เรื่องย่อ สุภาพบุรุษจุฑาเทพ คุณชายปวรรุจ ตอนจบ ละคร ช่อง3

ตอนที่ 12

เป็นเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมาอีก เมื่อย่าอ่อนมา ได้ยินชายรุจคุยกับชายภัทรว่าจะไม่ยอมแต่งงานกับ กระถิน ย่าอ่อนก้าวเข้าไปจ้องหน้าตาพองถามว่า

“นี่เรายังจะดื้อด้านไม่ยอมแต่งงานกับกระถินอีกงั้นเหรอ” ชายรุจยืนยันว่าตนไม่อาจแต่งงานกับคนที่ไม่รักได้ ย่าอ่อนคาดคั้นว่า “เพราะเรายังหวังจะเด็ดดอกฟ้าดึงท่านหญิงแต้วให้ลงต่ำมาแต่งงานกับเรางั้นสิ!”

“เปล่าเลยครับย่าอ่อน เรื่องของผมกับท่านหญิงจบลงไปแล้ว เช่นเดียวกับเรื่องของกระถิน ผมขออยู่ลำพังและไม่ต้องการมีความรักกับใครอีก”

“ไม่ได้ ย่าไม่ยอม แกต้องแต่งงานกับหนูกระถิน มันเป็นพระประสงค์ของท่านพ่อของแก ถ้าไม่เชื่อฟังแกก็ไม่สมควรเป็นจุฑาเทพอีกต่อไป” พูดแล้วทำท่าลมตีขึ้นจะเป็นลม จนชายภัทรต้องรีบเอายาให้ดม กระนั้นก็ยังเรอเอิ้กอ้าก...

เสียงย่าอ่อนดังไปถึงเรือนใหญ่ ชายเล็กกับชายพีร์เดินไปดูที่ศาลา เห็นชายภัทรกำลังชี้แจงกับย่าอ่อนว่ากระถินมีคนรักอยู่แล้วคือนายคล้าวที่ปลอมตัวมารับจ้างที่นี่ ย่าอ่อนก็คร่ำครวญอีกว่ามีแต่คนปกปิดความจริงตน

ชายใหญ่มาถึงย่าอ่อนก็ตีโพยตีพายเรื่องชายรุจไม่ยอมแต่งงานกับกระถินให้ฟัง ลามปามไปถึงเรื่องวาดดาวว่าเป็นลูกพ่อค้า และทิ้งชายรุจไปคว้าฝรั่งแก่ก็เพราะหวังสมบัติ เมื่อฝรั่งตายแล้วก็จะกลับมาหาชายรุจอีก

หม่อมเอียดได้ยินเสียงโวยวายของย่าอ่อน จึงให้สมศรีพาไปที่ศาลา เรื่องทั้งหมดจึงถูกเปิดเผย ว่าที่แท้ย่าอ่อนเป็นคนดุด่าวาดดาวจนเธอทิ้งชายรุจไป ทั้งที่หม่อมเอียดรับปากจะให้แต่งงานกับชายรุจแล้ว

เมื่อจำนนด้วยหลักฐาน ย่าอ่อนอ้างความหวังดีกับชายรุจ เพราะวาดดาวไม่สมเกียรติกับจุฑาเทพ

“เธอเห็นแก่ชายรุจหรือเห็นแก่ตัวเองกันแน่...เธอมีปมด้อยเรื่องหญิงต่ำศักดิ์มาแย่งชายคนรักของเธอไป เธอถึงลำเอียง เกลียดหญิงทุกคนที่เธอเห็นไม่คู่ควรจะเป็นสะใภ้จุฑาเทพ เธอเกลียด...โดยที่เธอไม่ได้ดูเนื้อแท้ของคนคนนี้แม้สักนิด”

“ไม่จริงค่ะคุณพี่” ย่าอ่อนเถียงเสียงแผ่วปนสะอื้น

“จริง! นอกจากนั้น เธอยังลงโทษชายรุจ กีดกันความรักของเขามากกว่าหลานชายคนอื่นๆ เพราะชายรุจเกิดจากช้องนาง หญิงต่ำศักดิ์อีกคนที่เธอรังเกียจ พอทีเถอะแม่อ่อน อย่าได้ทำร้ายและทำลายความรักของใครเขาเพื่อแก้ปมให้ตัวเองอีกเลย”

ชายรุจขอร้องหม่อมเอียดอย่าตำหนิย่าอ่อนเลย ย่าอ่อนทำไปเพราะความรักและหวังดีกับตน แล้วตรงไปกราบแทบเท้าขอบคุณความหวังดีของย่าอ่อน ชายรุจเอ่ยเสียงเครืออย่างสะเทือนใจว่า

“แต่คุณย่าครับ...ผมเจ็บเพราะความรักจากวาดดาวมาแล้วครั้งหนึ่ง มาเจ็บซ้ำสองกับท่านหญิงแต้ว ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดและจะรักตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ตอนนี้ในหัวใจของผมไม่มีที่เหลือสำหรับความรักให้หญิงคนไหนอีกแล้ว คุณย่าอ่อน...อย่าบังคับผมอีกเลยนะครับ”

ย่าอ่อนน้ำตารื้น ประคองชายรุจลุกขึ้นเอ่ยอย่างสะเทือนใจว่า “ย่าทำผิดกับเราแล้วครั้งหนึ่ง ย่าจะไม่ทำผิดซ้ำสอง”

ชายรุจกอดย่าอ่อนไว้แน่น ย่าอ่อนกอดตอบไว้เต็มแขน ทุกคนเห็นภาพนั้นแล้วยิ้มทั้งน้ำตา หม่อมเอียดถอนใจโล่งอกที่ความรักความเข้าใจกันกลับมาสู่วังจุฑาเทพอีกครั้ง...

ooooooo

เมื่อท่านหญิงออกจากโรงพยาบาล พระองค์ฉัตรไปที่วังศุภกิจเพื่อดูการเตรียมงานแต่งว่าดำเนินไปถึงไหนแล้ว ไปเจอท่านชายทัศน์กำลังอยู่กับสมรทั้งเมาทั้งสำราญสวาทกันอยู่แต่ในห้อง

พระองค์ฉัตรจึงตัดสินใจเชิญย่าอ่อนและคุณชายปวรรุจมาพบที่วังอรุณรัศมิ์

พระองค์ฉัตรบอกชายรุจว่ารู้เรื่องทั้งหมดจากย่าอ่อน แล้วถามชายรุจว่าคิดอย่างไรกับหญิงแต้ว ย้ำอย่างจริงใจว่า

“ฉันขอให้คุณชายตอบอย่างลูกผู้ชาย ไม่ต้องคิดถึงชายทัศน์ ไม่ต้องคิดถึงยศฐาบรรดาศักดิ์ และชาติกำเนิด”

ชายรุจสบตาพระองค์ฉัตร ตอบอย่างกล้าหาญว่า “กระหม่อมรักท่านหญิง รักหมดหัวใจ”

“ถ้าเช่นนั้น ฉันขอฝากคุณชายดูแลหญิงแต้ว จะปฏิเสธหรือไม่...”

ชายรุจตะลึงงัน หันเห็นย่าอ่อนยิ้มปลื้ม จึงเข้าใจว่าย่าอ่อนพาตนมาที่นี่ทำไม

หลังจากนั้น ย่าอ่อนกับพระองค์ฉัตรคุยกันประสาผู้ใหญ่ ชายรุจจึงลุกเดินไปในสวน เจอท่านหญิงเข้าโดยบังเอิญท่านหญิงยังคงทักทายชายรุจอย่างเป็นทางการ แต่ชายรุจท่าทีเปลี่ยนไป บอกท่านหญิงว่าจะฟังบัญชาจากท่านหญิงทุกอย่างถ้าท่านหญิงบอกให้ไปก็จะไม่กลับมาอีก แต่ถ้าบอกให้อยู่ก็จะไม่มีวันห่างไปไหนอีกเลย

ท่านหญิงสั่งให้ชายรุจหยุดทำตามคำสั่งแต่จงพูดและทำทุกอย่างตามที่หัวใจปรารถนา ชายรุจจึงขอกอด ท่านหญิงพูดเต็มปากเต็มคำว่า “อนุญาต” ปล่อยให้ชายรุจกอดแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นเสด็จพ่อเรียกย่าเอียดกับคุณชายมาคุยอะไร

เมื่อชายรุจเล่ารายละเอียดให้ฟัง ทั้งเล่าว่าพระองค์ฉัตรบอกว่าชายทัศน์เพิ่งมาถอนหมั้น ท่านยังถามว่า

“คุณชายจะรังเกียจลูกฉันหรือไม่ ที่เคยผ่านการหมั้นหมาย เป็นม่ายขันหมากมาแล้ว”

ท่านหญิงถามว่าคุณชายตอบเสด็จพ่อไปว่าอย่างไร ชายรุจตอบอย่างองอาจว่า

“กระหม่อมจะดูแลท่านหญิงอย่างดีที่สุด ยิ่งกว่าชีวิตของกระหม่อม สิ่งเดียวที่กระหม่อมไม่อาจรักษาให้ท่านหญิงไว้ได้ คือพระยศนำหน้าที่จะต้องถอดคืนเมื่อมาแต่งงานกับหม่อม แต่นอกจากนั้นแล้ว หม่อมจะไม่มีวันทำให้ท่านหญิงผิดหวัง จะรักและเทิดทูนท่านหญิง ทำให้ท่านหญิงทรงมีความสุขที่สุด ทุกวัน ทุกคืน ทุกวินาที จนกว่าชีวิตของกระหม่อมจะหาไม่”

ท่านหญิงมองชายรุจอย่างซาบซึ้งขณะเอ่ย “คุณชายจำประโยคนี้ไว้นะเพราะฉันอยากฟังซ้ำอีกอยากฟังไปจนแก่เลยทีเดียว” ชายรุจตอบอย่างหนักแน่นว่าสัญญาด้วยชีวิตกระหม่อม...ทั้งสองกอดกันแนบแน่นด้วยความรัก...

ooooooo

ย่าเอียดต้องไปแก้ปัญหากับเทวพันธ์ แม้เทว-พันธ์จะผิดหวังซ้ำสอง แต่ก็ยังมีความหวังกับคุณชายที่เหลือและฝั่งตนก็ยังมีมารตีกับวิไลรัมภาที่คบหากับชายภัทรและชายพีร์อยู่ เรียกมารตีมาย้ำเตือนอย่าให้ชายภัทรหลุดมือไปเป็นอันขาด

ส่วนกระถิน เมื่อชายรุจมาบอกว่าไม่ต้องแต่งงานกับตนแล้ว กระถินร้องบอกคล้าวอย่างดีใจว่า “เราจะได้เป็นผัวเมียกันแล้ว”

หลังงานแต่งงานระหว่างคุณชายปวรรุจกับหม่อม เจ้าหญิงวรรณรสาแล้ว คู่บ่าวสาวพากันไปฮันนีมูนระลึกความหลังกันที่ทะเลสาบอินเตอร์ลาเก้น ณ ที่นี้ ท่านหญิงบอกชายรุจที่ยังติดปากเรียก ‘ท่านหญิง’ ว่า ต่อไปไม่มีคำว่าท่านหญิงอีกแล้ว มีแต่รสาหญิงธรรมดาสามัญภรรยาของคุณชายปวรรุจ ชายรุจถามว่าไม่คิดถึงพระยศบ้างหรือ?

“ฉันไม่ต้องการเป็นท่านหญิง แต่ต้องการเป็นหญิงคนหนึ่งที่ได้รักและรับความรักจากผู้ชายคนหนึ่งอย่างสุดหัวใจและจะ...” ชายรุจพูดต่อให้อย่างที่ใจคิดตรงกันว่า “อยู่เคียงคู่ดูแลกันและกันตลอดไปชั่วชีวิต”

กลับจากฮันนีมูนชายพีร์ถามชายรุจว่าเป็นอย่างไรบ้าง ชายรุจตอบด้วยใบหน้าอิ่มสุขว่า มีความสุขที่สุดเลย แล้วถามชายภัทรว่าอยากมีความรักบ้างหรือเปล่า น่าจะคิดบ้างนะ ชายใหญ่เอะใจถามว่าทำไมพูดอย่างนี้?

“หม่อมย่ากับย่าอ่อนกำลังหมายตามารตีให้เริ่มสนิทสนมกับชายภัทรน่ะซีครับ” ชายรุจบอก

“ถ้านิสัยคุณมารตี ดีได้สักครึ่งคุณเกษราคงไม่น่าลำบากใจเท่านี้นะครับ” ชายพีร์พูดอย่างเข้าใจชายภัทร

“อะไรที่ยังไม่เกิดก็ช่างมันเถิด เอาไว้ค่อยว่ากัน เฮ้อ...มานั่งจับเจ่ากันอยู่แบบนี้ทำไม ออกไปเล่นเทนนิสกันดีกว่าเดี๋ยวฉันบุคคอร์ทให้” ชายภัทรลุกขึ้นแสร้งทำยิ้มแย้มร่าเริง โอบไหล่น้องชายทั้งสองพาออกไป

ชายใหญ่มองหน้าชายรุจอย่างเข้าใจว่าห่วงใยชายภัทร ต่างแน่ใจว่าชายภัทรจะต้องถูกย่าอ่อนเข้ามาวุ่นวายเจ้ากี้เจ้าการเลือกคู่ให้เป็นคนต่อไป...

ooooooo

จบสุภาพบุรุษจุฑาเทพ