ตอนที่ 3
ที่บริษัทเพอร์เฟคดรีม น้ำฟ้านำเรื่องที่คุยกับธีรเทพเมื่อวานมาสรุปให้ที่ประชุมทราบ บอสซ่าส์สั่งให้น้ำฟ้าดูแลงานชิ้นนี้เพราะเป็นความต้องการของลูกค้าโดยตรง ฮันนี่ไม่ค่อยพอใจนัก ที่น้ำฟ้าได้คุมงานอีกแล้ว บอสซ่าส์กำชับทุกคนก่อนจะปิดการประชุม ให้ตั้งใจทำงาน ห้ามพลาดแม้แต่นิดเดียวไม่อย่างนั้นคนที่จะโดนก่อนใครก็คือน้ำฟ้าในฐานะโปรเจกต์ไดเร็กเตอร์
“ขอกลับไปที่ปรัชญาการทำงานของฉันค่ะบอส...ฉันสะกดคำว่าพลาดไม่เป็น” น้ำฟ้ามั่นใจ
ฮันนี่มองน้ำฟ้าด้วยสายตาเคียดแค้น คว้าแก้วกาแฟของตัวเองก้าวฉับๆออกจากห้องประชุม ตรงลิ่วไปยังมุมกาแฟของออฟฟิศ กระแทกแก้วลงบนเคาน์เตอร์อย่างหงุดหงิด คิดหาทางเอาชนะน้ำฟ้าให้ได้ ดินจะเข้ามาชงกาแฟ เห็นฮันนี่ยืนอยู่ก่อนแล้ว หันหลังจะเดินกลับแต่เธอเห็นเสียก่อน แผนชั่วผุดขึ้นมาในหัวฮันนี่ทันที
“ดินขา...จะชงกาแฟไม่ใช่เหรอ...มา...ฮันนี่ชงให้” ฮันนี่ส่งเสียงหวานหยด ทีแรกดินไม่ยอมให้เธอชงกาแฟให้ แต่ฮันนี่ออดอ้อนจนเขาใจอ่อน น้ำฟ้าเดินผ่านมาเห็นเข้ารีบหลบมุมแอบมอง ฮันนี่พยายามรื้อฟื้นความหลังเมื่อครั้งเคยหวานชื่นกับดิน แถมบีบจมูกเขาหยอกล้อ น้ำฟ้าเห็นเหตุการณ์โดยตลอดชักทนไม่ไหว ปรี่เข้าไปทำหวานใส่ดินแล้วบีบจมูกเขาเล่นบ้าง ฮันนี่จำต้องล่าถอยกลับไป
ดินรู้ทันทีว่าน้ำฟ้าต้องแอบฟังเขาคุยกับฮันนี่ก็เลยต่อว่า น้ำฟ้าเถียงฉอดๆถ้าไม่แอบฟังแล้วจะรู้หรือว่าเขากับยัยตัวแสบมีความรักความหลังอะไรกันบ้าง ดินไม่ค่อยอยากจดจำความหลังพวกนั้นสักเท่าไหร่
“อ๋อเหรอ...ให้มันแน่เหอะ อย่ากลืนน้ำลายตัวเองแล้วกัน”
ดินกระเซ้าว่าหึงหรือ น้ำฟ้าไม่ได้หึง แค่อยากให้ดินจำเอาไว้บ้างว่า คนเราไม่ควรจะเจ็บกับอะไรซ้ำซากถ้าไม่อยากเป็นไอ้งั่ง...
ฮันนี่ยังไม่ละความพยายาม ถึงเวลาพักเที่ยง เธอปรี่เข้ามาชวนดินไปกินมื้อเที่ยงด้วยกัน ดินยังไม่ทันจะพูดอะไร น้ำฟ้าโผล่พรวดเข้ามา ฉกตัวดินตัดหน้า ฮันนี่แค้นสุมอก ต้องหาทางเอาคืนน้ำฟ้าให้ได้...
ครู่ต่อมา น้ำฟ้า ดิน บีบีกับต้นมานั่งกินข้าวกลางวันด้วยกันในร้านอาหารข้างถนนแถวออฟฟิศ ดินกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่ต้นยังทำใจไม่ได้ที่น้ำฟ้าเป็นแฟนกับดิน นั่งกินข้าวไปทำหน้าเศร้าไปด้วย บีบีรำคาญแดกดันต้นทีหน้าทีหลังมากินด้วยกันแล้วทำหน้าเหมือนมางานศพไม่ต้องมา เห็นแล้วไม่เจริญอาหาร
ทันใดนั้น มีเสียงเอะอะดังมาจากหน้าร้าน ดิน ต้น น้ำฟ้ากับบีบีรีบออกไปดู เห็นป้าคนหนึ่งร้องโวยวายว่า โดนกระชากกระเป๋า ดินสวมวิญญาณพลเมืองดี ร้องถามว่ามันหนีไปทางไหน ป้าชี้มือไปทางซอยเปลี่ยว
“ทางโน้น...โอย ช่วยป้าที ผู้ชายผมยาวๆเสื้อขาว”
ดินไม่รอช้าชวนต้นวิ่งไปตามทิศทางที่ป้าชี้ ส่วนบีบีกับน้ำฟ้าอยู่ดูแลป้า สองหนุ่มไล่ตามมาถึงสามแยกท้ายซอย ดินตัดสินใจแยกกันตาม สั่งต้นไปทางซ้ายมือ ส่วนเขาไปทางขวา พอดินวิ่งพ้นพุ่มไม้ใหญ่เห็นหลังโจรไวๆเร่งฝีเท้าตาม โจรวิ่งหนีไม่คิดชีวิต ด้านน้ำฟ้ากับบีบีส่งป้าให้ชาวบ้านแถวนั้นดูแลต่อ แล้ววิ่งตามต้นกับดินมาถึงสามแยกท้ายซอย น้ำฟ้าแยกไปทางซ้าย ขณะที่บีบีเลี้ยวไปทางขวา
ooooooo
ระหว่างที่ดินไล่ตามโจรกระชากกระเป๋าไปอย่างกระชั้นชิดทางด้านขวาของซอยเปลี่ยว ต้นซึ่งอยู่ฝั่งซ้ายของซอยเหลือบเห็นคนผมยาวใส่เสื้อขาว สะพายกระเป๋าวิ่งดูดน้ำส้มออกจากร้านชำเบื้องหน้า
“ผมยาว เสื้อขาวกระเป๋าก็ป้าๆ ดูรีบๆ...เป๊ะ มีแวะซื้อน้ำส้มดูดสบายใจเลยนะ...ไอ้โจรน้ำส้ม...เสร็จฉัน” ต้นพึมพำ ก่อนจะวิ่งไล่กวดคนที่คิดว่าเป็นโจรจนทัน กระโดดล็อกโจรจากด้านหลัง หญิงสาวตกใจ ตาเหลือกเพราะสิ่งที่ต้นจับคือหน้าอกเธอเอง เธอเอาถุงน้ำส้มฟาดหัว แล้วกระทืบเท้าต้นซ้ำลงไปนอนร้องโอดโอย
“แกจะทำอะไรฉัน ไอ้หื่น” กอหญ้าชี้หน้าต้นอย่างเอาเรื่อง
คราวนี้ต้นเป็นฝ่ายตกใจที่ตัวเองจับผิดตัว พยายามอธิบายให้หญิงสาวฟัง กอหญ้าไม่เชื่อ เงื้อเท้าจะเตะ ต้นฮึดสู้ลุกพรวด หญิงสาวชะงักเท้ากลับ ถอยหนี
“ฉันไม่ใช่ไอ้หื่น นังโจรน้ำส้ม ฉันคิดว่าเธอเป็นโจรกระชากกระเป๋าเลยจะมาจับ” สิ้นเสียงต้น กอหญ้าเหวี่ยงกำปั้นเข้าเต็มเบ้าตาต้นถึงกับหงายหลังตึงเห็นดาวระยิบ น้ำฟ้าตามมาทันพอดี รีบวิ่งเข้าไปประคองต้น...
ทางด้านดินไล่ตามโจรกระชากกระเป๋าจนทัน คว้าตัวมาต่อยเปรี้ยงโจรลงไปคลุกฝุ่นแล้วกระชากกระเป๋าคืน โจรพยายามคลานหนี บีบีมาถึงไม่รอช้าคว้าปี๊บแถวนั้นครอบหัวโจร แล้วนั่งทับโจรเอาไว้ โจรหมดทางสู้ถูกทั้งคู่จับส่งตำรวจ ดินไม่เห็นน้ำฟ้ากับต้น รีบชวนบีบีออกตามหา...
ขณะกอหญ้ากำลังเล่าวีรกรรมที่ต้นก่อไว้กับเธอให้น้ำฟ้าฟัง ดินกับบีบีตามมาเจอ กอหญ้าดีใจมากที่เห็นดินรีบวิ่งเข้าไปหา ดินแนะนำให้ทุกคนรู้จักน้องสาวของเขาชื่อ กอหญ้า เขาโทร.นัดเธอให้มาหา แต่เกิดเรื่องเสียก่อน จากนั้น ดินพากอหญ้ามาพบกับบอสซ่าส์เพื่อฝากเป็นเด็กฝึกงานตามที่ดินเคยเกริ่นกับเจ้านาย
น้ำฟ้าแอบเคืองที่ตัวเองไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนแต่ไม่กล้าโวยต่อหน้าคนอื่น ได้แต่เก็บไว้ในใจ กอหญ้าจบด้านศิลปกรรม บอสซ่าส์เลยสั่งให้น้ำฟ้าพาไปฝึกงานกับฝ่ายศิลปกรรมของบริษัท ต้นยังขยาดยัยโจรน้ำส้มไม่หาย บ่นอุบไม่อยากทำงานไปเสียวเบ้าตาไปด้วย
“ไอ้ต้น...ถ้าแกมีปัญหาไปคุยกับบอสเอง” น้ำฟ้าขู่
ได้ผล ต้นเงียบกริบ ก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ น้ำฟ้ากำชับกอหญ้า ห้ามทำตัวมีปัญหาเด็ดขาด ถ้าขืนเกเรได้เจอกับเธอแน่ จะเป็นน้องใครลูกใครเธอไม่สน กอหญ้ามองตามน้ำฟ้าที่เดินออกไปอย่างไม่ถูกชะตา
“บ้าอำนาจอ่ะ...สงสัยป้าเขายังไม่มีแฟนแหงเลย ถึงได้หงุดหงิดใส่คนอื่นแบบนี้”
น้ำฟ้าได้ยินเต็มสองหู หันกลับมาแหวใส่ทันที “แฟนฉันก็พี่ชายเธอไง...นายดินเคลียร์ด้วย”
กอหญ้าถึงกับอ้าปากค้าง ดินลากน้องสาวมาแถวมุมลับตาคน เล่าความเป็นมาเป็นไปที่เขาจำต้องเป็นแฟนกับน้ำฟ้า แล้วห้ามเธอบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด กอหญ้าสงสารน้ำฟ้ามากที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้แม่ของตัวเองมีความสุขก่อนตาย แต่อดสงสัยไม่ได้ ทำไมดินถึงยอมช่วยน้ำฟ้า ดินอ้างเพื่อมนุษยธรรม
“โม้...หนูว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น พี่ชายหนูไม่ได้มีแววตาวิ้งๆอย่างนี้มานานแล้วนะ หลังจากที่...”
กอหญ้าพูดยังไม่ทันจบประโยค ฮันนี่ร้องเรียกกอหญ้าด้วยความดีใจ ก่อนจะพุ่งเข้ามากอด กอหญ้าทำท่ากระอัก กระอ่วน ภาวนาขอให้นี่เป็นเพียงฝันร้าย ดินอดขำท่าทางน้องสาวตัวเองไม่ได้
ooooooo
ค่ำนี้ น้ำฟ้าและดินมีนัดกินข้าวกับสดใสที่บ้านของท่าน น้ำฟ้านั่งหน้าตึงตั้งแต่ที่ทำงานจนถึงบ้านแม่ ลงจากรถก้าวฉับๆไม่พูดไม่จา ดินคว้าข้อมือเธอไว้ถามด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอะไรไปนั่งเงียบมาตลอดทาง หรือเครียดเรื่องงาน น้ำฟ้าไม่ได้เครียดเรื่องงาน แต่เครียดที่ดินเอาน้องมาฝึกงานโดยไม่ปรึกษาเธอสักคำ เห็นเธอเป็นหัวหลักหัวตอใช่ไหม น้ำฟ้าสะบัดมือออก เดินหนี ดินถอนใจเฮือก รีบเดินตาม
“จะไปไหน เดี๋ยวก่อน มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนคุณฟ้า”
สดใส น้ำฝนกับจอห์นได้ยินเสียงดินดังมาจากสนามหน้าบ้าน พากันแอบมอง เห็นดินคว้ามือน้ำฟ้าไว้ แต่เธอสั่งให้เขาปล่อยมือ สดใสสงสัยเป็นแฟนกันทำไมไม่ยอมให้จับมือถือแขน น้ำฝนแก้ตัวแทนพี่สาว อาจเป็นเพราะพี่ฟ้ายังหวงเนื้อหวงตัวอยู่ก็ได้ สดใสรู้สึกแปลกอยู่ดี
น้ำฟ้าไม่พอใจมาก ในฐานะที่เธอเป็นแฟนเขาเธอควรจะรู้ทุกอย่างที่เขาทำหรือคิดจะทำ ดินไม่เห็นด้วยต่อให้แต่งงานกันแล้วเป็นสิบๆ ปี เธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องของเขา แต่ละคนควรมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง
“แล้วจะแต่งงานกันไปทำไม ถ้าอยากมีพื้นที่ส่วนตัว อยู่เป็นโสดไปสิ”
“แล้วเราแต่งงานกันจริงๆหรือเปล่าล่ะ” ดินชักมีอารมณ์
“เออ...ใช่ เราไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ นายไม่จำเป็นต้องมาแคร์ฉันก็ได้”
สดใสฟังคำพูดของลูกสาวแล้วรู้สึกแปร่งๆหูชอบกล ทนไม่ไหวเดินออกไปหาน้ำฟ้า แกล้งไอแค้กๆไปด้วย
“อะไรกันลูก ใครแต่งงานกันไม่จริง”
น้ำฟ้ากับดินตกใจที่สดใสได้ยินพวกตนทะเลาะกัน ดินรีบเปลี่ยนท่าทีเข้าไปโอบเอวน้ำฟ้า แก้ตัวว่าเมื่อครู่น้ำฟ้างอนเขาก็เลยพูดอะไรออกไปไม่ทันคิด เราสองคนแค่ทะเลาะกันนิดหน่อย แต่ยังรักกันเหมือนเดิม สดใสมองทั้งคู่ไม่ไว้ใจ แต่ทำเป็นไม่ติดใจสงสัย น้ำฟ้ากับดินแอบถอนใจโล่งอก
ooooooo
พรุ่งนี้ จะเป็นวันนัดแถลงข่าวงานโปรโมตโครงการที่จัดขึ้นเพื่อฉลองครบรอบ 5 ปี ร้านรักนิรันดร์สตูดิโอ น้ำฟ้านำทีมครีเอทีฟกับฝ่ายศิลป์มาดูสถานที่ที่จะใช้ในงานแถลงข่าว และสรุปงานครั้งสุดท้ายให้ธีรเทพฟัง เธอจะใช้ชื่อโครงการนี้ว่า “คู่แท้อยู่แค่เอื้อม” ส่วนดาราที่จะมาพูดคุยและเป็นแบบถ่ายชุดแต่งงานของร้าน จะเป็นพี่ไก่กับพี่ก้อย คู่รักดาราสุดฮอตที่กำลังจะแต่งงานกัน
“แล้วเรื่องที่ผมอยากให้คุณฟ้าเป็นพิธีกรคู่กับผมล่ะครับ”
น้ำฟ้าชะงัก ก่อนจะเดินตรวจสถานที่ต่อโดยไม่ตอบคำถามของธีรเทพ...
หลังจากสรุปงานให้ธีรเทพฟังเรียบร้อย น้ำฟ้ากลับออฟฟิศ ตรวจเช็กงานที่จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้อย่างละเอียดครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อป้องกันความผิดพลาด บีบีชวนกลับ เธอขออยู่ตรวจงานอีกครั้งหนึ่งก่อน น้ำฟ้ารู้สึกเมื่อยมาก เงยหน้ามองไปรอบออฟฟิศที่ไร้ผู้คน เหลือบดูนาฬิกาเห็นดึกมากแล้ว คว้ากระเป๋าถือเดินมาขึ้นรถสตาร์ตเครื่องขับออกไป โดยไม่รู้ว่าดินนั่งคอยเธออยู่บนมอเตอร์ไซค์ตัวเองซึ่งจอดหลบมุมมืด
No comments:
Post a Comment