เส้นทางอาชีพ: เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน11 ละครช่อง7

ทุกอาชีพ จะมีเส้นทางที่เราต้องเดินไปทำอาชีพนั้นๆ ใครหาเส้นทางอาชีพเจอก่อน ก็ประสบความสำเร็จ นำคนมาที่หลังไปหลายช่วงตัว แถมคนที่นำไปก่อนยังปกปิดเส้นทางอาชีพที่ตนประสบความสำเร็จแล้วไม่ไห้ใครรู้ ผมจะเปิดเผย มัน อาชีพสกรีนเสื้อ อาชีพทำเสื้อ ขาย ทำเว็บไซด์ พรี บันเทิง เริงใจ บอลแม่น เส้นทางอาชีพ

Tuesday, September 20, 2011

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน11 ละครช่อง7

***แนะนำ ..ขับรถโครตเทพ สามสิบหกล้าน เพจวิว ทำไปได้ KEN BLOCK GYMKHANA TWO THE INFOMERCIA แล้วคุณจะชอบ....

***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

ตอนที่ 11

จงอางนำทางไปจนถึงลำธารเล็กๆ พลันก็หยุดทำสัญญาณมือให้ทุกคนหยุดบอกเบาๆว่า มีคนตามเรามา แล้วพยักหน้าให้ทุกคนรีบไปข้างหน้า ส่วนตัวเองกระโดดเข้าหลบข้างทาง

กระทิงนั่นเอง...กระทิงสะกดรอยตามมา บนหลังมีกระบอกสองท่อนเหน็บอยู่ พอเห็นเป็นกระทิง จงอางก็กระโดดออกมาล็อกคอไว้ กระทิงดิ้นหลุด ทันใดนั้น พวกเพชรก็เข้ามา เพชรจ้องปืนใส่ถามกระทิงว่าสะกดรอยตามพวกตนมาทำไม

กระทิงพูดอย่างไว้เชิงว่าตนไม่จำเป็นต้องสะกดรอยตามใคร ตนจะไปทางนี้อยู่แล้ว พอถูกกระเต็นดักคอ ก็ยอมรับว่า ตามพวกกระเต็นมา ทำหูตาแพรวพราวใส่พูดหวานทั้งที่เหม็นเหล้าหึ่ง

“นี่เห็นว่า เอ็งน่ารักหรอกนะนังหนู เพราะข้าอยากเข้าป่าอาถรรพณ์”

ที่แท้ กระทิงมีความแค้นกับหาญอยู่ จึงสะกดรอยตามมาหมายแก้แค้น แต่มาถูกจับได้เสียก่อนจึงเผชิญหน้ากัน เพชรสงสัยว่ากระทิงเป็นพวกเสือเมฆ แต่กระทิงบอกตรงๆ ว่าตนมาเพราะต้องการกุดหัวเสือหาญ

เพชรถามว่ามีความแค้นอะไรกัน กระทิงตอบอย่างยโสว่าไม่ใช่เรื่องของเอ็ง แต่ถ้ากลัวก็ดาหน้าเข้ามาพร้อมกันเลย ทั้งเพชรและกระทิงจ้องหน้ากันอย่างท้าทายคุมเชิง

ฝ่ายจงอางรีบไปหาพวกที่ให้ล่วงหน้าไปก่อน มาถึงริมลำธารก็เด็ดใบไม้มาว่าคาถาเสี่ยงทาย วางใบไม้ลงบนผิวน้ำ ปรากฏว่าใบไม้ลอยไปฝั่งตรงข้าม ช้างบอกว่าเราต้องไปฝั่งโน้น จงอางเร่งให้รีบไปกันเลย

ระหว่างทาง กระทิงยังก่อกวนไม่หยุดหย่อนจนจ่าเฉยถามเพชรว่าแน่ใจหรือว่ากระทิงไม่โกหกเรา เพชรบอกว่าตนอยากรู้ว่ากระทิงมีเรื่องบาดหมางอะไรกับหาญ อีกอย่างถ้ากระทิงคิดไม่ซื่อก็ไม่ต้องกลัวเพราะพวกเรามีเยอะว่า

เซียนช้างฟังแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่าอย่างนี้ต้องเพิ่มค่าเหนื่อยเพราะกระทิงไม่ได้อยู่ในข้อตกลง

“สันดานงกของเอ็งไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้ช้าง” จงอางด่าแล้วหันไปบอกเพชร “หมวดไม่ต้องห่วงข้าจะคอยจับตาดูมันเอง รับรองมันทำอะไรใครไม่ได้หรอก” ว่าแล้วจงอางก็เดินนำทุกคนลงน้ำข้ามไป

ระหว่างข้ามลำธาร มีมือของพวกผีดิบโผล่จากท้องน้ำจะกระชากขาจ่าเฉยแต่ตะกรุดของเพชรวาบขึ้นทำให้มือผีดิบเหล่านั้นหดไปแทบไม่ทัน

พอเดินข้ามไปแล้ว เซียนช้างหันมองลำธารเห็นเป็นสีเลือดแล้วกลายเป็นสีเดิม เซียนช้างใจไม่ดีค่อยๆ ถอยจะหนีกลับ จ่าเฉยเห็นเข้าถามว่าจะไปไหน หรือว่าเห็นอะไร

“เปล่า ข้าแค่จะหาที่ฉี่ แต่ตอนนี้หายปวดแล้ว รีบไปเถอะ” เซียนช้างจำต้องเลยตามเลย

ทันใดนั้นหมอกก็ลอยมาปกคลุมทั่วทั้งป่า เซียนช้างยิ่งใจไม่ดีหนักเข้าไปอีก

ooooooo

จงอางนำพวกเพชรเดินไปข้างหน้าแต่กลับวนมาเจอที่เดิม กระทิงด่าจงอางว่าเป็นพรานป่าประสาอะไรพาเดินหลงทางจนทั้งสองเกือบจะมีเรื่องกัน แต่เพชรห้ามไว้เตือนสติว่า

“จะทะเลาะกันทำไม สามัคคีกันไว้จะดีกว่า หมอกหนาขนาดนี้พวกเสือเมฆอาจฉวยโอกาสซุ่มโจมตีพวกเราตอนไหนก็ได้”

ขณะทุกคนกำลังเครียดนั่นเอง กระเต็นก็ถูกเถาวัลย์ของต้นไม้ผีสิงตวัดรัดร่างลากไปต่อหน้าต่อตา เพชรวิ่งตามมาจนเจอต้นไม้ใหญ่ที่เถาวัลย์ลากกระเต็นไป กระทิงตะโกนบอกกระเต็นว่าไม่ต้องกลัวตนจะช่วยเอง แต่ตัวเองกลับถูกเถาวัลย์รัดเข้าไปอีกคน

ขณะเซียนช้างยังทำอะไรไม่ถูกนั้น จงอางแผดเสียงขึ้นว่า “ผีก็ผีสิวะ เจอข้าหน่อยเป็นไร” ว่าแล้วก็ทิ้งเป้สนามชูมีดสปาร์ตาวิ่งเข้าไปฟันเถาวัลย์ที่รัดร่างกระเต็นกับกระทิงขาด ร่างทั้งสองร่วงลงพื้น

“เนี่ยเหรอผีบ้าผีบออะไร ไอ้ต้นไม้กระจอก” จงอาง ผยองขึ้นมาทันที แต่ไม่ทันขยับทำอะไร ตัวเองก็ถูกเถาวัลย์อีกเส้นรัดเข้าไปจนแน่นแล้วเหวี่ยงฟาดไปมาก่อนดึงผลุบหายเข้าไปในต้นไม้

เซียนช้างตกใจตาเหลือกบอกให้รีบหนีไปจากตรงนี้ เพชรยังเป็นห่วงจงอาง กระทิงประกาศกร้าวว่าตนไม่ไป จงอางช่วยชีวิตตนไว้จะปล่อยให้จงอางตายไม่ได้ พูดแล้วก็วิ่งเข้าไป ดึงกระบอกสองท่อนที่หลังสู้กับเถาวัลย์ที่เลื้อยมาโจมตี

เซียนช้างยังละล้าละลัง จนกระเต็นปรามาสว่าไหนว่าเป็นจอมขมังเวทแค่นี้ก็ไม่มีปัญญาช่วย“ใครว่าไม่มีปัญญา ข้าเสียดายของโว้ย อุตส่าห์ปลุกเสกตั้งนาน ถ้าช่วยได้หมวดจะจ่ายเท่าไหร่”

จ่าเฉยด่าเซียนช้างที่งกไม่ลืมหูลืมตา เซียนช้างเลยคว้าดินที่พื้นขึ้นมาพนมมือว่าคาถา แต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะเถาวัลย์ตวัดเข้ารัดร่างดึงตัวเข้าไปในต้นไม้อีกคน กระทิงพุ่งไปคว้าเท้าไว้พยายามดึงสุดแรง สุดท้ายทั้งสองคนก็ถูกดึงหายเข้าไปในต้นไม้

ทุกคนตกใจ กระเต็นนึกได้ว่าตนเอาควายธนูของพ่อมาด้วย แต่พอหยิบควายธนูออกมากางตำราว่าคาถาที่จดไว้ ปรากฏว่าควายธนูไม่ขยับแต่กลับถูกเถาวัลย์พุ่งมา จ่าเฉยรีบคว้าควายธนูขึ้นไหว้แล้วปาออกไป ถูกเถาวัลย์ตวัดทีเดียวควายธนูก็แตกละเอียดทั้งยังตวัดกระชากตัวจ่าเฉยออกไปด้วย

จ่าเฉยถูกเถาวัลย์รัดแน่นเข้าทุกทีจนหายใจไม่ออกอยู่แล้ว แผดเสียงตะโกนให้พ่อแก้วแม่แก้วช่วย ทันใดนั้นเสียงเซียนช้างก็ตะโกนจากต้นไม้ออกมาว่า

“หมวดใช้ตะกรุดของหมวดเร็ว!”

เพชรหน้าตาตื่นถามว่าใช้ยังไง เซียนช้างตะโกนให้ว่าตามตน แต่พอเพชรว่าตามก็ไม่ได้ผล เซียนช้างบอกว่า หมวดต้องมีศรัทธา ทำใจให้เป็นสมาธิ คิดถึงครูบาอาจารย์พ่อแม่ไว้ เพชรพยายามทำตามทั้งที่ยังอดห่วงจ่าเฉยที่เริ่มแน่นิ่งไปแล้วไม่ได้

ได้ผล! เพราะตะกรุดเรืองแสงขึ้นแล้วเปลี่ยนเป็นดาบไทยในพริบตา เพชรคว้าดาบวิ่งเข้าไปตัดเถาวัลย์ที่รัดจ่าเฉยจนขาด จากนั้นวิ่งเข้าไปฟันต้นไม้เป็นแนวยาว เกิดสีขาวสว่างขึ้นตามรอยฟัน เผยให้เห็นเซียนช้าง กระทิง และจงอางในนั้น ทั้งสามวิ่งออกจากรอยแยก

เมื่อช่วยทุกคนได้แล้ว เพชรถอยออกมา เถาวัลย์ตามมาจะรัดไว้ ถูกเพชรฟันขาดกระจุยพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนจากต้นไม้ ไม่นานต้นไม้ก็กลายเป็นต้นไม้ยืนตายซากแล้วย่อยสลายกลายเป็นดินไป

ดาบไทยกลายเป็นตะกรุดตามเดิม เพชรตะลึงอึ้งยังไม่อยากเชื่อว่าตนใช้อาคมได้แล้ว

ooooooo

พลับพลึงคอยชัดกลับไปเอากำไลนานผิดปกติจึงกลับมาดูที่ถ้ำ เจอเสือเมฆนั่งสมาธิอยู่ไม่กล้ารบกวนแต่เสือเมฆรู้จึงลืมตาถามว่ามีอะไร ทำไมต้องมา
กวนตนตอนนี้

“ลุง ไอ้ชัดบอกข้าว่าจะกลับมาเอาของที่ถ้ำแต่ก็หายไป ที่สำคัญข้าหาแถวนี้จนทั่วแล้ว น้าหาญกับลูกอธิบดีนั่นก็หายไปด้วย รึว่าเป็นฝีมือของพวกภูตผีในป่านี้”

“ไป เราต้องรีบไปช่วยไอ้ชัดไอ้หาญให้ทัน” เสือเมฆลุกจากการทำสมาธิ พากันออกไปทันที

หาญกับดาลินถูกบริวารของนางพญาผีพรายรุมเข้ามาจะทำร้าย หาญใช้สนับเล็บเสือเป่าอาคมต่อยจนพวกผีดิบผงะไป ทั้งสนับเล็บเสือของหาญกับเล็บของผีดิบต่างทำอะไรฝ่ายตรงข้ามไม่ได้

แต่สุดท้ายผีดิบก็ถูกเสือหาญใช้เหล็กไหลว่าคาถาเป็นไฟลวกผีดิบจนร้องทุรนทุรายก่อนหายวับไป ส่วนผีดิบตัวที่กำลังจะงับคอดาลินก็ถูกหาญเสกกิ่งไม้เป็นเชือกไปรัดคอมันจนต้องปล่อยดาลิน เขาวิ่งเข้าไปกอดดาลินไว้ด้วยความสงสาร

นอกจากนั้น หาญยังใช้คาถาอาคมบังคับให้ผีดิบพาตนออกไปจากป่าอาถรรพณ์

ร้อนถึงนางพญาผีพรายที่อยู่ใต้บึงน้ำ รับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คำรามก่อนลอยตัวขึ้นจากใต้น้ำว่า

“ไอ้พวกมนุษย์ บังอาจนัก พวกเอ็งต้องเจอกับข้า!”

พอลอยตัวพ้นผิวน้ำ นางพญาผีพรายก็ร่ายคาถาทันใดก็เกิดอาเพศ ท้องฟ้ามืดมิด มีเสียงโหยหวนดังลั่นไปทั้งป่า เกิดพายุพัดกระหน่ำท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างสะใจของนางพญาผีพราย

ooooooo

ที่บริเวณซากต้นไม้ผีสิง เพชรยังสงสัยถามเซียนช้างว่าทำไมเมื่อกี้ตะกรุดถึงกลายเป็นดาบได้ทั้งที่ตนไม่เคยเรียนวิชาอาคมมาก่อน เซียนช้างอยากได้ตะกรุดอยู่แล้ว หลอกเพชรว่า

“เพราะตะกรุดของหมวดเป็นของวิเศษ บวกกับคาถาของข้ามันจึงสำแดงอานุภาพอย่างที่เห็น” พอเห็นเพชรไม่เชื่อ ก็หลอกต่อ “ถ้าหมวดไม่เชื่อ เอาตะกรุดมา ข้าจะแสดงให้ดู”

เพชรลังเลแต่กระเต็นกับจ่าเฉยเชียร์เลยถอดตะกรุดจากคอให้เซียนช้าง ปรากฏว่าเซียนช้างที่อยากได้ตะกรุดนี้อยู่แล้ว รับตะกรุดไปพนมมือว่าคาถาอึดใจเดียวร่างเซียนช้างก็หายไป ทุกคนตื่นเต้น แต่พอบอกให้เซียนช้างกลับมาเพื่อเดินทางต่อ เซียนช้างกลับหายต๋อมไป ทุกคนใจคอไม่ดี

แต่กระทิงที่รู้ทันเซียนช้างบอกว่าเซียนช้างหลอกเอาตะกรุดไปแล้ว เพราะตนเห็นมองตาเป็นมันตลอดเวลา เพชรแค้นที่เสียรู้ จ่าเฉยก็เสียความรู้สึกที่เคยนับถือ แต่ไม่ทันไร จงอางก็หิ้วปีกเซียนช้างกลับมา

“มันหนีไปไหนไม่รอดหรอก ข้ารู้สันดานเพื่อนข้าดี” จงอางบอกพวกเพชรแล้วสั่ง “เอ็งขอโทษหมวดเขาเสีย” พลางจงอางก็เอาตะกรุดส่งคืนให้เพชร

เซียนช้างจำต้องขอโทษเพชรยอมรับว่าตนอยากได้ตะกรุดนี้จริงๆ เพราะกลัวว่ากว่าจะเสร็จงานยังไม่รู้เลยว่าจะเอาชีวิตรอดจากป่าอาถรรพณ์นี้ได้หรือเปล่า

ทันใดนั้นลมกระพือพัดเข้ามาอย่างแรงราวกับพายุ เซียนช้างหลับตานิ่งอึดใจเดียวพอลืมตาก็บอกว่า เป็นฤทธิ์ของนางพญาผีพรายเจ้าแห่งป่าอาถรรพณ์ พูดไม่ทันขาดคำฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงมา

ปรากฏว่าลมพายุหอบทุกคนลอยไปคนละทิศละทาง เพชรพยายามดึงกระเต็นไว้แต่ก็หลุดมือไป

ooooooo

เสือเมฆกับพลับพลึงเดินตามหาหาญกับชัดมาจนถึงบริเวณหน้าผาที่ชัดตกลงไป ทั้งสองช่วยกันตะโกนเรียกหาญกับชัด ไม่มีเสียงตอบ แต่พลับพลึงเห็นเคียวของหาญตกอยู่ที่พื้น หยิบขึ้นมาดูใจคอไม่ดี

ทันใดนั้นพายุที่พัดกระหน่ำ พัดเอาผ้าเช็ดหน้าที่ชัดให้พลับพลึง ปลิวไปทางหน้าผาราวกับจะบอกว่าชัดอยู่ที่นั่น ดีแต่พลับพลึงตามไปคว้าไว้ทัน ชะโงกมองลงไป แต่พายุพัดแรงจนเสือเมฆต้องดึงหลานสาวไว้ บอกพลับพลึงว่า “พายุนี่ ไม่ใช่ธรรมดาแน่”

หาญที่บังคับผีดิบนำทางออกจากป่าอาถรรพณ์ ก็เจอพายุกระหน่ำพัดจนผีดิบบอกว่าไม่ทันแล้ว พริบตานั้นผีดิบก็ถูกฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาจนจมดินสลายไป หาญเอาตัวป้องดาลินไว้คว้ามือพาวิ่งหนีออกไปทันที

พายุของนางพญาผีพรายพัดเพชรกับกระทิงไปตกที่พื้นในมุมหนึ่งของป่า เจอหาญกำลังพาดาลินวิ่งมาพอดี เพชรสั่งให้หาญปล่อยตัวดาลินเดี๋ยวนี้ หาญมองตะลึงคิดไม่ถึงว่าเพชรจะมาที่นี่ ส่วนดาลินพอเห็นเพชรก็วิ่งเข้าไปกอดเขาไว้ด้วยความดีใจ ส่วนหาญเมื่อส่งดาลินถึงมือเพชรแล้วก็จะเดินกลับ

กระทิงเจอหาญที่ตนหมายมาเด็ดหัวเข้า ก็เรียกไว้ถามว่าจำตนได้หรือเปล่า หาญถามงงๆว่า

“เราเคยเจอกันด้วยเหรอ”

“ลืมเรื่องชั่วๆที่เอ็งทำไว้แล้วเหรอ รึว่ามันเยอะซะจนจำไม่หวาดไม่ไหว ข้าต้องติดคุกอยู่เป็นสิบปีเพราะข้อหาที่เอ็งยัดให้ข้า” กระทิงรื้อฟื้นความหลังอย่างแค้นฝังใจว่า

สิบกว่าปีก่อน กระทิงถูกจับและตำรวจมีหลักฐานว่าเจอฝิ่นในตัวเขา เวลานั้นหาญยังเป็นตำรวจอยู่ หาญถามกระทิงว่าเป็นนักมวยฝีมือดีทำไมคิดสั้นทำเรื่องผิดกฎหมายแบบนี้

กระทิงพยายามชี้แจงว่าตนถูกใส่ร้ายถูกยัดข้อหาให้ โผนเข้าใส่หาญจะทำร้ายตะโกนปาวๆว่า ตำรวจรังแกชาวบ้าน หาญใช้น้ำเย็นเข้าลูบปลอบใจว่า

“ตำรวจอย่างฉันไม่เคยใส่ร้ายผู้ต้องหา ถ้านายไม่ผิดฉันจะทวงความยุติธรรมให้นายเอง”

แต่แล้วหาญก็เงียบหายไปจนกระทิงติดคุกสิบกว่าปี พ้นคุกออกมา เมื่อเจอหาญจึงตามหมายกุดหัวด้วยความแค้น

กระทิงบอกหาญในตอนท้ายทั้งน้ำตาว่า “ลูกข้าป่วยจนตายเมียข้าก็หนีไป ชีวิตข้าต้องพังพินาศด้วยน้ำมือคนเลวๆอย่างเอ็ง”

หาญถามว่าตนไม่ใช่คนจับกระทิงแล้วจะทำอย่างนั้นเพื่ออะไร กลายเป็นว่า กระทิงหาว่าหาญแค้นที่ขึ้นต่อยมวยวัดแล้วแพ้ตนเลยแก้แค้น

แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ วันนั้นยิ่งยศต่อยมวยคาดเชือกกับกระทิง ถูกกระทิงต่อยจนเลือดกบปาก กรรมการจับแพ้ ยิ่งยศแค้นใจเมื่อหาญขึ้นชกกับกระทิง ยิ่งยศจึงยุให้ลุยกระทิงให้เละแก้แค้นแทนตนด้วย

แต่วันนั้นหาญเห็นเมียกระทิงมายืนอยู่ข้างเวที ได้ยินเพื่อนบ้านพูดกับเมียกระทิงว่า

“นังเนียน รอบแรกผัวเอ็งชนะแล้วนะ ถ้าน็อกอีกคนนึงได้ เอ็งมีเงินไปรักษาลูกแน่”

เพ้นท์เสื้อขาย( ้hands made shirt )Pages

Tuesday, September 20, 2011

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน11 ละครช่อง7

***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

***แนะนำ +++หุ่นยนต์เต็น nobody wonder girl น่ารักโครตๆๆๆ

No comments:

Post a Comment