Tuesday, September 20, 2011

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน9 ละครช่อง7




เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  



***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ




ตอนที่ 9

เพื่อเตรียมต่อสู้กับศัตรูคู่อาฆาตที่มีทั้งอำนาจ กำลัง และอาคม เสือเมฆที่อ่อนกำลังลงไปมากจึงเร่งฝึกพลัง ด้วยการนั่งสมาธิใต้น้ำในบึง โดยมีหาญร่วมด้วย

ทั้งสองว่าคาถากันงึมงำอยู่ใต้น้ำ มีวงอากาศล้อมไว้ด้วยกัน ที่ผิวน้ำเกิดคลื่นน้ำวนเร็วขึ้นแรงขึ้น จนเมื่อทั้งสองเงียบลง ก็เกิดแสงวาบแผ่กระจายทั่วบึงน้ำ

เสือเมฆที่ร่างกายเป็นสีทองโผล่น้ำขึ้นมาพร้อมหาญ ทั้งคู่เตะต่อยกันกลางอากาศแบบไม่มีใครทำอะไรใครได้ จนลอยลงมาที่สะพานกลางบึง แล้ววิ่งเข้าปะทะกันด้วยมือเปล่า

ประลองกำลังกันแบบไม่มีใครกดใครลงได้ สุดท้ายหยุดยิ้มให้กันอย่างยินดี

“ในที่สุดพลังของข้าก็กลับมาเสียทีไอ้หาญ!” เสือเมฆจับไหล่หาญอย่างยินดี “หึ! อยากรู้นักว่าคราวนี้ตำรวจหน้าไหนจะหยุดเราได้!”

เมื่อพากันเข้าไปในเมือง เห็นตำรวจจับแม่ค้า หาญก็ ทำท่าจะทนไม่ได้ เสือเมฆต้องเตือนว่า

“ไปเถอะไอ้หาญ เรามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ”

ครู่เดียว ก็เจอตำรวจแต่งครึ่งท่อนรีดไถแม่ค้าอีก ถูกแม่ค้าด่าว่า แทนที่จะไปจับเสือเมฆ เสือหาญ ดันมาไถชาวบ้าน เลยถูกตำรวจตบเสียกลิ้ง ทำกร่างคุยโวว่า

“ปากดีนัก จะบอกให้โว้ย ไอ้เสือหัวหดพวกนั้นมันกระจอก เหนียวอย่างงั้นเหนียวอย่างงี้ ถุย! เจอเมื่อไหร่อั๊วจะเตะก้านคอให้ดู แต่ตอนนี้...อั๊วขอทำอย่างอื่นก่อนละกัน”

ตำรวจทำหื่นจะเข้าปล้ำแม่ค้า หาญพรวดเข้าไปจับไหล่ พอมันหันมาก็ต่อยเปรี้ยงจนหน้าหงาย แล้วหาญก็หันบอกแม่ค้าให้รีบหนีไปเร็วๆ เมื่อแม่ค้าหนีไปแล้ว หาญเดินอาดๆ เข้าหาตำรวจนายนั้น

“แส่นักใช่ไหม!” ตำรวจชักปืนออกมายิงใส่หาญสองสามนัด แต่ถูกหาญปัดกระสุนไปมากำไว้แล้วปล่อยลงพื้น ตำรวจมองตาค้างแทบหายเมาทำท่าจะวิ่งหนี เจอเสือเมฆดักไว้ มันขู่ “แกเป็นใครวะ ทำร้ายเจ้าพนักงานติดคุกหัวโตนะโว้ย”

“เมื่อกี้ยังบอกว่าจะเตะก้านคอข้าหยกๆ” เสือเมฆพูดเยาะแล้วถอดหมวกออก

“เสือเมฆ” ตำรวจนั่นลั่นกระสุนจนหมดแม็ก แต่ทำอะไรเสือเมฆไม่ได้ คราวนี้มันถึงกับมือสั่น เสือเมฆพุ่งเข้าเตะปืนกระเด็น หาญรับไว้ สุดท้ายตำรวจชั่วคนนั้นก็ถูกเสือเมฆเป่ามนต์ใส่หมัดอัดไม่ยั้งจนมันลอยไปกระแทกต้นไม้กระอักเลือดตาย

ก่อนไปเสือเมฆเอานิ้วจิ้มเลือดมันเขียนไว้ที่ต้นไม้ว่า “เสือเมฆ” หาญมองอย่างตกใจ

“นี่แค่เริ่มต้น ถ้ามันยังไม่ปล่อยพวกไอ้ชัด ข้าจะฆ่ามันให้หมดทั้งกรมตำรวจ!”

ฟังแล้วหาญอึ้งกับความมุ่งมั่นของเสือเมฆ

ooooooo

ในห้องแต่งตัวที่กินรีไนต์คลับ ชิดใจทะเลาะกับนักร้องคนอื่น เพราะเธอปาดินสอเขียนคิ้วไปถูกเข้า  ทั้งคู่ทะเลาะจะตบตีกัน จนมาม่าซังมาห้าม ขู่จะตัดเงิน เดือนทั้งคู่ถ้าไม่หยุด

มาม่าซังบอกชิดใจว่าเฮียซามารออยากคุยกับเธอ ชิดใจทำอวดดีบอกว่าไม่มีอารมณ์อยากกลับบ้าน ว่าแล้วคว้ากระเป๋าเดินออกไป เจอพนักงานคนหนึ่งถือถาดใส่ของกินมา ชิดใจถามว่าใครอยู่ข้างใน พนักงานคนนั้นไม่รู้ ชิดใจเลยผลักประตูเข้าไป เห็นเป็นพลับพลึง ถามอย่างวางอำนาจว่า “แกเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”

“ไม่ใช่เรื่องของแก” พลับพลึงตอบอย่างไม่แยแส ชิดใจกรากเข้าไปตะคอกถามว่าผู้กองพามาใช่ไหม พลับพลึงผลักชิดใจกระเด็น ตะคอกว่าอย่ามายุ่ง

ทั้งคู่เริ่มปะทะกันด้วยกำลัง มาม่าซังมาเห็นเข้าร้องห้ามชิดใจ บอกว่าพลับพลึงเป็นคนของผู้กอง แต่ชิดใจโต้ทันควันว่า

“แต่ฉันเป็นเมียผู้กอง ผู้หญิงอื่นจะมาเสนอหน้าไม่ได้ เจ๊เลือกเอา ถ้ามีมันต้องไม่มีฉัน”

มาม่าซังขู่ว่าทำแบบนี้นึกว่าฉลาดหรือ ถ้าอยากเป็นเมียผู้กองจริงๆก็รีบไปรับหน้าเอาใจเขา แล้วบอกพลับพลึงให้เข้าไปในห้องอย่าให้ตนต้องถูกผู้กองตำหนิเลย พลับพลึงจึงยอมกลับเข้าไปในห้อง

“ผู้ชายน่ะนะ ไม่ชอบให้เซ้าซี้เธอน่าจะรู้ ไปทำงานของเธอแล้วทุกอย่างจะดีเอง”

“เจ๊ว่าเฮียซารอหนูใช่ไหม” ชิดใจถาม มาม่าซังยิ้มนึกว่าชิดใจยอมไปทำงานแล้ว

ที่แท้ชิดใจหลอกพลับพลึงไปยังห้องนวดบอกว่าผู้กองดามพ์จะพาชัดมาพบที่นี่ แต่ที่แท้หลอกพลับพลึงไปพบเฮียซา ชิดใจออกไปครู่เดียวเฮียซาก็เข้ามาท่าทางหื่นจัด พุ่งเข้าจะปล้ำพลับพลึงทันที

พลับพลึงตกใจห้ามก็ไม่หยุด เลยเอาเล็บจิกเข้าที่คอเฮียซาจนชะงัก จิกแน่นเข้า...แน่นเข้าจนเฮียซาร่วงลงไป

ชิดใจสะใจที่ตลบหลังพลับพลึงได้ รีบเดินออกไปบอกนักดนตรีว่าตนปวดท้องขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย แต่เดินไปไม่ทันไรก็เจอดามพ์เข้า ชิดใจกลัวดามพ์จะไปเจอพลับพลึงกับเฮียซาในห้อง ทำยั่วยวนชวนไปเที่ยวข้างนอกกัน

พอดีมาม่าซังเดินมาเจอ ถามชิดใจว่าแล้วเฮียซาล่ะ ชิดใจทำหน้าตายบอกว่าไม่เห็น ตนร้องเพลงอยู่ข้างใน มาม่าซัง เลยเปิดประตูห้องเข้าไป เจอเฮียซาเดินโซเซมาล้มลงตรงหน้า

มาม่าซังประคองเฮียซาไว้ ส่วนดามพ์รีบเข้าหาพลับพลึงถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า

“ไอ้แก่นั่นไม่มีทางได้แตะปลายเล็บข้าหรอก” พลับพลึงพูดอย่างสะใจ

มาม่าซังโวยวายว่าเฮียซาตายแล้ว ดามพ์บอกให้เอาศพไปไว้ในห้องก่อนให้ บอกทุกคนว่าหัวใจวายตาย ต่อจากนั้นตนจะจัดการเอง

ชิดใจแทรกเข้ามาหาว่าพลับพลึงทำเฮียซาตายให้จับเลย ดามพ์รู้ทันกระชากแขนชิดใจเข้าไปถามว่าเธอเป็นคนพาเฮียซาเข้ามาหาพลับพลึงใช่ไหม ชิดใจปฏิเสธเสียงแข็ง ดามพ์คร้านที่จะต่อล้อต่อเถียงด้วย หันไปฉุดพลับพลึงชวนกลับกัน ชิดใจพยายามขวาง ถูกดามพ์ตวาดขู่ว่า

“ถ้าขืนพูดไม่รู้เรื่องเธอจะไม่ได้เจอหน้าฉันอีก”

ดามพ์จูงพลับพลึงไปแล้ว ชิดใจแค้นแต่ทำอะไรไม่ได้เลยแผดเสียงกรี๊ดๆ ขว้างปาข้าวของเหมือนคนบ้า

ooooooo

เพราะตัวเองรีดความลับจากชัดไม่ได้ ดามพ์จึงคิดใช้พลับพลึงล้วงความลับให้แทน ส่งพลับพลึงเข้าไปเยี่ยมชัดในห้องขังแล้วตัวเองออกไป

ชัดดีใจมากบอกพลับพลึงว่า นึกว่าเราจะไม่ได้เจอกันแล้ว ทั้งสองต่างแสดงความห่วงใยกันและกัน ชัดบอกพลับพลึงว่า

“ลำพังข้าจะตายก็ไม่เป็นไร ข้าเป็นห่วงแต่เอ็ง สัญญานะว่าเอ็งจะมีชีวิตอยู่แก้แค้นให้พวกเรา”

“ไม่ ถ้าอยู่ก็ต้องอยู่ด้วยกัน” พลับพลึงบอกอย่างเด็ดเดี่ยว แล้วเอาตลับยาพิษที่แขวนคอให้ชัด “นี่เป็นยาพิษที่ข้าเอามาจากชุมโจร” ชัดถามว่าจะให้ตนกินยาพิษหรือ “คนตายเท่านั้นถึงจะออกไปจากที่นี่ได้”

พลับพลึงพูดขาดคำ ดามพ์ก็เข้ามาถามว่าเป็นยังไง พลับพลึงแกล้งพูดใส่ชัดว่าถ้าอยากตายนักก็ตามใจ ดามพ์ถามว่ายังปากแข็งอีกหรือ ชัดทำเป็นพูดอย่างแค้นใจว่า

“ถึงตายข้าก็ไม่บอกเอ็งหรอก ไอ้เลว”

“ได้ เอ็งได้ตายสมใจแน่ รอไปลงนรกพร้อมกับพวกเอ็งอีกสิบเอ็ดคนนั่นแล้วกัน” พูดแล้วกระชากพลับพลึงออกไป พอพ้นสายตาดามพ์แล้ว ชัดเอาตลับใส่ยาพิษที่พลับพลึงให้ออกมาดู

ฝ่ายพลับพลึง พอดามพ์พาออกมาเธอนึกภาวนาในใจว่า “หวังว่าเอ็งคงไม่โง่นะไอ้ชัด” ส่วนดามพ์ถามอย่างตายใจว่า ทีนี้เธอก็ตัดสินใจเสียทีว่าจะอยู่กับตนหรือจะไปใช้กรรมกับเพื่อนเธอ

“ฉันยังไม่อยากตาย”

“เธอคิดถูกแล้ว อยู่กับฉันซื่อสัตย์กับฉัน แล้วเธอจะมีความสุข” ดามพ์ลูบแก้มพลับพลึงอย่างเสน่หา

ooooooo

ดาลินจัดห้องให้กระเต็นอยู่คนเดียว ในห้องมีเตียง มีพัดลมและตู้เสื้อผ้าพลาสติกเล็กๆ บอกกระเต็นว่าอยู่ห้องนี้ก็แล้วกัน ถามว่าเสื้อผ้าข้าวของอื่นไม่มีเลยหรือ กระเต็นไม่ตอบเธอบอกว่าไม่เป็นไรจะให้เด็กหาให้ แล้วว่างๆเราค่อยไปหาซื้อกัน

เพชรพูดอย่างเกรงใจว่ากระเต็นเป็นเด็กบ้านนอกทำอะไรไม่เข้าท่าเข้าทีก็ฝากอบรมด้วย ดาลินรับปากอย่างเต็มใจว่าจะดูแลกระเต็นเอง บอกให้กระเต็นวางห่อของที่กอดมากับตัวแล้วไปอาบน้ำเสีย

ความหวงของของพ่อที่เอามาด้วย ทำให้กระเต็นตวาดไม่ให้มายุ่งกับตน เพชรไม่ชอบใจปรามให้พูดดีๆ และให้ไหว้ขอบคุณดาลินเสีย กระเต็นรั้นไม่ยอมฟังไม่ยอมทำ

“ถ้าเธอเป็นลูกดาบแหวนนะ ก็ต้องเข้มแข็งกว่านี้ซิ ไอ้ห่อนั่นนะจะกอดไว้ทำไม วางลงแล้วก็ยกมือไหว้ขอบคุณคุณดาเขาเสีย”

เมื่อกระเต็นไม่ยอมวาง เพชรเลยเข้ากระชาก ทำให้ห่อหล่นของในห่อกระจายออกมา มีทั้งเครื่องรางของขลังและโกศ เพชรตกใจ ส่วนกระเต็นตะโกนด่าเพชรพลางเก็บของ ประกาศว่าจะไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบนี้ เพชรรู้สึกตัวจะขอโทษ ถูกกระเต็นผลักกระเด็นตวาดไม่ต้องมายุ่ง ออกไปให้พ้น

“ให้แกอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนดีกว่าค่ะ” ดาลินเสนอ เพชรจึงออกไปกับดาลิน

เมื่อไปคุยกันที่อีกมุมหนึ่งของบ้าน เพชรถามว่าตนเอากระเต็นมาเป็นภาระให้เธอหรือเปล่า ดาลินบอกว่าตนเข้าใจและต้องให้เวลาแก่กระเต็นในการปรับตัว ทำให้เพชรซึ้งใจมาก เขาขอโทษเธอที่ทำให้งานหมั้นวันนั้นขลุกขลัก และมอบแหวนทองเกลี้ยงเล็กๆสวมให้บอกว่า

“นี่ไม่ใช่แหวนหมั้นของเรานะครับ แต่ถือเป็นคำขอโทษจากผม ผมสัญญางานครั้งหน้าจะไม่มีเหตุการณ์ผิดพลาดแบบนี้อีก” พูดแล้วประคองมือเธอขึ้นจุมพิตเบาๆ

กระเต็นมองภาพนั้นอย่างบาดตาบาดใจ ดาลินหันมาเห็นเลยทำทีถามว่า ถ้าขาดเหลืออะไรให้บอก กระเต็นส่ายหน้าแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ หันไปพูดกับเพชรว่า

“นายพูดถูก ฉันเป็นลูกพ่อ ฉันต้องเข้มแข็ง ฉันจะไม่อ่อนแออีกแล้ว พอใจรึยัง”

“แบบนี้ซิ ค่อยเหมือนกระเต็นที่ฉันรู้จัก” เพชรชมเปาะ กระเต็นยิ้มแล้วหันหลังเดินไป พอพ้นสายตาเพชรกับดาลิน กระเต็นก็ปล่อยความรู้สึกแท้จริงของตัวเองออกมา แต่ยังเตือนใจตัวเองว่า

“ฉันจะพยายามเข้มแข็ง พ่อกับแม่เอาใจช่วยด้วยนะจ๊ะ”

ooooooo

เมื่อเสือเมฆกลับมามีพลังเหมือนเดิมแล้ว ก็ลอบฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจแล้วโยนผ้าสัญลักษณ์เสือเมฆทิ้งไว้ประกาศศักดา

ระหว่างนั้น ศรีวรรณซึ่งรอดตายจากถูกไฟลวกและตกน้ำ ตัดสินใจไม่กลับไปยังหมู่บ้านตัวเอง แต่มุ่งมั่นที่จะมาร่วมกับเสือเมฆและหาญต่อสู้เพื่อแก้แค้นให้พี่น้อง เธอซุ่มดักรอตามจุดที่คิดว่าจะต้องเจอเสือเมฆกับหาญอยู่นานจนมาเจอเสือเมฆก่อเหตุแล้วถูกตำรวจไล่ล่า ครั้งนี้เธอช่วยทั้งสองคนไว้ได้อย่างหวุดหวิด

“ศรีวรรณข้าขอบใจเอ็งมากที่อุตส่าห์ตามพวกข้ามาถึงนี่ แต่ข้าว่าเรื่องนี้มันอันตรายเกินไปสำหรับเอ็ง”

“ข้าไม่กลัว ข้าไม่มีอะไรต้องเสียอยู่แล้ว ให้ข้าช่วยอีกแรงเถอะ”

เสือเมฆเห็นด้วยเพราะศรีวรรณเองก็ไม่มีใครอยู่ด้วย ให้อยู่กับเราจะได้ช่วยกัน หาญจึงยอม ศรีวรรณขอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหม่ที่มีเราสามคน เสือเมฆดีใจเชื่อว่าถ้าเราสามคนช่วยกัน รับรองว่าเราบุกไปช่วยพลับพลึงกับชัดได้แน่

ooooooo

ที่ห้องขังชัด เกิดเรื่องขึ้นเมื่อเพชรไปเยี่ยมแล้วพบว่าชัดตายแล้ว แต่เมื่อนำศพชัดไปโรงพยาบาลตำรวจ ชัดกลับหายไปจากเตียง ซ้ำยังยิงบุรุษพยาบาลที่มาขวางตายไปด้วย เพชรออกมาเห็นชัดกำลังปีนรั้วหนีก็ตะโกนให้หยุด พลางถือปืนวิ่งตามไป

วันนี้ดามพ์มารายงานยิ่งยศเรื่องชัด พอเห็นรายงานยิ่งยศทุบโต๊ะปังอย่างโกรธจัดตะคอก

“อะไรนะ...ทำไมลื้อเพิ่งมาบอกอั๊วตอนนี้หา! อย่าให้เรื่องไอ้ชัดรั่วไปถึงหูพวกนักข่าวเข้าใจไหม”

“เอ่อ...” ดามพ์หยิบธงสัญลักษณ์ของเสือเมฆออกมาให้ยิ่งยศดู “พวกเสือเมฆมันลอบฆ่าพวกเราทั้งกลางวันกลางคืน แล้วทิ้งเศษผ้านี้ไว้ ตอนนี้พวกเราตายไปสิบนายแล้วครับท่าน”

ยิ่งยศกำเศษผ้าไว้แน่น พึมพำ “คิดจะเล่นกับอั๊วเหรอ ได้...ลื้อเพิ่มกำลังคุ้มกันห้องขังให้มากขึ้นอีก แล้วให้สายที่เรามีทั้งหมดตามแกะรอยพวกมันให้ได้ อั๊วจะไม่ยอมปล่อยลูกน้องมันตามคำขู่แน่!”

ดามพ์รับคำแต่ยังยืนลังเลอึกอักเมื่อยิ่งยศถามว่ามีอะไรเขารีบยื่นรายงานให้

“นี่เป็นรายงานในวันที่ไอ้ชัดมันหนีไปได้ครับ”

ยิ่งยศรับไปอ่านแล้วยิ่งเครียดหนักขึ้นไปอีก

ooooooo

รุ่งขึ้นเพชรถูกยิ่งยศผู้เป็นพ่อเรียกไปตำหนิที่ปลอมลายเซ็นตนเข้าเยี่ยมนักโทษ จนนักโทษหนีไปถามว่าแล้วใครจะรับผิดชอบ

เพชรยืนยันว่าตนเห็นว่าชัดตายแล้วจริงๆ มีพยานเห็นหลายคน ยิ่งยศย้อนถามว่าแล้วใครยิงบุรุษพยาบาลตาย เพชรแย้งว่าเรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำอาจมีคนในช่วยให้ชัดหนีตนจะสอบสวนเรื่องนี้เอง

ยิ่งยศโมโหเพชรสั่งพักราชการ เท่านั้นเอง ดามพ์ก็ตรงเข้าขอปืนและเอกสารและบัตรคืนตามระเบียบ

“และถ้าแกยังไม่หยุด ฉันจะสั่งขังแก” ยิ่งยศปรามเสียงแข็ง ทำให้เพชรน้อยใจนัก ส่วนดามพ์แอบสะใจ
เพชรรับไม่ได้ที่ถูกพ่อสั่งลงโทษ บอกเกศินีว่าจะทำหนังสือร้องเรียน เกศินีเตือนสติว่าทำอย่างนั้นพ่อจะยิ่งโกรธ ขอร้องให้ใจเย็นๆ ก่อน

ดาลินเดินเข้ามาเธอเห็นด้วยกับความเห็นของเกศินี ถูกเพชรที่กำลังโมโหตวาดว่าไม่รู้เรื่องก็อย่ายุ่งดีกว่า ทำให้ดาลินน้อยใจจะกลับ เกศินีเรียกไว้ หันไปตำหนิเพชรว่าทำไมพูดอย่างนั้น น้องหวังดีแท้ๆ ทำให้เพชรได้สติบอกดาลินว่าตนไม่ได้ตั้งใจ แต่พอจะชี้แจงดาลินพูดขัดขึ้นอย่างเข้าใจความรู้สึกของเขาว่า

“ดาก็ไม่ได้เห็นดีด้วยหรอกนะคะที่คุณถูกพักราชการแบบนี้ เพียงแต่ว่ายังไงคุณก็คือตำรวจ เป็นข้าราชการที่ต้องมีระเบียบวินัยและตำรวจที่ดีก็ควรต้องรู้จักยอมรับฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชาจริงไหมคะ”

เหตุผลของดาลินทำให้เพชรนิ่งอึ้งอย่างเถียงไม่ออก เมื่อมาส่งเธอที่หน้าบ้านเขาขอบคุณที่เธอเตือนสติ ทั้งคู่หยอกล้อกันอย่างน่ารัก

ooooooo

ดามพ์สะใจมากที่เฉดเพชรพ้นทางตัวเองไปได้ คืนนี้ไปฉลองที่กินรีไนท์คลับ หมายเผด็จศึกพลับพลึงด้วย แต่พลับพลึงก็เอาตัวรอดอ้างว่ามีรอบเดือนจนดามพ์ถอยไปหาชิดใจแทน

ระหว่างนั้นดามพ์เหลือบเห็นเฮียซานั่งกอดสาวๆ อยู่อย่างกักขฬะ เขาถามมาม่าซังว่าเฮียซาตายไปแล้วไม่ใช่หรือแล้วลุกขึ้นมาป้ออยู่แถวนี้ได้ยังไง

“มันเป็นเรื่องแปลก หลังจากผู้กองไปได้ไม่นานแกก็ฟื้น ถามอะไรก็จำไม่ได้สักอย่าง แกอาจจะแค่เป็นลม แล้วเราคิดว่าแกตายก็ได้”

ดามพ์ฟังแล้วยังงงๆ

ooooooo

เสือเมฆ หาญ และศรีวรรณ อยู่ด้วยกันที่โรงเก็บศพ โดยสองเสือนอนมุมหนึ่งและให้ศรีวรรณนอนอีกมุมหนึ่ง
ขณะกำลังหลับสนิทนั่นเอง หาญแว่วเสียงหลวงปู่บุญทามาเรียก จึงลุกเดินตามไป ผ่านทะลุประตูออกไปก็เจอกับแสงสว่างจ้าจนหาญต้องยกมือปิดตา...

ที่แท้หลวงปู่มานำหาญกลับไปสู่อดีตเมื่อครั้งยังอยู่ในวัยรุ่นซึ่งหาญอยู่กับยิ่งยศ หาญจำได้ว่าที่นั่นคืออิสุโร เหตุ– การณ์เวลานั้น เกิดจากความเมาและคึกคะนองของวัยรุ่น หาญกับยิ่งยศประลองของกัน จนหลวงปู่ต้องปล่อยให้ทั้งคู่ต่อสู้กันจนสะบักสะบอม แล้วหลวงปู่ก็หวดตะพดใส่ทั้งคู่จนทรุดลง

“ทีนี้จะหยุดกันได้รึยัง” หาญกับยิ่งยศก้มหน้านิ่ง “วิชาอาคมไม่ใช่ของเล่นที่พวกเอ็งจะมาเที่ยวอวดอ้าง หรือลองของ ข้าสอนให้พวกเอ็งใช้ป้องกันตัว ใช้สร้างคุณสร้างประโยชน์ไม่ใช่มาฆ่ากันเองแบบนี้”

ยิ่งยศสารภาพว่าพวกตนเมา หาญรีบบอกว่าพวกเราดื่มกันแค่นิดเดียวเอง

“จะมากหรือน้อยชั่วก็คือชั่ว บาปก็คือบาป เมื่อทำไปแล้วจะย้อนกลับไปแก้ไขอีกไม่ได้ คิดให้ดี จะทำชั่วต่อไป รึจะหยุด”

ทั้งสองก้มกราบหลวงปู่ หาญเป็นคนสาบานว่า ตนทั้งสองจะไม่กินเหล้าจะไม่ทำชั่วอีกแล้ว

ภาพในอดีตเลือนหายไป หลวงปู่ถามหาญว่า ยังจำคำสาบานนี้ได้ใช่ไหม

“ครับหลวงปู่ แต่ที่ผมทำทุกวันนี้ก็เพื่อหยุดคนชั่ว โดยเฉพาะคนอย่างไอ้ยิ่ง”

“หมายความว่า เอ็งจะใช้ความชั่วหยุดความชั่วงั้นรึ”

หาญนิ่งอึ้งไป ทันใดนั้นศรีวรรณเรียกหาญขึ้น เธอเดินเข้ามาถามว่าพูดอยู่กับใคร หาญอึกอักแล้วปดว่าตนคงละเมอกระมัง ศรีวรรณถามอย่างไม่เชื่อว่าแล้วคนชื่อยิ่งยศที่เอ่ยถึงเป็นใคร เธอซักไซ้จนหาญยอมรับ และเล่าเรื่องในอดีตของตนให้ฟังว่า

“ไอ้ยิ่งมันคือเพื่อนรักของข้าเอง เราสองคนกำพร้าแต่โชคดีที่หลวงปู่บุญทาเมตตาชุบเลี้ยงไว้จนพวกเราได้เป็นตำรวจกันทั้งคู่”

ศรีวรรณเพิ่งรู้ว่าหาญเป็นตำรวจ หาญจึงเล่าต่อว่า “ข้าคิดว่าเราตายแทนกันได้ แต่สุดท้ายเพราะถูกมันใส่ร้ายข้าถึงต้องกลายเป็นโจร ส่วนมันกลับก้าวหน้าได้เป็นถึงผู้การฯกองปราบ”

ศรีวรรณแค้นไปกับหาญด้วย บอกว่าศัตรูของเขาก็คือศัตรูของตน ตนจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป พลางกุมมือหาญไว้ หาญค่อยๆดึงมือออก ศรีวรรณถามว่าเขารังเกียจใบหน้าที่โดนไฟลวกของตนใช่ไหม

“ไม่ใช่ศรีวรรณ แผลนั่นไม่มีความหมายอะไร ในเมื่อหัวใจเอ็งงดงามมากสำหรับข้า แต่นี่มันดึกแล้ว กลับเข้าไปนอนดีกว่า”

พูดแล้วหาญเดินกลับเข้าโรงเก็บศพ ศรีวรรณมองตามหาญไปอย่างผิดหวังกับความปรารถนาของตน

ooooooo


มาอยู่กับดาลินแล้ว กระเต็นก็ยังเอาแต่นั่งร้องไห้คิดถึงพ่อแม่ ดาลินเตือนสติว่า ยังไงพ่อกับแม่ก็ตายไปแล้ว สู้เอาเวลาที่มานั่งร้องไห้ทำอะไรที่พ่อแม่เคยมีความหวังให้ท่านจะดีกว่า กระเต็นบอกว่าตอนแม่อยู่แม่อยากให้ตนประกวดนางงาม แต่ตนแต่งตัวไม่เป็น
ดังนั้น ดาลินจึงจับกระเต็นแต่งตัว สอนให้หัดใส่รองเท้าส้นสูง เอาชุดของตัวเองให้กระเต็นลองใส่ ปรากฏว่ากระเต็นเอามือรวบกระโปรงไว้เพราะรู้สึกมันโล่งๆ ใส่รองเท้าส้นสูงก็เดินล้ม
ระหว่างนั้นเด็กรับใช้มาบอกว่ามีแขกมาหา ดาลินคิดว่าเพชร แต่พอลงไปกลายเป็นชิดใจ ที่มาทำตีสนิทกับดาลินตามคำแนะนำของมาม่าซังที่ให้เข้าทางลับหลังบ้านผู้ใหญ่ในกรมตำรวจเพื่อช่วยส่งเสริมหน้าที่การงานของดามพ์
ชิดใจเอาแผ่นเสียงเพลงฝรั่งมาให้บอกว่าผู้กองดามพ์ ได้จากเมืองนอกเห็นว่าดาลินชอบฟังเลยเอามาฝากหมายทำคะแนนให้ดามพ์
ระหว่างนั้นกระเต็นก็ยังหัดเดินรองเท้าส้นสูง เท้าพลิกจะล้มเพชรเข้ามาพอดีเลยช่วยรับไว้ เพชรตะลึงกับภาพลักษณ์ใหม่ของกระเต็น พอดีดาลินเข้ามาเธอบอกเพชรว่า ตนลองจับแปลงโฉมกระเต็นเป็นนิวกระเต็นน้องสาวคนใหม่ของตน เพชรชมว่าสวย แต่เหมือนจับลิงมาใส่กระโปรงยังไงไม่รู้
เพชรกับดาลินหัวเราะขำๆ กัน กระเต็นเห็นความสนิทของทั้งสองแล้วก็อดปวดใจไม่ได้ ชิดใจยืนมองอยู่ทำเป็นขอตัวกลับไม่อยากรบกวนเวลาหวานๆ ของทั้งคู่ แล้วทำเป็นทักว่าไม่เคยรู้ว่าดาลินมีน้องสาว
“หมวดเพชรเขาเพิ่งเอามาฝากฉันไว้ให้ดูแลน่ะ พ่อแม่เขาเพิ่งเสียเดี๋ยวเราจะไปเที่ยวบางปูกัน”
“อ๋อ งั้นชิดใจลาก่อนล่ะนะคะ ถ้าเป็นชิดใจ ชิดใจจะไม่พาคนอื่นไปแย่งความสุขของเราหรอกค่ะ”
ระหว่างไปเที่ยวบางปูนั้น หมวกของดาลินถูกลมพัดปลิว กระเต็นรีบไปเก็บให้ เพชรฉวยโอกาสไปช่วยเก็บเพราะเขายังติดใจ ที่บอกกระเต็นก่อนขึ้นรถว่า ตนเห็นกับตาว่าชัดตายแล้วมันฟื้นขึ้นมา เธอรู้ไหมว่ามันทำยังไง แต่กระเต็นไม่ทันตอบดาลินก็เร่งให้ขึ้นรถเสียก่อน เพชรจึงจะไปตามคุยเรื่องนี้ต่อ
กระเต็นเชื่อว่าชัดต้องแกล้งตาย ชัดอาจใช้วิชาบางอย่างที่ทำให้ตายแล้วฟื้นขึ้นมาได้ เพชรคล้อยตามบ่นว่าป่านนี้ชัดคงหนีไปเจอเสือเมฆกับเสือหาญแล้วก็เป็นได้
กระเต็นยังเล่าว่าตนฟังวิทยุ ได้ข่าวว่าเสือเมฆกับเสือหาญฆ่าตำรวจตายเป็นรายวัน บอกเพชรว่าเขาเป็นตำรวจอย่ายอมนะ ทำให้เพชรรู้สึกดีที่อย่างน้อยก็มีกระเต็นคนหนึ่งที่สนับสนุนตน
ระหว่างนั้น ดาลินเห็นทั้งคู่สนิทสนมกันก็เริ่มไม่พอใจ ยิ่งคิดถึงคำพูดของชิดใจก็ยิ่งระแวง เลยเดินเข้าไปหาติงเพชรว่าเรามาเที่ยวกันไหนว่าจะไม่คิดเรื่องงานอีก แล้วเอาหมวกที่เธอไปเก็บมาให้ดูบ่นว่ามัวแต่คุยกันจนลืมหมวกของตน พูดแล้วเดินผละไปงอนๆ กระเต็นบอกเพชรให้รีบตามไปง้อ แล้วตัวเองก็ถอดส้นสูงถือตามไป ดาลินกับเพชรหันมาเห็นเลยหัวเราะขำๆออกมา
เสือเมฆกับหาญยังฆ่าตำรวจเป็นว่าเล่นจนตำรวจออกใบปลิวประกาศจับ กระเต็นเห็นใบปลิวเธอบอกเพชรว่าบางทีชัดอาจทิ้งร่องรอยอะไรไว้ก็ได้ เมื่อส่งดาลินกับกระเต็นที่บ้านแล้ว เพชรยังคิดเรื่องนี้แต่กลับพอใจเมื่อถูกสั่งพักงาน ต่อไปก็จะได้ไม่มีตำแหน่งหน้าที่อะไรมาขวางตนได้อีก
ooooooo
ที่สะพานบึงบัวอันเป็นสถานที่แห่งความหลังของหาญกับเกศินี วันนี้ทั้งคู่มาเจอกันโดยบังเอิญ เกศินีขอร้องหาญให้มอบตัวสู้คดีเสียเชื่อว่ายิ่งยศต้องช่วยเขาแน่
“เกศ พี่มาไกลเกินกว่าจะถอนตัวได้แล้ว อีกอย่างไอ้ยิ่งมันไม่มีทางช่วยพี่แน่ เพราะมัน...”
“หยุดนะเสือหาญ!” เสียงดามพ์ตวาดสั่ง หาญมองไปเห็นดามพ์ถือปืนเล็งอยู่ที่ฝั่ง หาญรีบชักปืนสั้นออกมา ต่อว่าเกศินีว่าไม่น่าทำแบบนี้เลย เกศินีปฏิเสธว่าตนไม่ได้ทำบอกหาญให้จับตนไว้ เชื่อว่าดามพ์ไม่กล้ายิงตนแน่
หาญผลักเกศินีออกแล้ววิ่งไปหลังต้นไม้ใหญ่ยิงใส่ดามพ์แล้ววิ่งหนีแต่พอดามพ์จะไล่ตามหาญ เกศินีก็ร้องขอความช่วยเหลือบอกว่าข้อเท้าตนเพลง ทำให้ดามพ์ต้องหันมาช่วยเกศีนี แต่ก็มองเธออย่างระแวงสงสัย
เมื่อกลับไปรายงานยิ่งยศ ผู้การหน้าเครียดพาลโมโหดามพ์ “อั๊วคิดไว้ไม่ผิดจริงๆ แล้วทำไมลื้อถึงปล่อยให้มันหนีรอดไปได้หา!”
แต่พอดามพ์ตั้งข้อสังเกตว่าเกศินีอาจมีส่วนช่วยหาญให้หนีไปได้ก็ถูกยิ่งยศด่าว่าใส่ร้ายเมียตนจนดามพ์เงียบไป
ooooooo
ข้อสังเกตของกระเต็นที่ว่าชัดอาจทิ้งหลักฐานอะไรไว้ที่ห้องขัง เพชรจึงไปดูที่ห้องขัง พบตลับยาพิษของพลับพลึงที่ให้ชัดไว้ เมื่อเจอดามพ์จึงเอาให้ดู ดามพ์พูดเยาะๆว่าก็แค่ตลับเปล่า เพชรเชื่อว่าต้องเกี่ยวกับการหนีของชัด เลยถูกดามพ์ตำหนีว่า
“เรื่องที่ไอ้ชัดมันแกล้งตายจนหนีไปได้ไม่ใช่ความผิดของผมแน่ ผมว่าตอนนี้หมวดโดนพักงานอยู่อย่าทำอะไรโดยพลการจะดีกว่า ส่วนของนี่ผมจะดำเนินการต่อเอง” ว่าแล้วเก็บตลับใส่กระเป๋าหน้าตาเฉย
ดามพ์เอาตลับยาพิษกลับไปที่บ้านพัก และจับได้ว่าเป็นชนิดเดียวกับที่พลับพลึงเคยเอาให้ตนกิน ดามพ์ล็อก พลับพลึงไว้เอาตลับยามาจ่อหน้าพลับพลึงตะคอกถาม
“นี่มันเป็นของเธอ ที่ไอ้ชัดตายแล้วฟื้นเพราะยาของเธอสินะ!”
พลับพลึงหัวเราะเยาะถามว่าเพิ่งรู้หรือ ดามพ์ใช้กำลังปล้ำพลับพลึง แม้เธอจะสู้แต่แรงดามพ์มากกว่าต่อยท้องจนเธอจุกเธอพยายามร่ายมนต์นะจังงังใส่แต่มนต์สลาย ทำอะไรดามพ์ไม่ได้ ถูกดามพ์ซุกไซ้เธอได้แต่ร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่มีใครช่วยเธอได้...
ยิ่งยศระแวงว่า เกศินีนัดพบกับหาญและช่วยหาญไว้ หลังจากด่าดามพ์ว่าใส่ร้ายเมียตนแล้วกลับบ้านก็ตรงไปคาดคั้นจนจับได้ว่า เกศินีช่วยหาญไม่ให้ถูกดามพ์จับ เขาโกรธมากทะเลาะกับเกศินีจับเธอเขย่าจนล้มไป เพชรได้ยินเสียงดังลงมาดู ยิ่งยศบอกว่าแม่เขาล้มให้ไปดูหน่อย
เมื่อเพชรไปดูด้วยความเป็นห่วง เกศินีปดว่าตนเดินไม่ดีเองแล้วขอตัวเข้าห้องนอน
ooooooo
การอาละวาดฆ่าตำรวจและทิ้งสัญลักษณ์เสือเมฆไว้ ทำให้ชาญชัยในฐานะอธิบดีกรมตำรวจถึงกับต้องเรียกประชุมเจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นผู้ใหญ่ด่วนกลางดึก เพชรอาสาขับรถให้ยิ่งยศไปประชุมเพราะเห็นว่าสุมิตรคนขับรถคงพักผ่อนแล้ว
ในที่ประชุมกองปราบ ทุกคนเครียด นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเสนอว่าเราน่าจะปล่อยตัวพวกเสือเมฆตามที่มันขอ อีกท่านหนึ่งเห็นด้วยเพราะเราสูญเสียไปมากแล้ว
“ไม่ได้” ยิ่งยศขัดขึ้น “กฎหมายก็ต้องเป็นกฎหมาย ถ้าเรายอมมันก็เท่ากับประเทศนี้ต้องตกเป็นของพวกโจรผู้ร้าย!”
ปรากฏว่าอธิบดีชาญชัยเห็นด้วย มอบหมายหน้าที่นี้ให้ยิ่งยศไปจัดการ หลังจากนั้นยิ่งยศมอบหมายหน้าที่ให้ดามพ์ไปจัดการตามแผนที่ตนวางไว้ พูดอย่างสะใจเมื่อนึกถึงแผนของตนว่า
“หึ รับรองพวกมันต้องติดกับอั๊วแน่ ถึงตอนนั้นลานประหารนักโทษทั้ง 10 คน ก็จะเป็นหลุมศพของพวกไอ้เมฆไอ้หาญด้วยแน่ๆ”
รุ่งขึ้น วิทยุก็ออกข่าวประกาศประหารนักโทษ 10 คนที่ลานประหารเวลาบ่ายโมงตรง เสือเมฆกับหาญนั่งกินข้าวในร้านข้าวแกงได้ฟังข่าวนี้ต่างมองหน้ากันเครียด
ก่อนออกไปทำงาน ยิ่งยศกำชับเกศินีว่าวันนี้ห้ามเพชรไปไหนเด็ดขาด เพราะเชื่อว่าเพชรต้องไปที่ลานประหาร เพชรเดินเข้ามาขออนุญาตรับดาลินไปดูหนัง ยิ่งยศเลยพูดไม่ออก
เมื่อเพชร ดาลิน และกระเต็นไปถึงหน้าโรงหนัง เพชร ออกอุบายขอไปห้องน้ำให้ดาลินพากระเต็นเข้าไปก่อน กระเต็นที่รู้เห็นเป็นใจกับเพชรทำเป็นร้องกลัวความมืดจนดาลินต้องเข้ามาปลอบ เปิดโอกาสให้เพชรหลบไป คอยนานผิดสังเกตดาลินจะออกไปตามเพชร กระเต็นก็ปวดท้องขึ้นมากะทันหันถ่วงเวลาไว้
ดาลินเห็นกระเต็นทำท่าปวดท้องมากก็จะพาไปโรงพยาบาลคาดว่าเป็นไส้ติ่งอักเสบต้องผ่าตัด กระเต็นรีบเสนอว่ากลับไปพักที่บ้านก็ได้แล้ว ดาลินเลยถามพนักงานว่าเห็นผู้ชายรูปร่างขาวหน้าตาดีในห้องน้ำไหม พนักงานคิดๆแล้วจำได้บอกว่าเขาออกไปตั้งแต่แรกแล้ว ทำให้ดาลินรู้ว่าตนถูกเพชรกับกระเต็นหลอก
ooooooo
ที่ลานประหารชานเมืองกรุงเทพฯ ก่อนที่เพชฌ-ฆาตจะลงมือประหาร ตัวเองกลับถูกยิงล้มลงเสียก่อน สิ้นเสียงปืนชัดก็แหวกฝูงชนเข้าไปช่วยพวกที่จะถูกประหาร
ยิ่งยศนั่งเป็นประธานการประหาร ที่เก้าอี้เขามีปุ่มแดงๆใกล้มือซึ่งเป็นปุ่มกดระเบิดที่วางไว้รอบลานประหารหมายจะฆ่าเสือเมฆกับหาญที่เข้ามาช่วยพรรคพวก ชัดกับพวกถูกตำรวจที่วางกำลังดักอยู่ล้อมไว้
ไม่เพียงแต่ชัดที่มาช่วยหากแต่หาญกับเสือเมฆก็ปลอมเป็นตำรวจบุกตะลุยเข้ามาช่วยด้วย ทำให้ชัดกับพวกที่ถูกล้อมอยู่ดีใจมาก ช่วยกันลากพวกที่บาดเจ็บจะหนีออกไป แต่ถูกยิ่งยศกดปุ่มแดงใกล้มือเกิดระเบิดไปรอบลานประหาร
พอควันจางก็เห็นทั้งนักโทษประหารและตำรวจตายกันเกลื่อน ยิ่งยศกับดามพ์ออกจากที่กำบังเดินเข้ามาสำรวจใกล้ๆ เชื่อว่าหาญกับเสือเมฆคงไม่รอดแน่ พูดอย่างสะใจว่า
“ไอ้หาญ ความแค้นระหว่างเราในที่สุดก็จบลงเสียที”

ทันใดนั้นเกิดเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น ปรากฏว่าทั้งเสือเมฆ หาญ และชัดดำดินมาโผล่กลางลาน เข้าเผชิญหน้ากับยิ่งยศ แบบต้องตายกันไปข้างหนึ่ง

ปรากฏว่าในการต่อสู้ยิ่งยศเกิดเพลี่ยงพล้ำ ดามพ์เห็นดังนั้นรีบหลบเอาตัวรอด เพชรที่แอบมาที่ลานประหารชักปืนออกช่วยพ่อทันที แต่เพชรก็ถูกเสือเมฆจับเหวี่ยงกระแทกกองไม้จนสลบ ก่อนที่กองไม้จะระเบิดหาญก็พุ่งเข้าลากเพชรออกไป เสือเมฆถามอย่างไม่พอใจว่า “เอ็งมาช่วยมันทำไม”

“มันยังตายตอนนี้ไม่ได้ ชีวิตนังพลับพลึงขึ้นอยู่กับมัน พี่อย่าลืมสิ”

ooooooo

ดาลินโกรธกระเต็นที่รู้เห็นเป็นใจกับเพชร และทั้งโกรธทั้งงอนเพชรที่เห็นกระเต็นดีกว่าตนไว้ใจกระเต็นแต่ไม่ไว้ใจตน ถึงกับบอกว่าต่อไปนี้เพชรจะไปลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ที่ไหนก็ไม่ต้องมาบอก ตนไม่สนใจเขาอีกแล้ว

“ลูกดา...ทำไมพูดจาแช่งเขาแบบนั้น” ชาญชัยเข้ามาได้ยินติงลูกสาว ดาลินก็ยังตะบึงตะบอน แต่พอชาญชัยบอกว่าถ้าตอนนี้เพชรถูกเสือเมฆกับหาญจับไปล่ะ จะว่ายังไง ดาลินก็ตกใจ หน้าเผือด

ฝ่ายยิ่งยศกลับไปถึงบ้านในสภาพสะบักสะบอมหมดสติ เกศินีถามดามพ์พอรู้เรื่องและรู้ว่าเพชรถูกจับตัวไปด้วยเธอก็แทบเป็นลม พอดียิ่งยศรู้สึกตัวขึ้นมาเขาพร่ำเพ้อถึงแต่เพชร ด่าดามพ์ว่าทิ้งลูกตนไปได้ยังไง บอกเกศินีว่าตนจะช่วยลูกของเราออกมาให้ได้ ถามดามพ์ว่า “คนที่พวกมันต้องการแลกตัวคือใคร”

“พลับพลึง เป็นหลานสาวของเสือเมฆครับ”

ยิ่งยศนึกได้ถามว่าพลับพลึงยังไม่ตายหรือ พอดามพ์บอกว่าตนเอาตัวมาซ่อนไว้ก็ถูกด่าว่าทำไมปิดบังตน ทำไมทำอะไรโดยพลการอย่างนี้ เกศินีร้อนใจอาสาจะไปคุยกับหาญให้ปล่อยเพชร แต่ยิ่งยศห้ามไว้บอกว่าตอนนี้หาญเหมือนหมาบ้าไม่ฟังใครแล้ว บอกเกศินีอย่างเด็ดเดี่ยวว่า

“ตาเพชรก็เป็นลูกผมเหมือนกัน ผมจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายลูกของเราเด็ดขาด”

ooooooo

หาญเอาเพชรไปที่โบสถ์ร้างสำนักป่าอิสุโร พอเพชรรู้สึกตัวก็เห็นหาญเอาอาหารมาให้ เพชรไม่สนใจซ้ำยังเอาเท้าถีบอาหารกระเด็น จากนั้นก็ด่าหาญว่าใฝ่ต่ำเป็นตำรวจอยู่ดีๆอยากเป็นโจรเสียได้ ฝักใฝ่ไสยศาสตร์จนจิตหลอน ทั้งติดคุก ทั้งฆ่าคนตายทั้งทรยศเพื่อน

ทีแรกหาญก็ยังใจเย็นบอกว่าหมวดไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า เมื่อเพชรไม่หยุดหาญเตือนให้เงียบเสีย เพชรก็ยังด่าไม่หยุด คราวนี้หาญฟิวส์ขาดตะคอก “บอกให้เงียบยังไงล่ะ!”

เมื่อเพชรไม่ยอมเงียบ ชัดทนไม่ได้ลุยเข้าไปยำจนหาญต้องรีบห้าม ด้วยข้ออ้างเดิมว่าเรายังต้องใช้มันอยู่ อย่าเพิ่งให้มันตาย ชัดจึงหยุด
ดึกคืนนี้ เกศินีตื่นขึ้นมาไม่เห็นยิ่งยศนอนอยู่ ลุกไปเดินหาข้างนอกก็ไม่เจอ

ปรากฏว่ายิ่งยศไปที่สำนักป่าช้าบริกรรมคาถาเป่ามนต์ลงบนตะแกรงเหล็กจนกลายเป็นมีดหมอเรียกภูตผีปีศาจจากหลุมมาหลายสิบตัว มันถามว่าเรียกพวกตนมาจากนรกทำไม ยิ่งยศบอกว่าจะขอพลังจากพวกมันมาเป็นของตน ปีศาจเหล่านั้นหัวเราะเยาะบอกว่า “ไอ้มนุษย์เดินดิน ถ้าทำได้ก็ลองดู”

ยิ่งยศอ้าปาก พริบตานั้นวิญญาณทั้งหลายก็ถูกดูดเข้าไปในตัวเขาท่ามกลางเสียงร้องโหยหวน

ยิ่งยศกะพริบตาครั้งหนึ่งเห็นมีแต่ตาดำ แต่พอกะพริบ อีกครั้งก็เป็นปกติ เขาหัวเราะสะใจตะโกน

“ตอนนี้ข้ามีพลังแกร่งกล้าเป็นทวีคูณ ไอ้หาญชะตาเอ็งจะจบแค่คืนนี้!”

ooooooo



เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  



***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

No comments:

Post a Comment