Tuesday, September 20, 2011

เรื่องย่อละคร ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7



เรื่องย่อ ละคร ในรอยรัก ช่อง7
1  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 1  ช่  อ  ง   7    
2  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7    
8  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7    
9  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7    
10  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน10  ช่  อ  ง   7   

11  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7   

ตอนที่ 11

เห็นม่านมุกซึม ปิ่นเข้ามาสารภาพว่า ตนเป็นคนโทร.ไปบอกเจ้าสัวทศว่าย้งเสีย เพราะเจ้าสัวให้นามบัตรไว้ ตนสงสัยว่า เจ้าสัวทศจะใช่คนเดียวกับเจ้าสัวของม่านมุกหรือเปล่า ม่านมุกนิ่งงัน เครียดขึ้นไปอีกแล้วทรุดลงนอนหายใจรวยริน ปิ่นตกใจ จิรดาแวะมา พอเห็นอาการแม่ยังไม่ดีขึ้นก็จะพาไปหาหมอ แต่ม่านมุกไม่ยอมไป เอาแต่กินยาลม จิรดาทนไม่ไหว ยื้อยุดประคองม่านมุกไปให้ได้...

ขณะที่อุษยายังครุ่นคิดเรื่องม่านมุก กังวลใจว่าจิรดาจะเป็นน้องสาวตนหรือเปล่า แม่บ้านมารายงานว่าม่านมัสลินมา อุษยาโกรธให้ไล่ออกไป แต่แม่บ้านบอกว่าไล่ไม่ได้เพราะเธอมากับกานน...กานนพาม่านมัสลินมาตามคำสั่งเจ้าสัวทศ เขาเป็นห่วงความรู้สึกเธอ คงไม่อยากมาที่นี่อีก แต่ม่านมัสลินกลับบอกว่า ตนจะรู้สึกอย่างไรก็ช่าง รีบพาตนไปพบเจ้าสัว เสร็จธุระตนจะได้รีบกลับไปดูอาการม่านมุก กานนจึงให้รอที่ห้องรับแขกก่อน

อุษยาเดินเข้ามาหยุดมองอย่างชั่งใจ ม่านมัสลินหันมาประจันหน้า อุษยาถามประวัติเธอ

“ที่ฉันถาม ไม่ได้หมายความว่าฉันอยากจะละลาบ ละล้วงเรื่องของเธอเลยนะ ฉันก็แค่...”

“ไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอกค่ะ ประวัติฉันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรที่จะพูดถึง ดิฉันขอแค่ความมั่นใจเท่านั้นเองว่า หลังจากที่ดิฉันตอบไปแล้ว คุณจะยุติปัญหาระหว่างเราซะที โดยเฉพาะกับแม่ดิฉัน”

“เอาล่ะๆฉันรับปาก ทีนี้จะบอกมาได้รึยังว่าแม่เธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร”

“ยายดิฉันชื่อม่านมุก ส่วนคุณตา...ดิฉันไม่รู้ เราไม่เคยเจอกัน”

“ไม่เคยเจอกัน เธอหมายความว่ายังไง” อุษยาลุ้นแทบแย่

“ก็หมายความว่าแม่ฉันเป็นลูกกำพร้าพ่อน่ะสิคะ ทีนี้คุณสบายใจได้รึยังที่ดิฉันไม่ได้มีพวกพ้อง หรือเป็นลูกผู้มีบารมีที่ไหน”
“เธอโกหกฉัน ยายเธอไม่ได้พูดอย่างนี้”
“ยายฉัน...นี่คุณไปเจอยายดิฉัน...” ม่านมัสลินแปลกใจ
“ทำไมฉันจะไปไม่ได้ วิเศษมาจากไหน”

ม่านมัสลินลุกพรวดต่อว่า “คุณยายเป็นผู้ใหญ่แล้ว สุขภาพก็ไม่ค่อยดี คุณไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอคะที่เอาเรื่องไร้สาระไปให้ท่านทราบ”

“นี่เธอด่าฉันนะ” อุษยาลุกขึ้นประจันหน้า

“ไม่ใช่ค่ะ ถ้าใช้คำว่าด่ามันไม่ใช่อย่างนี้แน่” ม่านมัสลินจ้องกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน

อุษยาโกรธ แม่บ้านเข้ามาเรียนว่าเจ้าสัวให้เชิญม่านมัสลิน อุษยามองม่านมัสลินอย่างชิงชัง ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าจิรดาไม่มีพ่อ ไม่ตรงกับที่ม่านมุกบอก ขออย่าเป็นอย่างที่คิดเลย

เมื่อเจ้าสัวเจอกับม่านมัสลิน เขาขอให้เธอพาไปพบยายของเธอ แต่ม่านมัสลินต้องขอผลัดไปวันหลังเพราะตอนนี้ยายตนไม่สบาย พลันมือถือดังขึ้น ม่านมัสลินรับสายแล้วตกใจ

“ค่ะแม่ มัสจะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ...มัสต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ แม่โทร.มาบอกว่าคุณยายตกบันได ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล มัสต้องขอตัวก่อนนะคะ” ฟังเรื่องจากแม่แล้วหันไปบอกเจ้าสัว

“ปู่ครับ อย่างนั้นผมไปส่งมัสเขาก่อนนะครับ”

เจ้าสัวลุกขึ้นจะตามไปด้วย แต่เขาจะไปกับคนรถเอง ให้กานนพาม่านมัสลินไปก่อน แต่ไม่ลืมที่จะถาม “ว่าแต่คุณยายของหนูชื่ออะไรล่ะ”

“ม่านมุกค่ะ” ม่านมัสลินตอบอย่างรวดเร็วเพราะจะรีบไป

เจ้าสัวชะงักมองม่านมัสลิน ถามซ้ำอีกครั้ง ก็ได้รับคำตอบเหมือนเดิมว่า ยายชื่อม่านมุก...กานนวิ่งตามม่านมัสลินออกมา แต่เธอบอกให้เขาไปดูแลเจ้าสัวไม่ต้องตามตนไป

“แล้วคุณจะไปยังไงในเมื่อผมเป็นคนไปรับคุณมา”

“ฉันมีทางไปของฉันก็แล้วกันค่ะ”

“คุณกลัวที่จะอยู่กับผมสองต่อสอง” กานนดึงมือม่านมัสลินไว้

“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดอะไรไร้สาระแบบนี้นะคะ”

“ไม่ไร้สาระหรอก ปัญหาของคุณก็คือปัญหาของผม ผมไม่ปล่อยคุณไปคนเดียว มัสลิน” กานนดึงเธอเข้ามากอด

ดันหลบไปมุมหนึ่ง “ไปกับผมนะมัสลิน...”

ม่านมัสลินใจเต้นรัวพยายามดันกานนออกห่าง จำใจยอมให้เขาพาไป กานนยิ้มอย่างมีชัย ทั้งสองไม่รู้เลยว่ากุเทพเห็นภาพทั้งหมด และกำลังทำใจให้ยอมรับความจริงนั้น...

เจ้าสัวร้อนใจจะตามไปโรงพยาบาล แต่อุษยากำลัง

จัดหยูกยาประจำตัวให้ติดตัวไปด้วย เจ้าสัวรำคาญตาไล่ไม่ต้องมาทำให้ ไปตามแม่บ้านมาทำก็ได้ อุษยาน้อยใจ

“นี่พ่อ ถามหน่อยเหอะ พ่อรู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังจะระเห็จไปเยี่ยมใคร”

“แกพูดอย่างนี้หมายความว่าไง”

“จะโกรธจะเกลียดหนูก็เอาเลย แต่จะบอกให้แบบไม่เอาบุญว่าคนที่พ่อบอกว่าเขาตกกะไดนอนป่วยอยู่นั่นน่ะ คือแม่ของยัยจิรดา”

เจ้าสัวโวยว่าจะเป็นใครตนไม่สน ตนขอให้ได้เบาะแสม่านมุกเป็นพอ อุษยาทนไม่ไหวบอกตามตรงไปว่าตนไปบ้านม่านมุกมาแล้ว ม่านมุกแต่งงานใหม่และมีลูกคือจิรดา เจ้าสัวโกรธจัด คว้าของปาเฉียดหัวอุษยา

“นังคนใจร้ายใจดำ แกมันนังแม่มด รู้ทั้งรู้ว่าฉันตามหาเขามาตลอดชีวิต แกยังอมพะนำไม่บอกอะไรฉันได้ลงคอ”

“พ่อน่ะต้องขอบใจหนูต่างหาก หนูก็แค่หวังดีไม่อยากให้ลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่รู้มาสวมรอยเป็นน้องสาวหนู” อุษยายังคิดในแง่ร้าย
แต่เจ้าสัวไม่เชื่อ เขาสังหรณ์ใจว่า จิรดาจะเป็นลูกสาวของเขา อุษยาโวย นั่นไงตนว่าแล้วว่าพ่อต้องคิดแบบนั้น เจ้าสัวยิ่งโกรธปาข้าวของใส่ อุษยาร้องลั่น กุเทพวิ่งเข้ามาช่วยจับเจ้าสัวไว้

ooooooo

พรวดพราดเข้ามาในห้องคนไข้อย่างห่วงใย ม่านมัสลินโผเข้าจับขาที่ใส่เฝือกของม่านมุก ละล่ำละลักถามว่าเจ็บไหม จิรดาเปรย ถามโง่ๆ หญิงเหล็กอย่างยายเจ็บอะไรเป็นกับเขา ม่านมุกนึกขำคำประชด-ประชันของลูกสาว

“สงสารคุณยายจัง อยู่ๆก็ต้องมาแบกเฝือกให้มันหนักขาอย่างนี้ คราวหน้าคราวหลังถ้าหน้ามืดขึ้นมาละก็อย่าฝืนเดินต่อจนเกิดอุบัติเหตุอย่างนี้นะคะยาย”

“แม่เราเขาว่าอย่างนั้นหรือ”

ม่านมัสลินร้องอ้าว...จิรดาค้อนปะหลับปะเหลือกก่อนจะยอมรับว่าตนเป็นต้นเหตุ เพราะม่านมุกดื้อไม่ยอมไปหาหมอ ตนจึงทั้งฉุดทั้งลาก ผลจึงเป็นอย่างที่เห็น ม่านมัสลินตำหนิแม่ กระดูกยายเปราะบางจะสมานติดหรือเปล่าก็ไม่รู้ จิรดาโวยตนไม่ได้อยากให้เกิดขึ้น

“พอเถอะลูก ยัยมัส ที่เกิดเรื่องขึ้นทั้งหมดทั้งมวลก็เพราะแม่ดาเขาห่วงยายนั่นล่ะ”

จิรดาตาโตประหลาดใจที่แม่ออกตัวแทน ม่านมัสลินพลอยยิ้มไปด้วย พลันนึกได้ว่ากานนกับเจ้าสัวรออยู่หน้าห้อง มาขอเยี่ยม จิรดาแหวทันทีว่าจะมาหาเรื่องอะไรกันอีก ม่านมุกจับแขนลูกสาวเป็นการปราม จิรดาสะดุ้งเพราะมือม่านมุกเย็นเฉียบ

“แม่...เป็นอะไรเนี่ย ทำไมมือเย็น หน้าซีดแบบนี้ ยัยมัสดูสิ”


ม่านมัสลินขอร้องจิรดาอย่าออกไป ทำให้ยายไม่สบายใจ จิรดายอม แต่ให้ม่านมัสลินออกไปบอกให้พวกกานนกลับไป ปิ่นมองเหตุการณ์อย่างสงสัย แอบไปโทร.รายงานพัด...ด้านหน้าห้องที่กานน กุเทพยืนรออยู่กับเจ้าสัวไม่ทันไร อุษยาก้าวฉับๆตามมา ทุกคนตกใจ

“มองฉันยังกับยักษ์กับมาร ฉันไม่มาทำอะไรแม่ม่าน–มัสลินของพวกเธอหรอกย่ะ ถึงแม้ว่าแม่นั่นมันจะ...”

“แกอย่าปากเปราะไม่เข้าเรื่องนะนังอุษยา” เจ้าสัวเอ็ดสวน

กานนงงกระซิบถามกุเทพว่ามันเรื่องอะไรกัน กุเทพสั่นหัวเพราะตนก็เห็นตอนเจ้าสัวปาข้าวของใส่อุษยาแล้ว อุษยายังยืนยันจะให้เจ้าสัวกลับ หาว่าพวกม่านมัสลินไม่ได้ให้เกียรติ ปล่อยให้คนแก่ยืนรอขาแข็ง แต่เจ้าสัวไม่กลับ ไล่ให้อุษยา กลับไป ถ้ายังพูดอีกจะตัดออกจากกองมรดก กุเทพเห็นด้วยว่าควรกลับ เพราะยายของม่านมัสลินต้องการพักผ่อน ไม่สะดวกให้เข้าเยี่ยม

“ไปเลย งั้นแกสองคนก็กลับไปก่อน ฉันจะอยู่นี่ก็เรื่องของฉัน ใครไม่อยากอยู่ไม่ต้องอยู่ แกด้วยเจ้าปลิว ถ้าไม่อยากอยู่ก็กลับกันไปซะให้หมด ฉันรอของฉันคนเดียวได้ นานเท่าไหร่ฉันก็จะรอ” เจ้าสัวพูดสวนกุเทพทันที

กานนปลอบว่า กุเทพชวนกลับเพราะเป็นห่วงสุขภาพ ทันใด...ม่านมัสลินเปิดประตูออกมา กานนรีบขอโทษที่มารบกวน ถ้าไม่สะดวกเขาจะพาปู่กลับ

“เปล่า ไม่ต้องกลับหรอกค่ะ คุณยายให้ฉันออกมาเชิญพวกคุณเข้าไปในห้อง

เจ้าสัวสีหน้าตื่นเต้นดีใจ...ภายในห้อง ม่านมุกจับมือจิรดาบีบแน่นอย่างลุ้นระทึก

“แม่ดา สิ่งที่แม่ดาอยากจะรู้มาตลอด เรื่องที่แม่ดาเฝ้าถามแม่ แต่แม่ไม่เคยตอบ วันนี้ลูกจะได้รู้ เตรียมใจไว้ให้พร้อมนะลูกนะ”

“ตกลงแม่เป็นอะไรไปเนี่ย เมายาหรือเปล่า หมอให้ยาเยอะไปเหรอ พูดอะไรแปลกๆ”

กานนประคองเจ้าสัวเข้ามา จิรดาบังม่านมุกอยู่มองเจ้าสัวอย่างไม่ค่อยต้อนรับ ยิ่งเห็นอุษยาตามเข้ามาพร้อมกุเทพ ยิ่งมองเหยียด เจ้าสัวมือไม้สั่นเอื้อมจะไปจับแขนจิรดา

“ลูกของม่านมุกใช่มั้ย...เหมือนมาก เหมือนอามู่จริงๆ”

จิรดางงว่าพูดอะไร หมุนตัวไปถามม่านมุก “ตกลงแม่จะให้เขาเยี่ยมรึเปล่าฮึแม่...”

เจ้าสัวกับม่านมุกเห็นกัน ต่างตะลึงสบตากันนิ่งนาน ก่อนที่ม่านมุกจะยกมือขึ้นไหว้น้ำตาพรั่งพรู ม่านมัสลินถือน้ำเข้ามาเสิร์ฟ แปลกใจเมื่อเห็นยายร้องไห้ “นี่มันเรื่องอะไรกัน...”

“ในที่สุดก็ได้เจอ อามู่ ฉันขอโทษที่เข้าใจผิด ฉันเฝ้าตามหาเธอมาตลอดไม่นึกเลยว่าเธอจะอยู่ใกล้ตัวฉันขนาดนี้ ฉันทำผิดกับเธออย่างไม่น่าให้อภัย ทำให้เธอต้องลำบาก”

ม่านมุกส่ายหน้า “มันผ่านไปแล้วค่ะ ตอนนี้เราได้เจอกันแล้ว”

เจ้าสัวถามว่าจิรดาเป็นลูกของเขาใช่ไหม ม่านมุกพยักหน้าแล้วบอกจิรดาให้กราบเจ้าสัว

“พ่อ...นี่มันอะไรกัน” จิรดารับไม่ได้ผลุนผลันออกจากห้อง ม่านมัสลินตกใจวิ่งตามไป

กุเทพมองทุกคนแล้วถามอุษยา “นี่มันอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว อยู่ๆคุณก๋งก็กลายเป็นพ่อของคุณแม่มัสลิน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องแปลว่า...”

“ไม่ต้องไล่เรียงให้เสียเวลาเลย ฉันจะแปลให้ ว่าตอนนี้แกก็กลายเป็นหลานแม่มัสลินไปเรียบร้อยแล้วน่ะสิ” พูดจบหันไปทางกานน “ส่วนแกตาปลิว ตอนนี้แกกับนังมัสก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันไปโดยปริยาย”

กุเทพมองหน้ากานนอึ้งๆ ก่อนจะว่ิงออกไปจากห้อง อีกคน กานนมองตามอย่างปวดร้าว

ooooooo

เรื่องย่อ ละคร ในรอยรัก ช่อง7
1  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 1  ช่  อ  ง   7    
2  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7    
8  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7    
9  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7    
10  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน10  ช่  อ  ง   7   

11  เรื่องย่อละคร  ในรอยรัก ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7   

No comments:

Post a Comment