เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
17 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 17 ช่ อ ง 7
ตอนที่ 16
เสียงกรีดร้องของดาลิน ทำให้ดามพ์ชักปืนวิ่งเข้ามาร้องถามว่าเป็นอะไร เห็นเพชรประคองดาลิน อยู่ ดามพ์ยิงทันที ดีที่เพชรวางดาลินแล้วกระโดดหน้าต่างออกไปทัน
ดามพ์ไปชะโงกดูที่หน้าต่างไม่เห็นเพชรแล้ว จึงกลับมาประคองดาลินขึ้นมา เธอรู้สึกตัวพอดี พอเห็นหน้าดามพ์เท่านั้น เธอก็สะดุ้งผละออก
“ฟื้นแล้วเหรอครับ” ดามพ์ถามเสียงอ่อนโยนพลางจะก้มหอมหน้าผาก
ดาลินข่วนหน้าเขาทันที เธอโกรธจัด ตะคอกถาม
“นี่แกกล้าลามปามฉันเหรอ ทุเรศที่สุด”
“ไอ้เพชรมันทำอะไรคุณ”
“ไม่ต้องพูดมาก ออกไปจากห้องแล้วก็บ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณพ่อ...คุณพ่อ...” ดาลินตะโกน ลุกขึ้นเดินไป แต่เธอเดินได้เพียงสามก้าวก็ล้มลง
ดามพ์พรวดเข้าใช้สันมือฟันต้นคอเธออย่างแรงจนสลบ แล้วก็อุ้มออกไป
ooooooo
ดึกแล้ว เกศินีถูกปลุกให้ลุกขึ้นมาทำข้าวต้มให้ยิ่งยศกับชิดใจ เดือนลุกขึ้นมาช่วย บ่นอย่างหงุดหงิดว่าคนนอนแล้วยังปลุกมาทำข้าวต้มอีก แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ
“อย่าพูดเลยเดือน ทำไปเถอะ”
เดือนบอกเกศินีให้ไปพักเสีย เพราะโดนใช้ให้ทำโน่นทำนี่เหนื่อยมาทั้งวัน เดี๋ยวตนทำต่อให้เอง เกศินีบอกว่า ถ้าเขารู้ว่าเดือนเป็นคนทำ เดือนจะโดนไปด้วย ตนยังไหว
“คุณผู้หญิง ทำไมต้องทนให้เขารังแกขนาดนี้ด้วยคะ เป็นเดือนไปจากที่นี่ตั้งนานแล้ว ไม่อยู่ให้เขาโขกสับหรอก”
“ก็ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ เพชรกลับมาเขาจะหาฉันเจอได้ยังไง ฉันจะอยู่เพื่อรอตาเพชร” เกศินีพูดอย่างมุ่งมั่น มีความหวัง
เดือนเงียบไปด้วยความสงสารเกศินีจับใจ...ที่นอกห้องครัว หาญยืนฟังอยู่เขาสงสารเกศินีจนบอกไม่ถูก
ooooooo
เมื่อทำข้าวต้มเสร็จ เกศินียกถาดเตรียมเอาไปให้ยิ่งยศกับชิดใจ เจอหาญดักอยู่ เขาโผล่ออกมาหาอย่างทนไม่ได้ เกศินีตกใจทำถาดข้าวต้มหล่น ยืนตะลึงอย่างคาดไม่ถึง หาญเข้ากอดเธอไว้แน่น เธอกอดตอบ ถามอย่างยังไม่เชื่อสายตาตัวเองว่า
“พี่หาญ...นี่พี่หาญจริงๆ ใช่ไหมจ๊ะ เกศดีใจเหลือเกินที่ได้เจอพี่อีกครั้ง พี่ยังอยู่ แล้วตาเพชรล่ะ ลูกเป็นยังไงบ้าง”
“เพชรอยู่กับพี่ ลูกก็คิดถึงเกศเหมือนกัน...” หาญ
ดันตัวเกศินีออกมองหน้าอย่างพินิจพิจารณา ทักว่า “เกศผอมไปมากนะมันเลวจริงๆที่ทำกับเกศขนาดนี้ เกศไปกับพี่นะ พี่จะรับเกศไปอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก”
เกศินีบอกว่ายังไม่ถึงเวลา เพราะถ้าตนไปตอนนี้ ก็จะเป็นตัวถ่วงเขากับเพชรมากกว่า
“ทำไมคิดแบบนั้น พี่มาเห็นกับตาว่าเกศลำบากขนาดไหน แล้วพี่จะปล่อยให้เกศอยู่ที่นี่ได้อีกเหรอ”
“เขาทรมานเกศได้แค่ร่างกายเท่านั้น เกศไม่เป็นไรหรอก เกศจะรอวันที่พี่กับเพชรล้างมลทินทั้งหมด แล้วมารับเกศไปอยู่ด้วยกัน มันอีกไม่นานไม่ใช่หรือจ๊ะ”
เหตุผลของเกศินีทำให้หาญพูดไม่ออก ได้แต่กอดเธอไว้น้ำตาคลอด้วยความสะเทือนใจ
ทั้งเพชรและหาญกลับมาถึงสำนักป่าอิสุโรในเช้าวันใหม่ พอมาเจอกันต่างก็อึกอัก ไม่ทันได้พูดอะไรกัน เสียงกระเต็นก็แจ๋ขึ้น
“ทั้งสองคนหายไปไหนทั้งคืน”
เพชรบอกว่าตนไปหาข่าว หาญเลยผสมโรงบอกว่าไปหาข่าวเหมือนกัน
แม้กระเต็นจะไม่เชื่อนัก แต่ก็ไม่ว่าอะไร เพียงแต่ติติงแกมประชดว่า
“งั้นคราวหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกล่าวกันบ้างก็แล้วกัน ตื่นมาไม่เห็นใครแบบนี้ คิดว่าโดนไอ้ยิ่งยศจับไปยิงเป้ากันหมดแล้ว”
เพชรกับหาญโดนกระเต็นตำหนิก็ได้แต่นิ่งเงียบ มองหน้ากันจ๋อยๆ
ooooooo
ดามพ์อุ้มร่างหมดสติของดาลินไปที่สำนักทรงของเซียนช้าง ให้ทำพิธีเป่ามนต์ยาแฝดใส่ดาลินใหม่ เซียนช้างถามว่า
“ไปทำอีท่าไหนล่ะผู้กอง ยาแฝดถึงได้คลายได้”
“ก็ไอ้ลูกศิษย์เฮงซวยของลื้อน่ะสิ มันกล้าบุกเข้ามาในบ้าน”
เซียนช้างพยักหน้ารับรู้ว่าเกิดศึกชิงนางกันขึ้น หลังจากเซียนช้างเป่ามนต์ยาแฝดให้ดาลิน อึดใจเดียวเธอก็รู้สึกตัว พอลืมตาขึ้นเห็นดามพ์เท่านั้น เธอก็ผวาเข้ากอด พร่ำถามอย่างตื่นกลัว
“ดามพ์...ดากลัวเหลือเกินค่ะ...เพชรค่ะ ไอ้เสือเพชรมันบุกเข้ามา” ดามพ์กอดเธอไว้ปลอบว่าตนอยู่ตรงนี้แล้วเพชรทำอะไรเธอไม่ได้หรอก “ดาไม่ห่วงตัวเองหรอกค่ะ แต่ว่าคุณน่ะสิคะ มันขู่จะเล่นสกปรกใส่ร้ายคุณกับคุณพ่อ”
ดามพ์ชะงักทันที หันไปมองหน้ากันกับเซียนช้าง ถามอย่างกังวลว่า “เรื่องอะไรเหรอครับ”
ooooooo
ที่สำนักป่าอิสุโร เพชรนั่งสมาธิฝึกวิชาอย่างไม่มีสมาธิ ในความนึกคิด เห็นแต่ภาพดาลินเอาหวีแทงตนตลอดเวลา จนกระเต็นที่เหล่มองอยู่ ถามดักคอว่า
“นายเจอคุณดาแล้วใช่ไหม ถึงไม่มีสมาธิฝึกวิชาแบบนี้”
เพชรระบายความคับข้องใจออกมาว่า “เธอรู้ แต่เธอไม่บอกฉัน เธอปล่อยให้ไอ้ดามพ์มัน...มันใกล้ชิดคุณดาแบบนั้นได้ยังไง”
ดามพ์ไปชะโงกดูที่หน้าต่างไม่เห็นเพชรแล้ว จึงกลับมาประคองดาลินขึ้นมา เธอรู้สึกตัวพอดี พอเห็นหน้าดามพ์เท่านั้น เธอก็สะดุ้งผละออก
“ฟื้นแล้วเหรอครับ” ดามพ์ถามเสียงอ่อนโยนพลางจะก้มหอมหน้าผาก
ดาลินข่วนหน้าเขาทันที เธอโกรธจัด ตะคอกถาม
“นี่แกกล้าลามปามฉันเหรอ ทุเรศที่สุด”
“ไอ้เพชรมันทำอะไรคุณ”
“ไม่ต้องพูดมาก ออกไปจากห้องแล้วก็บ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณพ่อ...คุณพ่อ...” ดาลินตะโกน ลุกขึ้นเดินไป แต่เธอเดินได้เพียงสามก้าวก็ล้มลง
ดามพ์พรวดเข้าใช้สันมือฟันต้นคอเธออย่างแรงจนสลบ แล้วก็อุ้มออกไป
ooooooo
ดึกแล้ว เกศินีถูกปลุกให้ลุกขึ้นมาทำข้าวต้มให้ยิ่งยศกับชิดใจ เดือนลุกขึ้นมาช่วย บ่นอย่างหงุดหงิดว่าคนนอนแล้วยังปลุกมาทำข้าวต้มอีก แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ
“อย่าพูดเลยเดือน ทำไปเถอะ”
เดือนบอกเกศินีให้ไปพักเสีย เพราะโดนใช้ให้ทำโน่นทำนี่เหนื่อยมาทั้งวัน เดี๋ยวตนทำต่อให้เอง เกศินีบอกว่า ถ้าเขารู้ว่าเดือนเป็นคนทำ เดือนจะโดนไปด้วย ตนยังไหว
“คุณผู้หญิง ทำไมต้องทนให้เขารังแกขนาดนี้ด้วยคะ เป็นเดือนไปจากที่นี่ตั้งนานแล้ว ไม่อยู่ให้เขาโขกสับหรอก”
“ก็ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ เพชรกลับมาเขาจะหาฉันเจอได้ยังไง ฉันจะอยู่เพื่อรอตาเพชร” เกศินีพูดอย่างมุ่งมั่น มีความหวัง
เดือนเงียบไปด้วยความสงสารเกศินีจับใจ...ที่นอกห้องครัว หาญยืนฟังอยู่เขาสงสารเกศินีจนบอกไม่ถูก
ooooooo
เมื่อทำข้าวต้มเสร็จ เกศินียกถาดเตรียมเอาไปให้ยิ่งยศกับชิดใจ เจอหาญดักอยู่ เขาโผล่ออกมาหาอย่างทนไม่ได้ เกศินีตกใจทำถาดข้าวต้มหล่น ยืนตะลึงอย่างคาดไม่ถึง หาญเข้ากอดเธอไว้แน่น เธอกอดตอบ ถามอย่างยังไม่เชื่อสายตาตัวเองว่า
“พี่หาญ...นี่พี่หาญจริงๆ ใช่ไหมจ๊ะ เกศดีใจเหลือเกินที่ได้เจอพี่อีกครั้ง พี่ยังอยู่ แล้วตาเพชรล่ะ ลูกเป็นยังไงบ้าง”
“เพชรอยู่กับพี่ ลูกก็คิดถึงเกศเหมือนกัน...” หาญ
ดันตัวเกศินีออกมองหน้าอย่างพินิจพิจารณา ทักว่า “เกศผอมไปมากนะมันเลวจริงๆที่ทำกับเกศขนาดนี้ เกศไปกับพี่นะ พี่จะรับเกศไปอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก”
เกศินีบอกว่ายังไม่ถึงเวลา เพราะถ้าตนไปตอนนี้ ก็จะเป็นตัวถ่วงเขากับเพชรมากกว่า
“ทำไมคิดแบบนั้น พี่มาเห็นกับตาว่าเกศลำบากขนาดไหน แล้วพี่จะปล่อยให้เกศอยู่ที่นี่ได้อีกเหรอ”
“เขาทรมานเกศได้แค่ร่างกายเท่านั้น เกศไม่เป็นไรหรอก เกศจะรอวันที่พี่กับเพชรล้างมลทินทั้งหมด แล้วมารับเกศไปอยู่ด้วยกัน มันอีกไม่นานไม่ใช่หรือจ๊ะ”
เหตุผลของเกศินีทำให้หาญพูดไม่ออก ได้แต่กอดเธอไว้น้ำตาคลอด้วยความสะเทือนใจ
ทั้งเพชรและหาญกลับมาถึงสำนักป่าอิสุโรในเช้าวันใหม่ พอมาเจอกันต่างก็อึกอัก ไม่ทันได้พูดอะไรกัน เสียงกระเต็นก็แจ๋ขึ้น
“ทั้งสองคนหายไปไหนทั้งคืน”
เพชรบอกว่าตนไปหาข่าว หาญเลยผสมโรงบอกว่าไปหาข่าวเหมือนกัน
แม้กระเต็นจะไม่เชื่อนัก แต่ก็ไม่ว่าอะไร เพียงแต่ติติงแกมประชดว่า
“งั้นคราวหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกล่าวกันบ้างก็แล้วกัน ตื่นมาไม่เห็นใครแบบนี้ คิดว่าโดนไอ้ยิ่งยศจับไปยิงเป้ากันหมดแล้ว”
เพชรกับหาญโดนกระเต็นตำหนิก็ได้แต่นิ่งเงียบ มองหน้ากันจ๋อยๆ
ooooooo
ดามพ์อุ้มร่างหมดสติของดาลินไปที่สำนักทรงของเซียนช้าง ให้ทำพิธีเป่ามนต์ยาแฝดใส่ดาลินใหม่ เซียนช้างถามว่า
“ไปทำอีท่าไหนล่ะผู้กอง ยาแฝดถึงได้คลายได้”
“ก็ไอ้ลูกศิษย์เฮงซวยของลื้อน่ะสิ มันกล้าบุกเข้ามาในบ้าน”
เซียนช้างพยักหน้ารับรู้ว่าเกิดศึกชิงนางกันขึ้น หลังจากเซียนช้างเป่ามนต์ยาแฝดให้ดาลิน อึดใจเดียวเธอก็รู้สึกตัว พอลืมตาขึ้นเห็นดามพ์เท่านั้น เธอก็ผวาเข้ากอด พร่ำถามอย่างตื่นกลัว
“ดามพ์...ดากลัวเหลือเกินค่ะ...เพชรค่ะ ไอ้เสือเพชรมันบุกเข้ามา” ดามพ์กอดเธอไว้ปลอบว่าตนอยู่ตรงนี้แล้วเพชรทำอะไรเธอไม่ได้หรอก “ดาไม่ห่วงตัวเองหรอกค่ะ แต่ว่าคุณน่ะสิคะ มันขู่จะเล่นสกปรกใส่ร้ายคุณกับคุณพ่อ”
ดามพ์ชะงักทันที หันไปมองหน้ากันกับเซียนช้าง ถามอย่างกังวลว่า “เรื่องอะไรเหรอครับ”
ooooooo
ที่สำนักป่าอิสุโร เพชรนั่งสมาธิฝึกวิชาอย่างไม่มีสมาธิ ในความนึกคิด เห็นแต่ภาพดาลินเอาหวีแทงตนตลอดเวลา จนกระเต็นที่เหล่มองอยู่ ถามดักคอว่า
“นายเจอคุณดาแล้วใช่ไหม ถึงไม่มีสมาธิฝึกวิชาแบบนี้”
เพชรระบายความคับข้องใจออกมาว่า “เธอรู้ แต่เธอไม่บอกฉัน เธอปล่อยให้ไอ้ดามพ์มัน...มันใกล้ชิดคุณดาแบบนั้นได้ยังไง”
“เธอต้องการให้ฉันกับคุณดาเลิกกันใช่ไหม ถึงได้ทำแบบนี้” เพชรถามโพล่งออกไป
หาญที่เดินมาฟังครู่หนึ่งแล้ว พูดแทรกขึ้น เตือนสติเพชรว่า
“เพชร พ่อว่ามีอะไรค่อยๆพูดกันดีกว่านะ กระเต็นเขาคงมีเหตุผลที่ดีกว่านั้นแน่นอน”
“ผมไม่อยากพูดกับยายเด็กขี้อิจฉาอีกแล้วครับพ่อ” เพชรไม่หายโกรธ
“ใช่ ฉันมันเด็กขี้อิจฉา นิสัยไม่ดี แล้วนายล่ะ นายมายุ่งกับฉันทำไม ลากฉันมาอยู่ด้วยกันทำไม ฉันบอกตั้งแต่ต้นแล้วไม่ใช่เหรอว่า ฉันจะอยู่บ้านฉัน จะเป็นจะตายก็เรื่องของฉัน” เสียงกระเต็นเครือสะท้านอย่างโกรธจัดและน้อยใจมาก ทำให้เพชรรู้สึกตัวว่าตัวเองแรงไปหน่อยเลยเงียบ
“นายหงุดหงิดเรื่องคนรักของนาย แล้วมาพาลใส่ฉัน มันช่วยให้คนรักของนายกลับมาได้เหรอ คนงี่เง่าแบบนาย สมควรแล้วที่ถูกแย่งคนรักไป” พูดแล้วก็วิ่งร้องไห้ออกไป
“พ่อว่ากระเต็นพูดถูกนะ” หาญเดินไปหาเพชรพูดอย่างหนักแน่นว่า “วิธีที่เราจะช่วยหนูดา คือกระชากหน้ากากพวกไอ้ยิ่งยศกับดามพ์ออกมาให้เร็วที่สุด”
ooooooo
กระเต็นวิ่งไปยืนร้องไห้อยู่ที่ริมน้ำด้วยความน้อยใจ เสียใจ พูดประชดตัวเองว่า
“สมน้ำหน้านังกระเต็น ยุ่งเรื่องของเขาดีนัก เป็นห่วงเขาไม่อยากให้เขาเสียใจ แล้วเป็นไง เขาเข้าใจความหวังดีของแกรึเปล่าล่ะ”
เพชรเดินเข้ามา พอกระเต็นรู้ตัว ก็รีบเช็ดน้ำตา ทำคอแข็งเชิดหน้า ไม่หันมอง แต่ถามประชดว่า
“มีอะไรจะด่าอีก ว่ามาเลย” เพชรบอกว่ามี แต่ไม่ทันพูดอะไร กระเต็นก็โพล่งขึ้นก่อนว่า “เข้าใจแล้ว นายอยากจะไล่ฉันไปจากที่นี่ใช่ไหม ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปทันทีที่ฉันแก้แค้นให้พ่อกับแม่ฉันเสร็จ ฉันไม่อยู่ให้รกตานายหรอก”
กระเต็นพรวดพราดจะเดินไป เพชรคว้าแขนไว้ทัน “เดี๋ยว ฉันมีเรื่องอีกอย่างอยากพูดกับเธอ ฉันจะพูดครั้งเดียว ฟังให้ดี...ฉันขอโทษ”
กระเต็นร้องไห้ออกมาทันทีที่เพชรขอโทษ แต่ยังนิ่งไม่แสดงท่าที จนเพชรถามว่า
“ว่าไง ยกโทษให้ฉันได้ไหม อ้าวทำไมถึงร้องไห้เยอะขนาดนี้ล่ะ อย่าร้องซิ โอ๋...โอ๋...อย่าร้องนะ”
ฟังเพชรโอ๋แล้วกระเต็นยิ่งร้องไห้ใหญ่ เพชรเลยเอื้อมมือไปกอดไว้ กระเต็นไม่ดิ้น ไม่ขัดขืน ยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในวงแขนของเพชรที่ริมคลองแสนสงบแห่งนั้น
ooooooo
เช้าวันเดียวกันนั้น ดามพ์ลงมาขับรถออกไปทำงาน ชาญชัยอยู่ในรถตำรวจที่หน้าบ้าน เขานั่งนิ่งคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่ที่เขาตื่นขึ้นมาเห็นหน้าต่างห้องเปิดอยู่ พอหันกลับมองที่หมอน ก็เห็นมีกระดาษแลบๆ จากใต้หมอน เขาดึงออกมาดู มีข้อความว่า
“ผู้การยิ่งยศกับผู้กองดามพ์รู้เห็นกับคนร้ายที่ขโมยวัตถุ โบราณ ขอให้ท่านติดตามพฤติกรรมของทั้งคู่ แล้วจะเห็นเอง”
ชาญชัยนั่งมองรถของดามพ์ที่ขับออกไป แล้วสั่ง
พลขับ “สะกดรอยตามไป”
ooooooo
ที่ริมน้ำหน้าโรงไม้ เพชร หาญ และกระเต็นซ่อนตัวอยู่ตามแนวไม้ กระเต็นถามเพชรอย่างไม่แน่ใจว่า
“นายแน่ใจเหรอว่าท่านอธิบดีชาญชัยจะยอมเชื่อที่นายบอก แล้วตามมาที่นี่”
เพชรบอกว่าก็ต้องรอดูก่อน ทันใดนั้น หาญบอกเบาๆว่าเสียงรถมา ทั้งหมดจึงรีบวิ่งไปซ่อนตัวแอบดูในที่เหมาะกว่า
ไม่นานนัก รถของดามพ์ก็ขับเข้ามาจอดที่หน้าโรงไม้ ดามพ์ลงจากรถสั่งอะไรบางอย่างกับลูกน้อง จากนั้นพวกลูกน้องที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าต่างหลบหายไปหมด ดามพ์กลับไปขึ้นรถแล้วขับเข้าไปในโรงไม้
“มันจะทำอะไรกัน” หาญพึมพำ ไม่ทันไร รถของชาญชัยกับรถตำรวจอีกสองคันก็แล่นเข้ามาจอด ทุกคนลงจากรถอย่างระมัดระวัง กระชับปืนในมือมั่น แล้วพากันเดินหายเข้าไปในโรงไม้
“เรารีบตามเข้าไปสมทบเถอะ” เพชรเสนอ แล้วทั้งหาญและกระเต็นก็พากันแฝงตัวหายไป
ooooooo
ที่ห้องเก็บของโรงไม้ริมน้ำ ชาญชัยกับตำรวจที่เข้ามาพากันไปแอบดูตรงประตูที่แง้มอยู่ เห็นยิ่งยศกับดามพ์กำลังควบคุมลูกน้องนำเศียรพระพุทธรูปและวัตถุโบราณบรรจุลงในลังไม้
ชาญชัยตัดสินใจถีบประตูเข้าไป ตะโกนก้อง
“หยุดได้แล้วผู้การ คุณถูกจับแล้ว”
ปืนในมือตำรวจทุกคนเล็งไปที่ยิ่งยศกับดามพ์ ทั้งสองทำท่าเหมือนยอมจำนน ชาญชัยเดินเข้าไปดูวัตถุโบราณต่างๆ พูดกับยิ่งยศอย่างผิดหวังมากว่า
“ผมคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคุณจริงๆ”
“ทำไงได้ล่ะครับท่าน” ยิ่งยศท่าทียียวน “ในเมื่อเงินเดือนที่ท่านให้มันไม่พอใช้”
“แต่คุณไม่ควรขายสมบัติของชาติ ขายเกียรติยศของตำรวจ” ชาญชัยเสียงกร้าว
“ผมผิดไปแล้ว เอาเป็นว่าผมสัญญาว่าคราวหน้าจะไม่ให้ถูกจับได้อีก”
“อย่ามาเล่นลิ้นกับผม” ชาญชัยโมโห “คราวนี้คุณหนีไปไหนไม่รอดหรอก”
“ผมว่าคนที่ไม่รอดน่าจะเป็นท่านมากกว่ากระมัง” ยิ่งยศยิ้มเยาะ พริบตานั้น ตำรวจทั้งหมดพากันหันปากกระบอกปืนใส่ชาญชัยแทน ชาญชัยตกใจถามว่าทำไม ยิ่งยศพูดเย้ยว่า “เสียดายนะครับ ที่ลูกน้องของท่านเชื่อฟังผมมากกว่า”
ชาญชัยถามพวกตำรวจว่า “พวกแกเป็นตำรวจทำไมถึงยอมโดนซื้อง่ายๆ” พลันเขาก็สะอึกเมื่อเห็นตำรวจพวกนั้นแววตาแข็งทื่อไร้แววไร้วิญญาณ
“ประมาทผมเกินไปแล้ว ผมไม่ได้ใช้เงินสักบาท เพราะผมมีอำนาจมากกว่านั้น”
ooooooo
พวกเพชร หาญ และกระเต็นรีบตามไปสมทบกับชาญชัย ทันใดนั้นเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด ทุกคนตกใจรีบมุ่งไปทางเสียงปืน
ทันทีที่เข้าไปในโรงเก็บของ ทั้งสามตะลึงอึ้ง เมื่อเห็นชาญชัยถูกยิงนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น
“ท่าน...” เพชรพรวดเข้าประคองชาญชัย “แข็งใจไว้ นะครับ ผมจะรีบพาท่านไปหาหมอ”
ชาญชัยพูดอย่างยากลำบากเพราะกำลังจะสิ้นใจ “ช่วย...
ดาลิน...ช่วยลูกสาวฉันด้วย อย่า...อย่าให้พวกมัน...ทำลายเกียรติของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์”
“ผมสัญญาด้วยชีวิตครับ” เพชรตอบหนักแน่น ตาแดงก่ำ
ชาญชัยยิ้มก่อนสิ้นใจ เพชรประคองร่างโชกเลือดนั้นไว้ ทั้งเศร้าทั้งแค้น แต่พริบตานั้นเอง ดามพ์ก็นำกำลังตำรวจเข้ามา ล้อมจับ ยิ่งยศตามเข้ามา มองหน้าเพชร ยิ้มอย่างสะใจขณะพูด
“เสียใจด้วยนะ ที่ทำให้แกต้องผิดสัญญา...ลูกพ่อ พวกแกคงต้องทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่เพราะถูกวิสามัญที่พากันหนี”
เพชรพาหาญกับกระเต็นหนี ดามพ์ยกปืนจะยิง แต่แล้วก็ชะงักงัน ยิ่งยศเห็นเต็มตาแต่ขยับไม่ได้ เลยหลับตาปลุกผี ครู่หนึ่ง ยิ่งยศหลุดจากมนต์ รีบไล่ตามไป
เพชรวิ่งนำหาญกับกระเต็นไปทางท่าน้ำ ยิ่งยศไล่ตามมา ว่าคาถา เกิดลมพัดแรง พอยิ่งยศอ้าปากพวกวิญญาณภูติผีหลายตัวก็พุ่งออกจากปาก โจมตีพวกเพชรทันที
“หนีไปที่ท่าน้ำก่อน พ่อจะถ่วงเวลามันเอง” หาญ ตะโกนบอก
เพชรไม่ยอมไป กระเต็นเลยกระชากให้หนีไปก่อน ทันใดนั้น หาญว่าคาถาปลุกเสือเผ่นพุ่งไปสู้กับเหล่าภูติผี แต่เพราะพลังยังไม่ฟื้นดีกำลังจึงไม่แกร่ง รับมือมันไม่ไหว หาญถูกโจมตีจนกระอักเลือด
เพชรกับกระเต็นสู้กับภูติผี เพชรหันไปเห็นหาญกระอักเลือดจึงรีบเข้าไปช่วยแล้วพากันหนีไปจนสุดท่าน้ำ
“โดด...” หาญตะโกน
ทั้งสามกระโดดลงน้ำพร้อมกัน ปรากฏว่าเหล่าภูติผีไม่สามารถลงน้ำได้ ยิ่งยศที่ตามมาได้แต่มองอย่างเจ็บใจ
ooooooo
ที่ห้องเก็บศพโรงพยาบาลตำรวจ ดาลินกอดศพพ่อร้องไห้อย่างหนัก พร่ำถามด้วยความแค้นว่า
“ทำไม...ทำไมเพชรต้องฆ่าพ่อด้วย แล้วดาจะอยู่กับใคร...”
ดามพ์ทำทีเข้าไปปลอบ แต่จงใจเข้าไปเพื่อเป่ามนต์ที่ข้างหู แล้วบอกเธอว่า “เพราะไอ้เพชร...เพราะไอ้เพชรคนเดียว” ดาลินซึ่งถูกเป่ามนต์ใส่ เห็นด้วยทันที ด่าเพชรว่าฆ่าพ่อตนอย่างเหี้ยมโหด
“คุณดาจะปล่อยให้มันลอยนวลไม่ได้ แค้นนี้ต้องเอาคืนด้วยชีวิต” ดามพ์ยุ
“ดาไม่ยอมปล่อยไว้แน่ ต้องจับตายเท่านั้น ใครที่เอาหัวเพชรมาให้ดาได้ ดาจะมีรางวัลให้อย่างงาม”
ยิ่งยศที่ยืนฟังอยู่ด้วย ยิ้มอย่างสะใจ
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะเกศินีในชุดคนทำงานบ้าน กำลังปัดเช็ดโต๊ะตู้อยู่ในห้องทำงานของยิ่งยศที่บ้าน ประตูห้องแง้มไว้
เกศินีกำลังจะออกไป เธอชะงักเมื่อได้ยินเสียงยิ่งยศแว่วเข้ามา เธอหาที่หลบแอบฟังอยู่ข้างตู้ อึดใจเดียว ยิ่งยศก็เดินนำดามพ์เข้ามาในห้องพูดอย่างอารมณ์ดีว่า
“ไอ้ชาญชัยมันตายซะได้ก็ดี คนที่จะขึ้นแทน ฉันก็ซื้อตัวไว้แล้ว”
“ดีจริงๆ ครับท่าน กำจัดอธิบดีไปคราวนี้ นอกจากทางจะสะดวกขึ้นแล้ว ยังได้ใส่ความหมวดเพชรกับเสือหาญอีก” ถามอย่างกระเหี้ยนกระหือรือว่าแล้วเราจะเอาอย่างไรต่อไป
“ทางโล่งแบบนี้ ก็ต้องขนของชุดใหญ่เลยสิวะ คราวนี้อั๊วจะยัดเฮโรอีนไว้ในซากวัตถุโบราณด้วยซะเลย พวกต่างชาติมันชอบอยู่แล้ว คราวนี้แหละ อั๊วจะได้รวยสมใจ ฮ่ะๆๆๆ”
เกศินีที่แอบฟังอยู่ ตกใจจนตัวสั่น คิดไม่ถึงว่ายิ่งยศจะเลวได้ขนาดนี้
ดามพ์ถามอย่างกระเหี้ยนกระหือรือว่าเมื่อไหร่ดี ตน จะได้ติดต่อไปทางเสี่ยไพบูลย์
“อาทิตย์หน้า ที่ท่าเรือใหญ่ของพระนคร อั๊วว่าเราออกไปชนแก้วฉลองกันเสียหน่อยจะดีกว่า” ยิ่งยศตบไหล่ดามพ์ชวนกันไป
แต่ขณะที่ยิ่งยศกำลังจะออกพ้นประตูนั่นเอง เกศินีขยับตัวทำของหล่นเกิดเสียงดัง ยิ่งยศหันขวับ เดินกลับไปเก็บของเห็นเกศินีที่แอบอยู่ ดามพ์ที่ตามมาก็เห็นด้วย ยิ่งยศบอกดามพ์ให้กลับไปก่อนตนมีเรื่องต้องสะสาง ดามพ์พยักหน้ายิ้มเหี้ยม
เกศินีถูกจับได้ ยืนหน้าซีดตัวสั่นอยู่ในซอกตู้
ooooooo
ยิ่งยศลากเกศินีโยนเข้าไปในห้องคนใช้ ด่า “เธอนี่มันแส่นักนะ”
เกศินีเจ็บจนร้องโอ๊ย แต่แค้นใจจนลืมกลัว ตำหนิ
ยิ่งยศว่าไม่นึกเลยว่าเขาจะทำชั่วแบบนี้ ถูกยิ่งยศย้อนเย้ยว่า
“ทำไม ทีผัวเก่าเป็นโจรก็ไม่เห็นเธอว่าอะไรนี่ อยากจะวิ่งโร่ไปแจ้งความก็เอาสิ” ยิ่งยศชี้ที่ตัวเองท้า “ตำรวจอยู่นี่ไงฮ่ะๆๆ คงจะมีคนเชื่อน้ำยาหน้าเมียโจรอย่างเธอหรอกนะ”
“คุณฆ่าท่านอธิบดี ขายสมบัติของชาติ แถมยังค้ายาเสพติด คุณ...คุณทำได้ยังไง คุณทำมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รึว่า..คุณแอบทำมันมาตลอดโดยที่ฉันไม่เคยรู้เลย”
“เก่งมาก...ในที่สุดเธอก็ฉลาดกับเขาขึ้นมาซะที ฮ่าๆๆ ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนใส่ความว่าไอ้หาญยิงตัวประกันตาย จนมันต้องติดคุกแล้วหนีออกไปเป็นโจรไงล่ะ ฮ่ะๆๆๆ”
ยิ่งยศกลับไปแล้ว เกศินียังนั่งเครียดอยู่ แม้แต่อาหารที่เดือนเอามาให้ก็กินไม่ลง เธอพึมพำหน้าเครียด
“ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำชั่วแบบนี้อีก”
เดือนเดินมาดูที่หน้าห้อง ซึ่งประตูถูกล็อกกุญแจแน่นหนา มาเคาะประตูเรียกเบาๆ
“คุณนายคะ คุณนายรีบทานข้าวเถอะนะคะ เดี๋ยวคุณท่านกลับมารู้เข้าจะไม่พอใจอีก”
ไม่มีเสียงตอบ แต่มีซองจดหมายสอดออกมาจากใต้ประตู แล้วเกศินีก็ขอร้องว่า
“เดือน เธอต้องช่วยฉันนะ เอาจดหมายนี่ไปส่งให้ฉันที”
เดือนมองซองจดหมายที่สอดออกมาอย่างครุ่นคิด ลังเล
เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
17 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 17 ช่ อ ง 7
No comments:
Post a Comment