เรื่่องย่อละคร กลรักลวงใจ
ละคร กลรักลวงใจ ตอน1 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน2 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน3 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน4 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน5 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน6 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน7 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน8 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน9 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน10 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน11ช่อง3
ตอนที่ 7
ที่บ้านรัญ รินลดากำลังพูดคุยกับแม่ที่ติดต่อมาจากเมืองไทยเพื่อสอบถามเรื่องราวระหว่างรัญกับอ้อม พอรู้ว่าไม่มีอะไรคืบหน้า แถมรัญกับบัวระวงก็ยังรักกันเหนียวแน่นยิ่งกว่าเดิม รมณีย์ก็หัวเสียทันที บ่นลูกสาวไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
“แม่คะ หนูว่าพี่รัญคงไม่ชอบพี่อ้อมจริงๆ แล้วยิ่งนานวันไปหนูว่าพี่อ้อมไม่เหมาะกับพี่รัญหรอก”
“แม่คะ หนูว่าพี่รัญคงไม่ชอบพี่อ้อมจริงๆ แล้วยิ่งนานวันไปหนูว่าพี่อ้อมไม่เหมาะกับพี่รัญหรอก”
“ก็พี่อ้อมน่ะสิ ทำอะไรก็ไม่เป็นซักอย่าง ดีแต่ชี้นิ้วสั่ง อาหารการกินก็ทำไม่เป็น ไม่มีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้พี่รัญได้เลย”
“เรื่องนั้นไม่สำคัญ เขามีเงินก็พอแล้ว”
“แต่หนูคิดว่าหนูคงผลักดันให้พี่รัญรักเขาไม่สำเร็จหรอก”
“แต่แกต้องทำให้สำเร็จ เพราะอนาคตของแกอยู่ที่หนูอ้อม เข้าใจรึเปล่า”
“แต่แม่คะ...” รินลดาพูดได้เท่านั้นก็ชะงัก เพราะแม่เลิกคุยไปดื้อๆ “โอ๊ย เซ็งจริงๆ”
สิ้นเสียงบ่นของหญิงสาว เพชรเดินถือแก้วกาแฟออกมาจากในครัว ถามขึ้นว่า
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”
รินลดาสะดุ้งตกใจหันขวับไปแว้ด “นี่คุณมาแอบฟังฉันหรือ”
“ผมไม่เสียมารยาทอย่างงั้นหรอกครับ”
“แล้วนี่คุณมาทำไม พี่รัญไม่อยู่นะ”
“ผมมาหาคุณ”
“มาหาฉัน...มีเรื่องอะไร”
“ผมอยากชวนคุณไปเที่ยวข้างนอก”
“ฉันไม่ไป”
“ทำไมครับ ผมน่ารังเกียจหรือไง”
“ฉันว่าคุณน่าจะรู้ตัวเองดี ผู้ชายอย่างคุณเนี่ยเป็นประเภทที่ฉันเกลียด”
“แต่ผู้หญิงอย่างคุณเป็นประเภทที่ผมชอบ ผมพูดจริงๆนะ ตอนที่ผมเจอคุณครั้งแรกผมก็บอกตัวเองว่าคุณคือผู้หญิงที่ผมตามหามาทั้งชีวิต”
“คุณนี่มันทุเรศจริงๆ พูดออกมาได้ ตอนเจอกันครั้งแรกคุณคิดว่าฉันเป็นหมอนวดด้วยซ้ำ”
“นั่นแหละครับ ผมถึงได้ติดตาตรึงใจในตัวคุณมาถึงทุกวันนี้”
เพชรจ้องหน้าและเดินเข้าหา รินลดาถอยหนีด้วยความประหม่าจนมือไปโดนกาน้ำร้อนบนโต๊ะแสบร้อนแทบพอง เพชรต้องรีบจับมือเธอไปจุ่มน้ำเย็น ระหว่างนี้เองอ้อมลงมาเห็น ถามทั้งคู่ว่าทำอะไรกัน
“อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ คุณรินมือพอง ผมเลยช่วยจับมือแช่น้ำเย็น”
รินลดาดึงมือออกจากเพชรพร้อมเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ พอได้ยินอ้อมชวนเพชรไปข้างนอก รินลดาถามอ้อมทันทีว่าจะไปไหน?
“คุณเพชรเขาชวนพี่ออกไปเที่ยว”
รินลดาเหลือบมองเพชรอย่างเยาะหยันในความเจ้าชู้ เพชรกลับยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไร ทั้งยังเอ่ยชวนเธอไปด้วยกัน แต่สาวเจ้าปฏิเสธทันควัน ขณะที่อ้อมก็ว่าดีแล้ว เธออย่าไปเลย จะได้ไม่เป็นก้างขวางคอพี่
พูดเสร็จ อ้อมดึงแขนเพชรออกไปทันที รินลดามองตามหน้าบึ้งตึง บ่นโกรธๆ
“หนอย...บอกชอบเราอยู่หยกๆแต่ออกไปกับพี่อ้อม กะล่อนจริงๆ เฮ้ย ถ้าเขาสองคนชอบกัน...ไม่ได้ แม่ต้องเล่นงานเราแน่” คิดได้ดังนั้นรินลดาก็คว้าเสื้อแจ๊คเกตวิ่งตามทั้งคู่ออกไปโดยบอกกับอ้อมหน้าตาเฉยว่าน้องเปลี่ยนใจแล้ว ขอไปด้วย
เพชรยิ้มแฉ่ง พาสองสาวไปช็อปปิ้ง อ้อมอยากได้เสื้อผ้าและเครื่องประดับ แต่รินลดาไม่เอาอะไรสักอย่าง ออกมานั่งรอหน้าร้าน สักครู่เหลียวเข้าไปเห็นอ้อมจุ๊บแก้มเพชรแทนคำขอบคุณ สีหน้ารินลดายิ่งบูดบึ้ง ไม่พอใจอ้อมที่ใจง่ายจูบผู้ชายไปทั่ว
เพชรฉวยโอกาสตอนอ้อมเข้าไปลองชุดเดินออกมาหารินลดา ถามเธอว่ามานั่งข้างนอกไม่หนาวหรือ น่าจะเข้าไปนั่งข้างในดีกว่า
“ไม่ต้องมาห่วงฉัน”
“หรือว่าคุณหึงผมกับคุณอ้อม”
“ฉันจะไปหึงคุณเรื่องอะไร ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่ได้ชอบหรือพิศวาสอะไรคุณ”
“ถ้าคุณไม่ชอบคุณจะตามผมมาทำไม”
“ฉันบอกคุณตามตรงเลยนะ พี่อ้อมเนี่ยเขาเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่รัญ คุณไม่ควรตีท้ายครัวเพื่อน”
“นี่ไอ้รัญให้คุณมากันผมงั้นรึ”
“ใช่”
“แต่ไอ้รัญมันมีแฟนอยู่แล้วนะ มันจะชอบคุณอ้อมได้ไง พี่คุณนี่ก็กะล่อนไม่เบานะ”
“บัวระวงไม่ใช่แฟน เขาเป็นแค่คู่นอนพี่รัญ”
“ท่าทางคุณไม่ชอบบัวระวง”
“ไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันจะเตือนคุณนะ คุณควรจะเลิกยุ่งกับพี่อ้อม”
“ถ้าผมไม่เชื่อคุณ คุณจะทำไม”
“เราก็จะได้เห็นดีกันน่ะสิ” รินลดาจ้องหน้าเพชรดุดัน จังหวะนี้อ้อมโผล่หน้าออกมาจากร้าน ส่งเสียงแจ้วๆ
“คุณเพชรคะ จ่ายตังค์ด้วยค่ะ”
“ครับ” เพชรตอบรับแล้วหันกลับมาถามรินลดาว่า “คุณอยากได้อะไรบ้างมั้ยผมจะซื้อให้”
“คนอย่างฉันซื้อไม่ได้ด้วยเงินหรอก” รินลดาสะบัดหน้าพรืด เพชรยิ้มๆ เดินกลับเข้าไปในร้าน รินลดาหันมองตามด้วยความหมั่นไส้ที่เขาทำตัวเป็นเจ้าบุญทุ่ม
ooooooo
ห้องพักในโรงแรม การ์ตูนเดินไปมาอย่างหงุด-หงิด รอคอยเพชรกับบัวที่นัดจะมาหาตอนเที่ยง แต่นี่บ่ายแล้วยังไม่เห็นแม้เงาของทั้งคู่ เธอเดินบ่นไปมาอยู่ครู่หนึ่งก็หยิบกระดาษปากกามาเขียนข้อความทิ้งไว้เพราะกลัวสองพี่น้องขึ้นมาแล้วไม่เจอ
การ์ตูนตั้งใจจะลงมาหาข้าวกิน แต่ดันมาเจอฉัตรชัยนั่งจิบกาแฟ เธอตกใจมากจะหลบก็ไม่ทัน พอฉัตรชัยจู่โจมเข้ามาเธอเลยผลักเขาแล้ววิ่งหนีไปทันที ฉัตรชัยไล่กวดไปแต่สุดท้าย ก็ตามเธอไม่ทัน ได้แต่กวาดตามองไปรอบทิศด้วยความเสียดาย
ฝ่ายการ์ตูนที่ซ่อนตัวในซอกตึก แปลกใจว่าเขารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ เธอต้องรีบบอกบัวให้รู้ตัว แต่ที่ไหนได้พอไปเจอบัว ปรากฏว่าบัวรู้แล้วและเกือบจะเจอกันด้วยที่สนามบิน
“แล้วเราจะทำไงกันดี ฉันว่าไม่ช้าเขาต้องหาเราสองคนเจอแน่”
“ฉันว่าเราควรจะบอกความจริงกับเขา เขาจะได้เลิกตามตื๊อเราซะที”
“ฉันว่าเขาไม่ยอมหรอก ไม่งั้นเขาไม่ตามแกมาถึงนี่”
“แต่ฉันจะบอกความจริงเขาว่าฉันมีอะไรกับพี่รัญแล้ว”
“แต่ถ้าเขาบอกเขาไม่ถือ เขารับได้ล่ะ”
“โอ๊ย เซ็งจริงๆ คนมีตั้งเยอะแยะไม่ชอบ ดันมาชอบเรา นี่ตูนแกช่วยฉันหน่อยได้มั้ย”
“ช่วยอะไร”
“ทำยังไงก็ได้ให้เขารักแก”
“ทำไมอยู่ๆมาโยนให้ฉันอย่างนี้”
“ก็ถ้าเขารักแก เขาจะได้เลิกยุ่งกับฉัน”
“ก็ได้ ฉันยอมทำเพื่อแก”
“จริงนะ ขอบใจแกมาก” บัวกอดเพื่อนรักด้วยความดีใจ ไม่ได้เอะใจเลยว่าทำไมเพื่อนถึงตอบรับง่ายดายนัก “เฮ้อ พูดไปก็เหมือนฝัน อีตาฉัตรชัยคงไม่มีทางชอบแกหรอก” บัวเปรยขึ้นมา
“ทำไม ฉันเสียหายตรงไหน”
“ไม่ได้เสียหาย แกทั้งสวยทั้งน่ารัก แต่ถ้าเขาจะรักแกเขาคงรักไปตั้งนานแล้ว ไม่ต้องมาตามหาฉันถึงนี่”
ฟังบัวแล้วการ์ตูนที่เริ่มจะมีใจให้ฉัตรชัยถึงกับค้อนขวับ
ooooooo
รินลดากลุ้มใจเรื่องอ้อมกับรัญที่นับวันจะยากขึ้นทุกทีเพราะมีเพชรเพิ่มมาอีกคน ถ้าทั้งคู่ไม่ได้ลงเอยกันตามแม่สั่ง ตัวเองต้องแย่แน่ ไม่รู้จะได้เรียนต่อหรือเปล่า อีกทั้งก็จะโดนแม่เล่นงานด้วย
ความกลัดกลุ้มทำให้รินลดาถึงกับฝันร้ายว่าแม่ดุด่าและจะฆ่าแกง เธอกลัวมากดิ้นรนปัดป้องแล้วหลับหูหลับตาบีบคออ้อมที่นอนหลับอยู่ข้างกัน อ้อมผลักไสเพราะหายใจแทบไม่ออก
“ยัยริน เธอเป็นบ้าอะไรถึงมาบีบคอฉัน”
รินลดาได้สติลืมตาขึ้นมา “นี่...นี่น้องบีบคอพี่อ้อมเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ บ้าไปแล้วหรือไง ฉันเกือบจะตาย”
“น้องขอโทษค่ะ น้องฝันร้าย”
“เธอนี่เลอะเทอะใหญ่แล้วฝันอะไรเกือบจะฆ่าฉัน”
“น้องคงเครียดเรื่องพี่อ้อมกับพี่รัญน่ะค่ะ เลยฝันว่าแม่จะมาฆ่า”
“ฉันว่าไม่ต้องเครียดขนาดนั้นหรอกนะ ฉันอาจจะตายฟรี” อ้อมโกรธกระฟัดกระเฟียดแล้วล้มตัวลงนอนคลุมโปง รินลดาสีหน้าหนักใจ บอกตัวเองว่าเราต้องทำให้พี่รัญชอบพี่อ้อมให้ได้
ดังนั้นในเช้าวันรุ่งขึ้น รินลดาจึงวางแผนชวนบัวไปจ่ายตลาดเพื่อเปิดโอกาสให้อ้อมได้อยู่กับรัญสองต่อสอง แล้วยุให้อ้อมจัดการรัญขั้นเด็ดขาด อ้อมพร้อมอยู่แล้วจึงมารยายั่วยวนรัญสุดตัว แต่แผนก็ไม่สำเร็จเพราะบัวไหวตัวทันโทร.บอกเพชรให้มาที่บ้านรัญโดยด่วน
เพชรมาถึงเป็นเวลาที่อ้อมกำลังกอดปล้ำรัญอยู่บนห้อง หลังจากเธอมารยาว่าไม่สบาย พอเพชรเปิดประตูเข้าไป รัญที่พยายามหนีอยู่แล้วก็ผละออกจากอ้อมทันที
“คุณเพชรมีอะไรหรือคะถึงจู่โจมเข้ามา” อ้อมตวัดเสียงไม่ค่อยพอใจ
“อ๋อ ผมมาหาคุณอ้อมน่ะครับ เห็นข้างล่างไม่มีคน พอดีจะเคาะประตูแต่เผอิญลื่นก็เลยถลาเข้ามา นี่ทำอะไรกันอยู่หรือครับ”
“คุณอ้อมไม่สบายเป็นลมชัก ฉันเลยพาขึ้นมาข้างบน แกมาก็ดีแล้ว ช่วยดูแลคุณอ้อมให้หน่อยได้มั้ย”
“ได้ ฉันปฐมพยาบาลเก่ง”
“เดี๋ยวสิคะพี่รัญ อ้อมอยากให้พี่รัญดูแลอ้อมมากกว่านะคะ”
“พอดีพี่ปวดท้อง ขอเข้าห้องน้ำหน่อย...เพชร ช่วยเช็ดตัวให้คุณอ้อมที”
รัญส่งผ้าเช็ดตัวให้เพื่อนก่อนออกจากห้อง เพชรกุลีกุจอเข้าหาอ้อมที่นอนห่มผ้าบนเตียงในสภาพเกือบเปลือย
“มาครับคุณอ้อม ผมเช็ดตัวให้”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ ไม่ต้องแล้ว เมื่อกี้พี่รัญเช็ดให้แล้ว”
“แต่ผมว่าตัวยังร้อนอยู่นะครับ ผมเช็ดให้อีกทีดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ตัวเย็นแล้วค่ะ คุณเพชรช่วยเอาน้ำเย็นให้อ้อมทานหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปเอาข้างล่างให้” เพชรหันออกไป อ้อมมองตามอย่างหงุดหงิดปนเสียดาย ไม่นึกว่ารัญจะซื่อบื้อขนาดนี้
ส่วนเพชรลงมาเจอรัญข้างล่างก็อดถามด้วยความคลางแคลงใจไม่ได้ว่าเขาคิดจะทำอะไรอ้อมกันแน่
“ก็แค่เช็ดตัว เขาไม่สบาย”
“แล้วต้องแก้ผ้าด้วยหรือ”
“จะไปรู้เหรอ เธอแก้เอง”
“ฉันว่าแกทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ ถ้าน้องบัวรู้ขึ้นมาเขาจะเสียใจ”
“ทำไมแกถึงเห็นอกเห็นใจบัว ก่อนหน้านี้แกยังยุให้ฉันมีอะไรกับคุณอ้อมอยู่เลย”
“ก็...ฉันรู้สึกว่ามันจะผิดศีลธรรมไป”
“ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้แกธรรมะธัมโม ว่าแต่แกทำไมถึงลงมา บอกให้อยู่ดูคุณอ้อมไง เดี๋ยวเขาเป็นลมชักขึ้นมาอีกจะยุ่ง”
“นี่ไอ้รัญ ฉันจะบอกให้แกรู้นะ คุณอ้อมไม่ได้เป็นอะไรหรอก เขาแค่ทำมารยาให้แกตกหลุม”
“แต่เมื่อกี้เขาเป็นลมจริงๆนะ”
“แกนี่มันซื่อจริงๆ ดีนะที่ฉันมาทันเวลา ไม่งั้นล่ะป่านนี้แกต้องตกเป็นของคุณอ้อมแล้ว”
“ถ้างั้นแกก็ไม่ต้องขึ้นไปหาเขาแล้ว ในเมื่อแกบอกว่าเขาไม่เป็นไร”
“แกนี่นอกจากจะซื่อแล้วยังเซ่ออีกต่างหาก ฉันจะขึ้นไปเพื่อให้มีอะไรน่ะสิ” เพชรทำกรุ้มกริ่มประสาคนกะล่อน เดินกลับขึ้นไปพร้อมแก้วน้ำ
“ไอ้นี่มันเลวสมบูรณ์แบบจริงๆ” รัญพึมพำด่า
ไม่กี่อึดใจต่อมา รินลดากับบัวกลับจากจ่ายตลาด รินลดาแปลกใจที่รัญไม่อยู่ข้างบนกับอ้อม พอรู้ว่าคนที่อยู่คือเพชร เธอแตกตื่นวิ่งพรวดเข้าไป ตกใจที่เห็นเพชรนอนอยู่ในผ้าห่มกับอ้อม
“ว้าย ตายแล้ว นี่ทำอะไรกันเนี่ย”
“คุณรินอย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมแค่นอนเป็นเพื่อนคุณอ้อมเท่านั้นเอง”
“ใช่ เรายังไม่ได้ทำอะไรกัน อย่าเพิ่งคิดอกุศล”
รินลดามองเพชรอย่างไม่วางใจ เพชรลุกขึ้นมาพูดหน้าตาเฉย
“ถ้าคุณรินมาแล้วผมให้คุณรินเฝ้าต่อแล้วกันนะครับ หายไวๆนะครับคุณอ้อม”
ทันทีที่เขาคล้อยหลัง รินลดาก็คาดคั้นอ้อมว่ามีอะไรกับเพชรหรือยัง
“ยังไม่ทันจะมี เธอก็ดันโผล่เข้ามาก่อน”
“พี่จะมีอะไรกับคุณเพชรไม่ได้นะ นอกจากพี่รัญคนเดียวเท่านั้น”
“นี่ ฉันพูดจริงๆนะ ฉันว่าพี่เธอน่ะซื่อบื้อไม่เอาไหนเลย ขนาดฉันให้ท่าเต็มที่แล้วเขายังไม่ทำอะไรเลย”
“เขาคงตื่นเต้นน่ะพี่อ้อม เอาไว้คราวหน้านะคะ ต้องสำเร็จแน่”
“แต่ฉันว่าคุณเพชรดูจะคล่องกว่านะ” อ้อมว่าแล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ รินลดาถอนใจเหนื่อยหน่ายอยากจะเป็นลมเสียให้ได้...
ตกกลางคืน บัวกับรัญอยู่กันตามลำพังในห้อง รัญสังเกตท่าทางบัวเหมือนมีอะไรจะถาม เธอมองหน้าเขาบ่อยครั้งจนน่าสงสัย
“บัวมีอะไรรึเปล่า”
“เมื่อกลางวันพี่รัญไม่มีอะไรกับคุณอ้อมใช่ไหมคะ”
“โธ่...นึกว่าเรื่องอะไร บอกแล้วไงว่าไม่มี ดีที่ไอ้เพชรมาทัน”
“แล้วถ้าคุณเพชรมาไม่ทัน พี่รัญจะทำยังไง”
“ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย”
“พี่รัญพูดจริงหรือคะ”
“ก็จริงสิ จะให้พี่ทำยังไง ในเมื่อสถานการณ์มาถึงขนาดนั้น”
บัวงอนหันหลังเดินไปที่เตียง รัญตามมากอด พูดอ้อนๆว่าตนล้อเล่นหน่อยเดียวทำเป็นโกรธ
“บัวรู้ว่าพี่รัญไม่ได้พูดเล่น ใจพี่รัญก็อยากมีอะไรกับคุณอ้อมใช่ไหมล่ะ”
“โธ่บัว ถ้าพี่อยากมีอะไรกับอ้อมจริง พี่คงไม่ต้องรอให้เขาแกล้งเป็นลมหรอก”
“ทีอย่างนี้ทำเป็นพูดดี เห็นคุณเพชรบอกว่าพี่รัญน่ะซื่อไม่รู้เรื่องจริงๆ”
“นี่ไอ้เพชรมันเล่าให้บัวฟังงั้นหรือ”
“เอ่อ เปล่าค่ะ บัวแค่ถามคุณเพชรให้แน่ใจว่าพี่รัญไม่มีอะไรกับคุณอ้อมแน่”
“วันหลังไม่ต้องถามใครนะ ถามพี่คนเดียวก็พอ” รัญหอมแก้มบัว แล้วจะทำมากกว่านั้นถ้าบัวไม่บ่ายเบี่ยงหนีออกมาเสียก่อน เพราะเธอสัญญากับเพชรไว้ว่าจะไม่นอนกับรัญอีก
เช้าขึ้นบัวทำหน้าที่ของตนได้ดีเยี่ยม เธอตื่นไปทำอาหารไว้ให้รัญ เสร็จแล้วขึ้นมาช่วยดูแลเขาแต่งตัว เลือกเนกไทและผูกให้เขาอย่างคล่องแคล่ว จึงได้รับคำชมไปเต็มๆ
“ตั้งแต่บัวมาอยู่กับพี่ทำให้ชีวิตพี่เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นเยอะเลยรู้มั้ย ทั้งเรื่องอาหารการกิน เสื้อผ้า บ้านช่อง บัวทำทุกอย่างได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่องเลย”
“ถ้าอย่างงั้นพี่รัญก็ควรจะจ่ายเงินเพิ่มให้บัวนะคะ”
“จะเอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะ”
“อ้าว ก็บอกแล้วไงคะว่าบ้านบัวจน คนจนก็ต้องอยากมีเงินเป็นธรรมดา เอาล่ะค่ะ เสร็จแล้ว”
“ขอบใจจ้ะ พี่ไปทำงานนะ” รัญจุ๊บแก้มบัวแล้วผละไป บัวมองตามอย่างเป็นปลื้ม ฝันหวานว่าอีกไม่นานเขาต้องขอตนแต่งงาน แล้วตนก็จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดของเขา
ooooooo
ดังนั้นในเช้าวันรุ่งขึ้น รินลดาจึงวางแผนชวนบัวไปจ่ายตลาดเพื่อเปิดโอกาสให้อ้อมได้อยู่กับรัญสองต่อสอง แล้วยุให้อ้อมจัดการรัญขั้นเด็ดขาด อ้อมพร้อมอยู่แล้วจึงมารยายั่วยวนรัญสุดตัว แต่แผนก็ไม่สำเร็จเพราะบัวไหวตัวทันโทร.บอกเพชรให้มาที่บ้านรัญโดยด่วน
เพชรมาถึงเป็นเวลาที่อ้อมกำลังกอดปล้ำรัญอยู่บนห้อง หลังจากเธอมารยาว่าไม่สบาย พอเพชรเปิดประตูเข้าไป รัญที่พยายามหนีอยู่แล้วก็ผละออกจากอ้อมทันที
“คุณเพชรมีอะไรหรือคะถึงจู่โจมเข้ามา” อ้อมตวัดเสียงไม่ค่อยพอใจ
“อ๋อ ผมมาหาคุณอ้อมน่ะครับ เห็นข้างล่างไม่มีคน พอดีจะเคาะประตูแต่เผอิญลื่นก็เลยถลาเข้ามา นี่ทำอะไรกันอยู่หรือครับ”
“คุณอ้อมไม่สบายเป็นลมชัก ฉันเลยพาขึ้นมาข้างบน แกมาก็ดีแล้ว ช่วยดูแลคุณอ้อมให้หน่อยได้มั้ย”
“ได้ ฉันปฐมพยาบาลเก่ง”
“เดี๋ยวสิคะพี่รัญ อ้อมอยากให้พี่รัญดูแลอ้อมมากกว่านะคะ”
“พอดีพี่ปวดท้อง ขอเข้าห้องน้ำหน่อย...เพชร ช่วยเช็ดตัวให้คุณอ้อมที”
รัญส่งผ้าเช็ดตัวให้เพื่อนก่อนออกจากห้อง เพชรกุลีกุจอเข้าหาอ้อมที่นอนห่มผ้าบนเตียงในสภาพเกือบเปลือย
“มาครับคุณอ้อม ผมเช็ดตัวให้”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ ไม่ต้องแล้ว เมื่อกี้พี่รัญเช็ดให้แล้ว”
“แต่ผมว่าตัวยังร้อนอยู่นะครับ ผมเช็ดให้อีกทีดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ตัวเย็นแล้วค่ะ คุณเพชรช่วยเอาน้ำเย็นให้อ้อมทานหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปเอาข้างล่างให้” เพชรหันออกไป อ้อมมองตามอย่างหงุดหงิดปนเสียดาย ไม่นึกว่ารัญจะซื่อบื้อขนาดนี้
ส่วนเพชรลงมาเจอรัญข้างล่างก็อดถามด้วยความคลางแคลงใจไม่ได้ว่าเขาคิดจะทำอะไรอ้อมกันแน่
“ก็แค่เช็ดตัว เขาไม่สบาย”
“แล้วต้องแก้ผ้าด้วยหรือ”
“จะไปรู้เหรอ เธอแก้เอง”
“ฉันว่าแกทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ ถ้าน้องบัวรู้ขึ้นมาเขาจะเสียใจ”
“ทำไมแกถึงเห็นอกเห็นใจบัว ก่อนหน้านี้แกยังยุให้ฉันมีอะไรกับคุณอ้อมอยู่เลย”
“ก็...ฉันรู้สึกว่ามันจะผิดศีลธรรมไป”
“ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้แกธรรมะธัมโม ว่าแต่แกทำไมถึงลงมา บอกให้อยู่ดูคุณอ้อมไง เดี๋ยวเขาเป็นลมชักขึ้นมาอีกจะยุ่ง”
“นี่ไอ้รัญ ฉันจะบอกให้แกรู้นะ คุณอ้อมไม่ได้เป็นอะไรหรอก เขาแค่ทำมารยาให้แกตกหลุม”
“แต่เมื่อกี้เขาเป็นลมจริงๆนะ”
“แกนี่มันซื่อจริงๆ ดีนะที่ฉันมาทันเวลา ไม่งั้นล่ะป่านนี้แกต้องตกเป็นของคุณอ้อมแล้ว”
“ถ้างั้นแกก็ไม่ต้องขึ้นไปหาเขาแล้ว ในเมื่อแกบอกว่าเขาไม่เป็นไร”
“แกนี่นอกจากจะซื่อแล้วยังเซ่ออีกต่างหาก ฉันจะขึ้นไปเพื่อให้มีอะไรน่ะสิ” เพชรทำกรุ้มกริ่มประสาคนกะล่อน เดินกลับขึ้นไปพร้อมแก้วน้ำ
“ไอ้นี่มันเลวสมบูรณ์แบบจริงๆ” รัญพึมพำด่า
ไม่กี่อึดใจต่อมา รินลดากับบัวกลับจากจ่ายตลาด รินลดาแปลกใจที่รัญไม่อยู่ข้างบนกับอ้อม พอรู้ว่าคนที่อยู่คือเพชร เธอแตกตื่นวิ่งพรวดเข้าไป ตกใจที่เห็นเพชรนอนอยู่ในผ้าห่มกับอ้อม
“ว้าย ตายแล้ว นี่ทำอะไรกันเนี่ย”
“คุณรินอย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมแค่นอนเป็นเพื่อนคุณอ้อมเท่านั้นเอง”
“ใช่ เรายังไม่ได้ทำอะไรกัน อย่าเพิ่งคิดอกุศล”
รินลดามองเพชรอย่างไม่วางใจ เพชรลุกขึ้นมาพูดหน้าตาเฉย
“ถ้าคุณรินมาแล้วผมให้คุณรินเฝ้าต่อแล้วกันนะครับ หายไวๆนะครับคุณอ้อม”
ทันทีที่เขาคล้อยหลัง รินลดาก็คาดคั้นอ้อมว่ามีอะไรกับเพชรหรือยัง
“ยังไม่ทันจะมี เธอก็ดันโผล่เข้ามาก่อน”
“พี่จะมีอะไรกับคุณเพชรไม่ได้นะ นอกจากพี่รัญคนเดียวเท่านั้น”
“นี่ ฉันพูดจริงๆนะ ฉันว่าพี่เธอน่ะซื่อบื้อไม่เอาไหนเลย ขนาดฉันให้ท่าเต็มที่แล้วเขายังไม่ทำอะไรเลย”
“เขาคงตื่นเต้นน่ะพี่อ้อม เอาไว้คราวหน้านะคะ ต้องสำเร็จแน่”
“แต่ฉันว่าคุณเพชรดูจะคล่องกว่านะ” อ้อมว่าแล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ รินลดาถอนใจเหนื่อยหน่ายอยากจะเป็นลมเสียให้ได้...
ตกกลางคืน บัวกับรัญอยู่กันตามลำพังในห้อง รัญสังเกตท่าทางบัวเหมือนมีอะไรจะถาม เธอมองหน้าเขาบ่อยครั้งจนน่าสงสัย
“บัวมีอะไรรึเปล่า”
“เมื่อกลางวันพี่รัญไม่มีอะไรกับคุณอ้อมใช่ไหมคะ”
“โธ่...นึกว่าเรื่องอะไร บอกแล้วไงว่าไม่มี ดีที่ไอ้เพชรมาทัน”
“แล้วถ้าคุณเพชรมาไม่ทัน พี่รัญจะทำยังไง”
“ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย”
“พี่รัญพูดจริงหรือคะ”
“ก็จริงสิ จะให้พี่ทำยังไง ในเมื่อสถานการณ์มาถึงขนาดนั้น”
บัวงอนหันหลังเดินไปที่เตียง รัญตามมากอด พูดอ้อนๆว่าตนล้อเล่นหน่อยเดียวทำเป็นโกรธ
“บัวรู้ว่าพี่รัญไม่ได้พูดเล่น ใจพี่รัญก็อยากมีอะไรกับคุณอ้อมใช่ไหมล่ะ”
“โธ่บัว ถ้าพี่อยากมีอะไรกับอ้อมจริง พี่คงไม่ต้องรอให้เขาแกล้งเป็นลมหรอก”
“ทีอย่างนี้ทำเป็นพูดดี เห็นคุณเพชรบอกว่าพี่รัญน่ะซื่อไม่รู้เรื่องจริงๆ”
“นี่ไอ้เพชรมันเล่าให้บัวฟังงั้นหรือ”
“เอ่อ เปล่าค่ะ บัวแค่ถามคุณเพชรให้แน่ใจว่าพี่รัญไม่มีอะไรกับคุณอ้อมแน่”
“วันหลังไม่ต้องถามใครนะ ถามพี่คนเดียวก็พอ” รัญหอมแก้มบัว แล้วจะทำมากกว่านั้นถ้าบัวไม่บ่ายเบี่ยงหนีออกมาเสียก่อน เพราะเธอสัญญากับเพชรไว้ว่าจะไม่นอนกับรัญอีก
เช้าขึ้นบัวทำหน้าที่ของตนได้ดีเยี่ยม เธอตื่นไปทำอาหารไว้ให้รัญ เสร็จแล้วขึ้นมาช่วยดูแลเขาแต่งตัว เลือกเนกไทและผูกให้เขาอย่างคล่องแคล่ว จึงได้รับคำชมไปเต็มๆ
“ตั้งแต่บัวมาอยู่กับพี่ทำให้ชีวิตพี่เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นเยอะเลยรู้มั้ย ทั้งเรื่องอาหารการกิน เสื้อผ้า บ้านช่อง บัวทำทุกอย่างได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่องเลย”
“ถ้าอย่างงั้นพี่รัญก็ควรจะจ่ายเงินเพิ่มให้บัวนะคะ”
“จะเอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะ”
“อ้าว ก็บอกแล้วไงคะว่าบ้านบัวจน คนจนก็ต้องอยากมีเงินเป็นธรรมดา เอาล่ะค่ะ เสร็จแล้ว”
“ขอบใจจ้ะ พี่ไปทำงานนะ” รัญจุ๊บแก้มบัวแล้วผละไป บัวมองตามอย่างเป็นปลื้ม ฝันหวานว่าอีกไม่นานเขาต้องขอตนแต่งงาน แล้วตนก็จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดของเขา
ooooooo
“จริงสิ ผมลืมไปเลยว่าจะถามเพื่อนที่นามสกุลเดียวกันให้ เดี๋ยวผมโทร.ให้นะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รีบ ถ้าเธอกับผมเป็นเนื้อคู่กัน คงต้องได้เจอกันแน่”
“แต่อาว่าหลานยังอายุน้อย ยังมีโอกาสเจอผู้หญิงอีกเยอะ ดูอย่างคุณรัญสิ รู้มั้ยว่าเขามีแฟนตั้งสองคน”
“ไม่ใช่ครับท่าน” รัญแย้งท่านทูต
“ไม่ใช่อะไร เห็นป้าไหมชอบมาเล่าบ่อยๆว่าแฟนคุณสวยทั้งคู่”
“อย่าไปฟังป้าไหมเลยครับ ไม่จริงหรอกครับ ผมขอตัวนะครับ” รัญกลับออกไปพร้อมเอกสาร ฉัตรชัยมองตามแล้วหันมาพูดกับท่านทูตว่า
“คุณรัญนี่เขาหล่อนะครับ ถ้ามีแฟนสองคนจริงผมก็เชื่อนะครับ”
“รัญเขาเป็นขวัญใจทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ที่นี่” ท่านทูตกล่าวอย่างอารมณ์ดี
เมื่อฉัตรชัยออกมาเจอรัญที่ห้องโถง รัญบอกว่าตนโทร.หาเพื่อนให้แล้ว แต่เขาไม่เปิดเครื่อง เดี๋ยวเย็นๆจะโทร.ให้อีกที บัวเดินเข้ามาพร้อมกล่องอาหารตั้งใจเอามาให้รัญ แต่พอเห็นเขายืนคุยกับฉัตรชัย เธอมองซ้ายมองขวาทำท่าจะเผ่น
“สวัสดีค่ะคุณบัวระวง” เสียงของป้าไหมทำให้บัวชะงัก หันมาทักตอบแกด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “มาหาท่านเลขาฯหรือคะ เชิญสิคะ ท่านเลขาฯอยู่นั่น”
“ไม่เป็นไรค่ะ บัวเห็นท่านมีแขก บัวกลับก่อนดีกว่า อ้อ ฝากแซนด์วิชให้ท่านเลขาฯด้วยนะคะ”
“ไม่ใช่แขกท่านเลขาฯหรอกค่ะ แขกท่านทูต สงสัยกำลังจะไปแล้ว...ไปค่ะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีบัวมีธุระต้องรีบไป บัวไปก่อนนะคะ” บัวยัดเยียดกล่องแซนด์วิชให้ป้าไหมแล้วชิ่งไปทันที
“แม่คนนี้ทำลุกลี้ลุกลนยังกะจะหนีหน้าใคร” ป้าไหมบ่นงึมงำ เดินสวนกับฉัตรชัยเข้าไปหารัญ ส่งแซนด์วิชให้ บอกว่าบัวระวงเอามาฝาก
“อ้าว แล้วเขาอยู่ไหน”
“กลับไปแล้วค่ะ ป้าบอกให้เข้ามาหาคุณก็ไม่มา ทำท่าทางเหมือนหลบหน้าใคร”
รัญไม่ค่อยชอบใจที่ป้าไหมวิพากษ์วิจารณ์ แต่ก็ไม่ว่าอะไรแก รับของมาแล้วขอบคุณก่อนเดินออกไป
“อยากรู้จริงๆว่าแม่บัวระวงแฟนท่านเลขาฯเป็นลูกเต้าเหล่าใคร” ป้าไหมทำหน้าสงสัยใคร่รู้
เช่นเดียวกับรมณีย์ที่เมืองไทย ยามนี้เธอกับแม่บ้านกำลังค้นหาสมุดบันทึกเก่าๆของรัญเพื่อหารายชื่อเพื่อนที่ชื่อสรศักดิ์ พอได้ทั้งเบอร์ที่บ้านและออฟฟิศ รมณีย์จัดแจงโทร.ไปสอบถามสรศักดิ์เรื่องน้องสาวที่ชื่อบัวระวง ปรากฏว่าเขาไม่มีน้องสาว เป็นลูกคนเดียวของครอบครัว
เมื่อได้ข้อมูลเช่นนั้นแล้ว รมณีย์ร้อนใจรีบนัดเจอเพียงเพ็ญที่ร้านน้ำชาในโรงแรมหรู
“อย่างนี้ก็หมายความว่าแม่บัวระวงไม่มีตัวตนงั้นหรือคะ” เพียงเพ็ญเอ่ยอย่างแปลกใจ
“มี...แต่เราไม่รู้เป็นใครเท่านั้นเอง”
“แล้วทำไมเพื่อนคุณรัญที่ชื่อเพชรต้องโกหกเราด้วย”
“นั่นน่ะสิ พี่ว่ามันต้องมีอะไรซับซ้อนกว่านั้น”
“พี่หญิงหมายถึงคุณรัญสร้างเรื่องเพราะไม่ต้องการแต่งงานกับยัยอ้อมงั้นหรือคะ”
“ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกค่ะ รัญไม่ได้รังเกียจหนูอ้อมหรอก เขาอาจจะได้แฟนที่ไม่มีสกุล ก็เลยแกล้งอุปโลกน์ว่าเป็นน้องสาวเพื่อน”
“ถ้าอย่างงั้นพี่หญิงก็ต้องบอกให้คุณรัญรู้ว่าเรารู้ความจริงนะคะ จะได้ไล่นังบัวระวงออกไป”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่ต้องจัดการแน่”
“พูดแล้วก็อยากรู้นะคะว่ามันเป็นลูกเต้าเหล่าใคร มีกำพืดมาจากไหน” พูดเสร็จ เพียงเพ็ญเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งเดินตรงดิ่งเข้ามา
“สวัสดีค่ะคุณหญิงรมณีย์” นิภาพรรณแม่ของบัวนั่นเอง เธอทักทายด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะคุณนิภาพรรณ มาทานชาหรือคะ”
“ค่ะ นัดกับเพื่อนๆไว้”
“เพื่อนๆที่ทำซีอิ๊วน่ะหรือคะ” รมณีย์จงใจเหยียด
“ไม่ใช่หรอกค่ะ เพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านเพชรที่บ้านหม้อน่ะค่ะ อ้อ จะฝากเรียนเชิญคุณหญิงด้วยนะคะ อาทิตย์หน้านิจะเปิดตัวหนังสือ”
“หนังสืออะไรหรือคะ”
“ชีวประวัติของนิน่ะค่ะ ชื่อหนังสือกว่าจะเป็นเศรษฐีพันล้านค่ะ เชิญคุณหญิงด้วยนะคะ”
“ถ้าว่างก็จะไปค่ะ”
นิภาพรรณเหลือบมองเพียงเพ็ญก่อนยกมือไหว้ รมณีย์เลยต้องแนะนำอย่างเสียไม่ได้
“นี่คุณเพียงเพ็ญค่ะ เป็นภรรยาท่านปลัดกระทรวงการคลัง”
“สวัสดีค่ะ นิเชิญคุณเพียงเพ็ญไปเป็นเกียรติด้วยนะคะ”
เพียงเพ็ญตอบรับ พอนิภาพรรณออกเดินไปยังกลุ่มเพื่อน เพียงเพ็ญก็ถามรมณีย์ว่าเธอเป็นใคร?
“เจ้าของโรงงานซีอิ๊วน่ะ เป็นพวกเศรษฐีใหม่อยากเข้าวงไฮโซ ดูแต่งหน้าแต่งตัวสิ ประโคมเพชรเข้าไป กลัวคนเขาไม่รู้ว่ามีเงิน”
“อย่างว่าค่ะ มีแต่เงินไม่มีรสนิยม ไม่เหมือนอย่างเรา เออ พี่หญิงขา...เพ็ญลืมไป เช็คของพี่หญิงยังค้างอยู่อีกใบนะคะ”
รมณีย์สะดุ้งเล็กน้อย ทำเป็นบ่นเลขาฯของตนคงจะลืม ทั้งที่ให้ไปจัดการนานแล้ว เดี๋ยวตนจะไปไล่เบี้ยให้ เพียงเพ็ญกำชับว่าอย่านานนัก พอดีเป็นเงินท่านปลัด รมณีย์รับปากแล้วปั้นยิ้ม ทั้งที่ความจริงร้อนรุ่มแทบจะปาดเหงื่อที่เริ่มผุด
อีกมุม นิภาพรรณกับผองเพื่อน เพื่อนๆเม้าท์กันว่าคุณหญิงรมณีย์ถังแตก ยืนยันได้จากญาติที่เคยเข้าบ่อน เขาบอกว่าคนในบ่อนพูดกันให้แซดว่าคุณหญิงติดหนี้เป็นสิบล้าน ที่ดินมีเท่าไหร่ก็ขายกินหมด อีกไม่นานบ้านที่อยู่คงจะถูกยึด นิภาพรรณฟังแล้วใจหายวาบ หวั่นวิตกว่าเงินทองที่รมณีย์มาเอาไปจากเพชรจะไม่ได้คืน
ooooooo
ค่ำคืนนี้ที่บ้านรัญ บัวครุ่นคิดเรื่องฉัตรชัยจนนอนไม่หลับ ถอนใจครั้งแล้วครั้งเล่าจนรัญที่เอนหลังอ่านหนังสืออยู่ข้างกันเหลือบมองด้วยความสงสัย
“เป็นอะไรรึเปล่าบัว”
“เปล่าค่ะ”
“ไม่จริง อย่ามาโกหกพี่ สองสามวันมานี่พี่สังเกตเห็นบัวทำหน้าเครียดอยู่บ่อยๆ มีเรื่องอะไรเล่าให้พี่ฟังซิ”
บัวนิ่งไปอย่างลังเลว่าจะบอกความจริงกับเขาดีหรือไม่
“บอกมาเถอะน่า” รัญเร่ง
“คือ...วันนี้บัวโทร.หาพ่อกับแม่น่ะค่ะ พ่อแม่บัวถามว่าบัวมาอยู่กับใครที่เมืองนอก บัวก็เลยบอกไปว่ามาอยู่กับพี่รัญ”
“โธ่เอ๊ย นึกว่าเรื่องอะไร พี่ใจหายหมด นึกว่าบัวคิดถึงบ้านอยากกลับเมืองไทย”
“พี่รัญไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ ที่บัวบอกไปอย่างงั้น”
“ไม่หรอก...เออ บัวเคยบอกพี่ว่าบัวเป็นคนจังหวัดอะไรนะ”
“น่านค่ะ”
“แล้วพูดเหนือได้รึเปล่า”
“ไม่ได้ค่ะ บัวมาอยู่กรุงเทพฯตั้งแต่เด็ก”
“แล้วที่บ้านบัวทำอาชีพอะไร”
บัวตอบว่าทำนา รัญซักเรื่องพี่น้องของบัวอีก บัวบอกมีพี่ชายคนเดียว เขาไม่ได้ทำงานเพราะสติไม่ค่อยดี
“หมายถึงปัญญาอ่อนน่ะหรือ”
“ค่ะ บัวก็เลยต้องมาทำอาชีพนี้เพื่อเป็นฝ่ายหาเลี้ยงครอบครัว”
“ชีวิตบัวนี่น่าสงสารจังเลยนะ” รัญมองบัวอย่างเห็นใจ
พอวันรุ่งขึ้นเจอเพชรที่แวะมาแต่เช้า รัญจึงเล่าชีวิตรันทดของบัวให้เพชรฟังก่อนจะฝากฝังให้เขาช่วยหางานให้เธอทำตอนกลับไปเมืองไทย
“แกช่วยหน่อยนะ ฝากเธอไปทำงานที่บริษัทแกได้มั้ย ชีวิตเธอน่าสงสาร พ่อแม่ก็จนแถมยังมีพี่ชายปัญญาอ่อนที่ต้องเลี้ยงอีก”
เพชรสะดุ้งแทบสำลักกาแฟ “เขาบอกแกว่าพี่ชายปัญญาอ่อนด้วยหรือ”
“ใช่ ฉันว่าเธอเป็นคนดี ฉันไม่อยากให้เธอต้องกลับไปขายตัวอีก ยังไงฝากแกช่วยดูงานให้เธอหน่อยนะ”
“อืม...จะดูให้แล้วกัน”
เรื่่องย่อละคร กลรักลวงใจ
ละคร กลรักลวงใจ ตอน1 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน2 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน3 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน4 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน5 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน6 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน7 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน8 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน9 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน10 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน11ช่อง3
เรื่่องย่อละคร กลรักลวงใจ
ละคร กลรักลวงใจ ตอน1 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน2 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน3 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน4 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน5 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน6 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน7 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน8 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน9 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน10 ช่อง3
ละคร กลรักลวงใจ ตอน11ช่อง3
No comments:
Post a Comment