เรื่องย่อ ละคร ตะวันเดือด ตอน7 ช่อง3

ตอนที่ 7

เดชาให้ศรพาไปพักที่โรงแรมสันติภาพเพราะเชื่อว่าที่ไหนอันตรายที่สุด ที่นั่นก็คือที่ที่ปลอดภัย พวกศัตรูต้องคิดไม่ถึงและที่สำคัญเขามีธุระต้องจัดการด้วย ศรจึงเช่าห้องแล้วพาเดชาเข้าทางด้านหลัง

เดชาถามถึงกรณ์กับไกร ศรบอกว่าปลอดภัยแต่ทั้งสองคนสงสัยว่าทำไมเดชาจึงไม่ยอมให้พวกมันหนีไปที่อื่น

“ฉันยังมีภารกิจที่ต้องทำ ถึงไร่ฟ้ารุ่งจะไม่ต้องการพวกเรา แต่คนอื่นต้องการเราแน่”

“คุณหมายถึงพ่อเลี้ยงจรัญ” ศรถาม เดชามองไปทางอื่นแต่พยักหน้ารับ

ฝ่ายแก้วหลังจากไปบอกบุหลันว่าเดชาต้องการความช่วยเหลือรออยู่ที่โรงแรม สันติภาพแล้วรุ่งขึ้น ขณะเดินคุยกับสมใจพลางมองผู้คนที่เดินผ่านไปมาว่า ทำไมที่ภูพระกาฬจึงมีแต่คนเลวๆเห็นแก่ตัวเต็มไปหมด

“ไม่หรอกไอ้แก้ว คนดีๆก็มีเยอะแยะ เราต้องแยกให้ออก แก้ว...เอ็งโตขึ้นต้องหมั่นทำความดีนะ เพราะความดีมันจะติดตัวเอ็งไปจนตาย ใครที่มันเลวก็อย่าไปเอาอย่างมัน เอ็งรู้ไหม คนพวกนั้น คำว่านรก เกาะติดตัวมันอยู่ตลอดเวลา ชีวิตมันไม่มีความสุขหรอก”

“ผมควรจะเป็นคนดีใช่ไหมครับ น้าสมใจ” แก้วถาม สมใจยิ้มรับอย่างมีความสุขที่แก้วเป็นเด็กดี

ooooooo

วันนี้เพชรรุ้งเข้าครัวทำขนมเอง สาลี่ถามว่าอยากทานทำไมไม่บอกตน เพชรรุ้งบอกว่าตนอยากทำเอง จะเอาไปให้นายเสือ สาลี่มองยิ้มๆถามว่า ตอบแทนที่นายเสือช่วยเธอไว้ใช่ไหม แบบนี้นายเสือต้องปลื้มแน่ๆ

ที่ไร่ฟ้ารุ่ง พรคุยกับสิงห์อย่างแค้นใจที่ถูกเดชาฟาดหัวเสียเต็มเหนี่ยว สิงห์บอกว่าเพราะพรประมาทมันเอง

“ข้าเห็นเป็นคนรู้จักหรอกโว้ย ถึงได้ไว้ใจ ดูซิมันฟาดหัวข้าซะเต็มเหนี่ยวเลย” พรคลำหัวป้อยๆ

ระหว่างนั้นสิงห์เห็นภูตะวันขี่ม้ามากับพลอยขวัญ เขารีบถอดหมวกโบกทักทายอย่างร่าเริง พลอยขวัญบ่นกับภูตะวันว่าเพื่อนของเขาชักเอาใหญ่แล้ว ทำเป็นตีสนิทตน ไม่รู้ต้องพูดยังไงถึงจะเลิกตื๊อ

พลันพลอยขวัญก็ทำเป็นนึกได้ ขอให้ภูตะวันมาเป็นแฟนตนสิงห์จะได้เลิกตื๊อ ภูตะวันอึกอัก พลอยขวัญบอกว่าไม่ยากเลย แล้วจู่โจมหอมแก้มเขาฟอดใหญ่

สิงห์เห็นเต็มตาร้องเฮ้ยอย่างตกใจ ภูตะวันก็ตกใจ แต่พลอยขวัญกลับหัวเราะร่าแล้วขี่ม้าหนีไป

หารู้ไม่ว่าเพชรรุ้งกับสาลี่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งเห็นเต็มตาเช่นกัน เพชรรุ้งสั่งสาลี่ให้บอกนายเสือไปพบตนที่เรือนใหญ่ ส่วนขนมที่ทำและให้สาลี่เอามาด้วยนั้น บอกให้ “เอาไปทิ้ง!”

ภูตะวันไปพบเพชรรุ้งตามคำสั่งพอถูกด่า เขาชี้แจงว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดตนไม่ได้มีอะไรกับพลอยขวัญ แต่ไม่ว่าเขาจะชี้แจงอย่างไรเพชรรุ้งก็ไม่ยอมเข้าใจ จนสุดท้ายตบหน้าและไล่เขาออกจากงาน

ภูตะวันหันหลังกลับห้องไปเก็บของทันที สิงห์ถามว่าจะไปไหน เขาบอกว่า ถูกไล่ออกแล้วสิงห์ตกใจถามว่าข้อหาอะไร หรือว่าเพราะเขาหอมแก้มพลอยขวัญ

“เปล่า แต่เป็นเพราะแกต่างหาก ถ้าแกไม่ยุ่งกับคุณพลอยขวัญฉันก็ไม่ต้องมาเดือดร้อน” พูดจบภูตะวันก็แบกสัมภาระออกไป สิงห์ยืนอึ้งไปพักหนึ่งจึงร้องอย่างตกใจ

“หอมแก้มเจ้านายต้องโดนไล่ออกเลยเหรอวะ แล้วเราหอมก่อนมันอีก เฮ้ย! ซวยแล้ว!”

ภูตะวันแบกของออกมา พลอยขวัญเห็นเข้าถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ตอบแต่เดินหนีไปเฉยๆ พลอยขวัญเรียกให้กลับมาคุยกันก่อน พอดีสิงห์ตามออกมา พลอยขวัญเรียก “ไอ้สิงห์” ทำเอาสิงห์สะดุ้ง หันไปยิ้มแหยๆบ่นเบาๆ “แหม...เรียกไอ้เลยเหรอครับ”

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น” พลอยขวัญถลึงตาถาม

ooooooo

บุหลันมาหาเดชาที่ห้องพักในโรงแรมสันติภาพตามที่เดชาให้แก้วไปบอก เดชาถามอย่างระแวงว่ามาคนเดียวหรือเปล่า พอแน่ใจว่ามาคนเดียวก็เปิดประตูให้เข้าห้อง

สิ่งที่เดชาจะขอให้บุหลันช่วยคือ ให้เธอช่วยให้เขาได้ครองภูพระกาฬ สัญญาว่าถ้าสำเร็จเมื่อไรของทุกอย่างที่ตนได้ก็จะแบ่งให้เธอครึ่งหนึ่ง บุหลันถามว่าจะเชื่อได้ยังไงว่าเขาพูดจริง

“คุณอยากให้ผมพิสูจน์รึเปล่าล่ะ ผมรับรองว่าไอ้จรัญเทียบผมไม่ได้แน่” เดชาพูดเป็นนัยแล้วตามไปโอบกอดบุหลันไว้ แม้บุหลันจะบอกว่าตนไม่ง่ายแบบนั้นหรอก แต่อึดใจเดียว ทุกอย่างก็ลงเอยอย่างที่ทั้งคู่ต่างต้องใจกันมานาน...

หลังจากปรนเปรอกันและกันสมปรารถนาแล้ว เดชาบอกว่าตอนนี้ตนกำลังขาดที่พึ่ง เธอพอจะมีทางช่วยหรือเปล่า บุหลันถามว่าจะให้ตนฝากเขากับจรัญหรือ เดชาพยักหน้า เธอติงว่า

“เขาต้องสงสัยแน่ ในเมื่อฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน อยู่ดีๆฉันจะไปบอกเขาได้ยังไง”

“ไม่เห็นยากตรงไหน คุณก็แค่ออกความเห็นว่าไอ้ก้อนคนสนิทของเขามันไร้น้ำยา เท่านี้ก็พอแล้ว”

เมื่อบุหลันจะกลับ เดชามาส่งที่บันได บุหลันบอกว่าถ้ามีข่าวดีเมื่อไรจะรีบติดต่อมา เดชาตกลงตามนั้น แต่พอบุหลันเดินลงบันไดไป เดชาก็ชะงักเมื่อเห็นภูตะวันกำลังมาจองห้องพักกับเฮียเส็ง เขารีบหลบแอบดู

“เชิญทางนี้เลยครับ ผมเลือกห้องให้แล้ว รับรองได้ว่าสะอาดที่สุดในโรงแรมเลยครับ” ครกบอก เดชาแอบมองตามไปจนเห็นว่าภูตะวันนอนห้องไหน มันมองแขนตัวเองที่บาดเจ็บอย่างอาฆาตแค้น

ที่แท้ ภูตะวันเก็บข้าวของจะออกจากภูพระกาฬแล้ว แต่ฉุกคิดว่าแบบนี้แล้วจะแก้แค้นได้อย่างไร จึงไปหารานีที่วิไลบาร์บอกว่าตอนนี้ตนถูกไล่ออกจากงานแล้วจะให้ตนทำยังไง รานีบอกให้กลับไปทำงานใหม่

ภูตะวันบอกว่าตนอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้วยังไม่เคยได้ข่าวศักดาเลย เสนอว่าฆ่าจรัญก่อนดีไหม รานีติงว่าถ้าฆ่าจรัญศักดาก็ต้องไหวตัว เตือนว่า “เธอต้องใช้สติ วางแผนให้รอบคอบกว่านี้” แล้วพาภูตะวันไปหาที่พักก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันแต่เพราะที่วิไลบาร์อึกทึกครึกโครมมาก รานีจึงพาไปพักที่โรงแรมสันติภาพ

กลายเป็นภูตะวันกับเดชาแอบมาพักที่โรงแรมเดียวกัน แต่ภูตะวันไม่รู้ตัว

ooooooo

พลอยขวัญรู้ว่าภูตะวันถูกไล่ออกเพราะตน เธอไปคุยกับเพชรรุ้งยอมรับว่าตนทำไปนั้นเพื่อแกล้งสิงห์เท่านั้น ไม่ได้เป็นแฟนกับภูตะวันจริงๆ

เล่าจนเพชรรุ้งรู้ความจริงแล้ว พลอยขวัญจะไปตามภูตะวันกลับมา เพราะการ์ดที่นี่ไม่พอยื่นคำขาดว่าถ้าพี่ไม่ไปง้อตนจะไปเอง เห็นพี่สาวเตรียมไปพลอยขวัญอ้อนขอตามไปด้วยคน

“นี่ ถ้าเธอไปด้วย พี่คงไม่กล้าขอโทษนายเสือเขาหรอก เธอรออยู่ทางนี้เถอะ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับ”

เพชรรุ้งไปที่โรงแรมสันติภาพ ถามครกว่าเห็นนายเสือมาที่นี่รึเปล่า

ขณะที่ภูตะวันกำลังจะเคลิ้มหลับนั่นเอง ข้างนอก ทางหนึ่งเดชาพร้อมปืนกำลังย่องมาทางห้องเขา อีกทางหนึ่งครกกำลังนำเพชรรุ้งมาเช่นกัน

เรื่องย่อ ละคร ตะวันเดือด


เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน1
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน2
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน3
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน4
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน5
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน6
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน8
เรื่องย่อละคร ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง  ตอน9

ดูละครย้อนหลัง
ละคร  ตะวันเดือด ดูละครย้อนหลัง ตอน1  คลิก

ทั้งสองมาเจอกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เพชรรุ้งชักปืนออกมาแต่ช้ากว่า ถูกเดชายิงเพื่อป้องกันตัวถูกที่ขาทำให้เธอล้มลง ภูตะวันได้ยินเสียงปืน คว้าปืนเปิดประตูออกมา  เจอเพชรรุ้งนั่งทรุดอยู่ ครกร้องบอกภูตะวันให้ช่วยเพชรรุ้งด้วย เธอถูกยิง

“คุณหนู!” ภูตะวันอุทานถลาไปประคองเพชรรุ้งที่เลือดกำลังทะลักออกจากแผล เขาพยายามใช้มืออุดปากแผลไว้ปากก็พร่ำบอก “คุณหนู ทำใจดีๆเอาไว้ คุณหนู...คุณหนู...” แต่เพชรรุ้งหมดสติเสียแล้ว

ooooooo

ณ ที่ว่าการอำเภอ ณรงค์มาประจำการแล้ว รู้จากถาวรว่างานบริหารส่วนใหญ่ไม่มีอะไร จะหนักไปทางดูแลเรื่องเกิดเรื่องตายของชาวบ้านมากกว่าเพราะที่นี่มีคนตาย บ่อยมากแทบทุกเดือน คนใหม่ก็ย้ายเข้ามาอยู่กันมาก

“คงเป็นเพราะข่าวลือเรื่องเหมืองพลอยละมั้ง” ณรงค์เดากึ่งดักคอ ถาวรชะงักถามว่านายอำเภอก็สนใจด้วยหรือ ถาวรบอกแต่เพียงว่า “ถ้านายรู้เบาะแสอะไรก็บอกฉันด้วยนะ ขุมทรัพย์ของแผ่นดิน ฉันไม่อยากให้ตกไปอยู่ในมือคนชั่ว”

ถาวรรับรองแข็งขันว่าถ้าได้ข่าวจะรายงานนายอำเภอเป็นคนแรกเลย ณรงค์ชมว่าเขาทำงานได้ดีมาก แต่งตั้งให้ถาวรเป็นผู้ช่วยหมายเลขหนึ่ง เรียวให้เป็นผู้ช่วยหมายเลขสอง ส่วนสมใจ...

นายอำเภอไม่ทันพูดอะไร ถาวรรีบบอกก่อนว่าหมอนี่เลี้ยงไม่เชื่อง ณรงค์บอกว่าตนอ่านประวัติแล้วสมใจทำงานดีมาก

“ดีเกินไป ก็อยู่ไม่ได้ครับ เดี๋ยวปากโป้ง และที่สำคัญคนยิ่งน้อยส่วนแบ่งก็ยิ่งมากขึ้นนะครับ”

ณรงค์มองหน้าเรียวอย่างขอความเห็น เรียวพยักหน้าเห็นด้วย ดังนั้น ครู่ใหญ่ต่อมา ถาวรกับเรียวก็พากันไปขนข้าวของ ของสมใจโยนออกมานอกที่ทำการ บอกว่านายอำเภอไล่ออกแล้ว ถาวรเย้ยว่าตนเตือนหลายครั้งแล้วไม่เชื่อ สมใจถามว่าตนทำอะไรผิด ตนจะไปหานายอำเภอเอง

“แต่นายอำเภอเขาไม่อยากพบเอ็ง” ถาวรพูดใส่หน้า สมใจไม่ฟังสั่งให้หลีก ผลักถาวรพ้นทางแล้วเดินไป กลับถูกเรียวมาขวางไว้

สมใจชะงักกึกเพราะเคยเห็นฝีมือเรียวมาก่อนแล้ว ได้แต่นึกในใจว่าเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว...

ooooooo

สมใจพยายามจะเข้าไปคุยกับนายอำเภอ ถูกเรียวขวางไว้ เมื่อสมใจรั้นจะเข้าไปให้ได้ ทั้งคู่เลยใช้กำลังกัน สมใจถูกเรียวจับโยนไปนอนแอ้งแม้งกลางถนน ชาวบ้านแห่กันมาดู รวมทั้งแก้ว เฮียเส็ง รานีและหลง ต่างโผล่มาดูจากที่ของตัวเอง

สมใจกัดฟันลุกขึ้นจะเดินไปที่ทำการ เรียวปรามว่าอย่าหาเรื่องตายดีกว่า

“สถานที่ราชการเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่ของมือกฎหมายไม่ใช่พวกมือถือสากปากถือศีลอย่างแก ฉันจะเข้าไปพบนายอำเภอ” สมใจเดินดุ่มจะเข้าไป ถูกเรียวจับทุ่มออกมาอีก

เฮียเส็งทำหน้าขัดใจแบบว่าไปสู้มันทำไมวะ ส่วนแก้วปิดตาสบถ “ฮึ่ย...ทนดูไม่ได้แล้ว”

เมื่อสมใจฮึดขึ้นมาบุกเข้าไปอีกครั้งก็ถูกเรียวจับอัดแล้วเหวี่ยงลอยละลิ่ว ออกมา รานีบ่นกับหลงว่ารนหาที่ตายแท้ๆ หลงจะเข้าไปช่วย รานีส่ายหน้าห้าม บอกว่า คราวนี้เขาลุกไม่ไหวแล้ว ส่วนเรียวตะโกนเย้ยสมใจที่ลุกขึ้นมาแต่ยืนแทบไม่ติดว่า

“ไง หมดแรงแล้วเหรอไอ้ลูกหมา ก็ได้ ถ้าแกอยากเข้าไปทำงานละก็ ลุกขึ้นมาอีกสิ ถ้าแกผ่านฉันไปได้เมื่อไหร่ ฉันจะลาออกแล้วยกตำแหน่งให้แก”