเพชร พอรู้ก็เสนอว่าทำไมเราไม่ไปหาคนที่ใช้มนต์คาถาเชื่อมกระดูกได้ล่ะ เพชรถามอย่างสนใจทันทีว่า

“แล้วเขาอยู่ไหน”

หลังจากนั้น เพชรก็เขียนจดหมายบอกเกศินี ขอโทษที่ตนต้องหนีไปช่วยคู่หมั้น บอกในจดหมายว่า

“การปล่อยให้คุณดาลินอยู่ในมือพวกชั่วช้าอย่างเสือเมฆกับเสือหาญมันอันตรายเกินไป ตายเป็นตายผมยอมแลกชีวิตกับพวกมันเพื่อปกป้องผู้หญิงที่ผมรัก ผมสัญญากับตัวเองว่าจะช่วยคุณดาลินกลับมาให้ได้”

เกศินีอ่านจดหมายแล้วได้แต่ร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงเพชร

ooooooo

จ่าเฉยพาเพชรกับกระเต็นไปหาเซียนช้างที่บ้าน ให้ช่วยต่อกระดูกให้เพชร เซียนช้างทำเป็นลีลาจะขอค่ายกครู แต่ลึกๆแล้วอยากได้ตะกรุดของเพชร แต่พวกเพชรไม่มีเงินติดตัวมา กระเต็นสัญญาว่ารักษาแล้วจะเอาเงินมาให้ภายหลัง

“ไม่ต้องไปขอร้องเขาหรอก ฉันว่าเขารักษาไม่ได้มากกว่า พวกลวงโลกไปวันๆเสียเวลา!”

ถูกสบประมาทขนาดนี้ เซียนช้างทนไม่ได้ ตัดสินใจ จะแสดงให้ดูว่าตนเจ๋งขนาดไหน เลยรักษาเพชรจนหาย แต่พอเพชรหายดีแล้ว จ่าเฉยกับกระเต็นจะให้เซียนช้างเดินทางเข้าป่าอาถรรพณ์ไปด้วยกัน

เป็นตายยังไงเซียนช้างก็ไม่ยอมไปด้วย สั่งจ่าเฉยว่าถ้ามีคนมาถามถึงตนให้บอกว่าไม่อยู่ จ่าเฉยถามว่าไปมีเรื่องกับใครถึงต้องหนี ตนเป็นตำรวจจะคุยให้

“หนีเจ้าหนี้สิวะ” เซียนช้างบอกแล้ววิ่งเข้าไปซ่อนตัวในบ้าน

“เอาอย่างนี้ไหม ถ้าเซียนช้างยอมไปกับฉัน ฉันจะล้างหนี้ให้หมดแทน แล้วจะให้เงินอีกก้อนไว้ทำทุน” เพชรเสนอ

แม้เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจแต่เซียนช้างอยากได้มากกว่านั้น เสนอขอตะกรุดของเพชรด้วย เมื่อเพชรไม่ยอมก็เล่นตัวด่าเพชรว่า คนอะไรเห็นของสำคัญกว่าคน

“ฉันตกลง เซียนช้างจะได้ตะกรุดนี่ ถ้าช่วยคู่หมั้นของฉันสำเร็จ” เพชรยอมอย่างมีเงื่อนไข

“ให้มันได้แบบนี้สิวะ ได้ ข้าจะเข้าป่าอาถรรพณ์กับพวกเอ็งแต่เราต้องมีคนนำทาง”

คนนำทางที่เซียนช้างพูดถึงคือจงอาง อดีตทหารพรานนั่นเอง แต่จงอางเป็นคนที่ไม่ชอบสุงสิงกับใคร กว่าจะเจอจงอางก็ผ่านด่านกระทิงอดีตทหารพรานขี้เมา ต้มเหล้าเถื่อนกินเอง เมาหัวราน้ำทุกวันเล่นแง่อยู่นาน

เมื่อจงอางมาแล้ว เซียนช้างบอกว่าให้นำทางเข้าป่าอาถรรพณ์ให้ที จงอางถามวัดใจกันว่า

“รู้รึเปล่าว่าน้อยคนนักที่เข้าป่าอาถรรพณ์แล้วจะได้กลับออกมา”

ในที่สุดจงอางตกลงนำทางพวกเพชรเข้าไปในป่าอาถรรพณ์

ooooooo

เสือเมฆกับหาญพาดาลิน พลับพลึง และชัดเข้าไปพักในถ้ำ หาญนอนไม่หลับเห็นดาลินนอนหนาวจึงลุกไปจะแกะเชือกที่มัดมือให้เธอนอนสบายๆ พลับพลึงตื่นขึ้นมาเจอถามว่าจะทำอะไร หาญปดว่า เห็นเชือกมัดมือดาลินหลุดเลยลุกขึ้นมาดู แล้วทำทีด่าดาลินว่าอ่อนแอน่ารำคาญแล้วทิ้งผ้าขาวม้าให้

พลับพลึงถามว่าให้มันทำไม หาญอ้างตามเคยว่าดาลินเป็นตัวประกัน ถ้าตัวประกันตายเสียก่อนเราจะทำยังไง พูดแล้วขอไปดูชัดหน่อย

ไปเจอชัดเฝ้ายามอยู่ทั้งที่ถึงเวลาที่หาญต้องมาเปลี่ยนยามแล้ว แต่ชัดที่รักหาญเหมือนพ่อที่ช่วยชีวิตตนจากถูกไฟคลอกแล้วเอามาเลี้ยงไว้จนบัดนี้ อยากให้หาญพักจึงไม่ปลุก

หาญวางแผนให้ชัดไปขอพลับพลึงแต่งงาน แล้วเสกกำไลเงินให้เอาไปหมั้นบอกว่า ให้ถือเสียว่าเป็นของกำนัลจากพ่อคนนี้ ทำให้ชัดซาบซึ้งจนน้ำตาไหล

ทันใดนั้นเอง ได้ยินเสียงกรีดร้องของดาลินกับพลับพลึงจากในถ้ำ ทั้งสองพากันวิ่งไปดู เห็นแมงมุมแม่ม่ายดำจำนวนมากมายไต่ยั้วเยี้ยอยู่ในถ้ำ ชัดรีบเข้าประคองพลับพลึงไว้ด้วยความเป็นห่วงและแก้มัดให้ดาลิน

โชคดีที่พลับพลึงมีเข็มอาบยาพิษอยู่ กอปรกับหาญบริกรรมคาถาเล่นงานแมงมุมจนล่าถอยไปหมด เมื่อปลอดภัยแล้ว พลับพลึงกับดาลินพากันไปนอนอีกมุมหนึ่ง หาญจึงยุให้ชัดขอพลับพลึงแต่งงานเสียเพราะชีวิตเสืออย่างเราไม่รู้จะเป็นอะไรไปในวันใดวันหนึ่ง

ooooooo

รุ่งขึ้น ชัดพาพลับพลึงไปนั่งคุยกันที่ป่าริมน้ำ สารภาพความรักที่มั่นคงของตน และขอพลับพลึงแต่งงาน ส่วนพลับพลึงก็บอกความจริงกับชัดว่าตนถูกดามพ์ข่มเหงมาแล้ว พูดแล้วร้องไห้ด้วยความแค้นใจ

“อย่าร้องไห้ น้ำตาเอ็งทำให้ข้าปวดใจ จำไว้นะ เอ็งเป็นพลับพลึงคนเดิมของข้าเสมอ แต่งงานกับข้านะ” พูดแล้วชัดล้วงกระเป๋าจะเอากำไลเงินที่หาญให้มาหมั้นพลับพลึง

เจ้ากรรม! หาเท่าไรก็ไม่เจอ นึกได้ว่าคงหล่นตอนที่คว้าไม้ฟืนไล่แมงมุม เลยรีบกลับไปหา

เป็นเวลาที่หาญพาดาลินหนีออกจากถ้ำในขณะที่เสือเมฆนั่งสมาธิอยู่ ดาลินดิ้นรนไม่รู้หาญจะพาไปไหน หาญขู่ว่าถ้าอยากเป็นอิสระก็เงียบเสีย

หาญเอาฟางที่มัดเหมือนม้ามาวางกลางแจ้ง บริกรรมคาถา ครู่เดียวม้าฟางก็กลายเป็นม้าจริง

“นี่เป็นอาชาสีหมอกที่ข้าลงคาถาไว้ ไม่ว่าเกิดอะไร ถ้าเธอเกาะม้าไว้ให้แน่นอย่าให้หล่นลงมาเธอก็จะปลอดภัยออกจากป่านี้ได้”

ดาลินถามว่าเขาปล่อยตนหรือ หาญบอกว่าตนคงทำได้ดีที่สุดแค่นี้จากนั้นก็แล้วแต่บุญวาสนาของเธอแล้วเร่งให้รีบขึ้นม้าเพราะไม่มีเวลามากนัก รีบไปก่อนที่ชัดกับพลับพลึงจะกลับมาพลางช่วยดาลินขึ้นหลังม้า

“เกาะเอาไว้แน่นๆจำไว้ อ้อ มีอีกอย่าง ขอให้เธอกับหมวดเพชรครองรักกันตลอดไป”

ทันทีที่หาญตบท้ายม้าให้วิ่ง ชัดโผล่มาเห็นพอดี ชัดรับไม่ได้ที่หาญปล่อยตัวประกัน หาญรับอย่างไม่สะทกสะท้านว่าตนจำเป็นต้องทำ ชัดพุ่งออกไปขวาง ม้าตกใจยกขาหน้าขึ้นทำให้ดาลินหล่นจากหลังมัน

“จำเป็นยังไง พี่กำลังทรยศพวกเราอยู่นะ” ชัดตะโกนอย่างแค้นใจ หาญขอร้องว่าถ้านับถือตนเหมือนพ่อคนหนึ่งอยู่ก็อย่าถามอะไรอีกเลย “ไม่ได้ ข้าจะไปบอกพี่เมฆ” ชัดหันหลังเดินไป

หาญตัดสินใจชักมีดสั้นออกไปขวางไว้ ในขณะที่ชัดก็ซัดเคียวใส่ แต่หาญกลิ้งตัวหลบทัน ทั้งสองต่อสู้กันด้วยมีดและเคียว หาญสู้พลางประคองดาลินไปหลบหลังต้นไม้บอกให้อยู่ตรงนี้ไม่ต้องออกไป ตะโกนบอกชัดว่า

“ข้าไม่อยากสู้กับเอ็ง อย่าบังคับข้าไอ้ชัด”

“คนที่คิดทรยศต่อพี่น้องมันก็คือหมาตัวหนึ่งนี่เอง ศรัทธาที่ข้ามีต่อพี่มันหมดลงแล้ว พี่ไม่ต่างไปจากพวกไอ้ทับเลย”

หาญยืนยันว่าตนไม่ได้ทรยศ ชัดไม่ยอมบอกให้ไปพูดกันต่อหน้าเสือเมฆ พลางเดินเข้าหา ต่อสู้กันจนหาญถูกเคียวของชัดแต่ฟันไม่เข้า สนับเขี้ยวเสือของหาญก็ทำอะไรชัดไม่ได้เช่นกัน

ทั้งคู่สู้กันไปจนถึงริมหน้าผา ชัดตามมาฟัน หาญรับไว้แล้วเตะจนชัดเสียหลักเซไปตกหน้าผา หาญตกใจตามไปดู เห็นชัดยังจับแง่งหินไว้ได้มือหนึ่ง หาญรีบส่งมือให้

“ไอ้ชัด แข็งใจไว้ ส่งมือมา”

ชัดพยายามส่งมือให้หาญจนแตะปลายนิ้วกันได้ ทันใดนั้นดาลินวิ่งมาดู เธอร้องบอกหาญว่า

“ถ้านายช่วยเขาขึ้นมา เขาจะต้องไปบอกเสือเมฆ เราทั้งคู่ไม่รอดแน่ ฉันก็ไม่ได้กลับไปหาคุณพ่อ ไปหาเพชรอีก”

ได้ยินชื่อเพชรเท่านั้น หาญใจอ่อนยวบ ในความคิด ต่อสู้กันอย่างหนักที่ต้องเลือกระหว่างชัดกับดาลิน ในที่สุดหาญตัดสินใจปล่อยมือจากชัดทั้งน้ำตา พอเสียงชัดตกลงไป หาญถึงกับเข่าอ่อน ทรุดฟุบซบหน้ากับพื้นร้องไห้อย่างหนัก ส่วนดาลินก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นชัดตกเหวไปต่อหน้าต่อตา...

เพ้นท์เสื้อขาย( ้hands made shirt )Pages

Tuesday, September 20, 2011

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน10 ละครช่อง7

***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

No comments:

Post a Comment