เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
17 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 17 ช่ อ ง 7
18 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 18 ช่ อ ง 7
19 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 19 ช่ อ ง 7
ตอนที่ 17
เมื่อดาลินฟื้นขึ้นมาแล้ว เพชรกับกระเต็นรีบเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง
“คุณดาเป็นยังไงบ้างครับ”
“คุณดาถูกผู้กองดามพ์ทำมนต์ดำใส่ ลุงหาญเพิ่งทำพิธีขับไล่ไปได้” กระเต็นบอก ดาลินนิ่งคิด เธอจำได้ว่าเพชรคือลูกของหาญและเป็นคนฆ่าพ่อของตน เธอมองเพชรทั้งแค้นทั้งกลัวถอยห่างจากเขา ถามเสียงสะท้าน
“เพชร ทำไมเพชรต้องฆ่าพ่อดาด้วย...”
“ดาเข้าใจผมผิด พวกเราถูกใส่ร้าย” เพชรชี้แจง แต่ดาลินมองอย่างไม่เชื่อ
จนกระทั่งเวลาผ่านไป ใต้แสงและน้ำตาเทียนที่หยดลงบนเชิงเทียน ดาลินรับรู้เรื่องทั้งหมดจากเพชรและหาญ เธอถามน้ำตาคลอ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตดา ทำไมทุกอย่างมันดูเลือนลางไปหมด ดาจำอะไรแทบไม่ได้เลย”
“มันเป็นแค่ฝันร้าย ตอนนี้คุณตื่นจากฝันนั้นแล้ว” เพชรปลอบ
“มันไม่ใช่ความฝันหรอกเพชร คุณพ่อของดาถูกฆ่าตายจริงๆ แล้วดาก็เป็นเมียไอ้ผู้กองดามพ์จริงๆ”
“เราอาจจะกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่สิ่งที่เราควรทำคือ ช่วยกันหยุดความชั่วร้ายของยิ่งยศ” หาญเอ่ย
ดาลินมองหาญอย่างลังเล กระเต็นรีบตอกย้ำว่า “ใช่ค่ะ เราต้องช่วยกันกระชากหน้ากากของมันออกมานะคะ ก่อนที่มันจะเหิมเกริมมากกว่านี้”
“แล้วพวกเราก็เชื่อว่ามีแต่คุณดาเท่านั้นที่พอจะติดต่อผู้ใหญ่ที่น่าไว้ใจช่วยกันจัดการพวกมันได้” เพชรตั้งความหวังกับดาลิน มองหน้าให้กำลังใจ
ดาลินยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน จับต้นชนปลายอะไรแทบไม่ถูก
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่สำนักคนทรงของเซียนช้าง ดามพ์พลิกหน้าเซียนช้างขึ้นดู เห็นตาเบิกโพลง ครั้นมองไปข้างๆ เห็นตุ๊กตาที่มัดทำเสน่ห์ แตกออกเป็นเสี่ยง
“สงสัยคงโดนของย้อนเข้าตัวนะครับ เพราะอาจารย์ช้างรับทำเสน่ห์ให้ทั้งพวกคุณหญิงคุณนาย เมียน้อยเมียหลวงเยอะไปหมด” ลูกน้องดามพ์ตั้งข้อสังเกต
ดามพ์พยักหน้า แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ เมื่อเขากลับไปที่บ้านดาลิน ถามคนรับใช้ที่ถือถาดน้ำส้มเข้ามาว่าดาลิน อยู่ไหน คนใช้บอกว่าอยู่ในห้อง พลางจะยกถาดน้ำส้มไป
“คุณดาเป็นยังไงบ้างครับ”
“คุณดาถูกผู้กองดามพ์ทำมนต์ดำใส่ ลุงหาญเพิ่งทำพิธีขับไล่ไปได้” กระเต็นบอก ดาลินนิ่งคิด เธอจำได้ว่าเพชรคือลูกของหาญและเป็นคนฆ่าพ่อของตน เธอมองเพชรทั้งแค้นทั้งกลัวถอยห่างจากเขา ถามเสียงสะท้าน
“เพชร ทำไมเพชรต้องฆ่าพ่อดาด้วย...”
“ดาเข้าใจผมผิด พวกเราถูกใส่ร้าย” เพชรชี้แจง แต่ดาลินมองอย่างไม่เชื่อ
จนกระทั่งเวลาผ่านไป ใต้แสงและน้ำตาเทียนที่หยดลงบนเชิงเทียน ดาลินรับรู้เรื่องทั้งหมดจากเพชรและหาญ เธอถามน้ำตาคลอ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตดา ทำไมทุกอย่างมันดูเลือนลางไปหมด ดาจำอะไรแทบไม่ได้เลย”
“มันเป็นแค่ฝันร้าย ตอนนี้คุณตื่นจากฝันนั้นแล้ว” เพชรปลอบ
“มันไม่ใช่ความฝันหรอกเพชร คุณพ่อของดาถูกฆ่าตายจริงๆ แล้วดาก็เป็นเมียไอ้ผู้กองดามพ์จริงๆ”
“เราอาจจะกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่สิ่งที่เราควรทำคือ ช่วยกันหยุดความชั่วร้ายของยิ่งยศ” หาญเอ่ย
ดาลินมองหาญอย่างลังเล กระเต็นรีบตอกย้ำว่า “ใช่ค่ะ เราต้องช่วยกันกระชากหน้ากากของมันออกมานะคะ ก่อนที่มันจะเหิมเกริมมากกว่านี้”
“แล้วพวกเราก็เชื่อว่ามีแต่คุณดาเท่านั้นที่พอจะติดต่อผู้ใหญ่ที่น่าไว้ใจช่วยกันจัดการพวกมันได้” เพชรตั้งความหวังกับดาลิน มองหน้าให้กำลังใจ
ดาลินยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน จับต้นชนปลายอะไรแทบไม่ถูก
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่สำนักคนทรงของเซียนช้าง ดามพ์พลิกหน้าเซียนช้างขึ้นดู เห็นตาเบิกโพลง ครั้นมองไปข้างๆ เห็นตุ๊กตาที่มัดทำเสน่ห์ แตกออกเป็นเสี่ยง
“สงสัยคงโดนของย้อนเข้าตัวนะครับ เพราะอาจารย์ช้างรับทำเสน่ห์ให้ทั้งพวกคุณหญิงคุณนาย เมียน้อยเมียหลวงเยอะไปหมด” ลูกน้องดามพ์ตั้งข้อสังเกต
ดามพ์พยักหน้า แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ เมื่อเขากลับไปที่บ้านดาลิน ถามคนรับใช้ที่ถือถาดน้ำส้มเข้ามาว่าดาลิน อยู่ไหน คนใช้บอกว่าอยู่ในห้อง พลางจะยกถาดน้ำส้มไป
คนรับใช้มองงงๆ แต่ก็เดินก้มหน้าออกไป ดามพ์จึงเอาลูกสวาท ทำจากขี้ไคลและของอื่น ปั้นเป็นลูกกลอนขึ้นมาดู พูดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องว่า
“เพื่อเป็นการไม่ประมาท ลูกสวาทนี้จะทำให้คุณหลงผมยิ่งขึ้น”
เมื่อดามพ์ถือถาดนํ้าส้มเข้าไปในห้องดาลิน เธอกำลังดูรูปของพ่ออยู่เศร้าๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรดี พอดามพ์เข้ามา เธอสะดุ้ง ทำรูปพ่อหล่น ดามพ์เดินเข้ามามองอย่างสังเกต หยิบรูปส่งให้
“ดาคิดถึงพ่อค่ะ”
“ผมจัดการกับคนที่มันฆ่าพ่อคุณแล้ว อีกอย่าง...” ดามพ์เข้าโอบกอดดาลินไว้ พูดอย่างอบอุ่น อ่อนโยน “ผมอยู่นี่แล้ว คุณดาผมอยู่นี่ ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้วนะครับ”
“ใช่ค่ะ...มีคุณอยู่ ไม่ต้องกังวลอะไรอีก” ดาลินพูดหน้าตาเลื่อนลอยเหมือนคนโดนของ เมื่อดามพ์ส่งนํ้าส้มให้ เธอบอกว่าไม่อยากกิน ดามพ์คะยั้นคะยอด้วยนํ้าเสียงเป็นห่วงมากว่า
“มันจะทำให้คุณดาแข็งแรงนะ กินเสีย” พอดาลินรับไปดื่มอย่างว่าง่าย ดามพ์ก็ยิ้มอย่างพอใจ
แต่พอดามพ์เดินออกจากห้อง ดาลินก็ลุกจากเตียงอย่างคล่องแคล่วไม่เหมือนคนโดนของเมื่อครู่เลย เธอรีบหยิบเบี้ยแก้ที่ซ่อนอยู่ที่ปอยผมออกมาดู
เป็นเบี้ยแก้ที่เพชรให้ไว้ขณะอยู่ที่สำนักป่าอิสุโร เขาอธิบายสรรพคุณว่า
“นี่คือเบี้ยแก้ ใช้ป้องกันอันตรายต่างๆ รวมทั้งคุณไสย มนต์ดำ”
ดาลินมองหน้าเพชร แม้จะยังมีเยื่อใยกันอยู่ แต่เธอก็ยังเชิดอย่างหยิ่งในตัวเอง บอกเขาว่า
“เรื่องที่เกิดขึ้น ฉันยังไม่เชื่อคุณหรอกนะ โดยเฉพาะเรื่องพ่อ”
“ผมไม่ได้หวังให้คุณดาเชื่อผมทันที คุณดาหาหลักฐานก่อนก็ได้ แต่...ผมอยากให้คุณดาเก็บไว้ แล้วก็จำไว้นะครับ ผมเป็นห่วงคุณเสมอ” เพชรเอาเบี้ยแก้ใส่ในมือเธอแล้วจับมือให้กำไว้
ดาลินสบตาเพชรนิ่งไปครู่หนึ่ง เอ่ยก่อนดึงมือออกว่า “ยังไงฉันก็...ได้ชื่อว่ามีสามีแล้ว...”
ooooooo
ที่ห้องทำงานในบ้าน ดาลินเอารูปชาญชัยผู้เป็นพ่อมาวางไว้บนโต๊ะทำงาน บอกกล่าวพ่ออย่างสับสนว่า
ทันใดนั้น ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างวูบใหญ่ เอกสารบนโต๊ะปลิวกระจาย ดาลินรีบเก็บเอกสาร เธอชะงักเมื่อเห็นซองจดหมายตกอยู่ใต้โต๊ะ รีบหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน
“ดาลินลูกรัก ถ้าลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ นั่นคงหมายความว่าพ่อไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่สามารถดูแลลูก
ได้อีก ขอให้ลูกจงระวังตัวให้ดี และที่สำคัญ อย่าไว้ใจผู้การยิ่งยศและผู้กองดามพ์อย่างเด็ดขาด!”
ดาลินนํ้าตาไหลพราก หยิบอีกแผ่นหนึ่งในซองออกมาดู เป็นจดหมายที่เพชรเขียนสอดไว้ใต้หมอนนั่นเอง อ่านแล้วเธอมีสีหน้าตระหนก สับสน ปฏิเสธอย่างตื่นกลัว
“ไม่...ไม่จริง...ไม่...จริง...”
ในห้องที่ขังเกศินี เธอกำลังปีนขึ้นใช้ผ้าปูที่นอนแขวนคอตัวเอง บอกกล่าวแก่เพชรและหาญว่า
“เพชร พี่หาญ ฉันกำลังจะไปหาทั้งสองคนแล้ว รอรับฉันด้วยนะ”
“นั่นจะทำอะไร” ดาลินเข้ามาเห็น ชิดใจตามมาติดๆ
เมื่อดาลินเข้าไปช่วยปลดเกศินีลงมาแล้ว ชิดใจโวยวายทันที
“โอ๊ย...นี่จะเรียกร้องความสนใจอะไรกันนักหนานะ หาเรื่องได้ตลอดเวลาจริงๆ”
เกศินีที่ล้มอยู่กับพื้น บอกว่าตนไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจจากใคร ตนอยากตาย เมื่อเพชรกับหาญตายไปแล้วตนจะอยู่ทำไมอีก
“ไม่ได้ คุณน้าต้องอยู่” ดาลินพูด แล้วมองหน้าชิดใจเชิงปรึกษาว่าจะเอายังไงดี แต่ก็พูดต่อ “จะได้รู้ว่า หนูเจ็บปวดแค่ไหน ที่พ่อโดนเพชรกับเสือหาญฆ่าตาย แต่หนูต้องมีชีวิตอยู่”
“หนูดา...ตาเพชรไม่มีวันทำอย่างนั้นหรอก มันไม่ใช่เรื่องจริง”
“อย่ามาแก้ตัวเลย คุณน้าต้องอยู่แบบใจสลายไปแบบนี้แหละ พวกโจรห้าร้อยอย่างเพชร อย่างเสือหาญ มันสมควรแล้วที่โดนตำรวจที่ดีอย่างดามพ์จัดการ” เธอหันไปบอกชิดใจให้ส่งผ้าปูที่นอนผืนนั้นให้ที
ขณะชิดใจหันไปหยิบผ้านั่นเอง ดาลินก็รีบยัดกระดาษใส่มือเกศินีจับให้กำไว้ เกศินีมองงงๆ เธอขยิบตาไม่ให้พูดอะไร เมื่อชิดใจส่งผ้าให้ ดาลินเอาผ้ามามัดเท้าเกศินีข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งผูกไว้กับเตียง แล้วปั้นหน้าโกรธจัดพูดเด็ดขาดว่า
“คุณน้าจะได้ไม่หนีไปไหน”
ชิดใจมองอย่างสะใจ คิดไม่ถึงว่าดาลินจะเหี้ยมได้ขนาดนี้
ooooooo
No comments:
Post a Comment