เรื่องย่อ เสือสั่งฟ้า ตอน13 ละครช่อง7
เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
ตอนที่ 14
“นังหนู ที่นี่มันซ่องโจรนะ เห็นเขาว่าเป็นพวกเดียวกับไอ้เสือเมฆ เสือหาญด้วย ตำรวจเลยยิงตายหมด น่ากลัวจริงๆ”
กระเต็นตกใจหน้าเผือด แหวกชาวบ้านจะเข้าไปดูข้างใน พลันก็เห็นเซียนช้างถูกใส่กุญแจมือพามาขึ้นรถกระบะส่วนตำรวจที่เหลือท่าทางสะบักสะบอมทุกคน ทั้งหมดช่วยกันแบกศพจ่าเฉยกับจงอางมาวางที่พื้นใกล้ๆท้ายรถ
“ไม่จริง...ไม่จริง” กระเต็นพึมพำเบาๆ ดามพ์เดินออกมา เธอกลัวดามพ์เห็นเลยค่อยๆหลบไปอยู่หลังชาวบ้าน
ดามพ์เดินมาเปิดผ้าดูหน้าจ่าเฉยกับจงอางอีกครั้งแล้วปิดไว้ตามเดิม สั่งตำรวจให้ยกร่างของทั้งสองใส่ท้ายรถกระบะ
กระเต็นเดินร้องไห้ออกมา เธอกลั้นไว้ไม่ให้มีเสียง มีแต่น้ำตาและร่างที่สะเทือนเพราะแรงสะอื้น เดินหลบผู้คนออกไป พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่หัวใจกำลังแตกสลาย...
รุ่งขึ้น ที่ห้องทำงานของอธิบดีชาญชัยที่กองปราบ ดาลินเข้าไปถามผู้เป็นพ่ออย่างร้อนใจว่า
“ทำไมคุณพ่อไม่บอกดา ดาได้ยินข่าวจากวิทยุแล้ว
มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดใช่ไหมคะ...บอกดามาสิคะว่าไม่จริง”
ไม่ทันที่ชาญชัยจะพูดอะไร เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว ประตูเปิดออก ยิ่งยศพาดามพ์เข้ามา ดาลินปราดเข้าไปถามยิ่งยศทันทีว่า
“คุณอา เพชรไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหมคะ ไม่จริงใช่ไหมคะ”
ยิ่งยศมองหน้าดาลิน ทำเป็นอึดอัดใจ แล้วหันมองชาญชัย เชิงขอความเห็น เมื่อชาญชัยพยักหน้าเขาจึงบอกดาลินว่า
“จริงหนูดา เพชรทำแบบนั้นจริงๆ เขาช่วยเสือหาญหนีจนฆ่าตำรวจไปหลายนาย อาเสียใจกับสิ่งที่เพชรทำจริงๆ”
ดาลินอึ้งพึมพำเสียงแผ่วในลำคอ “ไม่...”
ดามพ์จับตาดูอยู่อย่างสะใจ ได้ทีรีบรายงานชาญชัยเอาหน้าว่า
“นายช้างยอมเป็นพยานให้เราและบอกความจริงทุกอย่างแล้วครับท่าน มันบอกว่า หมวดเพชรรวบรวมกำลังอยู่ที่บ้านพักตำรวจก็เพื่อวางแผนช่วยเสือหาญครับ”
ดาลินบอกชาญชัยว่ายังไงตนก็ไม่เชื่อ เพชรจะทำอย่างนั้นทำไม เชื่อว่าต้องมีคนใส่ร้ายเขาแน่ๆ
ชาญชัยไม่สนใจ หันไปถามยิ่งยศว่า “แล้วเหตุจูงใจล่ะ คุณพอจะทราบไหม”
ยิ่งยศตีหน้าเศร้า เล่นบทผิดหวัง เสียใจ ก้มหน้าพูดเสียงสะเทือนใจว่า
“ขอโทษครับท่าน” แล้วเงยหน้าขึ้นนิ่งเหมือนทำใจก่อนจะพูดว่า “ผมเพิ่งทราบความจริงว่า เพชรเป็น...เป็นลูกของเสือหาญครับ เขาคอยเป็นไส้ศึกให้เสือหาญมาสักพักแล้ว ที่จะแต่งงานกับคุณหนูดาลิน ก็เพื่อใช้อำนาจบารมีลบความผิดให้พ่อที่แท้จริงของเขา”
หลังจากนิ่งอึ้งไปอึดใจ ดาลินบอกชาญชัยอย่างมั่นใจว่า “เพชรไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“อาก็พยายามคิดอยู่ แต่...มันเป็นเรื่องจริงหนูดา ก่อนที่แม่ของเพชรจะแต่งงานกับอา เขาเคยเป็นคู่รักกับเสือหาญมาก่อน”
ดาลินถึงกับเข่าอ่อนทรุดนั่งที่โซฟา ยิ่งยศมองหน้าชาญชัยเอ่ยอย่างสะเทือนใจว่า
“ผมขอลาออกเพื่อชดใช้ในการกระทำของเพชรครับท่าน”
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้คุณก็เจอมาหนักพอแล้ว” ชาญชัยพูดอย่างเห็นใจ เมื่อยิ่งยศจะแย้ง เขาตัดบทว่า “ขอให้อยู่เพื่อทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถ ผมไม่อยากจะเสียตำรวจดีๆ อย่างคุณไป”
ยิ่งยศทำหน้าตื้นตันใจสุดๆ เอ่ยอย่างซาบซึ้งใจว่า
“ครับท่าน ผมสัญญาว่าจะลากตัวเพชรและเสือหาญกลับมารับโทษให้ได้”
ชาญชัยพยักหน้าอย่างให้กำลังใจเปิดทางให้ทำงานให้เต็มที่ ดามพ์ลอบมองดาลินที่นั่งเศร้าอยู่อย่างสะใจ เพราะเมื่อเพชรไม่อยู่แล้ว ทางของตนก็สะดวก เตรียมเสียบแทนเต็มที่
ที่ห้องขังในกองปราบ เซียนช้างอยู่ในห้องขัง ดามพ์ยืนอยู่หน้าห้องขัง ดามพ์ส่งซองใส่เงินให้เซียนช้างซองหนาพอสมควร เซียนช้างรับซองไปด้วยความดีใจ
“รางวัลของลื้อ นี่แค่งวดแรกนะ” ดามพ์บอก
ได้รับเงินแล้ว เซียนช้างถามกลัวๆว่า “แต่ข้าใส่ความพวกหมวดเพชรแบบนั้น ถ้าพวกมันย้อนกลับมาเล่นงานข้าล่ะ”
“พรรคพวกมันตายหมดแล้ว ที่เหลือก็ถูกทางการตามล่า ลื้อจะกลัวอะไรอีก ต่อไปนี้ลื้อมาเป็นคนของอั๊วใครก็ทำอะไรลื้อไม่ได้ จะทำมาหากินอะไร รับรองทางสะดวกแน่” ดามพ์พูดอย่างผู้ยิ่งใหญ่จนเซียนช้างยกมือไหว้สอพลอว่า
“นายจะให้ข้ารับใช้อะไรก็บอกได้เลย ข้ายินดีทุกอย่าง”
“ดี...ให้มันได้แบบนี้ซิ” ดามพ์ยิ้มพอใจ ก่อนเดินกลับไป
ooooooo
เมื่อยิ่งยศกลับถึงบ้าน ขณะกำลังคลอเคลียกับชิดใจอยู่นั้น เกศินีเข้ามาถามทั้งน้ำตาว่า
“ไหนคุณรับปากแล้วว่าจะไม่ทำอะไรตาเพชร แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้”
ยิ่งยศถามยียวนว่ารู้เรื่องด้วยหรือ เกศินีน้ำตาไหลพราก เข้าทุบตียิ่งยศ ตัดพ้อต่อว่า ถามว่าทำกับลูกอย่างนี้ได้ยังไง ใจร้ายที่สุด
ชิดใจทำจริตวี้ดว้ายหลบไปอยู่หลังยิ่งยศ ส่วนยิ่งยศรวบมือทั้งสองข้างของเกศินีผลักเธอจนล้มนั่งกับพื้น ตะคอกใส่
“ก็เพราะมันไม่ใช่ลูกฉันไง ฉันให้โอกาสมันแล้วแต่เชื้อมันไม่ทิ้งแถว ลูกโจร มันก็ต้องเป็นโจรเหมือนพ่อมันนั่นแหละมันเลือกของมันเอง”
ชิดใจได้ทีผสมโรงด่าเกศินีว่าคบชู้กับโจร แถมยังเอาลูกโจรมาเลี้ยงอีก แล้วทำเป็นถามยิ่งยศเขย่าขวัญเกศินีว่า
“ชิดใจฟังข่าวมา ตอนนี้เขาประกาศจับตายทั้งเสือเพชร เสือหาญใช่ไหมคะ”
“ใช่” ยิ่งยศตอบแล้วหันพูดกับเกศินี “เอาแบบนี้ ถ้าเธอคิดถึงผัวกับลูกมาก เดี๋ยวฉันจะรีบตามล่าแล้วตัดหัวเอามาให้เธอดีไหม” พูดแล้วเดินเข้าไปบีบหน้าเกศินีจ้องหน้าเหี้ยม
เกศินีตระหนกจนตัวสั่น ร้องขออย่า...อย่า...ยิ่งยศหัวเราะสะใจ ถามว่าอย่าช้าใช่ไหม ตอกย้ำให้เธอขวัญเสียว่า
“รับรองทันใจเธอแน่ เธออยากเห็นหัวใครก่อนล่ะ ไอ้เพชร หรือว่าไอ้หาญดี บอกฉันมาซิ ว่าคนไหนก่อนฉันจะรีบตัดหัวมันมาให้เธอดูตรงหน้านี้เลย ดีไหม”
ยิ่งยศคาดคั้นข่มขู่เสียจนเกศินีเป็นลม เขาปล่อยเธอทั้งที่เป็นลมไม่ได้สติอย่างไม่สนใจ แล้วเดินประคองชิดใจออกไป
เกศินีถูกพาไปนอนที่ห้องคนใช้ โดยมีเดือนคอยดูแลด้วยความเป็นห่วง จนเมื่อเธอรู้สึกตัว คำแรกที่เอ่ยออกมาคือ
“เพชร...เพชร...”
เดือนประคองเกศินีลุกขึ้น เธอถามว่าทำไมตนถึงมาอยู่ที่นี่ เดือนหลบตาไม่กล้าพูด เกศินีเดาได้ว่าเป็นคำสั่งของยิ่งยศ เธอบอกเดือนว่าช่างมันเถอะ ตนอยู่ไหนก็ได้ ขออย่างเดียว ขอให้เขาสองคนปลอดภัยก็พอ
“โถ...คุณผู้หญิง...” เดือนพึมพำน้ำตาคลอ
ooooooo
ที่ซอกหนึ่งในสำนักอิสุโร เพชรประคองหาญเข้าไปนั่ง กระทิงคอยดูลาดเลาอยู่ไม่ไกลนัก พูดอย่างไม่ยอมรับความคิดของหาญว่าทำไมตนต้องเชื่อเขา พากันมาหลบอยู่ที่นี่ แม้หาญจะเจ็บปวด เหน็ดเหนื่อย แต่ก็พยายามชี้แจงว่า
“เพราะที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุดนะซิ ไอ้ยิ่งยศนึกไม่ถึงแน่ๆว่าข้าจะพามาหลบที่อิสุโร” เมื่อเพชรถามว่าทำไม หาญเล่าความเป็นมาว่า “เพราะเป็นที่ที่เราสองคนเติบโตมาด้วยกัน เรียนวิชาอาคมต่างๆกับอาจารย์คนเดียวกัน”
เพชรถามว่าแล้วแม่ล่ะ หาญไม่พร้อมที่จะเล่า เลยพูดเลี่ยงไปว่าเมื่อปลอดภัยแล้ว สองคนก็ไปได้แล้ว กระทิงถามอย่างหงุดหงิดว่าจะให้ไปไหน ป่านนี้ตำรวจตามตัวพวกเรากันให้ควั่กแล้ว
“ใช่ ข้าถึงไม่อยากให้เอ็งสองคนเป็นตัวถ่วงข้าไง” หาญพูดให้ทั้งสองคนเจ็บใจจะได้ไปเสีย
ได้ผล กระทิงโมโหลำเลิกว่าตนกับหมวดเพิ่งช่วยเขามาหยกๆพูดกับเพชรอย่างเจ็บใจว่า เห็นไหมช่วยโจรกับช่วยหมา ช่วยหมายังดีกว่ามันยังรู้บุญคุณ
“เอ็งก็เข้าใจถูกแล้ว วิสัยโจรอย่างข้ามันเลวแบบนี้แหละ แล้วข้าก็ไม่ได้ขอให้พวกเอ็งช่วยด้วย ไปสิ!”
กระทิงฮึดฮัด ส่วนเพชรนิ่งไม่ขยับ มองหาญด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ก่อนที่จะเอ่ยเนิบๆ
“มีคนบอกผมว่า คุณเป็นคนให้ตะกรุดนี้กับผม”
“เอ็งนี่มันน่ารำคาญ ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ข้าไปเอง”
พอเห็นหาญขยับจะไปจริงๆเพชรถามโพล่งขึ้นว่า “ผมเป็นลูกคุณใช่ไหม”
“หมวดคงเข้าใจผิด ไอ้เสือหาญไม่เคยมีลูก” หาญตอบอย่างฉุนเฉียว ขาดคำก็ร้องอย่างเจ็บปวด ล้มลงดิ้นพราดๆ เพชรตกใจรีบเข้าไปดู พลิกตัวหาญขึ้นมาแล้วเขาก็ตะลึงงันเมื่อเห็นหน้าหาญดำคล้ำ
ไม่เพียงเท่านั้น เพชรยังเห็นมีอะไรนูนๆขึ้นมาใต้เนื้อของหาญ แล้วตื้นขึ้นมาวิ่งเป็นริ้วๆอยู่ใต้ผิวหนัง หาญบิดตัวร้องอย่างเจ็บปวด เพชรไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ร้องเรียก
“เสือหาญ...เสือหาญ...”
ooooooo
ที่ป่าช้าสำนักอิสุโร ยิ่งยศท่องมนต์ดำอยู่อย่างเร่งรีบ มีดามพ์นั่งดูอยู่อย่างสนใจ เวลายิ่งผ่านไป หาญก็ยิ่งดิ้นรนอย่างเจ็บปวด เพชรพยายามช่วยเท่าที่คิดว่าจะช่วยได้
เวลาเดียวกันนั้น ยิ่งยศลืมตาเห็นปลิงเกาะอยู่ เขาท่องมนต์บริกรรมคาถาทันที ปลิงที่เกาะอยู่ค่อยๆเล็กลง...เล็กลง จนหายวับไป
หาญยิ่งเจ็บปวดบิดตัวไปมาแทบจะเป็นดิ้นพราดๆ เพชรพยายามช่วย ถามว่าทำอย่างไรถึงจะช่วยเขาได้ให้บอกมา
“ไม่มี...ไปเสีย ข้าบอกให้ไป” หาญไล่ท่าเดียว แล้วกระอักเลือดพ่นโดนหน้าเพชร
ยิ่งยศยังอยู่ที่ป่าช้า พูดกับดามพ์อย่างสะใจว่า อีกไม่นานหาญจะต้องเจ็บปวดจนขาดใจตาย แล้วหัวเราะลั่น
ooooooo
ที่ศาลาร้าง สำนักอิสุโร หาญหายใจแผ่วลงทุกที กระทิงเอามือไปรอที่จมูกบอกเพชรว่า ลมหายใจเบาลงเรื่อยๆแล้ว เพชรไม่รู้จะทำอย่างไร จึงค่อยๆทรุดตัวลงนั่งพนมมือหน้าซากพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรที่เก่าแก่จนผุพัง แล้วภาวนา
“กุศลผลบุญใดที่ลูกได้เคยสร้างสมไว้ทั้งในชาติก่อนและชาตินี้ ลูกขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของเสือหาญ อย่าได้จองเวรจองกรรมเขาอีกเลย ถ้าลูกกับเสือหาญมีบุญบารมีเกื้อกูลต่อกัน ขอให้ลูกมีโอกาสได้ทดแทน...ด้วย”
พอเพชรก้มกราบ ก็มีแมวกระโดดแผล็วผ่านหน้าเขาไป เพชรชะงักหลบจนเสียหลักหงายหลัง แต่พอเงยหน้าขึ้นก็มองอึ้งเมื่อเห็นด้านบนมีรอยหยดน้ำ แล้วน้ำก็ค่อยๆย้อยลงมาในบาตรพระพุทธรูป
เพชรค่อยๆขอดน้ำจากก้นบาตรที่มีอยู่ไม่มาก เอาไปหยอดใส่ปากหาญ หลับตาพนมมือสวดอิติปิโส...ไปเรื่อยๆ หาญค่อยๆสงบลง จากนั้นก็กระอักเลือดสดๆออกมา เลือดที่กระอักออกมานั้น มีทั้งปลิงและตะปูปนออกมาด้วย
กระทิงมองอย่างไม่เชื่อสายตา ส่วนเพชรหยุดสวด ลืมตาดูหาญอย่างโล่งใจ
ooooooo
เพราะเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเพชร ดาลิน ไปนั่งดื่มในไนต์คลับจนเมา ฟุบอยู่กับโซฟา ดามพ์ที่จับตาติดตามการเคลื่อนไหวของดาลินทุกฝีก้าวอยู่แล้ว เข้าไปปลุก
“คุณหนู...คุณหนูเมามากแล้ว กลับบ้านเถอะครับ”
ดาลินลืมตาดู พอเห็นเป็นดามพ์ก็พูดอย่างไม่แยแสว่าไม่ใช่เรื่องของนายอย่ามายุ่ง ดามพ์อ้อนเอาใจว่าตนเป็นห่วง เมื่อดาลินตัดบทว่าตนดูแลตัวเองได้ พลางยกแก้วเหล้าจะดื่มอีก ดามพ์คว้าแก้วเหล้าไป ตัดสินใจพูดว่า
“คนอย่างหมวดเพชร ไม่มีค่าอะไรให้คุณดาต้องเสียใจเลยนะครับ เขาเป็นลูกโจร แล้วตอนนี้เขากำลังจะเป็นโจรตามพ่อเขา หมวดเพชรไม่เหมาะกับคุณดาเลยนะครับ ตัดใจเสียเถอะครับ”
ดามพ์พูดไม่ทันขาดคำ ก็ถูกดาลินตบหน้าฉาดใหญ่ ตวาดเมาๆ
“อย่ามาสะเออะบอกฉัน ว่าใครเหมาะไม่เหมาะกับฉัน ถึงเพชรจะเป็นลูกโจร แต่ฉันก็รักเขา แล้วจะรักตลอดไป... แต่สำหรับคนอย่างนาย แม้แต่ขาอ่อนฉันก็อย่าหวังว่าจะเห็น” พูดแล้วเธอแย่งแก้วเครื่องดื่มไปดื่มจนหมด
ดามพ์ลูบรอยที่ถูกตบ มองดาลินยิ้มเหี้ยมเมื่อเห็นเธอดื่มจนหมดแก้ว
ที่แท้ดามพ์แอบเทผงกระดูกผีที่เซียนช้างเอาจากตำหนักคนทรงของตัวเองให้ บอกว่านี่เป็นสุดยอดเสน่ห์ยาแฝด เอาไปใส่ในน้ำหรืออาหาร รับรองรายไหนรายนั้นไม่มีพลาด
ดังนั้น ชั่วอึดใจเดียว ดาลินก็มีอาการ เมื่อดามพ์พาเธอกลับไปส่งที่บ้าน เธอนอนกระสับกระส่ายจนทนไม่ได้ สุดท้ายตัดสินใจลุกขึ้นออกจากห้องไป
ดามพ์คอยท่าอยู่แล้ว เขาลุกมาเปิดประตู เห็นดาลินยืนอยู่เธอยิ้มให้อย่างยั่วยวนเชิญชวน เขายิ้มพอใจดึงเธอเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูทันที
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ทั่วทั้งบ้านของชาญชัยก็โกลาหลกันไปหมด เมื่อดาลินหายไปจากบ้าน ชาญชัยด่าพวกคนใช้อย่างเกรี้ยวกราดว่า อยู่กันยังไง คุณหนูหายไปทั้งคนไม่มีใครรู้เรื่องเลย เลี้ยงเสียข้าวสุก
ยิ่งยศที่มาที่บ้านแล้ว พูดปลอบเจ้านายให้ใจเย็นๆ ดาลินอาจจะไปค้างบ้านเพื่อนก็ได้ ถูกชาญชัยเสียงดังใส่ว่า ตนเช็กไปหมดแล้ว ดาลินไม่ได้ไปที่บ้านเพื่อนคนไหนเลย
“เอาอย่างนี้ ผมจะให้ตำรวจสายสืบช่วยออกตามอีกแรง” ยิ่งยศเสนออย่างเอาใจ พลางจะออกไป
“ดาอยู่นี่...” เสียงดาลินแว่วเข้ามา แล้วเธอก็เดินเกาะแขนดามพ์เข้ามาอย่างสดชื่น “ไม่ต้องไปตามที่ไหนให้วุ่นวายหรอกค่ะคุณพ่อ...ดาอยู่กับดามพ์เขาค่ะ...อยู่กันทั้งคืน”
ทุกคนอึ้งจนพูดไม่ออก ดามพ์เล่นบทอ่อนน้อม รีบยกมือไหว้ชาญชัย เอ่ยอย่างสำนึกผิดว่า
“ผมขอโทษครับ ที่เราสองคนชิงสุกก่อนห่าม แต่ผมรักคุณดาด้วยใจจริง และยินดีรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดครับ”
ชาญชัยอึ้งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะชักปืนออกมาจ้องไปทางดามพ์ ตวาดอย่างโมโหสุดขีดว่า
“นี่แกกล้าทำลายลูกสาวฉันเหรอ ตายเสียเถอะ!”
“อย่านะคะ” ดาลินพรวดออกไปบังดามพ์ไว้ “ถ้าพ่อยิงดามพ์ ดาจะตายตามเขา เราสองคนรักกันค่ะพ่อ”
ชาญชัยชะงัก ถามว่าแล้วเพชรล่ะ ลูกรักเพชรไม่ใช่หรือ ดาลินตอบอย่างไม่ต้องคิดว่า
“ดาคบกับเพชร เพราะเห็นแก่พ่อ ตอนนี้เราก็เห็นแล้วว่า ธาตุแท้ของเขาเป็นยังไง ดาไม่มีวันแต่งงานกับคนแบบนั้น ดามพ์เท่านั้น ที่จะอยู่กับดาค่ะ”
ฟังแล้วชาญชัยยิ่งงง ถามว่าอยู่กัน หมายความว่ายังไง ดาลินตอบอย่างไม่ตะขิดตะขวง ว่า
“ก็แปลว่าเขาจะย้ายมาอยู่ที่บ้านเรา วันนี้เลยนะคะดามพ์ ดาไม่อยากให้คุณห่างดาไปแม้แต่วันเดียว” เมื่อชายชัยถามว่าแล้วเรื่องแต่งงานล่ะ เธอตอบอย่างไม่แยแสว่า “มันก็แค่พิธีการเท่านั้น ความรู้สึกของสองคนต่างหากที่สำคัญ” พูดแล้วก็ควงแขนดามพ์ “ไปค่ะ ไปดูห้องเรากัน”
ชาญชัยหันมองยิ่งยศถามว่านี่มันอะไรกัน แล้วขอโทษที่ลูกสาวตนทำเรื่องขายหน้าแบบนี้
“ถ้าท่านหมายถึงเรื่องระหว่างคุณหนูกับ...อดีตลูกชายผม ไม่ต้องกังวลนะครับ มันจบไปแล้ว ท่านครับ ในฐานะผู้บังคับบัญชาของดามพ์ ผมขอรับรองนะครับ ว่าผู้กองดามพ์เป็นคนดี ท่านจะไม่มีทางผิดหวังกับลูกเขยคนนี้แน่นอนครับ”
ยิ่งยศสะใจอย่างยิ่งที่แผนการทุกขั้นตอนของตนสำเร็จง่ายดาย ส่วนชาญชัยจำต้องพยักหน้าอย่างเลยตามเลย
เมื่อยิ่งยศกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง โดยมีดามพ์ เกาะแจไปด้วย พอลับตาคน ยิ่งยศตบบ่าดามพ์ชมกึ่งแซวว่า
“ลื้อมันไม่ใช่เล่นนะ ในที่สุดก็เป็นลูกเขยอธิบดีจนได้” ดามพ์ยกความดีให้ยิ่งยศว่าถ้าเขาไม่ชี้ทางตนก็ไม่กล้าทำหรอก “มันเป็นวาสนาของลื้อต่างหาก ต่อไปนี้งานของเราก็จะสะดวกยิ่งกว่าเดิม แล้วเราสองคนก็จะรวยขึ้น...รวยขึ้นไปเรื่อยๆ ฮ่ะๆๆๆ”
เสียงหัวเราะอย่างเย้ยฟ้าท้าดินของยิ่งยศ กึกก้องไปทั้งห้อง...
ooooooo
ในโบสถ์ร้างของสำนักป่าอิสุธโร หาญลืมตาแล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง เพชรเข้ามาถามว่าตื่นแล้วหรือ หาญมองหน้าเพชรอึดใจนึกอะไรได้ ถามว่า “เพชร... หมวดยังไม่ไปอีกเหรอ”
เพชรไม่ตอบแต่เอาน้ำมาให้ดื่ม หาญปัดทิ้งพยายามลุกขึ้นบอกว่าถ้าหมวดไม่ไปตนจะไปเอง เพชรจับแขนหาญไว้ ถูกหาญสะบัดพลิกตัวจับมือเพชรไพล่หลัง อีกมือค้ำคอเพชรไว้ พูดอย่างดุดัน
“ข้าขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย อย่ามายุ่งกับข้า”
“ผมไม่ได้ยุ่ง แต่ผมต้องการรู้ความจริง”
“ไม่มีความจริงอะไรทั้งนั้น อย่าคิดว่าหมวดช่วยข้าไว้แล้ว ข้าจะไม่กล้าฆ่าหมวดนะ ลืมไปแล้วหรอว่า ข้าคือไอ้เสือหาญ”
เพชรไม่สะทกสะท้าน ท้าว่าถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าเลย ต่างจ้องตา อย่างวัดใจกัน จนเพชรเป็นฝ่ายถามเสียงอ่อนแต่หนักแน่นว่า
“พ่อผมคือใครกันแน่” ทำให้หาญเริ่มรู้สึกหวั่นไหวแต่ยังปากแข็งว่า พ่อของหมวดก็คือผู้การยิ่งยศ เพชรสวน ไปทันทีว่า “งั้นเหรอ แล้วคนที่ให้ตะกรุดนี้กับแม่ผม คนที่ ยอมฆ่าพวกเดียวกันเพื่อช่วยคนรักของผม คนที่ยอมตายดีกว่าเปิดเผยความลับ ยอมเป็นตัวล่อเสือเมฆ ทั้งๆที่รู้ตัวว่า ตัวเองก็ต้องตายล่ะ คนคนนั้นคือใคร”
หาญถามเสียงอ่อนลงว่ารู้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา ให้ความลับเป็นความลับก็ดีแล้ว
“ผมเป็นคนนะ คุณช่วยผมขนาดนี้ แล้วยังปกปิดความจริงผมทำไมอีก”
“เพราะหมวดควรมีพ่อที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่ไอ้โจรชั่ว มือเปื้อนเลือดอย่างผมไง” หาญน้ำตาไหลอย่างสุดที่จะกลั้นได้
ทั้งสองมองหน้ากัน ต่างน้ำตาไหลพราก เพชรพูดเสียงเครือว่า
“แต่ถ้าไม่มีคุณ...ก็ไม่มีผมเหมือนกัน”
วินาทีนั้น หาญปล่อยมือที่ค้ำคอเพชร ตัดสินใจผลักเพชรออกไป ด่าไปร้องไห้ไป
“หมวดพูดบ้าอะไร กลับไปเสีย...หมวดควรจะมีชีวิตที่ดีเหมือนเดิม ได้แต่งงานกับลูกสาวอธิบดีกรมตำรวจ ต่อไปก็จะเจริญก้าวหน้าในอาชีพ อยู่อย่างมีเกียรติ ไม่ใช่ต้องมาหลบๆซ่อนๆแบบโจรอย่าง...” หาญตีบตันจนพูดไม่ออก
“อย่างคุณใช่ไหม...ใช่ไหม” เมื่อหาญยังพูดไม่ออก เพชรพูดอีก “แล้วการที่ต้องอยู่อย่างคนที่ไม่มีใครยอมรับว่าเป็นผู้ให้กำเนิด มันจะต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้ว สวรรค์ก็ไปไม่ได้ นรกก็ไม่ยอมรับ แล้วผมควรจะอยู่ตรงไหน ตอบผมมาซิ”
หาญยืนก้มหน้าน้ำตาไหลพรากด้วยความสงสารลูก
“ตอนที่ผมตามไปช่วยคุณ นั่นคือผมได้ตัดสินใจแล้วที่จะเผชิญความจริง เพราะไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร แต่คุณก็คือพ่อของผม”
หาญมองเพชรอึ้ง เพชรคุกเข่าลงก้มกราบแทบเท้า หาญพยายามหักห้ามใจอยู่นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ค่อยๆเอามือวางบนหัวเพชร เอ่ยเสียงเครืออย่างตื้นตัน
“เพชร...ลูกพ่อ...”
“พ่อ...” เพชรเรียกเป็นครั้งแรก
หาญสุดที่จะทนอีกแล้ว เขาดึงเพชรขึ้นไปกอด ต่างกอดกันร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง
กระทิงเดินเข้ามากระชากหาญออกล็อกคอไว้ พูดอย่างไม่หายแค้นว่า
“เอ็งสองคนปรับความเข้าใจกันแล้ว นั่นมันเรื่องของเอ็ง แต่สำหรับข้า มันก็ยังเป็นศัตรูของข้า!”
เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
ตอนที่ 14
ยิ่งยศเดินอาดๆเข้าไปที่หาญซึ่งยืนมองเสือเมฆที่หายใจรวยรินแผ่วเต็มที ส่งปืนให้หาญ สั่งเลือดเย็น
“จบงานให้ข้าเสียที”
หาญรับปืนไปถือ เล็งไปตรงหน้า ร่างเสือเมฆซีด เพราะถูกผีดูดเลือดไปเกือบหมดแล้ว หาญจับปืนเล็งมือสั่น ตาแดงก่ำ ต่อสู้กับความคิดของตัวเองอย่างหนัก
แม้เสือเมฆจะหายใจแผ่วลงทุกที แต่ตาจ้องเขม็งที่หาญไม่กะพริบ พึมพำ
“ทำไม...”
“อีกไม่นานหรอก ข้าจะตามไปชดใช้สิ่งที่ข้าทำกับพี่กับไอ้ชัด”
สิ้นเสียงหาญ เสียงปืนก็แผดขึ้น หาญทิ้งปืน มือไม้อ่อนแรงก้มหน้าร้องไห้โฮ อย่างสุดกลั้น
เสือเมฆถูกยิงที่แสกหน้า ตาที่จ้องหาญยังมองค้างอยู่...
“ทำได้ดีมาก ไปคุยกันต่อในนรกก็แล้วกันนะ” เสียงยิ่งยศดังขึ้น แล้วตวาดเหี้ยม “ถึงเวลาของแกแล้ว ไอ้หาญ!”
หาญลุกขึ้นหันเผชิญหน้ายิ่งยศ ฝ่ายนั้นเอาปืนจี้เดินเข้าหา
“เอาเลย ข้าพร้อมแล้ว” หาญร้องท้า
หาญหลับตารอความตาย ยิ่งยศยิ้มสะใจค่อยๆเหนี่ยวไก
ทันใดนั้น กระสุนจากปืนกลก็พุ่งเข้ามา ดามพ์กับพวกตำรวจพากันหลบหาที่กำบัง ยิ่งยศเองก็วิ่งไปหลบหลังต้นไม้
พริบตานั้น เพชรขี่มอเตอร์ไซค์พุ่งเข้ามากลางวง ที่คอมีตะกรุดห้อยไว้ กระทิงซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์มาด้วย กระทิงเป็นคนถือปืนกลยิงพวกตำรวจตายไปสามนาย
ยิ่งยศที่หลบอยู่หลังต้นไม้ ตระหนักในทันทีว่าเพชรเลือกที่จะอยู่ข้างหาญ เขาตะโกนอย่างบ้าเลือด
“ฆ่ามัน! มันเป็นผู้ร้าย ฆ่ามัน!”
สิ้นเสียงยิ่งยศ ตำรวจที่หลบอยู่รอบๆก็ระดมยิงเข้ามาราวกับห่าฝน เพชรทิ้งมอเตอร์ไซค์วิ่งไปที่หาญร้องบอก “หนีเร็ว” แล้วดึงหาญไปหลบที่ข้างรถเสือเมฆ โดยมีกระทิงคอยยิงคุ้มกันให้
พวกตำรวจยังระดมยิงใส่ ถูกกระทิงยิงร่วงไปอีก 6 คน
ที่ข้างรถเสือเมฆ เพชรลากหาญมาหลบที่นั่น หาญถามเพชรอย่างเตือนสติว่า
“หมวด หมวดกำลังทำอะไรอยู่รู้ไหม”
“ไม่รู้ รู้แต่ว่าแกจะตายไม่ได้ จนกว่าจะตอบคำถามของฉันก่อน”
“ไม่” หาญตะโกนใส่
ooooooo
ดามพ์พยายามไปหายิ่งยศ เมื่อไปถึงหลังต้นไม้ที่ยิ่งยศหลบอยู่ เขาถาม
“เอาไงดีครับนาย”
ยิ่งยศมองไปทางพวกเพชรที่ระดมยิงมาไม่หยุด ตาแดงก่ำด้วยความแค้น สั่งดามพ์
“หลบไป ฉันเอง!”
ว่าแล้วก็หยิบมีดหมอออกมาปาดที่มือตัวเองจน
เลือดพุ่ง เอาเลือดทามีดหมอ พริบตานั้น วิญญาณร้ายสีดำก็ลอยออกมาพอยิ่งยศอ้าปาก วิญญาณเหล่านั้นลอยหายเข้าไปในตัวเขา
เมื่อยิ่งยศลืมตาขึ้นมาอีกที ปรากฏว่านัยน์ตาเขามีแต่ตาดำ จนดามพ์ผงะตกใจกลัวถอยหลบฉากออกไป
ooooooo
ที่ข้างรถเสือเมฆ หาญไม่ต้องการให้เพชรกลายเป็นคนร้ายเพราะช่วยตน เขาสลัดตัวจากเพชร จะวิ่งออกไปให้พวกตำรวจยิงตาย
กระทิงเอาศอกถองเข้าที่หน้าหาญจนหงายเอาปืนจี้ เพชรร้องห้าม กระทิงจึงลดปืนลง ด่าหาญ
“ไอ้โง่ หมวดว่าเอ็งเป็นคนเดียวที่รู้ว่าใครใส่ร้ายข้า ฉะนั้นเอ็งห้ามตาย ถ้าข้าไม่อนุญาต”
ทันใดนั้น ยิ่งยศโผล่พรวดออกมายืนข้างหลังกระทิง ในมือมีมีดหมอเงื้อจะฟันกระทิง แต่หาญเห็นก่อนพุ่งเข้าผลักกระทิงพ้นมีดหมอไปเส้นยาแดงเดียว กระทิงล้มลงไปนั่งจุก
ยิ่งยศหันกลับมาจ้องเพชรอย่างแค้นใจ เพชรตกใจที่เห็นยิ่งยศมีแต่ตาดำ อุทาน
“พ่อ...”
“ฉันไม่ใช่พ่อแก...” ยิ่งยศตะคอก กำมีดหมอจนมือสั่นอย่างแค้นใจ
หาญกลัวยิ่งยศจะทำร้ายเพชร พุ่งเข้าไปหยิบปืนของกระทิงยิงไปทันที ปรากฏว่าไม่ระคายผิวเขาเลย ยิ่งยศเดินเข้าหาหาญอย่างดุร้าย
หาญถอยไปจนถึงร่างเสือเมฆ นึกได้รีบคลำที่ชายพกของเสือเมฆ เจอขวดกุมารทองเข้า รีบเปิดขวดออก บอกเจ้าทอง
“เอ็งช่วยข้าทีไอ้ทอง”
เจ้าทองพยักหน้าแล้วพุ่งเข้าใส่ยิ่งยศ ชนยิ่งยศจนกระเด็นไปกระแทกต้นไม้
หาญหันพยักหน้าให้เพชรกับกระทิงแล้ววิ่งนำไป ทั้งสองรีบวิ่งตามทันที
ooooooo
ยิ่งยศตั้งหลักได้ มองหาญกับเพชรและกระทิงคำราม
“คิดว่าจะหนีข้ารอดงั้นเรอะ!”
ยิ่งยศกำตะปูจากกระเป๋าเสื้อมาว่าคาถา พอแบมือเป่าออกไป ตะปูเป็นห่าฝนก็พุ่งเข้าตัวหาญจากข้างหลังจนหาญเซ แผดเสียงลั่น
“อ๊ากกกก...” เมื่อเพชรวิ่งมาประคอง หาญผลักออก “ไม่ต้องช่วยข้า หนีไป”
“ไม่ ถ้าหนีก็หนีด้วยกัน ไม่งั้นก็ตายด้วยกันตรงนี้” เพชรไม่ยอมหนี ต่างจ้องตากันนิ่ง เมื่อหาญเห็นเพชรไม่ยอมหนีจึงยันกายลุกขึ้น
เพชรเข้าประคองหาญ กระทิงฝืนใจเข้าไปช่วยประคอง หาญอีกข้างหนึ่งพากันหลบไป
อึดใจเดียวยิ่งยศก็นำพวกดามพ์กับตำรวจที่เหลืออีกเพียงคนเดียววิ่งเข้ามา ดามพ์สั่งตำรวจให้ตามไป ยิ่งยศยก มือห้าม
“ไม่ต้อง ปล่อยมันไปก่อน ประวัติศาสตร์จะได้ซ้ำรอย ฮ่ะๆๆๆ”
ยิ่งยศระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง วางแผนใส่ร้ายเพชรให้กลายเป็นโจรเหมือนหาญอีกคน
ที่บ้านพักจ่าเฉย...
จ่าเฉยในชุดตำรวจวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามากวาดตามองไม่เจอใครก็ตะโกนเรียกรวดเดียวทั้งสามเซียน อึดใจเดียว เซียนช้างก็ออกมาในชุดผ้าขาวม้า บ่นเสียงดัง
“รู้แล้วตะโกนอยู่ได้ ข้าอยู่ในส้วม อะไรนักหนาวะ”
จ่าเฉยบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ถามหาจงอางกับกระทิง จงอางส่งเสียงมาก่อน แล้วเดินควงปืนเข้ามาบ่นว่าให้อยู่เฉยๆ แบบนี้ ตนเบื่อจะแย่อยู่แล้ว
“ข้าเพิ่งรู้ข่าวมา ผู้การฯยิ่งยศแอบย้ายตัวเสือหาญไปแล้ว” จ่าเฉยพูดไปหอบไป
จงอางโวยวายอย่างหงุดหงิดว่า ไหนบอกว่าจะให้เราช่วยไง จ่าเฉยบอกว่า ตนไม่รู้ว่าหมวดเพชรหายไปไหน แล้วนึกได้ถามหากระทิงว่าอยู่ไหน
ไม่ทันมีใครพูดอะไร เสียงปืนก็ดังขึ้นนัดหนึ่ง จ่าเฉยสะดุ้งเฮือกร้องเฮ้ย แล้วทุกคนก็พากันหลบ จงอางโผล่ออกมาตะโกนถาม
“ไอ้บ้าที่ไหนมันกล้ามาแหย่หนวดเสือวะ”
จ่าเฉยย่องไปแอบดูที่หน้าต่าง เห็นตำรวจล้อมบ้านอยู่ พอเห็นเป็นตำรวจจ่าก็ถอนใจ พูดอย่างโล่งอกว่าพวกเดียวกัน คุยกันได้ สงสัยจะเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ
จ่าถือปืนชูขึ้นเหนือหัว เดินออกไป พลางทักสบายๆ
“พรรคพวก นี่ฉันเอง จ่าเฉย”
เสียงปืนระดมยิงเข้ามาที่จ่าทันที จ่าทรุดฮวบ พูดได้แค่ “ท...ทำ...ไม...” แล้วกระอักเลือดตาย เซียนช้างที่แอบดูอยู่ตกใจตะลึงงัน ในขณะที่จงอางตะโกนลั่น
“ไอ้เฉย...” แล้วตะคอกถามตำรวจ “พวกเอ็งทำแบบนี้ได้ไงวะ”
ไม่มีเสียงตอบ แต่ดามพ์ที่นำกำลังตำรวจ 5 นายมาล้อมบ้าน ยกมือโบกให้สัญญาณตำรวจกระจายกำลังกันบุกเข้าไปในบ้าน จงอางกระโดดหน้าต่างออกมายิงใส่ตำรวจถูกคนหนึ่งที่ไหล่จนทรุด
ดามพ์เห็นดังนั้นรีบหาที่กำบังเพื่อยิงจงอาง แต่พอมองไปอีกทีปรากฏว่าจงอางหายไปแล้ว ไม่ทันที่ดามพ์จะทำอะไรเขาก็ถูกจงอางล็อกคอจากข้างหลัง จงอาจใช้มีดสั้นสู้ ส่วนดามพ์พยายามใช้ปืน
ตำรวจที่เหลืออีก 4 นาย บุกเข้าไปในบ้านพักหมายเล่นงานเซียนช้าง เซียนช้างถูกยิงแต่ไม่เป็นอะไร พลันก็เป่าคาถาธนูที่หมัด แล้วซัดใส่ตำรวจทั้ง 4 นาย จนกระเด็นกันไปไม่เป็นท่า เซียนช้างรีบออกไปนอกบ้านทันที
ดามพ์ที่สู้กับจงอาง ถูกจงอางเตะตัดขาล้มลง เขาพยา– ยามจะคว้าปืนที่ทำหล่นแต่ไม่ทัน จงอางพุ่งเข้าแทงสุดแรง แต่ไม่เข้า จงอางมองอึ้ง อุทาน
“เอ็งเล่นของ”
“กว่าจะรู้ก็สายไปแล้ว” ดามพ์เยาะเย้ย แล้วยิงจงอางในระยะเผาขน พอจงอางเซถลาก็ตามไปยิงซ้ำจนร่างพรุน ตายคาที่...
ooooooo
ที่อีกมุมหนึ่ง เซียนช้างกำลังปะทะกับตำรวจที่เหลือ พอเห็นจงอางถูกยิงร่างพรุนตายไปอีกคนก็แผดเสียงด้วยความแค้น พุ่งเข้าอัดตำรวจที่อยู่ใกล้จนกระเด็น แล้วซัดหมัดธนูมือใส่ดามพ์เกิดระเบิดขึ้น แต่ดามพ์หลบทันเขาสั่งตำรวจให้ยิง
ตำรวจที่เหลือยิงใส่เซียนช้างทันที เซียนช้างพนมมือว่าคาถาเกิดครอบแก้วห่อหุ้มตัวไว้ กระสุนเจาะไม่เข้า ดามพ์เห็นดังนั้น ควักกระสุนลงอักขระใส่แทนกระสุนธรรมดา
กระสุนลงอักขระของดามพ์ เจาะครอบแก้วเข้าไปถูกขาเซียนช้างจนทรุดลงทันที
“ถึงลื้อจะมีวิชาดี ก็ต้านกระสุนอาคมของอั๊วไม่ได้หรอก” ดามพ์เยาะเย้ย
เซียนช้างตกใจมาก รีบลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในบ้าน ดามพ์สั่งตำรวจที่เหลือให้อยู่ข้างนอก ตนจะตามเข้าไปจับเซียนช้างด้วยตัวเอง
ooooooo
ดามพ์วิ่งเข้าไปในห้อง เห็นเซียนช้างวิ่งเข้าห้องน้ำพอดี เขาปราดไปเปิดประตูผัวะ แต่ไม่มีใครอยู่ในนั้น หารู้ไม่ว่าเซียนช้างมาปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเขาแล้ว เซียนช้างถีบดามพ์ไปกระแทกผนังห้อง แล้วซัดหมัดธนูใส่ พริบตานั้นร่างดามพ์หายวับไป แล้วไปปรากฏตัวข้างหลังเซียนช้างเอาปืนจี้เอวไว้
“คิดว่าลื้อจะกำบังตัวเป็นคนเดียวรึไง” ดามพ์เย้ยหยัน
“พวกข้าทำผิดข้อหาอะไร ตำรวจถึงต้องลงมือฆ่าแกงกันแบบนี้” เซียนช้างถาม เมื่อรู้ว่าเสียที ตัวเองเป็นรองแล้ว
“ข้อหาซ่องโจรน่ะสิ”
“เฮ้ย...หมวดเพชรขอให้ข้ามาทำงานด้วย เอ็งไม่รู้เหรอ”
“ก็เพราะลื้อเลือกช่วยคนผิดน่ะซิ ถึงต้องพบจุดจบแบบนี้ อั๊วเสียดายฝีมือลื้อจริงๆ”
ดามพ์จ่อปืนเข้าใส่ เซียนช้างตาเหลือก ร้องขอว่าตนยังไม่อยากตาย ดามพ์แกล้งยิงเฉียดๆพอเสียงปืนเงียบ เซียนช้างค่อยๆลืมตาขึ้น หน้าซีดเผือด
“ตอนนี้ คาถาบทไหนก็ช่วยลื้อไม่ได้หรอก ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ก็ต้องเลือก” ดามพ์เสนอข้อแลกเปลี่ยน
ooooooo
กระเต็นกำลังเดินกลับมาที่บ้านพัก เห็นชาวบ้านมายืนมุงกันอยู่เต็มไปหมด รีบเดินเข้าไปถามว่าทำไมคนมากันเยอะแยะ มีอะไรกันหรือ
“จบงานให้ข้าเสียที”
หาญรับปืนไปถือ เล็งไปตรงหน้า ร่างเสือเมฆซีด เพราะถูกผีดูดเลือดไปเกือบหมดแล้ว หาญจับปืนเล็งมือสั่น ตาแดงก่ำ ต่อสู้กับความคิดของตัวเองอย่างหนัก
แม้เสือเมฆจะหายใจแผ่วลงทุกที แต่ตาจ้องเขม็งที่หาญไม่กะพริบ พึมพำ
“ทำไม...”
“อีกไม่นานหรอก ข้าจะตามไปชดใช้สิ่งที่ข้าทำกับพี่กับไอ้ชัด”
สิ้นเสียงหาญ เสียงปืนก็แผดขึ้น หาญทิ้งปืน มือไม้อ่อนแรงก้มหน้าร้องไห้โฮ อย่างสุดกลั้น
เสือเมฆถูกยิงที่แสกหน้า ตาที่จ้องหาญยังมองค้างอยู่...
“ทำได้ดีมาก ไปคุยกันต่อในนรกก็แล้วกันนะ” เสียงยิ่งยศดังขึ้น แล้วตวาดเหี้ยม “ถึงเวลาของแกแล้ว ไอ้หาญ!”
หาญลุกขึ้นหันเผชิญหน้ายิ่งยศ ฝ่ายนั้นเอาปืนจี้เดินเข้าหา
“เอาเลย ข้าพร้อมแล้ว” หาญร้องท้า
หาญหลับตารอความตาย ยิ่งยศยิ้มสะใจค่อยๆเหนี่ยวไก
ทันใดนั้น กระสุนจากปืนกลก็พุ่งเข้ามา ดามพ์กับพวกตำรวจพากันหลบหาที่กำบัง ยิ่งยศเองก็วิ่งไปหลบหลังต้นไม้
พริบตานั้น เพชรขี่มอเตอร์ไซค์พุ่งเข้ามากลางวง ที่คอมีตะกรุดห้อยไว้ กระทิงซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์มาด้วย กระทิงเป็นคนถือปืนกลยิงพวกตำรวจตายไปสามนาย
ยิ่งยศที่หลบอยู่หลังต้นไม้ ตระหนักในทันทีว่าเพชรเลือกที่จะอยู่ข้างหาญ เขาตะโกนอย่างบ้าเลือด
“ฆ่ามัน! มันเป็นผู้ร้าย ฆ่ามัน!”
สิ้นเสียงยิ่งยศ ตำรวจที่หลบอยู่รอบๆก็ระดมยิงเข้ามาราวกับห่าฝน เพชรทิ้งมอเตอร์ไซค์วิ่งไปที่หาญร้องบอก “หนีเร็ว” แล้วดึงหาญไปหลบที่ข้างรถเสือเมฆ โดยมีกระทิงคอยยิงคุ้มกันให้
พวกตำรวจยังระดมยิงใส่ ถูกกระทิงยิงร่วงไปอีก 6 คน
ที่ข้างรถเสือเมฆ เพชรลากหาญมาหลบที่นั่น หาญถามเพชรอย่างเตือนสติว่า
“หมวด หมวดกำลังทำอะไรอยู่รู้ไหม”
“ไม่รู้ รู้แต่ว่าแกจะตายไม่ได้ จนกว่าจะตอบคำถามของฉันก่อน”
“ไม่” หาญตะโกนใส่
ooooooo
ดามพ์พยายามไปหายิ่งยศ เมื่อไปถึงหลังต้นไม้ที่ยิ่งยศหลบอยู่ เขาถาม
“เอาไงดีครับนาย”
ยิ่งยศมองไปทางพวกเพชรที่ระดมยิงมาไม่หยุด ตาแดงก่ำด้วยความแค้น สั่งดามพ์
“หลบไป ฉันเอง!”
ว่าแล้วก็หยิบมีดหมอออกมาปาดที่มือตัวเองจน
เลือดพุ่ง เอาเลือดทามีดหมอ พริบตานั้น วิญญาณร้ายสีดำก็ลอยออกมาพอยิ่งยศอ้าปาก วิญญาณเหล่านั้นลอยหายเข้าไปในตัวเขา
เมื่อยิ่งยศลืมตาขึ้นมาอีกที ปรากฏว่านัยน์ตาเขามีแต่ตาดำ จนดามพ์ผงะตกใจกลัวถอยหลบฉากออกไป
ooooooo
ที่ข้างรถเสือเมฆ หาญไม่ต้องการให้เพชรกลายเป็นคนร้ายเพราะช่วยตน เขาสลัดตัวจากเพชร จะวิ่งออกไปให้พวกตำรวจยิงตาย
กระทิงเอาศอกถองเข้าที่หน้าหาญจนหงายเอาปืนจี้ เพชรร้องห้าม กระทิงจึงลดปืนลง ด่าหาญ
“ไอ้โง่ หมวดว่าเอ็งเป็นคนเดียวที่รู้ว่าใครใส่ร้ายข้า ฉะนั้นเอ็งห้ามตาย ถ้าข้าไม่อนุญาต”
ทันใดนั้น ยิ่งยศโผล่พรวดออกมายืนข้างหลังกระทิง ในมือมีมีดหมอเงื้อจะฟันกระทิง แต่หาญเห็นก่อนพุ่งเข้าผลักกระทิงพ้นมีดหมอไปเส้นยาแดงเดียว กระทิงล้มลงไปนั่งจุก
ยิ่งยศหันกลับมาจ้องเพชรอย่างแค้นใจ เพชรตกใจที่เห็นยิ่งยศมีแต่ตาดำ อุทาน
“พ่อ...”
“ฉันไม่ใช่พ่อแก...” ยิ่งยศตะคอก กำมีดหมอจนมือสั่นอย่างแค้นใจ
หาญกลัวยิ่งยศจะทำร้ายเพชร พุ่งเข้าไปหยิบปืนของกระทิงยิงไปทันที ปรากฏว่าไม่ระคายผิวเขาเลย ยิ่งยศเดินเข้าหาหาญอย่างดุร้าย
หาญถอยไปจนถึงร่างเสือเมฆ นึกได้รีบคลำที่ชายพกของเสือเมฆ เจอขวดกุมารทองเข้า รีบเปิดขวดออก บอกเจ้าทอง
“เอ็งช่วยข้าทีไอ้ทอง”
เจ้าทองพยักหน้าแล้วพุ่งเข้าใส่ยิ่งยศ ชนยิ่งยศจนกระเด็นไปกระแทกต้นไม้
หาญหันพยักหน้าให้เพชรกับกระทิงแล้ววิ่งนำไป ทั้งสองรีบวิ่งตามทันที
ooooooo
ยิ่งยศตั้งหลักได้ มองหาญกับเพชรและกระทิงคำราม
“คิดว่าจะหนีข้ารอดงั้นเรอะ!”
ยิ่งยศกำตะปูจากกระเป๋าเสื้อมาว่าคาถา พอแบมือเป่าออกไป ตะปูเป็นห่าฝนก็พุ่งเข้าตัวหาญจากข้างหลังจนหาญเซ แผดเสียงลั่น
“อ๊ากกกก...” เมื่อเพชรวิ่งมาประคอง หาญผลักออก “ไม่ต้องช่วยข้า หนีไป”
“ไม่ ถ้าหนีก็หนีด้วยกัน ไม่งั้นก็ตายด้วยกันตรงนี้” เพชรไม่ยอมหนี ต่างจ้องตากันนิ่ง เมื่อหาญเห็นเพชรไม่ยอมหนีจึงยันกายลุกขึ้น
เพชรเข้าประคองหาญ กระทิงฝืนใจเข้าไปช่วยประคอง หาญอีกข้างหนึ่งพากันหลบไป
อึดใจเดียวยิ่งยศก็นำพวกดามพ์กับตำรวจที่เหลืออีกเพียงคนเดียววิ่งเข้ามา ดามพ์สั่งตำรวจให้ตามไป ยิ่งยศยก มือห้าม
“ไม่ต้อง ปล่อยมันไปก่อน ประวัติศาสตร์จะได้ซ้ำรอย ฮ่ะๆๆๆ”
ยิ่งยศระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง วางแผนใส่ร้ายเพชรให้กลายเป็นโจรเหมือนหาญอีกคน
ที่บ้านพักจ่าเฉย...
จ่าเฉยในชุดตำรวจวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามากวาดตามองไม่เจอใครก็ตะโกนเรียกรวดเดียวทั้งสามเซียน อึดใจเดียว เซียนช้างก็ออกมาในชุดผ้าขาวม้า บ่นเสียงดัง
“รู้แล้วตะโกนอยู่ได้ ข้าอยู่ในส้วม อะไรนักหนาวะ”
จ่าเฉยบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ถามหาจงอางกับกระทิง จงอางส่งเสียงมาก่อน แล้วเดินควงปืนเข้ามาบ่นว่าให้อยู่เฉยๆ แบบนี้ ตนเบื่อจะแย่อยู่แล้ว
“ข้าเพิ่งรู้ข่าวมา ผู้การฯยิ่งยศแอบย้ายตัวเสือหาญไปแล้ว” จ่าเฉยพูดไปหอบไป
จงอางโวยวายอย่างหงุดหงิดว่า ไหนบอกว่าจะให้เราช่วยไง จ่าเฉยบอกว่า ตนไม่รู้ว่าหมวดเพชรหายไปไหน แล้วนึกได้ถามหากระทิงว่าอยู่ไหน
ไม่ทันมีใครพูดอะไร เสียงปืนก็ดังขึ้นนัดหนึ่ง จ่าเฉยสะดุ้งเฮือกร้องเฮ้ย แล้วทุกคนก็พากันหลบ จงอางโผล่ออกมาตะโกนถาม
“ไอ้บ้าที่ไหนมันกล้ามาแหย่หนวดเสือวะ”
จ่าเฉยย่องไปแอบดูที่หน้าต่าง เห็นตำรวจล้อมบ้านอยู่ พอเห็นเป็นตำรวจจ่าก็ถอนใจ พูดอย่างโล่งอกว่าพวกเดียวกัน คุยกันได้ สงสัยจะเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ
จ่าถือปืนชูขึ้นเหนือหัว เดินออกไป พลางทักสบายๆ
“พรรคพวก นี่ฉันเอง จ่าเฉย”
เสียงปืนระดมยิงเข้ามาที่จ่าทันที จ่าทรุดฮวบ พูดได้แค่ “ท...ทำ...ไม...” แล้วกระอักเลือดตาย เซียนช้างที่แอบดูอยู่ตกใจตะลึงงัน ในขณะที่จงอางตะโกนลั่น
“ไอ้เฉย...” แล้วตะคอกถามตำรวจ “พวกเอ็งทำแบบนี้ได้ไงวะ”
ไม่มีเสียงตอบ แต่ดามพ์ที่นำกำลังตำรวจ 5 นายมาล้อมบ้าน ยกมือโบกให้สัญญาณตำรวจกระจายกำลังกันบุกเข้าไปในบ้าน จงอางกระโดดหน้าต่างออกมายิงใส่ตำรวจถูกคนหนึ่งที่ไหล่จนทรุด
ดามพ์เห็นดังนั้นรีบหาที่กำบังเพื่อยิงจงอาง แต่พอมองไปอีกทีปรากฏว่าจงอางหายไปแล้ว ไม่ทันที่ดามพ์จะทำอะไรเขาก็ถูกจงอางล็อกคอจากข้างหลัง จงอาจใช้มีดสั้นสู้ ส่วนดามพ์พยายามใช้ปืน
ตำรวจที่เหลืออีก 4 นาย บุกเข้าไปในบ้านพักหมายเล่นงานเซียนช้าง เซียนช้างถูกยิงแต่ไม่เป็นอะไร พลันก็เป่าคาถาธนูที่หมัด แล้วซัดใส่ตำรวจทั้ง 4 นาย จนกระเด็นกันไปไม่เป็นท่า เซียนช้างรีบออกไปนอกบ้านทันที
ดามพ์ที่สู้กับจงอาง ถูกจงอางเตะตัดขาล้มลง เขาพยา– ยามจะคว้าปืนที่ทำหล่นแต่ไม่ทัน จงอางพุ่งเข้าแทงสุดแรง แต่ไม่เข้า จงอางมองอึ้ง อุทาน
“เอ็งเล่นของ”
“กว่าจะรู้ก็สายไปแล้ว” ดามพ์เยาะเย้ย แล้วยิงจงอางในระยะเผาขน พอจงอางเซถลาก็ตามไปยิงซ้ำจนร่างพรุน ตายคาที่...
ooooooo
ที่อีกมุมหนึ่ง เซียนช้างกำลังปะทะกับตำรวจที่เหลือ พอเห็นจงอางถูกยิงร่างพรุนตายไปอีกคนก็แผดเสียงด้วยความแค้น พุ่งเข้าอัดตำรวจที่อยู่ใกล้จนกระเด็น แล้วซัดหมัดธนูมือใส่ดามพ์เกิดระเบิดขึ้น แต่ดามพ์หลบทันเขาสั่งตำรวจให้ยิง
ตำรวจที่เหลือยิงใส่เซียนช้างทันที เซียนช้างพนมมือว่าคาถาเกิดครอบแก้วห่อหุ้มตัวไว้ กระสุนเจาะไม่เข้า ดามพ์เห็นดังนั้น ควักกระสุนลงอักขระใส่แทนกระสุนธรรมดา
กระสุนลงอักขระของดามพ์ เจาะครอบแก้วเข้าไปถูกขาเซียนช้างจนทรุดลงทันที
“ถึงลื้อจะมีวิชาดี ก็ต้านกระสุนอาคมของอั๊วไม่ได้หรอก” ดามพ์เยาะเย้ย
เซียนช้างตกใจมาก รีบลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในบ้าน ดามพ์สั่งตำรวจที่เหลือให้อยู่ข้างนอก ตนจะตามเข้าไปจับเซียนช้างด้วยตัวเอง
ooooooo
ดามพ์วิ่งเข้าไปในห้อง เห็นเซียนช้างวิ่งเข้าห้องน้ำพอดี เขาปราดไปเปิดประตูผัวะ แต่ไม่มีใครอยู่ในนั้น หารู้ไม่ว่าเซียนช้างมาปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเขาแล้ว เซียนช้างถีบดามพ์ไปกระแทกผนังห้อง แล้วซัดหมัดธนูใส่ พริบตานั้นร่างดามพ์หายวับไป แล้วไปปรากฏตัวข้างหลังเซียนช้างเอาปืนจี้เอวไว้
“คิดว่าลื้อจะกำบังตัวเป็นคนเดียวรึไง” ดามพ์เย้ยหยัน
“พวกข้าทำผิดข้อหาอะไร ตำรวจถึงต้องลงมือฆ่าแกงกันแบบนี้” เซียนช้างถาม เมื่อรู้ว่าเสียที ตัวเองเป็นรองแล้ว
“ข้อหาซ่องโจรน่ะสิ”
“เฮ้ย...หมวดเพชรขอให้ข้ามาทำงานด้วย เอ็งไม่รู้เหรอ”
“ก็เพราะลื้อเลือกช่วยคนผิดน่ะซิ ถึงต้องพบจุดจบแบบนี้ อั๊วเสียดายฝีมือลื้อจริงๆ”
ดามพ์จ่อปืนเข้าใส่ เซียนช้างตาเหลือก ร้องขอว่าตนยังไม่อยากตาย ดามพ์แกล้งยิงเฉียดๆพอเสียงปืนเงียบ เซียนช้างค่อยๆลืมตาขึ้น หน้าซีดเผือด
“ตอนนี้ คาถาบทไหนก็ช่วยลื้อไม่ได้หรอก ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ก็ต้องเลือก” ดามพ์เสนอข้อแลกเปลี่ยน
ooooooo
กระเต็นกำลังเดินกลับมาที่บ้านพัก เห็นชาวบ้านมายืนมุงกันอยู่เต็มไปหมด รีบเดินเข้าไปถามว่าทำไมคนมากันเยอะแยะ มีอะไรกันหรือ
กระเต็นตกใจหน้าเผือด แหวกชาวบ้านจะเข้าไปดูข้างใน พลันก็เห็นเซียนช้างถูกใส่กุญแจมือพามาขึ้นรถกระบะส่วนตำรวจที่เหลือท่าทางสะบักสะบอมทุกคน ทั้งหมดช่วยกันแบกศพจ่าเฉยกับจงอางมาวางที่พื้นใกล้ๆท้ายรถ
“ไม่จริง...ไม่จริง” กระเต็นพึมพำเบาๆ ดามพ์เดินออกมา เธอกลัวดามพ์เห็นเลยค่อยๆหลบไปอยู่หลังชาวบ้าน
ดามพ์เดินมาเปิดผ้าดูหน้าจ่าเฉยกับจงอางอีกครั้งแล้วปิดไว้ตามเดิม สั่งตำรวจให้ยกร่างของทั้งสองใส่ท้ายรถกระบะ
กระเต็นเดินร้องไห้ออกมา เธอกลั้นไว้ไม่ให้มีเสียง มีแต่น้ำตาและร่างที่สะเทือนเพราะแรงสะอื้น เดินหลบผู้คนออกไป พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่หัวใจกำลังแตกสลาย...
รุ่งขึ้น ที่ห้องทำงานของอธิบดีชาญชัยที่กองปราบ ดาลินเข้าไปถามผู้เป็นพ่ออย่างร้อนใจว่า
“ทำไมคุณพ่อไม่บอกดา ดาได้ยินข่าวจากวิทยุแล้ว
มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดใช่ไหมคะ...บอกดามาสิคะว่าไม่จริง”
ไม่ทันที่ชาญชัยจะพูดอะไร เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว ประตูเปิดออก ยิ่งยศพาดามพ์เข้ามา ดาลินปราดเข้าไปถามยิ่งยศทันทีว่า
“คุณอา เพชรไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหมคะ ไม่จริงใช่ไหมคะ”
ยิ่งยศมองหน้าดาลิน ทำเป็นอึดอัดใจ แล้วหันมองชาญชัย เชิงขอความเห็น เมื่อชาญชัยพยักหน้าเขาจึงบอกดาลินว่า
“จริงหนูดา เพชรทำแบบนั้นจริงๆ เขาช่วยเสือหาญหนีจนฆ่าตำรวจไปหลายนาย อาเสียใจกับสิ่งที่เพชรทำจริงๆ”
ดาลินอึ้งพึมพำเสียงแผ่วในลำคอ “ไม่...”
ดามพ์จับตาดูอยู่อย่างสะใจ ได้ทีรีบรายงานชาญชัยเอาหน้าว่า
“นายช้างยอมเป็นพยานให้เราและบอกความจริงทุกอย่างแล้วครับท่าน มันบอกว่า หมวดเพชรรวบรวมกำลังอยู่ที่บ้านพักตำรวจก็เพื่อวางแผนช่วยเสือหาญครับ”
ดาลินบอกชาญชัยว่ายังไงตนก็ไม่เชื่อ เพชรจะทำอย่างนั้นทำไม เชื่อว่าต้องมีคนใส่ร้ายเขาแน่ๆ
ชาญชัยไม่สนใจ หันไปถามยิ่งยศว่า “แล้วเหตุจูงใจล่ะ คุณพอจะทราบไหม”
ยิ่งยศตีหน้าเศร้า เล่นบทผิดหวัง เสียใจ ก้มหน้าพูดเสียงสะเทือนใจว่า
“ขอโทษครับท่าน” แล้วเงยหน้าขึ้นนิ่งเหมือนทำใจก่อนจะพูดว่า “ผมเพิ่งทราบความจริงว่า เพชรเป็น...เป็นลูกของเสือหาญครับ เขาคอยเป็นไส้ศึกให้เสือหาญมาสักพักแล้ว ที่จะแต่งงานกับคุณหนูดาลิน ก็เพื่อใช้อำนาจบารมีลบความผิดให้พ่อที่แท้จริงของเขา”
หลังจากนิ่งอึ้งไปอึดใจ ดาลินบอกชาญชัยอย่างมั่นใจว่า “เพชรไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“อาก็พยายามคิดอยู่ แต่...มันเป็นเรื่องจริงหนูดา ก่อนที่แม่ของเพชรจะแต่งงานกับอา เขาเคยเป็นคู่รักกับเสือหาญมาก่อน”
ดาลินถึงกับเข่าอ่อนทรุดนั่งที่โซฟา ยิ่งยศมองหน้าชาญชัยเอ่ยอย่างสะเทือนใจว่า
“ผมขอลาออกเพื่อชดใช้ในการกระทำของเพชรครับท่าน”
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้คุณก็เจอมาหนักพอแล้ว” ชาญชัยพูดอย่างเห็นใจ เมื่อยิ่งยศจะแย้ง เขาตัดบทว่า “ขอให้อยู่เพื่อทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถ ผมไม่อยากจะเสียตำรวจดีๆ อย่างคุณไป”
ยิ่งยศทำหน้าตื้นตันใจสุดๆ เอ่ยอย่างซาบซึ้งใจว่า
“ครับท่าน ผมสัญญาว่าจะลากตัวเพชรและเสือหาญกลับมารับโทษให้ได้”
ชาญชัยพยักหน้าอย่างให้กำลังใจเปิดทางให้ทำงานให้เต็มที่ ดามพ์ลอบมองดาลินที่นั่งเศร้าอยู่อย่างสะใจ เพราะเมื่อเพชรไม่อยู่แล้ว ทางของตนก็สะดวก เตรียมเสียบแทนเต็มที่
ที่ห้องขังในกองปราบ เซียนช้างอยู่ในห้องขัง ดามพ์ยืนอยู่หน้าห้องขัง ดามพ์ส่งซองใส่เงินให้เซียนช้างซองหนาพอสมควร เซียนช้างรับซองไปด้วยความดีใจ
“รางวัลของลื้อ นี่แค่งวดแรกนะ” ดามพ์บอก
ได้รับเงินแล้ว เซียนช้างถามกลัวๆว่า “แต่ข้าใส่ความพวกหมวดเพชรแบบนั้น ถ้าพวกมันย้อนกลับมาเล่นงานข้าล่ะ”
“พรรคพวกมันตายหมดแล้ว ที่เหลือก็ถูกทางการตามล่า ลื้อจะกลัวอะไรอีก ต่อไปนี้ลื้อมาเป็นคนของอั๊วใครก็ทำอะไรลื้อไม่ได้ จะทำมาหากินอะไร รับรองทางสะดวกแน่” ดามพ์พูดอย่างผู้ยิ่งใหญ่จนเซียนช้างยกมือไหว้สอพลอว่า
“นายจะให้ข้ารับใช้อะไรก็บอกได้เลย ข้ายินดีทุกอย่าง”
“ดี...ให้มันได้แบบนี้ซิ” ดามพ์ยิ้มพอใจ ก่อนเดินกลับไป
ooooooo
เมื่อยิ่งยศกลับถึงบ้าน ขณะกำลังคลอเคลียกับชิดใจอยู่นั้น เกศินีเข้ามาถามทั้งน้ำตาว่า
“ไหนคุณรับปากแล้วว่าจะไม่ทำอะไรตาเพชร แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้”
ยิ่งยศถามยียวนว่ารู้เรื่องด้วยหรือ เกศินีน้ำตาไหลพราก เข้าทุบตียิ่งยศ ตัดพ้อต่อว่า ถามว่าทำกับลูกอย่างนี้ได้ยังไง ใจร้ายที่สุด
ชิดใจทำจริตวี้ดว้ายหลบไปอยู่หลังยิ่งยศ ส่วนยิ่งยศรวบมือทั้งสองข้างของเกศินีผลักเธอจนล้มนั่งกับพื้น ตะคอกใส่
“ก็เพราะมันไม่ใช่ลูกฉันไง ฉันให้โอกาสมันแล้วแต่เชื้อมันไม่ทิ้งแถว ลูกโจร มันก็ต้องเป็นโจรเหมือนพ่อมันนั่นแหละมันเลือกของมันเอง”
ชิดใจได้ทีผสมโรงด่าเกศินีว่าคบชู้กับโจร แถมยังเอาลูกโจรมาเลี้ยงอีก แล้วทำเป็นถามยิ่งยศเขย่าขวัญเกศินีว่า
“ชิดใจฟังข่าวมา ตอนนี้เขาประกาศจับตายทั้งเสือเพชร เสือหาญใช่ไหมคะ”
“ใช่” ยิ่งยศตอบแล้วหันพูดกับเกศินี “เอาแบบนี้ ถ้าเธอคิดถึงผัวกับลูกมาก เดี๋ยวฉันจะรีบตามล่าแล้วตัดหัวเอามาให้เธอดีไหม” พูดแล้วเดินเข้าไปบีบหน้าเกศินีจ้องหน้าเหี้ยม
เกศินีตระหนกจนตัวสั่น ร้องขออย่า...อย่า...ยิ่งยศหัวเราะสะใจ ถามว่าอย่าช้าใช่ไหม ตอกย้ำให้เธอขวัญเสียว่า
“รับรองทันใจเธอแน่ เธออยากเห็นหัวใครก่อนล่ะ ไอ้เพชร หรือว่าไอ้หาญดี บอกฉันมาซิ ว่าคนไหนก่อนฉันจะรีบตัดหัวมันมาให้เธอดูตรงหน้านี้เลย ดีไหม”
ยิ่งยศคาดคั้นข่มขู่เสียจนเกศินีเป็นลม เขาปล่อยเธอทั้งที่เป็นลมไม่ได้สติอย่างไม่สนใจ แล้วเดินประคองชิดใจออกไป
เกศินีถูกพาไปนอนที่ห้องคนใช้ โดยมีเดือนคอยดูแลด้วยความเป็นห่วง จนเมื่อเธอรู้สึกตัว คำแรกที่เอ่ยออกมาคือ
“เพชร...เพชร...”
เดือนประคองเกศินีลุกขึ้น เธอถามว่าทำไมตนถึงมาอยู่ที่นี่ เดือนหลบตาไม่กล้าพูด เกศินีเดาได้ว่าเป็นคำสั่งของยิ่งยศ เธอบอกเดือนว่าช่างมันเถอะ ตนอยู่ไหนก็ได้ ขออย่างเดียว ขอให้เขาสองคนปลอดภัยก็พอ
“โถ...คุณผู้หญิง...” เดือนพึมพำน้ำตาคลอ
ooooooo
ที่ซอกหนึ่งในสำนักอิสุโร เพชรประคองหาญเข้าไปนั่ง กระทิงคอยดูลาดเลาอยู่ไม่ไกลนัก พูดอย่างไม่ยอมรับความคิดของหาญว่าทำไมตนต้องเชื่อเขา พากันมาหลบอยู่ที่นี่ แม้หาญจะเจ็บปวด เหน็ดเหนื่อย แต่ก็พยายามชี้แจงว่า
“เพราะที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุดนะซิ ไอ้ยิ่งยศนึกไม่ถึงแน่ๆว่าข้าจะพามาหลบที่อิสุโร” เมื่อเพชรถามว่าทำไม หาญเล่าความเป็นมาว่า “เพราะเป็นที่ที่เราสองคนเติบโตมาด้วยกัน เรียนวิชาอาคมต่างๆกับอาจารย์คนเดียวกัน”
เพชรถามว่าแล้วแม่ล่ะ หาญไม่พร้อมที่จะเล่า เลยพูดเลี่ยงไปว่าเมื่อปลอดภัยแล้ว สองคนก็ไปได้แล้ว กระทิงถามอย่างหงุดหงิดว่าจะให้ไปไหน ป่านนี้ตำรวจตามตัวพวกเรากันให้ควั่กแล้ว
“ใช่ ข้าถึงไม่อยากให้เอ็งสองคนเป็นตัวถ่วงข้าไง” หาญพูดให้ทั้งสองคนเจ็บใจจะได้ไปเสีย
ได้ผล กระทิงโมโหลำเลิกว่าตนกับหมวดเพิ่งช่วยเขามาหยกๆพูดกับเพชรอย่างเจ็บใจว่า เห็นไหมช่วยโจรกับช่วยหมา ช่วยหมายังดีกว่ามันยังรู้บุญคุณ
“เอ็งก็เข้าใจถูกแล้ว วิสัยโจรอย่างข้ามันเลวแบบนี้แหละ แล้วข้าก็ไม่ได้ขอให้พวกเอ็งช่วยด้วย ไปสิ!”
กระทิงฮึดฮัด ส่วนเพชรนิ่งไม่ขยับ มองหาญด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ก่อนที่จะเอ่ยเนิบๆ
“มีคนบอกผมว่า คุณเป็นคนให้ตะกรุดนี้กับผม”
“เอ็งนี่มันน่ารำคาญ ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ข้าไปเอง”
พอเห็นหาญขยับจะไปจริงๆเพชรถามโพล่งขึ้นว่า “ผมเป็นลูกคุณใช่ไหม”
“หมวดคงเข้าใจผิด ไอ้เสือหาญไม่เคยมีลูก” หาญตอบอย่างฉุนเฉียว ขาดคำก็ร้องอย่างเจ็บปวด ล้มลงดิ้นพราดๆ เพชรตกใจรีบเข้าไปดู พลิกตัวหาญขึ้นมาแล้วเขาก็ตะลึงงันเมื่อเห็นหน้าหาญดำคล้ำ
ไม่เพียงเท่านั้น เพชรยังเห็นมีอะไรนูนๆขึ้นมาใต้เนื้อของหาญ แล้วตื้นขึ้นมาวิ่งเป็นริ้วๆอยู่ใต้ผิวหนัง หาญบิดตัวร้องอย่างเจ็บปวด เพชรไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ร้องเรียก
“เสือหาญ...เสือหาญ...”
ooooooo
เวลาเดียวกันนั้น ยิ่งยศลืมตาเห็นปลิงเกาะอยู่ เขาท่องมนต์บริกรรมคาถาทันที ปลิงที่เกาะอยู่ค่อยๆเล็กลง...เล็กลง จนหายวับไป
หาญยิ่งเจ็บปวดบิดตัวไปมาแทบจะเป็นดิ้นพราดๆ เพชรพยายามช่วย ถามว่าทำอย่างไรถึงจะช่วยเขาได้ให้บอกมา
“ไม่มี...ไปเสีย ข้าบอกให้ไป” หาญไล่ท่าเดียว แล้วกระอักเลือดพ่นโดนหน้าเพชร
ยิ่งยศยังอยู่ที่ป่าช้า พูดกับดามพ์อย่างสะใจว่า อีกไม่นานหาญจะต้องเจ็บปวดจนขาดใจตาย แล้วหัวเราะลั่น
ooooooo
ที่ศาลาร้าง สำนักอิสุโร หาญหายใจแผ่วลงทุกที กระทิงเอามือไปรอที่จมูกบอกเพชรว่า ลมหายใจเบาลงเรื่อยๆแล้ว เพชรไม่รู้จะทำอย่างไร จึงค่อยๆทรุดตัวลงนั่งพนมมือหน้าซากพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรที่เก่าแก่จนผุพัง แล้วภาวนา
“กุศลผลบุญใดที่ลูกได้เคยสร้างสมไว้ทั้งในชาติก่อนและชาตินี้ ลูกขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของเสือหาญ อย่าได้จองเวรจองกรรมเขาอีกเลย ถ้าลูกกับเสือหาญมีบุญบารมีเกื้อกูลต่อกัน ขอให้ลูกมีโอกาสได้ทดแทน...ด้วย”
พอเพชรก้มกราบ ก็มีแมวกระโดดแผล็วผ่านหน้าเขาไป เพชรชะงักหลบจนเสียหลักหงายหลัง แต่พอเงยหน้าขึ้นก็มองอึ้งเมื่อเห็นด้านบนมีรอยหยดน้ำ แล้วน้ำก็ค่อยๆย้อยลงมาในบาตรพระพุทธรูป
เพชรค่อยๆขอดน้ำจากก้นบาตรที่มีอยู่ไม่มาก เอาไปหยอดใส่ปากหาญ หลับตาพนมมือสวดอิติปิโส...ไปเรื่อยๆ หาญค่อยๆสงบลง จากนั้นก็กระอักเลือดสดๆออกมา เลือดที่กระอักออกมานั้น มีทั้งปลิงและตะปูปนออกมาด้วย
กระทิงมองอย่างไม่เชื่อสายตา ส่วนเพชรหยุดสวด ลืมตาดูหาญอย่างโล่งใจ
ooooooo
เพราะเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเพชร ดาลิน ไปนั่งดื่มในไนต์คลับจนเมา ฟุบอยู่กับโซฟา ดามพ์ที่จับตาติดตามการเคลื่อนไหวของดาลินทุกฝีก้าวอยู่แล้ว เข้าไปปลุก
“คุณหนู...คุณหนูเมามากแล้ว กลับบ้านเถอะครับ”
ดาลินลืมตาดู พอเห็นเป็นดามพ์ก็พูดอย่างไม่แยแสว่าไม่ใช่เรื่องของนายอย่ามายุ่ง ดามพ์อ้อนเอาใจว่าตนเป็นห่วง เมื่อดาลินตัดบทว่าตนดูแลตัวเองได้ พลางยกแก้วเหล้าจะดื่มอีก ดามพ์คว้าแก้วเหล้าไป ตัดสินใจพูดว่า
“คนอย่างหมวดเพชร ไม่มีค่าอะไรให้คุณดาต้องเสียใจเลยนะครับ เขาเป็นลูกโจร แล้วตอนนี้เขากำลังจะเป็นโจรตามพ่อเขา หมวดเพชรไม่เหมาะกับคุณดาเลยนะครับ ตัดใจเสียเถอะครับ”
ดามพ์พูดไม่ทันขาดคำ ก็ถูกดาลินตบหน้าฉาดใหญ่ ตวาดเมาๆ
“อย่ามาสะเออะบอกฉัน ว่าใครเหมาะไม่เหมาะกับฉัน ถึงเพชรจะเป็นลูกโจร แต่ฉันก็รักเขา แล้วจะรักตลอดไป... แต่สำหรับคนอย่างนาย แม้แต่ขาอ่อนฉันก็อย่าหวังว่าจะเห็น” พูดแล้วเธอแย่งแก้วเครื่องดื่มไปดื่มจนหมด
ดามพ์ลูบรอยที่ถูกตบ มองดาลินยิ้มเหี้ยมเมื่อเห็นเธอดื่มจนหมดแก้ว
ที่แท้ดามพ์แอบเทผงกระดูกผีที่เซียนช้างเอาจากตำหนักคนทรงของตัวเองให้ บอกว่านี่เป็นสุดยอดเสน่ห์ยาแฝด เอาไปใส่ในน้ำหรืออาหาร รับรองรายไหนรายนั้นไม่มีพลาด
ดังนั้น ชั่วอึดใจเดียว ดาลินก็มีอาการ เมื่อดามพ์พาเธอกลับไปส่งที่บ้าน เธอนอนกระสับกระส่ายจนทนไม่ได้ สุดท้ายตัดสินใจลุกขึ้นออกจากห้องไป
ดามพ์คอยท่าอยู่แล้ว เขาลุกมาเปิดประตู เห็นดาลินยืนอยู่เธอยิ้มให้อย่างยั่วยวนเชิญชวน เขายิ้มพอใจดึงเธอเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูทันที
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ทั่วทั้งบ้านของชาญชัยก็โกลาหลกันไปหมด เมื่อดาลินหายไปจากบ้าน ชาญชัยด่าพวกคนใช้อย่างเกรี้ยวกราดว่า อยู่กันยังไง คุณหนูหายไปทั้งคนไม่มีใครรู้เรื่องเลย เลี้ยงเสียข้าวสุก
ยิ่งยศที่มาที่บ้านแล้ว พูดปลอบเจ้านายให้ใจเย็นๆ ดาลินอาจจะไปค้างบ้านเพื่อนก็ได้ ถูกชาญชัยเสียงดังใส่ว่า ตนเช็กไปหมดแล้ว ดาลินไม่ได้ไปที่บ้านเพื่อนคนไหนเลย
“เอาอย่างนี้ ผมจะให้ตำรวจสายสืบช่วยออกตามอีกแรง” ยิ่งยศเสนออย่างเอาใจ พลางจะออกไป
“ดาอยู่นี่...” เสียงดาลินแว่วเข้ามา แล้วเธอก็เดินเกาะแขนดามพ์เข้ามาอย่างสดชื่น “ไม่ต้องไปตามที่ไหนให้วุ่นวายหรอกค่ะคุณพ่อ...ดาอยู่กับดามพ์เขาค่ะ...อยู่กันทั้งคืน”
ทุกคนอึ้งจนพูดไม่ออก ดามพ์เล่นบทอ่อนน้อม รีบยกมือไหว้ชาญชัย เอ่ยอย่างสำนึกผิดว่า
“ผมขอโทษครับ ที่เราสองคนชิงสุกก่อนห่าม แต่ผมรักคุณดาด้วยใจจริง และยินดีรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดครับ”
ชาญชัยอึ้งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะชักปืนออกมาจ้องไปทางดามพ์ ตวาดอย่างโมโหสุดขีดว่า
“นี่แกกล้าทำลายลูกสาวฉันเหรอ ตายเสียเถอะ!”
“อย่านะคะ” ดาลินพรวดออกไปบังดามพ์ไว้ “ถ้าพ่อยิงดามพ์ ดาจะตายตามเขา เราสองคนรักกันค่ะพ่อ”
ชาญชัยชะงัก ถามว่าแล้วเพชรล่ะ ลูกรักเพชรไม่ใช่หรือ ดาลินตอบอย่างไม่ต้องคิดว่า
“ดาคบกับเพชร เพราะเห็นแก่พ่อ ตอนนี้เราก็เห็นแล้วว่า ธาตุแท้ของเขาเป็นยังไง ดาไม่มีวันแต่งงานกับคนแบบนั้น ดามพ์เท่านั้น ที่จะอยู่กับดาค่ะ”
ฟังแล้วชาญชัยยิ่งงง ถามว่าอยู่กัน หมายความว่ายังไง ดาลินตอบอย่างไม่ตะขิดตะขวง ว่า
“ก็แปลว่าเขาจะย้ายมาอยู่ที่บ้านเรา วันนี้เลยนะคะดามพ์ ดาไม่อยากให้คุณห่างดาไปแม้แต่วันเดียว” เมื่อชายชัยถามว่าแล้วเรื่องแต่งงานล่ะ เธอตอบอย่างไม่แยแสว่า “มันก็แค่พิธีการเท่านั้น ความรู้สึกของสองคนต่างหากที่สำคัญ” พูดแล้วก็ควงแขนดามพ์ “ไปค่ะ ไปดูห้องเรากัน”
ชาญชัยหันมองยิ่งยศถามว่านี่มันอะไรกัน แล้วขอโทษที่ลูกสาวตนทำเรื่องขายหน้าแบบนี้
“ถ้าท่านหมายถึงเรื่องระหว่างคุณหนูกับ...อดีตลูกชายผม ไม่ต้องกังวลนะครับ มันจบไปแล้ว ท่านครับ ในฐานะผู้บังคับบัญชาของดามพ์ ผมขอรับรองนะครับ ว่าผู้กองดามพ์เป็นคนดี ท่านจะไม่มีทางผิดหวังกับลูกเขยคนนี้แน่นอนครับ”
ยิ่งยศสะใจอย่างยิ่งที่แผนการทุกขั้นตอนของตนสำเร็จง่ายดาย ส่วนชาญชัยจำต้องพยักหน้าอย่างเลยตามเลย
เมื่อยิ่งยศกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง โดยมีดามพ์ เกาะแจไปด้วย พอลับตาคน ยิ่งยศตบบ่าดามพ์ชมกึ่งแซวว่า
“ลื้อมันไม่ใช่เล่นนะ ในที่สุดก็เป็นลูกเขยอธิบดีจนได้” ดามพ์ยกความดีให้ยิ่งยศว่าถ้าเขาไม่ชี้ทางตนก็ไม่กล้าทำหรอก “มันเป็นวาสนาของลื้อต่างหาก ต่อไปนี้งานของเราก็จะสะดวกยิ่งกว่าเดิม แล้วเราสองคนก็จะรวยขึ้น...รวยขึ้นไปเรื่อยๆ ฮ่ะๆๆๆ”
เสียงหัวเราะอย่างเย้ยฟ้าท้าดินของยิ่งยศ กึกก้องไปทั้งห้อง...
ooooooo
ในโบสถ์ร้างของสำนักป่าอิสุธโร หาญลืมตาแล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง เพชรเข้ามาถามว่าตื่นแล้วหรือ หาญมองหน้าเพชรอึดใจนึกอะไรได้ ถามว่า “เพชร... หมวดยังไม่ไปอีกเหรอ”
เพชรไม่ตอบแต่เอาน้ำมาให้ดื่ม หาญปัดทิ้งพยายามลุกขึ้นบอกว่าถ้าหมวดไม่ไปตนจะไปเอง เพชรจับแขนหาญไว้ ถูกหาญสะบัดพลิกตัวจับมือเพชรไพล่หลัง อีกมือค้ำคอเพชรไว้ พูดอย่างดุดัน
“ข้าขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย อย่ามายุ่งกับข้า”
“ผมไม่ได้ยุ่ง แต่ผมต้องการรู้ความจริง”
“ไม่มีความจริงอะไรทั้งนั้น อย่าคิดว่าหมวดช่วยข้าไว้แล้ว ข้าจะไม่กล้าฆ่าหมวดนะ ลืมไปแล้วหรอว่า ข้าคือไอ้เสือหาญ”
เพชรไม่สะทกสะท้าน ท้าว่าถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าเลย ต่างจ้องตา อย่างวัดใจกัน จนเพชรเป็นฝ่ายถามเสียงอ่อนแต่หนักแน่นว่า
“พ่อผมคือใครกันแน่” ทำให้หาญเริ่มรู้สึกหวั่นไหวแต่ยังปากแข็งว่า พ่อของหมวดก็คือผู้การยิ่งยศ เพชรสวน ไปทันทีว่า “งั้นเหรอ แล้วคนที่ให้ตะกรุดนี้กับแม่ผม คนที่ ยอมฆ่าพวกเดียวกันเพื่อช่วยคนรักของผม คนที่ยอมตายดีกว่าเปิดเผยความลับ ยอมเป็นตัวล่อเสือเมฆ ทั้งๆที่รู้ตัวว่า ตัวเองก็ต้องตายล่ะ คนคนนั้นคือใคร”
หาญถามเสียงอ่อนลงว่ารู้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา ให้ความลับเป็นความลับก็ดีแล้ว
“ผมเป็นคนนะ คุณช่วยผมขนาดนี้ แล้วยังปกปิดความจริงผมทำไมอีก”
“เพราะหมวดควรมีพ่อที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่ไอ้โจรชั่ว มือเปื้อนเลือดอย่างผมไง” หาญน้ำตาไหลอย่างสุดที่จะกลั้นได้
ทั้งสองมองหน้ากัน ต่างน้ำตาไหลพราก เพชรพูดเสียงเครือว่า
“แต่ถ้าไม่มีคุณ...ก็ไม่มีผมเหมือนกัน”
วินาทีนั้น หาญปล่อยมือที่ค้ำคอเพชร ตัดสินใจผลักเพชรออกไป ด่าไปร้องไห้ไป
“หมวดพูดบ้าอะไร กลับไปเสีย...หมวดควรจะมีชีวิตที่ดีเหมือนเดิม ได้แต่งงานกับลูกสาวอธิบดีกรมตำรวจ ต่อไปก็จะเจริญก้าวหน้าในอาชีพ อยู่อย่างมีเกียรติ ไม่ใช่ต้องมาหลบๆซ่อนๆแบบโจรอย่าง...” หาญตีบตันจนพูดไม่ออก
“อย่างคุณใช่ไหม...ใช่ไหม” เมื่อหาญยังพูดไม่ออก เพชรพูดอีก “แล้วการที่ต้องอยู่อย่างคนที่ไม่มีใครยอมรับว่าเป็นผู้ให้กำเนิด มันจะต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้ว สวรรค์ก็ไปไม่ได้ นรกก็ไม่ยอมรับ แล้วผมควรจะอยู่ตรงไหน ตอบผมมาซิ”
หาญยืนก้มหน้าน้ำตาไหลพรากด้วยความสงสารลูก
“ตอนที่ผมตามไปช่วยคุณ นั่นคือผมได้ตัดสินใจแล้วที่จะเผชิญความจริง เพราะไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร แต่คุณก็คือพ่อของผม”
หาญมองเพชรอึ้ง เพชรคุกเข่าลงก้มกราบแทบเท้า หาญพยายามหักห้ามใจอยู่นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ค่อยๆเอามือวางบนหัวเพชร เอ่ยเสียงเครืออย่างตื้นตัน
“เพชร...ลูกพ่อ...”
“พ่อ...” เพชรเรียกเป็นครั้งแรก
หาญสุดที่จะทนอีกแล้ว เขาดึงเพชรขึ้นไปกอด ต่างกอดกันร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง
กระทิงเดินเข้ามากระชากหาญออกล็อกคอไว้ พูดอย่างไม่หายแค้นว่า
“เอ็งสองคนปรับความเข้าใจกันแล้ว นั่นมันเรื่องของเอ็ง แต่สำหรับข้า มันก็ยังเป็นศัตรูของข้า!”
เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า
1 .เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 1 ช่ อ ง 7
2..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 2 ช่ อ ง 7
3..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 3 ช่ อ ง 7
4..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 4 ช่ อ ง 7
5..เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 5 ช่ อ ง 7
6 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 6 ช่ อ ง 7
7 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 7 ช่ อ ง 7
8 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 8 ช่ อ ง 7
9 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 9 ช่ อ ง 7
10 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 10 ช่ อ ง 7
11 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 11 ช่ อ ง 7
12 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 12 ช่ อ ง 7
13 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 13 ช่ อ ง 7
14 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 14 ช่ อ ง 7
15 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 15 ช่ อ ง 7
16 เรื่องย่อละคร เสือสั่งฟ้า ดูละครย้อนหลัง ตอน 16 ช่ อ ง 7
No comments:
Post a Comment