Wednesday, October 12, 2011

อยากเปิดร้านสกรีน ต้องทำอย่างไร


ชุดเริ่มต้นงานสกรีนเสื้อ ป่อง 0802591675 ( เหมาะสำหรับผู้คิดเริ่มต้นอาชีพสกรีนเสื้อ )
1 ตู้ไฟบล็อคสกรีน                                                                           1500  บาท
2 สีสกรีนเสื้อ แม่สี ดำ ขาว เหลือง น้ำเงิน แดง 5กระป๋องๆ ละ200x5 เท่ากับ  1000  บาท

3.แม็กยิงผ้าขึงบล็คสกรีน                                                                     800  บาท

4.ผ้าขึงบล็อค 2 เมตร /เมตรละ200                                                        500  บาท
5.ฆ้อนตอกแม็กซ์                                                                               50   บาท
6.ยางปาดสี                                                                                       500  บาท
7กระบอกฉีดบล็อก                                                                              150  บาท
8.บล็อคเปล่า.   อันละ                                                                            30  บาท
กาวอัดบล็อค                                                                                        200 บาท
น้ำยาเคลือบบล็อค                                                                                 150 บาท                  
พร้อมสอนการทำบล็อคสกรีน                                                                                         

                                                                  รวมราคา 5500 บาท
สั้งชุดเริ่มต้น ยินดีไปสอนที่บ้าน จนเป็น ไม่รวมค่าจัดส่ง....

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน17 ละครช่อง7



เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  
13  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13  ช่  อ  ง   7  
14  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14  ช่  อ  ง   7  
15  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15  ช่  อ  ง   7  
16  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16  ช่  อ  ง   7  
17  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 17  ช่  อ  ง   7  
18  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 18  ช่  อ  ง   7  
19  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 19  ช่  อ  ง   7  


ตอนที่ 17

เมื่อดาลินฟื้นขึ้นมาแล้ว เพชรกับกระเต็นรีบเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง

“คุณดาเป็นยังไงบ้างครับ”

“คุณดาถูกผู้กองดามพ์ทำมนต์ดำใส่ ลุงหาญเพิ่งทำพิธีขับไล่ไปได้” กระเต็นบอก ดาลินนิ่งคิด เธอจำได้ว่าเพชรคือลูกของหาญและเป็นคนฆ่าพ่อของตน เธอมองเพชรทั้งแค้นทั้งกลัวถอยห่างจากเขา ถามเสียงสะท้าน

“เพชร ทำไมเพชรต้องฆ่าพ่อดาด้วย...”

“ดาเข้าใจผมผิด พวกเราถูกใส่ร้าย” เพชรชี้แจง แต่ดาลินมองอย่างไม่เชื่อ

จนกระทั่งเวลาผ่านไป ใต้แสงและน้ำตาเทียนที่หยดลงบนเชิงเทียน ดาลินรับรู้เรื่องทั้งหมดจากเพชรและหาญ เธอถามน้ำตาคลอ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตดา ทำไมทุกอย่างมันดูเลือนลางไปหมด ดาจำอะไรแทบไม่ได้เลย”

“มันเป็นแค่ฝันร้าย ตอนนี้คุณตื่นจากฝันนั้นแล้ว” เพชรปลอบ

“มันไม่ใช่ความฝันหรอกเพชร คุณพ่อของดาถูกฆ่าตายจริงๆ แล้วดาก็เป็นเมียไอ้ผู้กองดามพ์จริงๆ”

“เราอาจจะกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่สิ่งที่เราควรทำคือ ช่วยกันหยุดความชั่วร้ายของยิ่งยศ” หาญเอ่ย

ดาลินมองหาญอย่างลังเล กระเต็นรีบตอกย้ำว่า “ใช่ค่ะ เราต้องช่วยกันกระชากหน้ากากของมันออกมานะคะ ก่อนที่มันจะเหิมเกริมมากกว่านี้”

“แล้วพวกเราก็เชื่อว่ามีแต่คุณดาเท่านั้นที่พอจะติดต่อผู้ใหญ่ที่น่าไว้ใจช่วยกันจัดการพวกมันได้” เพชรตั้งความหวังกับดาลิน มองหน้าให้กำลังใจ

ดาลินยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน จับต้นชนปลายอะไรแทบไม่ถูก

ooooooo

เช้าวันรุ่งขึ้น ที่สำนักคนทรงของเซียนช้าง ดามพ์พลิกหน้าเซียนช้างขึ้นดู เห็นตาเบิกโพลง ครั้นมองไปข้างๆ เห็นตุ๊กตาที่มัดทำเสน่ห์ แตกออกเป็นเสี่ยง

“สงสัยคงโดนของย้อนเข้าตัวนะครับ เพราะอาจารย์ช้างรับทำเสน่ห์ให้ทั้งพวกคุณหญิงคุณนาย เมียน้อยเมียหลวงเยอะไปหมด” ลูกน้องดามพ์ตั้งข้อสังเกต

ดามพ์พยักหน้า แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ เมื่อเขากลับไปที่บ้านดาลิน ถามคนรับใช้ที่ถือถาดน้ำส้มเข้ามาว่าดาลิน อยู่ไหน คนใช้บอกว่าอยู่ในห้อง พลางจะยกถาดน้ำส้มไป

“เดี๋ยว” ดามพ์เรียกไว้ “นั่นคือน้ำส้มที่ฉันสั่งให้เอาไปให้คุณดากินทุกวันใช่ไหม” พอคนรับใช้บอกว่าใช่ เขารับถาดน้ำส้มไปถือไว้ “ฉันเอาไปให้เอง ไปได้แล้ว”

คนรับใช้มองงงๆ แต่ก็เดินก้มหน้าออกไป ดามพ์จึงเอาลูกสวาท ทำจากขี้ไคลและของอื่น ปั้นเป็นลูกกลอนขึ้นมาดู พูดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องว่า

“เพื่อเป็นการไม่ประมาท ลูกสวาทนี้จะทำให้คุณหลงผมยิ่งขึ้น”

เมื่อดามพ์ถือถาดนํ้าส้มเข้าไปในห้องดาลิน เธอกำลังดูรูปของพ่ออยู่เศร้าๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรดี พอดามพ์เข้ามา เธอสะดุ้ง ทำรูปพ่อหล่น ดามพ์เดินเข้ามามองอย่างสังเกต หยิบรูปส่งให้

“ดาคิดถึงพ่อค่ะ”

“ผมจัดการกับคนที่มันฆ่าพ่อคุณแล้ว อีกอย่าง...” ดามพ์เข้าโอบกอดดาลินไว้ พูดอย่างอบอุ่น อ่อนโยน “ผมอยู่นี่แล้ว คุณดาผมอยู่นี่ ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้วนะครับ”

“ใช่ค่ะ...มีคุณอยู่ ไม่ต้องกังวลอะไรอีก” ดาลินพูดหน้าตาเลื่อนลอยเหมือนคนโดนของ เมื่อดามพ์ส่งนํ้าส้มให้ เธอบอกว่าไม่อยากกิน ดามพ์คะยั้นคะยอด้วยนํ้าเสียงเป็นห่วงมากว่า

“มันจะทำให้คุณดาแข็งแรงนะ กินเสีย” พอดาลินรับไปดื่มอย่างว่าง่าย ดามพ์ก็ยิ้มอย่างพอใจ

แต่พอดามพ์เดินออกจากห้อง ดาลินก็ลุกจากเตียงอย่างคล่องแคล่วไม่เหมือนคนโดนของเมื่อครู่เลย เธอรีบหยิบเบี้ยแก้ที่ซ่อนอยู่ที่ปอยผมออกมาดู

เป็นเบี้ยแก้ที่เพชรให้ไว้ขณะอยู่ที่สำนักป่าอิสุโร เขาอธิบายสรรพคุณว่า

“นี่คือเบี้ยแก้ ใช้ป้องกันอันตรายต่างๆ รวมทั้งคุณไสย มนต์ดำ”

ดาลินมองหน้าเพชร แม้จะยังมีเยื่อใยกันอยู่ แต่เธอก็ยังเชิดอย่างหยิ่งในตัวเอง บอกเขาว่า

“เรื่องที่เกิดขึ้น ฉันยังไม่เชื่อคุณหรอกนะ โดยเฉพาะเรื่องพ่อ”

“ผมไม่ได้หวังให้คุณดาเชื่อผมทันที คุณดาหาหลักฐานก่อนก็ได้ แต่...ผมอยากให้คุณดาเก็บไว้ แล้วก็จำไว้นะครับ ผมเป็นห่วงคุณเสมอ” เพชรเอาเบี้ยแก้ใส่ในมือเธอแล้วจับมือให้กำไว้

ดาลินสบตาเพชรนิ่งไปครู่หนึ่ง เอ่ยก่อนดึงมือออกว่า “ยังไงฉันก็...ได้ชื่อว่ามีสามีแล้ว...”

ooooooo

ที่ห้องทำงานในบ้าน ดาลินเอารูปชาญชัยผู้เป็นพ่อมาวางไว้บนโต๊ะทำงาน บอกกล่าวพ่ออย่างสับสนว่า


“พ่อคะ ความจริงมันคืออะไร ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้...” เธอยกมือขึ้นไหว้เอ่ยนํ้าตาคลอ “ถ้าวิญญาณพ่อมีจริง ช่วยชี้ทางให้ดาด้วยได้ไหมคะ สิ่งที่เพชรทำ สิ่งที่เกิดขึ้นกับดา สิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อ ใครฆ่าพ่อกันแน่คะ”

ทันใดนั้น ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างวูบใหญ่ เอกสารบนโต๊ะปลิวกระจาย ดาลินรีบเก็บเอกสาร เธอชะงักเมื่อเห็นซองจดหมายตกอยู่ใต้โต๊ะ รีบหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน

“ดาลินลูกรัก ถ้าลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ นั่นคงหมายความว่าพ่อไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่สามารถดูแลลูก

ได้อีก ขอให้ลูกจงระวังตัวให้ดี และที่สำคัญ อย่าไว้ใจผู้การยิ่งยศและผู้กองดามพ์อย่างเด็ดขาด!”

ดาลินนํ้าตาไหลพราก หยิบอีกแผ่นหนึ่งในซองออกมาดู เป็นจดหมายที่เพชรเขียนสอดไว้ใต้หมอนนั่นเอง อ่านแล้วเธอมีสีหน้าตระหนก สับสน ปฏิเสธอย่างตื่นกลัว

“ไม่...ไม่จริง...ไม่...จริง...”

ในห้องที่ขังเกศินี เธอกำลังปีนขึ้นใช้ผ้าปูที่นอนแขวนคอตัวเอง บอกกล่าวแก่เพชรและหาญว่า

“เพชร พี่หาญ ฉันกำลังจะไปหาทั้งสองคนแล้ว รอรับฉันด้วยนะ”

“นั่นจะทำอะไร” ดาลินเข้ามาเห็น ชิดใจตามมาติดๆ

เมื่อดาลินเข้าไปช่วยปลดเกศินีลงมาแล้ว ชิดใจโวยวายทันที

“โอ๊ย...นี่จะเรียกร้องความสนใจอะไรกันนักหนานะ หาเรื่องได้ตลอดเวลาจริงๆ”

เกศินีที่ล้มอยู่กับพื้น บอกว่าตนไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจจากใคร ตนอยากตาย เมื่อเพชรกับหาญตายไปแล้วตนจะอยู่ทำไมอีก

“ไม่ได้ คุณน้าต้องอยู่” ดาลินพูด แล้วมองหน้าชิดใจเชิงปรึกษาว่าจะเอายังไงดี แต่ก็พูดต่อ “จะได้รู้ว่า หนูเจ็บปวดแค่ไหน ที่พ่อโดนเพชรกับเสือหาญฆ่าตาย แต่หนูต้องมีชีวิตอยู่”

“หนูดา...ตาเพชรไม่มีวันทำอย่างนั้นหรอก มันไม่ใช่เรื่องจริง”

“อย่ามาแก้ตัวเลย คุณน้าต้องอยู่แบบใจสลายไปแบบนี้แหละ พวกโจรห้าร้อยอย่างเพชร อย่างเสือหาญ มันสมควรแล้วที่โดนตำรวจที่ดีอย่างดามพ์จัดการ” เธอหันไปบอกชิดใจให้ส่งผ้าปูที่นอนผืนนั้นให้ที

ขณะชิดใจหันไปหยิบผ้านั่นเอง ดาลินก็รีบยัดกระดาษใส่มือเกศินีจับให้กำไว้ เกศินีมองงงๆ เธอขยิบตาไม่ให้พูดอะไร เมื่อชิดใจส่งผ้าให้ ดาลินเอาผ้ามามัดเท้าเกศินีข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งผูกไว้กับเตียง แล้วปั้นหน้าโกรธจัดพูดเด็ดขาดว่า

“คุณน้าจะได้ไม่หนีไปไหน”

ชิดใจมองอย่างสะใจ คิดไม่ถึงว่าดาลินจะเหี้ยมได้ขนาดนี้

ooooooo

เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน16 ละครช่อง7



เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  
13  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13  ช่  อ  ง   7  
14  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14  ช่  อ  ง   7  
15  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15  ช่  อ  ง   7  
16  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16  ช่  อ  ง   7  
17  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 17  ช่  อ  ง   7  




ตอนที่ 16

เสียงกรีด​ร้อง​ของ​ดา​ลิน ทำให้​ดาม​พ์​ชัก​ปืน​วิ่ง​เข้า​มา​ร้อง​ถาม​ว่า​เป็น​อะไร เห็น​เพชร​ประคอง​ดา​ลิน อ​ยู่ ดาม​พ์​ยิง​ทันที ดี​ที่​เพชร​วาง​ดา​ลิน​แล้ว​กระโดดหน้าต่าง​ออก​ไป​ทัน

ดาม​พ์​ไป​ชะโงก​ดู​ที่​หน้าต่าง​ไม่​เห็น​เพชร​แล้ว จึง​กลับ​มา​ประคอง​ดา​ลิน​ขึ้น​มา เธอ​รู้สึก​ตัว​พอดี พอ​เห็น​หน้า​ดาม​พ์​เท่านั้น เธอ​ก็​สะดุ้ง​ผละ​ออก

“ฟื้น​แล้ว​เหรอ​ครับ” ดาม​พ์​ถาม​เสียงอ่อน​โยน​พลาง​จะ​ก้ม​หอม​หน้าผาก

ดา​ลิน​ข่วน​หน้า​เขา​ทันที เธอ​โกรธ​จัด ตะคอก​ถาม

“นี่​แก​กล้า​ลามปาม​ฉัน​เหรอ ทุเรศ​ที่สุด”

“ไอ้​เพชร​มัน​ทำ​อะไร​คุณ”

“ไม่​ต้อง​พูด​มาก ออก​ไป​จาก​ห้อง​แล้ว​ก็​บ้าน​ฉัน​เดี๋ยวนี้ ไม่​งั้น​ฉัน​จะ​ฟ้อง​คุณ​พ่อ...คุณ​พ่อ...”  ดา​ลิน​ตะโกน  ลุก​ขึ้น​เดินไป ​แต่​เธอ​เดิน​ได้​เพียง​สาม​ก้าว​ก็​ล้ม​ลง

ดาม​พ์​พรวด​เข้า​ใช้​สัน​มือ​ฟัน​ต้นคอ​เธอ​อย่าง​แรงจนสลบ แล้ว​ก็​อุ้ม​ออก​ไป

ooooooo

ดึก​แล้ว เกศินี​ถูก​ปลุกให้ลุก​ขึ้น​มา​ทำ​ข้าวต้มให้​ยิ่ง​ยศ​กับ​ชิด​ใจ เดือน​ลุก​ขึ้น​มา​ช่วย บ่น​อย่าง​หงุดหงิดว่าคน​นอน​แล้ว​ยัง​ปลุก​มา​ทำ​ข้าวต้ม​อีก แบบ​นี้​มัน​แกล้งกันชัดๆ

“อย่า​พูด​เลย​เดือน ทำ​ไป​เถอะ”

เดือน​บอก​เกศินี​ให้​ไป​พัก​เสีย เพราะ​โดน​ใช้​ให้​ทำ​โน่น​ทำ​นี่​เหนื่อย​มา​ทั้ง​วัน เดี๋ยว​ตน​ทำ​ต่อ​ให้​เอง เก​ศินี​บอก​ว่า ถ้า​เขา​รู้​ว่า​เดือน​เป็น​คน​ทำ เดือน​จะ​โดน​ไป​ด้วย ตน​ยัง​ไหว

“คุณ​ผู้หญิง ทำไม​ต้อง​ทน​ให้​เขา​รังแก​ขนาด​นี้​ด้วย​คะ เป็น​เดือน​ไป​จาก​ที่​นี่​ตั้ง​นาน​แล้ว ไม่​อยู่​ให้​เขา​โขกสับ​หรอก”

“ก็​ถ้า​ฉัน​ไม่​อยู่​ที่​นี่ เพชร​กลับ​มา​เขา​จะ​หา​ฉัน​เจอ​ได้​ยัง​ไง ฉัน​จะ​อยู่​เพื่อ​รอ​ตา​เพชร” เกศินี​พูด​อย่าง​มุ่ง​มั่น มี​ความ​หวัง

เดือน​เงียบ​ไป​ด้วย​ความ​สงสาร​เกศินี​จับใจ...ที่​นอก​ห้อง​ครัว หาญ​ยืน​ฟัง​อยู่​เขา​สงสาร​เกศินี​จน​บอก​ไม่​ถูก

ooooooo

เมื่อ​ทำ​ข้าวต้ม​เสร็จ เกศินี​ยก​ถาด​เตรียม​เอา​ไป​ให้​ยิ่ง​ยศ​กับ​ชิด​ใจ เจอ​หาญ​ดัก​อยู่ เขา​โผล่​ออก​มา​หา​อย่าง​ทน​ไม่ได้ เกศินี​ตกใจ​ทำ​ถาด​ข้าวต้ม​หล่น ยืน​ตะลึง​อย่าง​คาด​ไม่​ถึง หาญ​เข้า​กอด​เธอ​ไว้​แน่น เธอ​กอด​ตอบ ถาม​อย่าง​ยัง​ไม่​เชื่อ​สายตา​ตัว​เอง​ว่า

“พี่​หาญ...นี่​พี่​หาญ​จริงๆ ใช่​ไหม​จ๊ะ เก​ศ​ดีใจ​เหลือเกิน​ที่​ได้​เจอ​พี่​อีก​ครั้ง พี่​ยัง​อยู่ แล้ว​ตา​เพชร​ล่ะ ลูก​เป็น​ยัง​ไง​บ้าง”

“เพชร​อยู่​กับ​พี่ ลูก​ก็​คิดถึง​เก​ศ​เหมือน​กัน...” หาญ

​ดัน​ตัว​เกศินี​ออก​มอง​หน้า​อย่าง​พินิจพิจารณา ทัก​ว่า “เก​ศ​ผอม​ไป​มาก​นะ​มัน​เลว​จริงๆที่​ทำ​กับ​เก​ศ​ขนาด​นี้  เก​ศ​ไป​กับ​พี่​นะ พี่​จะ​รับ​เก​ศ​ไป​อยู่​ด้วย​กัน​สาม​คน​พ่อ​แม่​ลูก”

เกศินี​บอก​ว่า​ยัง​ไม่​ถึง​เวลา เพราะ​ถ้า​ตน​ไป​ตอน​นี้ ก็​จะ​เป็น​ตัว​ถ่วง​เขา​กับ​เพชร​มาก​กว่า

“ทำไม​คิด​แบบ​นั้น พี่​มา​เห็น​กับ​ตา​ว่า​เก​ศ​ลำบาก​ขนาด​ไหน แล้ว​พี่​จะ​ปล่อย​ให้​เก​ศอ​ยู่​ที่​นี่​ได้​อีก​เหรอ”

“เขา​ทรมาน​เก​ศ​ได้​แค่​ร่างกาย​เท่านั้น เก​ศ​ไม่​เป็นไร​หรอก เก​ศ​จะ​รอ​วัน​ที่​พี่​กับ​เพชร​ล้าง​มลทิน​ทั้งหมด แล้ว​มา​รับ​เก​ศ​ไป​อยู่​ด้วย​กัน มัน​อีก​ไม่​นาน​ไม่​ใช่​หรือ​จ๊ะ”

เหตุผล​ของ​เกศินี​ทำให้​หาญ​พูด​ไม่​ออก ได้​แต่​กอด​เธอ​ไว้​น้ำตา​คลอ​ด้วย​ความ​สะเทือนใจ

ทั้งเพชรและหาญกลับมาถึงสำนักป่าอิสุโรในเช้าวันใหม่ พอมาเจอกันต่างก็อึกอัก ไม่ทันได้พูดอะไรกัน เสียงกระเต็นก็แจ๋ขึ้น

“ทั้งสองคนหายไปไหนทั้งคืน”

เพชรบอกว่าตนไปหาข่าว หาญเลยผสมโรงบอกว่าไปหาข่าวเหมือนกัน

แม้กระเต็นจะไม่เชื่อนัก แต่ก็ไม่ว่าอะไร เพียงแต่ติติงแกมประชดว่า

“งั้นคราวหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกล่าวกันบ้างก็แล้วกัน ตื่นมาไม่เห็นใครแบบนี้ คิดว่าโดนไอ้ยิ่งยศจับไปยิงเป้ากันหมดแล้ว”

เพชรกับหาญโดนกระเต็นตำหนิก็ได้แต่นิ่งเงียบ มองหน้ากันจ๋อยๆ

ooooooo

ดามพ์อุ้มร่างหมดสติของดาลินไปที่สำนักทรงของเซียนช้าง ให้ทำพิธีเป่ามนต์ยาแฝดใส่ดาลินใหม่ เซียนช้างถามว่า

“ไปทำอีท่าไหนล่ะผู้กอง ยาแฝดถึงได้คลายได้”

“ก็ไอ้ลูกศิษย์เฮงซวยของลื้อน่ะสิ มันกล้าบุกเข้ามาในบ้าน”

เซียนช้างพยักหน้ารับรู้ว่าเกิดศึกชิงนางกันขึ้น หลังจากเซียนช้างเป่ามนต์ยาแฝดให้ดาลิน อึดใจเดียวเธอก็รู้สึกตัว พอลืมตาขึ้นเห็นดามพ์เท่านั้น เธอก็ผวาเข้ากอด พร่ำถามอย่างตื่นกลัว

“ดามพ์...ดากลัวเหลือเกินค่ะ...เพชรค่ะ ไอ้เสือเพชรมันบุกเข้ามา” ดามพ์กอดเธอไว้ปลอบว่าตนอยู่ตรงนี้แล้วเพชรทำอะไรเธอไม่ได้หรอก “ดาไม่ห่วงตัวเองหรอกค่ะ แต่ว่าคุณน่ะสิคะ มันขู่จะเล่นสกปรกใส่ร้ายคุณกับคุณพ่อ”

ดามพ์ชะงักทันที หันไปมองหน้ากันกับเซียนช้าง ถามอย่างกังวลว่า “เรื่องอะไรเหรอครับ”

ooooooo

ที่สำนักป่าอิสุโร เพชรนั่งสมาธิฝึกวิชาอย่างไม่มีสมาธิ ในความนึกคิด เห็นแต่ภาพดาลินเอาหวีแทงตนตลอดเวลา จนกระเต็นที่เหล่มองอยู่ ถามดักคอว่า

“นายเจอคุณดาแล้วใช่ไหม ถึงไม่มีสมาธิฝึกวิชาแบบนี้”

เพชรระบายความคับข้องใจออกมาว่า “เธอรู้ แต่เธอไม่บอกฉัน เธอปล่อยให้ไอ้ดามพ์มัน...มันใกล้ชิดคุณดาแบบนั้นได้ยังไง”

กระเต็นย้อนถามว่า บอกแล้วได้อะไรขึ้นมา มีแต่ทำให้เขาเป็นห่วงเปล่าๆ เรายังมีงานใหญ่ที่ต้องทำกัน  ก็ถูกเพชรหาว่าเธออิจฉาดาลิน กระเต็นฉุกกึกถามเสียงดังว่า “นายว่าอะไรนะ”

“เธอต้องการให้ฉันกับคุณดาเลิกกันใช่ไหม ถึงได้ทำแบบนี้” เพชรถามโพล่งออกไป

หาญที่เดินมาฟังครู่หนึ่งแล้ว พูดแทรกขึ้น เตือนสติเพชรว่า

“เพชร พ่อว่ามีอะไรค่อยๆพูดกันดีกว่านะ กระเต็นเขาคงมีเหตุผลที่ดีกว่านั้นแน่นอน”

“ผมไม่อยากพูดกับยายเด็กขี้อิจฉาอีกแล้วครับพ่อ” เพชรไม่หายโกรธ

“ใช่ ฉันมันเด็กขี้อิจฉา นิสัยไม่ดี แล้วนายล่ะ นายมายุ่งกับฉันทำไม ลากฉันมาอยู่ด้วยกันทำไม ฉันบอกตั้งแต่ต้นแล้วไม่ใช่เหรอว่า ฉันจะอยู่บ้านฉัน จะเป็นจะตายก็เรื่องของฉัน” เสียงกระเต็นเครือสะท้านอย่างโกรธจัดและน้อยใจมาก ทำให้เพชรรู้สึกตัวว่าตัวเองแรงไปหน่อยเลยเงียบ

“นายหงุดหงิดเรื่องคนรักของนาย แล้วมาพาลใส่ฉัน มันช่วยให้คนรักของนายกลับมาได้เหรอ คนงี่เง่าแบบนาย สมควรแล้วที่ถูกแย่งคนรักไป” พูดแล้วก็วิ่งร้องไห้ออกไป

“พ่อว่ากระเต็นพูดถูกนะ” หาญเดินไปหาเพชรพูดอย่างหนักแน่นว่า “วิธีที่เราจะช่วยหนูดา คือกระชากหน้ากากพวกไอ้ยิ่งยศกับดามพ์ออกมาให้เร็วที่สุด”

ooooooo

กระเต็นวิ่งไปยืนร้องไห้อยู่ที่ริมน้ำด้วยความน้อยใจ เสียใจ พูดประชดตัวเองว่า

“สมน้ำหน้านังกระเต็น ยุ่งเรื่องของเขาดีนัก เป็นห่วงเขาไม่อยากให้เขาเสียใจ แล้วเป็นไง เขาเข้าใจความหวังดีของแกรึเปล่าล่ะ”

เพชรเดินเข้ามา พอกระเต็นรู้ตัว ก็รีบเช็ดน้ำตา ทำคอแข็งเชิดหน้า ไม่หันมอง แต่ถามประชดว่า

“มีอะไรจะด่าอีก ว่ามาเลย” เพชรบอกว่ามี แต่ไม่ทันพูดอะไร กระเต็นก็โพล่งขึ้นก่อนว่า “เข้าใจแล้ว นายอยากจะไล่ฉันไปจากที่นี่ใช่ไหม ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปทันทีที่ฉันแก้แค้นให้พ่อกับแม่ฉันเสร็จ ฉันไม่อยู่ให้รกตานายหรอก”

กระเต็นพรวดพราดจะเดินไป เพชรคว้าแขนไว้ทัน “เดี๋ยว ฉันมีเรื่องอีกอย่างอยากพูดกับเธอ ฉันจะพูดครั้งเดียว ฟังให้ดี...ฉันขอโทษ”

กระเต็นร้องไห้ออกมาทันทีที่เพชรขอโทษ แต่ยังนิ่งไม่แสดงท่าที จนเพชรถามว่า

“ว่าไง ยกโทษให้ฉันได้ไหม อ้าวทำไมถึงร้องไห้เยอะขนาดนี้ล่ะ อย่าร้องซิ โอ๋...โอ๋...อย่าร้องนะ”

ฟังเพชรโอ๋แล้วกระเต็นยิ่งร้องไห้ใหญ่ เพชรเลยเอื้อมมือไปกอดไว้ กระเต็นไม่ดิ้น ไม่ขัดขืน ยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในวงแขนของเพชรที่ริมคลองแสนสงบแห่งนั้น

ooooooo

เช้าวันเดียวกันนั้น ดามพ์ลงมาขับรถออกไปทำงาน ชาญชัยอยู่ในรถตำรวจที่หน้าบ้าน เขานั่งนิ่งคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่ที่เขาตื่นขึ้นมาเห็นหน้าต่างห้องเปิดอยู่ พอหันกลับมองที่หมอน ก็เห็นมีกระดาษแลบๆ จากใต้หมอน เขาดึงออกมาดู มีข้อความว่า

“ผู้การยิ่งยศกับผู้กองดามพ์รู้เห็นกับคนร้ายที่ขโมยวัตถุ โบราณ ขอให้ท่านติดตามพฤติกรรมของทั้งคู่ แล้วจะเห็นเอง”

ชาญชัยนั่งมองรถของดามพ์ที่ขับออกไป แล้วสั่ง

พลขับ “สะกดรอยตามไป”

ooooooo

ที่ริมน้ำหน้าโรงไม้  เพชร หาญ และกระเต็นซ่อนตัวอยู่ตามแนวไม้ กระเต็นถามเพชรอย่างไม่แน่ใจว่า

“นายแน่ใจเหรอว่าท่านอธิบดีชาญชัยจะยอมเชื่อที่นายบอก แล้วตามมาที่นี่”

เพชรบอกว่าก็ต้องรอดูก่อน ทันใดนั้น หาญบอกเบาๆว่าเสียงรถมา ทั้งหมดจึงรีบวิ่งไปซ่อนตัวแอบดูในที่เหมาะกว่า

ไม่นานนัก รถของดามพ์ก็ขับเข้ามาจอดที่หน้าโรงไม้ ดามพ์ลงจากรถสั่งอะไรบางอย่างกับลูกน้อง จากนั้นพวกลูกน้องที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าต่างหลบหายไปหมด ดามพ์กลับไปขึ้นรถแล้วขับเข้าไปในโรงไม้

“มันจะทำอะไรกัน” หาญพึมพำ ไม่ทันไร รถของชาญชัยกับรถตำรวจอีกสองคันก็แล่นเข้ามาจอด ทุกคนลงจากรถอย่างระมัดระวัง กระชับปืนในมือมั่น แล้วพากันเดินหายเข้าไปในโรงไม้

“เรารีบตามเข้าไปสมทบเถอะ” เพชรเสนอ แล้วทั้งหาญและกระเต็นก็พากันแฝงตัวหายไป

ooooooo

ที่ห้องเก็บของโรงไม้ริมน้ำ ชาญชัยกับตำรวจที่เข้ามาพากันไปแอบดูตรงประตูที่แง้มอยู่ เห็นยิ่งยศกับดามพ์กำลังควบคุมลูกน้องนำเศียรพระพุทธรูปและวัตถุโบราณบรรจุลงในลังไม้

ชาญชัยตัดสินใจถีบประตูเข้าไป ตะโกนก้อง

“หยุดได้แล้วผู้การ คุณถูกจับแล้ว”

ปืนในมือตำรวจทุกคนเล็งไปที่ยิ่งยศกับดามพ์ ทั้งสองทำท่าเหมือนยอมจำนน ชาญชัยเดินเข้าไปดูวัตถุโบราณต่างๆ พูดกับยิ่งยศอย่างผิดหวังมากว่า

“ผมคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคุณจริงๆ”

“ทำไงได้ล่ะครับท่าน” ยิ่งยศท่าทียียวน “ในเมื่อเงินเดือนที่ท่านให้มันไม่พอใช้”

“แต่คุณไม่ควรขายสมบัติของชาติ ขายเกียรติยศของตำรวจ” ชาญชัยเสียงกร้าว

“ผมผิดไปแล้ว เอาเป็นว่าผมสัญญาว่าคราวหน้าจะไม่ให้ถูกจับได้อีก”

“อย่ามาเล่นลิ้นกับผม” ชาญชัยโมโห “คราวนี้คุณหนีไปไหนไม่รอดหรอก”

“ผมว่าคนที่ไม่รอดน่าจะเป็นท่านมากกว่ากระมัง” ยิ่งยศยิ้มเยาะ พริบตานั้น ตำรวจทั้งหมดพากันหันปากกระบอกปืนใส่ชาญชัยแทน ชาญชัยตกใจถามว่าทำไม ยิ่งยศพูดเย้ยว่า “เสียดายนะครับ ที่ลูกน้องของท่านเชื่อฟังผมมากกว่า”

ชาญชัยถามพวกตำรวจว่า “พวกแกเป็นตำรวจทำไมถึงยอมโดนซื้อง่ายๆ” พลันเขาก็สะอึกเมื่อเห็นตำรวจพวกนั้นแววตาแข็งทื่อไร้แววไร้วิญญาณ

“ประมาทผมเกินไปแล้ว ผมไม่ได้ใช้เงินสักบาท เพราะผมมีอำนาจมากกว่านั้น”


ยิ่งยศมองตำรวจที่ถูกวิญญาณร้ายครอบงำเหล่านั้น ตาแดงวาบขึ้น แล้วพยักหน้าเบาๆ

ooooooo

พวกเพชร หาญ และกระเต็นรีบตามไปสมทบกับชาญชัย ทันใดนั้นเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด ทุกคนตกใจรีบมุ่งไปทางเสียงปืน

ทันทีที่เข้าไปในโรงเก็บของ ทั้งสามตะลึงอึ้ง เมื่อเห็นชาญชัยถูกยิงนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น

“ท่าน...” เพชรพรวดเข้าประคองชาญชัย “แข็งใจไว้ นะครับ ผมจะรีบพาท่านไปหาหมอ”

ชาญชัยพูดอย่างยากลำบากเพราะกำลังจะสิ้นใจ “ช่วย...

ดาลิน...ช่วยลูกสาวฉันด้วย อย่า...อย่าให้พวกมัน...ทำลายเกียรติของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์”

“ผมสัญญาด้วยชีวิตครับ” เพชรตอบหนักแน่น ตาแดงก่ำ

ชาญชัยยิ้มก่อนสิ้นใจ เพชรประคองร่างโชกเลือดนั้นไว้ ทั้งเศร้าทั้งแค้น แต่พริบตานั้นเอง ดามพ์ก็นำกำลังตำรวจเข้ามา ล้อมจับ ยิ่งยศตามเข้ามา มองหน้าเพชร ยิ้มอย่างสะใจขณะพูด

“เสียใจด้วยนะ ที่ทำให้แกต้องผิดสัญญา...ลูกพ่อ พวกแกคงต้องทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่เพราะถูกวิสามัญที่พากันหนี”

เพชรพาหาญกับกระเต็นหนี ดามพ์ยกปืนจะยิง แต่แล้วก็ชะงักงัน ยิ่งยศเห็นเต็มตาแต่ขยับไม่ได้ เลยหลับตาปลุกผี ครู่หนึ่ง ยิ่งยศหลุดจากมนต์ รีบไล่ตามไป

เพชรวิ่งนำหาญกับกระเต็นไปทางท่าน้ำ ยิ่งยศไล่ตามมา ว่าคาถา เกิดลมพัดแรง พอยิ่งยศอ้าปากพวกวิญญาณภูติผีหลายตัวก็พุ่งออกจากปาก โจมตีพวกเพชรทันที

“หนีไปที่ท่าน้ำก่อน พ่อจะถ่วงเวลามันเอง” หาญ ตะโกนบอก

เพชรไม่ยอมไป กระเต็นเลยกระชากให้หนีไปก่อน ทันใดนั้น หาญว่าคาถาปลุกเสือเผ่นพุ่งไปสู้กับเหล่าภูติผี แต่เพราะพลังยังไม่ฟื้นดีกำลังจึงไม่แกร่ง รับมือมันไม่ไหว หาญถูกโจมตีจนกระอักเลือด

เพชรกับกระเต็นสู้กับภูติผี เพชรหันไปเห็นหาญกระอักเลือดจึงรีบเข้าไปช่วยแล้วพากันหนีไปจนสุดท่าน้ำ

“โดด...” หาญตะโกน

ทั้งสามกระโดดลงน้ำพร้อมกัน ปรากฏว่าเหล่าภูติผีไม่สามารถลงน้ำได้ ยิ่งยศที่ตามมาได้แต่มองอย่างเจ็บใจ

ooooooo

ที่ห้องเก็บศพโรงพยาบาลตำรวจ ดาลินกอดศพพ่อร้องไห้อย่างหนัก พร่ำถามด้วยความแค้นว่า

“ทำไม...ทำไมเพชรต้องฆ่าพ่อด้วย แล้วดาจะอยู่กับใคร...”

ดามพ์ทำทีเข้าไปปลอบ แต่จงใจเข้าไปเพื่อเป่ามนต์ที่ข้างหู แล้วบอกเธอว่า “เพราะไอ้เพชร...เพราะไอ้เพชรคนเดียว” ดาลินซึ่งถูกเป่ามนต์ใส่ เห็นด้วยทันที ด่าเพชรว่าฆ่าพ่อตนอย่างเหี้ยมโหด

“คุณดาจะปล่อยให้มันลอยนวลไม่ได้ แค้นนี้ต้องเอาคืนด้วยชีวิต” ดามพ์ยุ

“ดาไม่ยอมปล่อยไว้แน่ ต้องจับตายเท่านั้น ใครที่เอาหัวเพชรมาให้ดาได้ ดาจะมีรางวัลให้อย่างงาม”

ยิ่งยศที่ยืนฟังอยู่ด้วย ยิ้มอย่างสะใจ

เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะเกศินีในชุดคนทำงานบ้าน กำลังปัดเช็ดโต๊ะตู้อยู่ในห้องทำงานของยิ่งยศที่บ้าน ประตูห้องแง้มไว้

เกศินีกำลังจะออกไป เธอชะงักเมื่อได้ยินเสียงยิ่งยศแว่วเข้ามา เธอหาที่หลบแอบฟังอยู่ข้างตู้ อึดใจเดียว ยิ่งยศก็เดินนำดามพ์เข้ามาในห้องพูดอย่างอารมณ์ดีว่า

“ไอ้ชาญชัยมันตายซะได้ก็ดี คนที่จะขึ้นแทน ฉันก็ซื้อตัวไว้แล้ว”

“ดีจริงๆ ครับท่าน กำจัดอธิบดีไปคราวนี้ นอกจากทางจะสะดวกขึ้นแล้ว ยังได้ใส่ความหมวดเพชรกับเสือหาญอีก” ถามอย่างกระเหี้ยนกระหือรือว่าแล้วเราจะเอาอย่างไรต่อไป

“ทางโล่งแบบนี้ ก็ต้องขนของชุดใหญ่เลยสิวะ คราวนี้อั๊วจะยัดเฮโรอีนไว้ในซากวัตถุโบราณด้วยซะเลย พวกต่างชาติมันชอบอยู่แล้ว คราวนี้แหละ อั๊วจะได้รวยสมใจ ฮ่ะๆๆๆ”

เกศินีที่แอบฟังอยู่ ตกใจจนตัวสั่น คิดไม่ถึงว่ายิ่งยศจะเลวได้ขนาดนี้

ดามพ์ถามอย่างกระเหี้ยนกระหือรือว่าเมื่อไหร่ดี ตน จะได้ติดต่อไปทางเสี่ยไพบูลย์

“อาทิตย์หน้า ที่ท่าเรือใหญ่ของพระนคร อั๊วว่าเราออกไปชนแก้วฉลองกันเสียหน่อยจะดีกว่า” ยิ่งยศตบไหล่ดามพ์ชวนกันไป

แต่ขณะที่ยิ่งยศกำลังจะออกพ้นประตูนั่นเอง เกศินีขยับตัวทำของหล่นเกิดเสียงดัง ยิ่งยศหันขวับ เดินกลับไปเก็บของเห็นเกศินีที่แอบอยู่ ดามพ์ที่ตามมาก็เห็นด้วย ยิ่งยศบอกดามพ์ให้กลับไปก่อนตนมีเรื่องต้องสะสาง ดามพ์พยักหน้ายิ้มเหี้ยม

เกศินีถูกจับได้ ยืนหน้าซีดตัวสั่นอยู่ในซอกตู้

ooooooo

ยิ่งยศลากเกศินีโยนเข้าไปในห้องคนใช้ ด่า “เธอนี่มันแส่นักนะ”

เกศินีเจ็บจนร้องโอ๊ย แต่แค้นใจจนลืมกลัว ตำหนิ

ยิ่งยศว่าไม่นึกเลยว่าเขาจะทำชั่วแบบนี้ ถูกยิ่งยศย้อนเย้ยว่า

“ทำไม ทีผัวเก่าเป็นโจรก็ไม่เห็นเธอว่าอะไรนี่ อยากจะวิ่งโร่ไปแจ้งความก็เอาสิ” ยิ่งยศชี้ที่ตัวเองท้า “ตำรวจอยู่นี่ไงฮ่ะๆๆ คงจะมีคนเชื่อน้ำยาหน้าเมียโจรอย่างเธอหรอกนะ”

“คุณฆ่าท่านอธิบดี ขายสมบัติของชาติ แถมยังค้ายาเสพติด คุณ...คุณทำได้ยังไง คุณทำมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รึว่า..คุณแอบทำมันมาตลอดโดยที่ฉันไม่เคยรู้เลย”

“เก่งมาก...ในที่สุดเธอก็ฉลาดกับเขาขึ้นมาซะที ฮ่าๆๆ ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนใส่ความว่าไอ้หาญยิงตัวประกันตาย จนมันต้องติดคุกแล้วหนีออกไปเป็นโจรไงล่ะ ฮ่ะๆๆๆ”

ยิ่งยศกลับไปแล้ว เกศินียังนั่งเครียดอยู่ แม้แต่อาหารที่เดือนเอามาให้ก็กินไม่ลง เธอพึมพำหน้าเครียด

“ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำชั่วแบบนี้อีก”

เดือนเดินมาดูที่หน้าห้อง ซึ่งประตูถูกล็อกกุญแจแน่นหนา มาเคาะประตูเรียกเบาๆ

“คุณนายคะ คุณนายรีบทานข้าวเถอะนะคะ เดี๋ยวคุณท่านกลับมารู้เข้าจะไม่พอใจอีก”

ไม่มีเสียงตอบ แต่มีซองจดหมายสอดออกมาจากใต้ประตู แล้วเกศินีก็ขอร้องว่า

“เดือน  เธอต้องช่วยฉันนะ  เอาจดหมายนี่ไปส่งให้ฉันที”

เดือนมองซองจดหมายที่สอดออกมาอย่างครุ่นคิด ลังเล


เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  
13  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13  ช่  อ  ง   7  
14  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14  ช่  อ  ง   7  
15  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15  ช่  อ  ง   7  
16  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16  ช่  อ  ง   7  
17  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 17  ช่  อ  ง   7  





เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน 15 ละครช่อง 7



เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  
13  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13  ช่  อ  ง   7  
14  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14  ช่  อ  ง   7  
15  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15  ช่  อ  ง   7  
16  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16  ช่  อ  ง   7  

ตอนที่ 15

กระทิงต่อยกำแพงโบสถ์ด้วยความโกรธ พูดอย่างแค้นใจว่า ยิ่งยศนี่เองหรือที่เป็นคนยัดข้อหาให้ตน หาญเล่าความจริงเพิ่มเติมว่า

“ทีแรกข้าเป็นเจ้าของคดีนี้ แต่ไอ้ยิ่งยศมาขออาสาทำคดีนี้เอง”

“นี่ข้าหลงโทษคนผิดมาตลอดเลยเหรอ ข้าขอโทษที่เข้าใจเอ็งผิด” กระทิงสบตาเพชรแววตาอ่อนลง

หาญตบบ่ากระทิงเชิงปลอบใจ พูดให้สบายใจว่า “เราทุกคนต่างก็หลงกลมัน โดนมันทำร้ายด้วยกันทั้งนั้น”

“ไม่น่าเชื่อเลยว่า พ่อ เอ่อ...ผู้การยิ่งยศจะเป็นคนแบบนี้” เพชรพูดอย่างผิดหวัง แล้วนึกขึ้นได้ถาม “แล้วแม่ล่ะ ไม่รู้แม่กับกระเต็นเป็นยังไงบ้าง”

ooooooo

หลังจากกระเต็นเดินร้องไห้หลบออกจากบ้านพักไปแล้ว ก็ต้องหลบซ่อน อำพรางใบหน้า ใส่เสื้อผ้าผู้ชายมอมแมมไปรับจ้างเข็นผักส่งร้านค้า

ที่เสาในบริเวณตลาด มีป้ายประกาศจับกระเต็นพร้อมภาพสเกตช์ใบหน้าเธอติดอยู่ทั่วไป ทำให้กระเต็นต้องอยู่อย่างระมัดระวังมาก

หลังจากเข็นผักส่งร้านขายข้าวแกงแล้ว กระเต็นก็นั่งกินข้าวอย่างหิวโหย กินข้าวไปน้ำตาคลอไป แต่ก็ยังบอกกับตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นว่า

“อดทนไว้ไอ้เต็น ยังไงเอ็งก็ต้องอยู่หาข่าวหมวดเพชรต่อไป”

ทันใดนั้น เสียงชิดใจก็แว่วมา “นี่หล่อน ถือร่มให้มันดีๆ หน่อยสิยะ”

กระเต็นจำเสียงชิดใจได้ ค่อยๆเหลือบมอง เห็นชิดใจแต่งตัวเป็นคุณนายเดินกรีดกรายเข้ามาในตลาด ถัดไปเป็นเกศินีในชุดโทรมๆ กางร่มให้ชิดใจ อีกมือถือตะกร้าเดินตามเหมือนสาวใช้

ท่าทางเกศินีเหนื่อยอ่อนเดินไม่ทัน ก็ถูกชิดใจตวาดดุด่าไปตลอดทาง

กระเต็นมองชิดใจกับเกศินีอย่างแปลกใจ ถามตัวเองเบาๆว่า

“นั่นมัน...แม่ของหมวดเพชรนี่ ทำไมถึงได้...”

ooooooo

ชิดใจกรีดกรายไปที่ร้านผลไม้ เกศินียังต้องถือร่มกางกันแดดให้ แต่อีกมือก็ต้องคอยรับผลไม้ที่ชิดใจเลือกใส่ตะกร้า เมื่อทำไม่ถูกใจ ไม่ทันใจ ก็ถูกดุด่า

เพราะต้องหิ้วตะกร้าใส่ผลไม้และต้องควักเงินจ่าย

แม่ค้า ทำให้ร่มเอียงแดดส่องถูกชิดใจ เลยถูกด่ากระชากร่มจากมือเอาไปถือเอง

“น่าเบื่อที่สุด หล่อนเป็นอย่างนี้นี่เอง ท่านผู้การฯถึงได้เฉดหัวทิ้ง เชอะ! จัดการซื้อของให้เสร็จสรรพ แล้วรีบตามฉันไปที่ร้านข้าว  เข้าใจไหม...” เมื่อเกศินีพยักหน้ารับอย่างพยายามอดกลั้น ชิดใจทำเชิดใส่ “ดี...ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครฮ่ะๆๆ”

ชิดใจเดินนวยนาดไปแล้ว เกศินียังยืนกล้ำกลืนอยู่ตรงนั้น แต่พอขยับจะเดิน กระเต็นที่ซุ่มอยู่ก็เดินเข้าไปเรียก

“คุณนายคะ” เกศินีมองอย่างจำไม่ค่อยได้ กระเต็นรีบบอก “กระเต็นเองค่ะ”

“กระเต็น...” เกศินีพึมพำ พอจำได้ก็รีบลากกระเต็นหลบไปอีกทางอย่างเร็ว

ooooooo

ทันทีที่เข้ามุมลับตาผู้คน เกศินีถามว่าเจอเพชรบ้างไหม เขาอยู่กับเธอหรือเปล่า

“เปล่าค่ะ หนูเองก็ตามหาตัวเขาอยู่เหมือนกัน” เกศินีฟังแล้วผิดหวัง หน้าสลด กระเต็นถามอย่างเกรงใจว่า “เอ่อ... ขอโทษนะคะ หนูขอถามคุณนายสักเรื่องได้ไหมคะ...คือ...ที่...ที่เขาลือกันว่า หมวดเป็นลูกของเสือหาญ...เออะ...มัน...มันจริงไหมคะ”

เกศินีหน้าเสีย เบือนหน้าหนีทันที เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร้องไห้ออกมา ขอร้องกระเต็นว่า อย่าถามเรื่องนี้กับตนอีกเลย ทำให้กระเต็นอึ้ง พึมพำ

“คุณนาย...มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย”

เกศินีพยายามจะอธิบายแต่เหลือบเห็นชิดใจกางร่มมองหาตนอยู่ กลัวจะมาเจอกระเต็นเข้า เลยรีบตัดบท

“ตายล่ะ ชิดใจมาโน่นแล้ว รีบไปก่อนเถอะ ถ้าเขาเห็นเธอเข้า เธอจะลำบากรู้ไหม” กระเต็นยังลังเล เกศินีเร่ง “รีบไปก่อนเร็วเข้าสิ”

“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าคุณนายมีข่าวหมวดเพชรเมื่อไหร่ช่วยซ่อนจดหมายไว้ที่ต้นไทรหลังตลาดด้วยนะคะ” พูดแล้วรีบไหว้ลาวิ่งหลบไป

กระเต็นวิ่งไปแอบดูที่อีกมุมหนึ่งของตลาด เห็นชิดใจเอานิ้วจิ้มหน้าผากเกศินีจนเซจะล้มตะกร้าหลุดมือ ผลไม้กลิ้ง

กระจาย ชิดใจชี้นิ้วให้เก็บ ตัวเองยืนเท้าสะเอวมองอย่างสะใจ

กระเต็นเห็นภาพนั้นก็ยิ่งสงสัย พึมพำถามตัวเองว่า

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...คุณนายตกที่นั่งลำบากแบบนี้ คงช่วยอะไรเราไม่ได้...ทำไงดี...”

ooooooo

ที่สำนักป่าอิสุโร...หาญกับเพชร หันหน้าเข้าหากัน ต่างนั่งสมาธิหน้าพระประธานในโบสถ์ร้าง ไม่นานนัก มีคลื่นเป็นวงกลมรอบตัวทั้งสองคน เสียงสวดคาถาของทั้งสองดังประสานกันฟังขรึม...ขลัง...

“พ่อจะใช้วิชานารายณ์เคลื่อนจิต ผนึกจิตลูกเข้ากับร่างของพ่อเพืื่อถ่ายทอดสรรพวิชาต่างๆที่พ่อรู้ให้ จะได้ไว้ใช้รับมือศัตรู”

วิญญาณของหาญและเพชรในท่านั่งสมาธิเคลื่อนออกจากร่าง หมุนสลับที่กัน หน้าหาญซ้อนเข้าที่หน้าเพชร

จากนั้น หาญว่าคาถาย่นระยะทาง...คาถานะจังงัง...คาถาหายใจใต้น้ำ และคาถาธนูมือ

พอหาญลืมตาขึ้น จิตของเพชรก็เคลื่อนออกจากร่างหาญ สลับกับจิตของหาญที่เคลื่อนสู่ร่างเพชร

เพชรลืมตาขึ้น ท่าทางเหนื่อยอ่อน จนหาญต้องเข้าประคองพาไปพิงผนัง

“ลูกแค่ใช้พลังและสมาธิในการรับวิชาต่างๆมากไป พักสักหน่อยก็ปกติ” หาญบอก แต่พอเพชรหันมองหาญ เห็นหน้าซีดเหมือนกัน ถามอย่างเป็นห่วงว่า

“แล้วพ่อล่ะครับเป็นไงบ้าง ร่างกายพ่อเพิ่งฟื้นจากคุณไสย ยังไม่หายดีเลย”

“พ่อฝึกอาคมมาตั้งแต่เด็ก เรื่องแบบนี้ร่างกายพ่อรับได้อยู่แล้ว ลูกนั่นแหละพักก่อนดีกว่า” หาญไม่บอกความจริงที่ตัวเองกำลังเจ็บหน้าอกอย่างหนัก

เพชรไม่ติดใจ รับคำแล้วหลับตานิ่ง

ooooooo

วันต่อมา กระเต็นที่มีย่ามสะพายเฉียงติดตัว ก็แอบเข้าไปในบ้านดาลิน ไปถึงสวนหลังบ้าน เห็นดาลินนั่งเหม่อเหมือนโดนของอยู่ กระเต็นเรียกเบาๆ แต่ดาลินเหมือนไม่รับรู้อะไร กระเต็นเลยหยิบก้อนดินขว้างไปโดนหลัง ดาลินสะดุ้ง หันมองหาอย่างรู้สึกตัว พึมพำ “เอ๊ะ...อะไร”

กระเต็นกำลังจะออกไปหาดาลิน แต่ต้องชะงักเมื่อดามพ์ เดินไปหาเธอเสียก่อน เขาเดินเข้าไปหอมแก้มดาลินถาม

“คุณดา มานั่งทำอะไรอยู่ครับ”

กระเต็นตกใจร้อง เฮ้ย!! พอรู้ตัวก็รีบปิดปากตัวเองมองดาลินกับดามพ์ตาค้าง

ดาลินยังตอบงงๆว่าตนไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้สึกว่าเหมือนมีใครมาเรียก ดามพ์เหลียวมองรอบๆอย่างระแวง กระเต็นรีบหลบแทบไม่ทัน

“งั้นเราเข้าบ้านเถอะครับ คุณดาไม่สบายอย่ามานั่งตากลมเลย” ดามพ์ไม่ไว้ใจ ประคองดาลินลุกขึ้น

“ไม่สบายเหรอคะ?” เธอถามงงๆ ดามพ์รีบเป่ามนต์ ทำให้เธอตอบทันทีว่า “ใช่ค่ะ ดาไม่ค่อยสบาย เข้าบ้านกันดีกว่า”

กระเต็นมองทั้งสองประคองกันเข้าบ้าน พึมพำอย่างรับไม่ได้ “ผู้กองดามพ์...กับคุณดา...”

ทันใดนั้น มีคนใช้มาเห็นกระเต็นเข้า ร้องถาม “นั่นใครน่ะ” กระเต็นตกใจ พุ่งเข้าไปปิดปากคนใช้แล้วลากหลบไปทันที

ลากกันไปที่ห้องคนใช้ กระเต็นฟังคนใช้ที่พอคุ้นกันตอนที่ตัวเองมาอยู่บ้านนี้เล่าแล้ว ถามอย่างตกใจ

“อะไรนะ ผู้กองดามพ์เข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะสามีของคุณดา ทำไมฉันไม่เห็นได้ข่าวอะไรเลย”

“โอ๊ย...ในบ้านนี้ก็งงกันทั่วเหมือนกัน แล้วเดี๋ยวนี้นะ วันๆ คุณหนูเอาแต่ถามหาผู้กอง แล้วก็ห้ามพูดถึงชื่อหมวดเพชรอีกด้วย”

“แต่คุณดาไม่เห็นสดชื่นเหมือนคนเพิ่งแต่งงานเลย หน้าตาหมองคล้ำแปลกๆ ลอยๆ ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเลย เหมือนคนโดนของ...” กระเต็นนิ่งนึก พลันก็ร้องหน้าตาตื่นตกใจ “เฮ้ย!”

กระเต็นแอบดูต่อไป เห็นดามพ์ออกมาขึ้นรถขับไป จึงย่องไปที่ห้องนอนดาลิน เธออยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกำลังไปเข้าห้องน้ำ กระเต็นรีบผลุบเข้าไปในห้องแล้วกดล็อกประตูทันที จากนั้นคลานมุดเข้าไปใต้เตียง รีบมองหา แต่ไม่เห็นอะไร

“มันต้องมีพวกหุ่นฝังรูปฝังรอย ไม่ก็ของทำเสน่ห์ซ่อนอยู่บ้างซิ” กระเต็นมุดออกมาแล้วย่องไปดูตามชั้น ตามซอกมุมต่างๆ จนถึงโต๊ะเครื่องแป้ง กวาดตามองอย่างละเอียด ก็ไม่พบอะไร

แต่พอขยับจะออกไป หางตาก็เห็นอะไรบางอย่าง หันมองเห็นสร้อยพระของดาบแหวนวางอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง กระเต็นหยิบขึ้นมาดู จำได้ว่าเป็นสร้อยพระของพ่อ

“สร้อยพระของพ่อ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่” กระเต็นยิ่งสงสัย

ooooooo

ดามพ์ขับรถออกไปไม่ถึงอึด ก็บ่นตัวเองว่า “ลืมได้ไงวะ แย่จริง” แล้ววกกลับมารีบขึ้นไปที่ห้องนอนของดาลิน เคาะประตูเรียก “คุณดา นี่ผมเอง”

กระเต็นตกใจแทบช็อก คิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี ดามพ์เอะใจที่ดาลินไม่เปิดประตู ระแวงว่าเพชรต้องอยู่ข้างในแน่ๆ ชักปืนออกมาคำราม “ไอ้เพชร” ยกเท้าเตรียมถีบประตูเข้าไป แต่ต้องชะงักเมื่อประตูเปิดพอดี เห็นลินดายืนอยู่

ดามพ์ไม่ไว้ใจ กวาดตามองไปรอบๆอย่างระแวง ไปหยุดมองม่านระเบียงที่ยังไหวๆอยู่ เขาค่อยๆเดินไปอย่างระมัดระวัง ออกไปชะโงกดูก็ไม่เห็นอะไร หันมาถามดาลิน อย่างระแวงว่า

“คุณล็อกประตูทำไม มีใครเข้ามาหรือเปล่า” ดาลินถามว่าใครหรือ ไม่มีใครเข้ามา ดามพ์จึงกลบเกลื่อนว่า ไม่มีอะไร ตนเข้าใจผิดเอง แล้วหันเดินไปหยิบซองเอกสาร บอกว่า “พอดีผมลืมเอกสารน่ะ” หยิบซองเอกสารแล้ว ดามพ์หันเดินออกไป เขาไม่ทันสังเกตว่าสร้อยพระของดาบแหวนบนโต๊ะเครื่องแป้งหายไปแล้ว

ooooooo

ที่แท้ กระเต็นเกาะพื้นระเบียงห้อยตัวอยู่ ทำท่าจะตกมิตกแหล่ แต่ก็พยายามหาทางปีนลงไปจนได้ พอลงถึงพื้นก็รีบหลบไปเอาสร้อยพระออกมาดู พึมพำ

“ตอนที่เราอยู่ที่บ้านนี้ ก็ไม่ยักเคยเห็น...หรือว่า!”

กระเต็นคิดหาทางสืบให้ได้ เธอแอบไปที่รถของดามพ์ เปิดกระโปรงท้ายรถ มองซ้ายมองขวาเห็นปลอดคนดีแล้วก็รีบผลุบเข้าไปในกระโปรงท้ายรถ งับปิดลงมาแง้มไว้นิดๆแบบยังพอมีอากาศเข้าได้
พอดามพ์มาถึงรถ เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เห็นว่าเวลาจวนแจแล้ว เลยรีบขึ้นรถขับออกไป

ooooooo

ในโบสถ์ร้างสำนักป่าอิสุโร เพชรคุกเข่าอยู่หน้าพระประธาน พนมมือหว่างอก สีหน้าเครียดขรึมขณะภาวนา

“ลูกช้างขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายให้ปกปักคุ้มครองแม่เกศของลูกช้างให้ปลอดพ้นจากภยันตรายทั้งหลายทั้งปวงด้วยเถิด”

เพชรก้มกราบ หาญเข้ามาเห็นรู้ว่าเพชรเป็นห่วงเกศินี ปลอบใจลูกว่า

“พระพุทธองค์ย่อมคุ้มครองคนดี อย่าเป็นกังวลไปเลย อีกอย่างถึงยิ่งยศจะเลวยังไง แต่มันรักเกศมาก มันไม่มีทางทำร้ายคนที่มันรักได้หรอก”

เพชรมองหน้าหาญรู้สึกสบายใจขึ้น แต่ก็พูดอย่างผิดหวัง เข้าใจไม่ได้ว่า

“ผมไม่เข้าใจว่าอะไรมันบังตาให้...เขา...เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ทำเรื่องชั่วช้าได้มากมายถึงเพียงนี้”

“สักวันกรรมจะต้องตามมันทัน ไม่มีใครหนีผลกรรมพ้นหรอก”

“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ กว่าผลกรรมจะทำหน้าที่ของมัน ผมคงไม่รอถึงวันนั้นหรอก ตอนนี้หน้าที่ของผมคือ ใช้กฎหมายลงโทษคนที่ทำผิด...ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม” ประโยคสุดท้ายเสียงเพชรเครือด้วยความสะเทือนใจ

หาญมองหน้าเพชรอย่างเข้าใจความรู้สึก เตือนสติลูกว่า

“ถึงยังไงยิ่งยศก็มีบุญคุณ ถือว่าเป็นพ่ออีกคนนึง พ่อที่เลี้ยงดูลูกมา ลูกมีหน้าที่ที่ต้องสนองคุณเขาเหมือนกัน”

“ผมไม่เคยลืมพระคุณที่เขาเลี้ยงดูและให้ความรักอย่างดีตลอดมา แต่สิ่งที่เขาทำกับพ่อกับแม่ แล้วกับคนบริสุทธิ์อื่นๆล่ะ”

“เรื่องยิ่งยศพ่อจะเป็นคนจัดการเอง ขอแค่มันยอมสำนึกผิดเลิกทำชั่ว ทุกอย่างก็ไม่สายเกินแก้ไข พ่อจะรับผิดทุกอย่าง ยอมเข้าคุกและเก็บความชั่วช้าที่ผ่านมาของยิ่งยศเป็นความลับ”

“ไม่ได้ ในเมื่อพ่อไม่ผิด ทำไมต้องรับผิดแทนด้วย ผมจะต้องหาทางคืนความบริสุทธิ์ให้พ่อให้ได้”

เมื่อเห็นเพชรเด็ดเดี่ยวเช่นนั้น หาญใช้น้ำเย็นเข้าลูบว่า

“พ่อไม่ได้รับผิดแทนใคร ตอนที่พ่อเป็นโจรก็ปล้นสะดมทำร้ายผู้คนไปก็เยอะ ยังไงซะความผิดนี้ต้องชดใช้ตามกฎหมายอยู่ดี” พูดแล้วหาญมองหน้าเพชรอย่างปลื้มปีติ เอ่ยอย่างตื้นตันใจว่า “แค่สวรรค์ให้โอกาสพ่อได้เจอลูก พ่อก็นอนตายตาหลับแล้ว...”

“ในเมื่อพ่อทำผิดต้องรับโทษ ผู้การยิ่งยศก็ควรได้รับโทษตามกฎหมายเหมือนกัน อย่างน้อยก็เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้แก่ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกเขาทำร้าย”

หาญมองหน้าลูกอย่างชื่นชมจิตใจที่เข้มแข็งยึดมั่นในความยุติธรรมเป็นที่ตั้ง

ooooooo

ที่หลังโบสถ์ร้างสำนักป่าอิสุโร เพชรแฝงตัวออกตามหากระทิง ปากก็ร้องเรียกเบาๆ

“อาจารย์...อาจารย์กระทิง”

ทั้งเพชรและหาญต่างออกตามหากระทิง จนวนมาพบกัน มองหน้ากันเครียดเพราะหากระทิงไม่เจอ

“หาจนทั่วก็ไม่เจอตัว หรืออาจารย์กระทิงจะตามไปแก้แค้นยิ่งยศ” เพชรมองหน้าหาญเชิงปรึกษา

จริงอย่างที่เพชรคาด เพราะกระทิงไปที่บ้านของยิ่งยศ ไปซุ่มในพงหญ้าฝั่งตรงข้ามบ้าน จับตาดูจนเห็นยิ่งยศออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ยิ่งยศมองไปรอบๆอย่างระแวดระวัง ทำให้กระทิงต้องรีบซ่อนตัวมิดชิดขึ้น เมื่อยิ่งยศไม่เห็นสิ่งผิดปกติจึงขึ้นรถขับออกไป

กระทิงโผล่จากที่ซุ่มมองตามอย่างเสียดาย แต่ไม่ยอมถอยรีบตามไปทันที

ตามไปจนถึงหน้าโรงไม้ริมน้ำ ยิ่งยศจอดรถที่หน้าโรงไม้ ลูกน้องเสี่ยไพบูลย์พร้อมอาวุธครบมือมาเปิดประตูรั้วให้ ยิ่งยศจึงขับรถเข้าไป กระทิงกำหมัดแน่น พึมพำอย่างแค้นใจ

“เอ็งต้องแอบมาทำเรื่องชั่วอะไรอีกแน่ ข้าจะฉีกหน้ากากเอ็งให้ได้ ไอ้ยิ่งยศ!”

กระทิงตัดสินใจเดินอ้อมไปด้านหลังโรงไม้ทันที

เป็นเวลาเดียวกับที่กระเต็นค่อยๆโผล่จากกระโปรงรถของดามพ์ที่มาจอดอยู่ก่อนแล้ว คอของกระเต็นห้อยสร้อยพระของพ่ออยู่ ย่องออกจากตรงนั้นไปอย่างเร็ว

ooooooo

ในโรงไม้...ดามพ์กำลังควบคุมลูกน้องขนเศียรพระพุทธรูปและวัตถุโบราณจากห้องเก็บของด้านในมาใส่รถบรรทุก โดยมีเสี่ยไพบูลย์เดินเข้ามาดูด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพอใจ ดามพ์หยิบซองเอกสารที่กลับไปเอาที่ห้องดาลินส่งให้ บอกเสี่ยว่า

“ลูกค้าสั่งสินค้าเข้ามาอีกแล้ว”

เสี่ยรับไปเปิดดู พูดอย่างกังวลว่า “มากกว่าคราวที่แล้วเกือบเท่าตัว ไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอ”

“เสี่ยจะกลัวอะไร ในเมื่อมีท่านผู้การฯหนุนหลังอยู่ทั้งคน” ดามพ์พูดอย่างผยองเต็มที่

กระเต็นที่มาซุ่มดูอยู่จำเสี่ยไพบูลย์ได้ นึกถึงตอนที่ตัวเองไปเห็นเสี่ยไพบูลย์กำลังบงการสมุนตัดเศียรพระพุทธรูปที่บึงกร่าง หลังจากนั้นบ้านก็ถูกเผา พ่อกับแม่ก็ถูกฆ่าตาย...

“ไอ้พวกสารเลว พวกแกฆ่าพ่อกับแม่ฉัน อย่าอยู่เลย” กระเต็นแค้นคุโชน กำดินขึ้นมาว่าคาถาแล้วเป่าพรวด ซัดดินออกไป กลายเป็นตัวต่อฝูงใหญ่บินเข้าโจมตีพวกเสี่ยไพบูลย์จนพวกมันตกใจปัดป้องพลางวิ่งหนีกันอลหม่าน

“นี่แค่การสั่งสอนน้อยๆ ต่อจากนี้แหละของจริง” กระเต็นหัวเราะหึๆอย่างสะใจ แล้วหยิบมีดหมอในย่ามที่สะพาย ติดตัวตลอดเวลาออกมา พนมมือว่าคาถา

“ไม่โหดไปหน่อยเหรอสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ” เสียงยิ่งยศถามขึ้น กระเต็นตกใจหันมอง เห็นยิ่งยศยืนมองยิ้มหยันอยู่ข้างหลัง

ooooooo

กระเต็นถูกคุมตัวมาท่าน้ำหลังโรงไม้ แม้จะตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกสมุนหน้าโหดของเสี่ยไพบูลย์โดยมียิ่งยศคุมมาด้วย แต่กระเต็นก็ไม่สะทก สะท้าน ด่าใส่หน้าพวกมันอย่างแค้นใจว่า

“คิดไม่ถึงว่าพวกแกจะกล้าขายสมบัติของชาติกิน เสียทีที่เป็นถึงตำรวจแต่กลับมาทำเรื่องชั่วๆเสียเอง ไอ้พวกหนักแผ่นดิน!”

“จะตายอยู่แล้วยังทำปากดี” ยิ่งยศด่าแล้วสั่งดามพ์ “อย่าให้มันไปปากโป้งที่ไหนอีก”

“ครับท่าน” ดามพ์รับคำสั่งอย่างรู้ทัน แล้วเข้าไปสวม กุญแจมือกระเต็น ในขณะที่ลูกน้องก็เข้าไปมัดเท้ากระเต็นจนแน่น กระเต็นรู้ว่าพวกมันจะทำอะไร ตะโกนขู่

“ถ้าฆ่าฉัน พวกแกต้องติดคุกหัวโต”

ดามพ์เห็นสร้อยพระที่คอกระเต็น คว้าไปดู พูดอย่างสะใจ “เป็นเธอสินะ ที่แอบเข้าไปในห้องนอนฉัน ไหนๆก็จะตายแล้ว ฉันจะบอกเอาบุญ ฉันนี่แหละที่เป็นคนส่งพ่อแม่เธอลงนรกด้วยมือฉันเอง”

กระเต็นมองแค้น ตะโกนว่าจะฆ่าแกทั้งที่ตัวเองถูกมัดมือมัดเท้าแน่นหนา ดามพ์พูดอย่างสมเพชรว่า

“โถ...ลูกกตัญญู งั้นฉันช่วยสงเคราะห์ ส่งเธอตามไปหาพ่อแม่ก็แล้วกันนะ”

สิ้นเสียงดามพ์ผลักกระเต็นตกน้ำจมหายไปต่อหน้าต่อตา

ooooooo

ในโรงไม้...

พวกยิ่งยศกลับเข้ามาก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นลูกน้องตายกันเกลื่อน ไม่ทันคิดอะไร กระทิงก็โผล่พรวดออกมาพร้อมกระบองสองท่อนที่เหน็บหลังติดตัวเป็นประจำ

“ไอ้ยิ่งยศ! ข้ามาทวงความยุติธรรมให้ตัวเอง”

“หึๆมีปัญญาเหรอ” ยิ่งยศหัวเราะในลำคออย่างรู้เจตนาของกระทิง

พริบตานั้น กระทิงพุ่งเข้าโจมตียิ่งยศรวดเร็ว รุนแรง แต่ ยิ่งยศก็รับมือได้อย่างมีฝีมือจนหลุดออกไปข้างนอกด้วยกัน

ยิ่งยศหลบแว้บไปหลับตาบริกรรมคาถาอย่างเร็ว พอลืมตาขึ้น ดวงตาเขาก็มีแต่ตาดำ พริบตานั้น ลมกระโชกแรง ยิ่งยศอ้าปากกว้าง วิญญาณภูตผีมากมาย พุ่งออกจากปากยิ่งยศเข้าโจมตีกระทิงจนกระอักเลือด ต้องกระเซอะกระเซิงหลบไป

พวกดามพ์กลับมาถึง ยิ่งยศส่งสัญญาณให้ดามพ์ตามไปเก็บกระทิง ส่วนตัวเองหันไปชวนเสี่ยไพบูลย์

“เรากลับกันเถอะเสี่ย ที่นี่ปล่อยให้คนของผมมันเก็บกวาดไป”

เสี่ยไพบูลย์พยักหน้าเห็นด้วย แล้วรีบตามยิ่งยศออกไป

ooooooo

กระเต็นถูกผลักจมดิ่งลงใต้น้ำเธอพยายามดิ้นรนช่วยตัวเองให้หลุดจากพันธนาการ แต่ไม่สำเร็จ ยิ่งนานก็ยิ่งจะหมดลม


“ไอ้กระเต็น ใช้คาถาสะเดาะกลอน” เสียงดาบแหวนแว่วในความรู้สึก กระเต็นฮึดขึ้นมา หลับตาว่าคาถา แล้วเป่าที่กุญแจมือ แต่ยังไม่สำเร็จ จนอธิษฐานจิต “พ่อจ๋า...แม่จ๋า... ช่วย ไอ้เต็นด้วยนะ” ตั้งสมาธิ พนมมือว่าคาถาอีกรอบ แล้วเป่าพรวด

ได้ผล! กุญแจมือหลุดออกทันที กระเต็นรีบแก้เชือกมัดเท้า ถีบตัวขึ้นจากใต้น้ำ ฮุบอากาศเต็มปอด แล้วจึงว่ายไปที่ท่าน้ำโรงไม้

กระเต็นได้ยินเสียงเอะอะกันอยู่แถวนั้น รีบหลบซุ่มดู เห็นดามพ์กำลังนำลูกน้องออกค้นหากระทิงตามสุมทุมพุ่มไม้และซอกหลืบ

ทันใดนั้น มีมือลึกลับเอื้อมมือปิดปากกระเต็นแน่น พอหันมองก็ตกใจ เห็นกระทิงมีเลือดเปรอะไปทั้งตัว

“อาจารย์ทิงบาดเจ็บนี่”

“ข้าไม่เป็นไร เราหาที่หลบกันก่อน” กระทิงรีบดึงกระเต็นหาที่หลบ ในขณะที่เสียงเอะอะของพวกดามพ์ใกล้เข้ามาทุกที

ooooooo

ที่ห้องพักคนงานหลังโรงไม้ กระเต็นประคองกระทิงที่บาดเจ็บหนักเข้าไปในห้อง จับให้นั่งแล้วเดินไปแง้มประตูดูว่ามีใครตามมาหรือเปล่า พอไม่มีอะไรก็รีบปิดประตู

“นังกระเต็น เอ็งรีบหนีไปซะ ไม่ต้องห่วงข้า หมวดเพชรกับเสือหาญ หลบอยู่ที่อิสุโร”

“ฉันทิ้งอาจารย์ไปไม่ได้หรอก”

“ข้าไม่ได้ให้เอ็งทิ้งข้า แต่ข้าให้ไปตามหมวดเพชรมาช่วย ข้าซ่อนอยู่ที่นี่ มันไม่มีทางหาเจอหรอก แต่ถ้าเอ็งไม่ยอมไปเราจะเสร็จมันทั้งคู่”

กระเต็นจำนนด้วยเหตุผล มองกระทิงอย่างเป็นห่วง บอกก่อนลุกไปว่า

“อาจารย์ดูแลตัวเองดีๆนะ ฉันจะรีบไปรีบกลับ”

กระทิงชูกระบองสองท่อนให้ดูว่าตนมีอาวุธประจำกายอยู่ พอกระเต็นออกไป กระทิงก็เดินกลับไปนั่งพัก ไออย่างหนักจนกระอักเลือดออกมา

ทันใดนั้น ประตูห้องเปิดออก กระทิงคิดว่าเป็นกระเต็นร้องถามว่า

“เอ็งกลับมาทำไมวะ ข้าบอกให้รีบ...”

กระทิงชะงักกึก เมื่อหันมองเห็นเป็นดามพ์เดินยิ้มเหี้ยมเข้ามา!

ooooooo

ที่ถนนสายหนึ่ง...กระเต็นออกมาเห็นรถยนต์คันหนึ่งจอดอยู่ข้างถนน จึงเป่าคาถาที่ประตูหลังสะเดาะกลอน แล้วเข้าไปซ่อนตัวที่เบาะหลัง ครู่หนึ่งตำรวจในชุดครึ่งท่อนเดินมาเปิดประตูรถ ก้าวขึ้นนั่งในที่คนขับ

“ถ้าไม่อยากถูกยิงตาย ก็ทำตามที่ฉันสั่ง” กระเต็นใช้นิ้วจี้หลังตำรวจ แทนที่จะกลัว ตำรวจนายนั้นกลับพูดอย่างใจเย็นว่า

“พี่ว่าน้องกล้ามากนะ ที่จี้รถพี่” ว่าแล้วหันกลับมาพร้อมปืนในมือ กระเต็นจึงเห็นตรากรมตำรวจที่เสื้อ เลยยิ้มแหยๆ ยกมือยอมแพ้จ๋อยๆ สุดท้ายถูกจับใส่กุญแจมือไพล่หลังล็อกไว้กับเบาะรถ

จนกระทั่งรถมาถึงถนนหน้ากองปราบปราม กระเต็นถามหวาดๆว่า จะพาตนไปไหน

“พี่ก็พาน้องไปส่งกองปราบตามประกาศจับ แล้วก็รับเงินรางวัลน่ะสิ ถามได้” เขาตอบอารมณ์ดี

“ไอ้กระเต็นเอ๊ย...เอ็งซวยหรือโง่กันแน่วะเนี่ย รถมีตั้งเยอะแยะ ดั้นนน...มาจี้รถตำรวจ...” กระเต็นเซ็งสุดๆ

ทันใดนั้น มี​เงา​ดำ​ตัดหน้า​รถ จน​ตำรวจ​คน​ขับ​ต้อง​เบรก​กะทันหัน จอด​แล้ว​ลง​ไป​ดู

หาญ​ที่​ซุ่ม​อยู่​ฟาด​หลัง​ตำรวจ​จน​สลบ​คาที่ เพชร​โผล่​มา​เข้าไป​ใน​รถ​สะเดาะ​กุญแจ​ให้​กระเต็น

“นาย​รู้​ได้​ยัง​ไง​ว่า​ฉัน​โดน​จับ” กระเต็น​ทั้ง​ดีใจ ทั้ง​ตื่นเต้น

“ไม่​รู้​หรอก ฉัน​กับ​เสือ​หาญ​มา​ตาม​หา​อาจารย์​กระทิง​แถว​กอง​ปราบ​นี้​พอดี”

“ฉัน​รู้​ว่า​อาจารย์​กระทิง​อยู่​ไหน” กระเต็น​ดีใจ​มาก​รีบ​บอก​เพื่อ​ให้​ทั้ง​สอง​ไป​ช่วย

ทั้ง​สาม​รีบ​ไป​ที่​ห้อง​พัก​คน​งาน​หลัง​โรงไม้​ทันที กระเต็น​เดิน​นำ​เพชร​กับ​หาญ​เข้าไป​อย่าง​รีบ​ร้อน แต่​พอ​ถึง​หน้า​ห้อง​พัก ก็เห็น​กระบอง​สอง​ท่อน​เปื้อน​เลือด​ตก​อยู่ กระเต็น​ตกใจ ผลัก​ประตู​ห้อง​เข้าไป

“อาจารย์​กระทิง” กระเต็น​อุทาน เมื่อ​เห็น​กระทิง​นอน​ตาย​จม​กอง​เลือด​อยู่​ที่​พื้น โผ​เข้า​กอด​ร่าง​กระทิง​ครํ่า​ครวญ “อาจารย์​อย่า​ตาย​นะ กระเต็น​พา​คน​มา​ช่วย​แล้ว”

หาญ​กับ​เพชร​ตาม​เข้า​มา​ยืน​ดู​ด้วย​ความ​เศร้า เพชร​เข้าไป​ปลอบ​กระเต็น​อย่าง​เห็นใจ​ว่า

“หักห้าม​ใจ​เถอะ ยัง​ไง​อาจารย์​กระทิง​ก็​ไม่​ฟื้น​หรอก”

กระเต็น​โผ​เข้า​กอด​เพชร ร้องไห้​สะอึกสะอื้น...

ooooooo

ทั้ง​สาม​พา​กัน​กลับ​ไป​ที่​สำนัก​ป่า​อิสุโร หาญ​พูด​อย่าง​แค้น​ใจ​ว่า

“ไม่​คิด​เลย​ว่าไอ้​ยิ่ง​ยศ​มัน​จะ​ชั่ว​ร้าย​ขนาด​ขน​สมบัติ​ของ​ชาติ​ไป​ขาย”

“ทำ​ทั้งๆที่​เป็น​ข้าของ​แผ่นดิน”   เพชร​เสริม​อย่าง​เสียใจมาก​กับ​พฤติกรรม​ของ​คน​ที่​ตน​เคย​เรียก​ว่า​พ่อ

“มัน​ทำ​กัน​มา​นาน​แล้วด้วย ไอ้​ผู้​กอง​ชั่ว​มัน​ถึง​สั่ง​เผา​บ้าน ฆ่า​พ่อ​กับ​แม่​ฉัน ฉัน​น่า​จะ​เอะใจ​ตั้งแต่​แรก มัน​ฆ่า​ทุก​คน​ที่​รู้​เรื่อง​นี้” กระเต็น​พูด​ทั้ง​น้ำตา

หาญ​เข้า​มา​ตบ​บ่า​กระเต็น สัญญา​ว่า “พ่อ​แม่​เอ็ง กระทิง จงอาง จะ​ต้อง​ไม่​ตาย​เปล่า”

“แต่​เรา​ยัง​ไม่​มี​หลักฐาน​อะไรไป​เปิดโปง​ความ​ชั่ว ​มัน​ได้” เพชร​ติง​อย่าง​หนักใจ พลัน​ก็​นึก​ได้ “จริง​ซิ​ แล้ว​แม่​กับ​คุณ​ดา​เป็น​ยัง​ไง​บ้าง”

หาญ​รีบ​เข้าไป​หา​กระเต็น ถาม​ว่า​ยิ่ง​ยศ​ทำ​อะไร​เก​ศ​หรือ​เปล่า กระเต็น​อึกอัก​ลำบาก​ใจ​ที่​จะ​เล่า​สภาพ​ของ​เกศินี​ที่​ตน​พบ​ที่​ตลาด ไม่​อยาก​ให้​ทั้ง​สอง​คน​ไม่สบาย​ใจ เลย​ปด​ไป​ว่า

“สะ...​เอ่อ...สบาย​ดี พวก​มัน​สอง​คน​ไม่​กล้า​แตะต้อง คุณ​ดา​กับ​แม่​หมวด​ยัง​สบาย​ดี​เหมือน​เดิม”

หาญ​กับ​เพชร​มอง​กระเต็น​อย่าง​ไม่​เชื่อ เพชร​ถาม​เสียง​หนักๆ “จริง​เหรอ!”

ดึก​คืน​นี้​เอง ท่ามกลาง​แสงจันทร์​และ​เสียง​หรีด​หริ่ง​เรไร​กรีด​ร้อง​ระงม​​ กระเต็น​ที่นอน​คุดคู้​อยู่  ตื่น​ขึ้น​มา​เพราะ​ลม​พัด​แรง ​รีบ​ลุก​ขึ้น​อย่าง​สังหรณ์​ใจ   มอง​ไป​ตรง​ที่​หาญ​นอน   พบ​แต่​ความ​ว่าง​เปล่า กระเต็น​ตกใจ​รีบ​ไป​ปลุก​เพชร

“เสือ​หาญ...หมวด...เสือ​หาญ​ไม่​อยู่...”

ปรากฏ​ว่า​เพชร​ก็​หาย​ไป​ด้วย กระเต็น​ถอน​ใจ​เฮือก​ใหญ่ เดา​ได้​ว่า​ทั้ง​สอง​คน​หาย​ไป​ไหน​กัน

ooooooo

ที่​ห้อง​นอน​ชาญชัย...

ขณะ​ที่​เจ้าตัว​หลับ​อยู่ พอ​พลิก​ตัว​ก็​สะดุ้ง​เมื่อ​เห็น​เพชร​มา​ยืน​อยู่​ข้าง​เตียง เพชร​ไม่​พูดพร่ำ​ทำ​เพลง บอก​ทันที​ว่า

“ผม​มี​เรื่อง​อยาก​คุย​กับ​ท่าน”

ชาญชัย​ตั้ง​หลัก​ได้ หว่านล้อม​เพชร​ว่า​ “มอบ​ตัว​เสีย​ก่อน แล้ว​ค่อย​มา​คุย​กัน​ดี​กว่า หมวด​ยัง​มี​อนาคต​อยู่​นะ”

“มัน​ไม่​ง่าย​อย่าง​นั้น​หรอก​ครับ​ท่าน   แต่​ขอ​ให้​ท่าน​เชื่อ​ผม​ว่า สิ่ง​ที่​ผม​บอก​เป็น​เรื่อง​จริง”

ชาญชัย​ทำ​ประหนึ่ง​ว่า​สนใจ​ฟัง​เพชร​พูด แต่​แอบ​เอา​มือ​สอด​เข้า​ใต้​หมอน

“มี​แต่​ท่าน​เท่านั้น​ที่​จะ​หยุด​เรื่อง​นี้​ได้”

“มัน​เรื่อง​อะไร...” ชาญ​ชัย​ทำ​ที​ถาม​ถ่วงเวลา คอย​จังหวะ พริบตา​นั้น​ก็​ชัก​ปืน​ออก​มา​เล็ง​ใส่​เพชร​ทันที “ยกมือ​ขึ้น ไม่​งั้น​ฉัน​ยิง​จริงๆ”

ทันใดนั้น เพชร​เป่า​มนต์​นะ​จังงัง​ใส่​หน้า​ชาญชัย​จน​เขา​หยุด​ชะงัก ล้ม​ลง​นอน​ตา​ลอย​บน​เตียง เพชร​เอา​กระดาษ​สอด​ไว้​ใต้​หมอน แล้ว​รีบ​กระโดด​ออก​ไป​ทาง​หน้าต่าง

ooooooo

เพชร​ลัดเลาะ​ซ่อน​ตัว​หนี​มา​ตาม​พุ่ม​ไม้​ที่​สนาม เขา​ชะงัก​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​เพลง​จาก​แผ่นเสียง​แว่ว​มา​ใน​ยาม​ดึก เงย​มอง​ไป​ที่​ห้อง​นอน​ดา​ลิน เห็น​เงา​เธอ​เคลื่อนไหว​อยู่​หลัง​ม่าน ตัด​สิน​ใจ​ปีน​ขึ้น​ไป​แอบ​ดู​ที่​ระเบียง

ดา​ลิน​ที่​ใบหน้า​หมองคล้ำ เดิน​แปรง​ผม​ใจลอย​มา​ที่​ระเบียง เพชร​พรวด​เข้า​เอา​มือ​ปิดปาก​ดึง​ออก​ไป​โดย​เร็ว

เพชร​กอด​ดา​ลิน​ไว้​ด้วย​ความ​รัก​และ​คิดถึง กระซิบ​เรียก​ที่​ข้าง​หู “คุณ​ดา...”

ดา​ลิน​ดิ้น อ้อน​วอ​นอ​ย่าง​ขวัญ​เสีย​ว่า อย่า​ทำ​อะไร​

ตน​เลย อยาก​ได้​อะไร​ก็​เอา​ไป​เถอะ จน​เพชร​บอก​ว่า

“คุณ​ดา นี่​ผม​เอง​นะ​ครับ คุณ​ดา​จำ​ผม​ไม่ได้​เหรอ ไม่​ต้อง​กลัว​หรอก​ครับ ผม​ไม่​มี​ทาง​ทำร้าย​คน​ที่​ผม​รัก​หรอก”

“อย่า​เอา​ฉัน​ลง​ไป​เกลือกกลั้ว​กับ​คน​หน้าไหว้หลังหลอก​อย่าง​แก แก​มัน​ก็​คือ​ไอ้​โจร​ที่ทาง​การ​ต้องการ​ตัว​นะ ดาม​พ์​บอก​ฉัน​หมด​แล้ว”

“ดาม​พ์​งั้น​เหรอ!” เพชร​โกรธ​ทันที​ที่​ได้ยิน​ชื่อ​นี้ “คุณ​ดา​รู้​ไหม​ว่ามัน​ทำ​อะไร​บ้าง คน​ที่​ขน​สมบัติ​ของ​ชาติ​ไป​ขาย​เป็น

​คน​ดี​เหรอ ผม​บอก​ท่าน​อธิบดี​รู้​เรื่อง​นี้​หมด​แล้ว”

“แก​ใส่ร้าย​เขา” ดา​ลิน​ตวาด ทำเอา​เพชร​อึ้ง​ที่​ดา​ลิน​เปลี่ยน​ไป​ได้ถึง​ขนาด​นี้ จังหวะ​นั้น​เอง ดา​ลิน​เอา​หวี​ใน​มือ​จะ​แทง​เพชร แต่​เห็น​ตะกรุด​ที่​คอเขา​เสีย​ก่อน เธอ​จ้อง​ตะกรุด พลัน​ก็​เกิด​แสงสว่าง​จ้า​ที่​ตะกรุด​สะท้อน​เข้า​ตาจน​เธอ​ปล่อย​

หวี​ตก ยกมือ​ขึ้น​บัง​แสง ผงะ​ถอย​ออก​ไป เพชร​ถาม​อย่าง​เป็น​ห่วง

“คุณ​ดา...คุณ​เป็น​อะไร...คุณ​กลัว​ตะกรุด​นี้​เหรอ...”

เมื่อ​ดา​ลิน​ยัง​ถอย​หนี เพชร​เอะใจ​รีบ​ถอด​ตะกรุด​เอา​แตะ​ที่​หน้าผาก​เธอ ดา​ลิน​แผด​เสียง “กรี๊ด​ดดด” แล้ว​หมด​สติ​ล้ม​ลง เพชร​รับ​ไว้​ทัน มอง​ดา​ลิน​ที่​แน่​นิ่ง​ใน​อ้อม​แขน​อย่าง​เป็น​ห่วง

เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน  ช่  อ  ง   7    
2..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2  ช่  อ  ง   7    
3..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3  ช่  อ  ง   7    
4..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4  ช่  อ  ง   7    
5..เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5  ช่  อ  ง   7    
6  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6  ช่  อ  ง   7    
7  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7  ช่  อ  ง   7  
8  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8  ช่  อ  ง   7  
9  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9  ช่  อ  ง   7  
10  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10  ช่  อ  ง   7  
11  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11  ช่  อ  ง   7  
12  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12  ช่  อ  ง   7  
13  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13  ช่  อ  ง   7  
14  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14  ช่  อ  ง   7  
15  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15  ช่  อ  ง   7  
16  เรื่องย่อละคร  เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16  ช่  อ  ง   7